Κριτική Βιβλίου “Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά” της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου - Πετράκη

Ο Ανδρέας ονειρεύεται συνεχώς με τα μάτια ανοιχτά. Είναι ένα παιδί με όρεξη για ζωή, μεγάλη φαντασία και θετικός χαρακτήρας. Οτιδήποτε εκνευριστικό τον κάνει να ανοίγει το μυαλό του στη φαντασία και να ζει πότε στη ζούγκλα και πότε να πετάει με διαστημόπλοιο.
Σε έναν περίπατο θα γνωρίσει ένα κοριτσάκι, το οποίο θα ονειρεύεται συνεχώς πως είναι η μικρή πριγκίπισσα και ο ίδιος ο ιππότης. Μόνο που θεωρεί πως είναι ακατάδεκτη μιας που δεν τον κοιτάει ποτέ στα μάτια παρά μόνο χαμογελάει.
Μία μέρα ανακαλύπτει το λόγο που συμπεριφέρεται έτσι και παρόλο που τα χάνει για λίγο την παίρνει αγκαζέ και πηγαίνουν να κάνουν τη βόλτα τους ανενόχλητοι.
Το βιβλίο μας μιλάει για την αναπηρία και συγκεκριμένα για την τύφλωση καθώς και για την αισιοδοξία. Την ιδιαιτερότητα του μικρού κοριτσιού, της Ίριδας, η συγγραφέας μας την παρουσιάζει με προσοχή χωρίς να θίγει το θέμα ιδιαίτερα και με μελοδραματικό τρόπο. Ακόμα και το όνομα του κοριτσιού είναι εύστοχο όπως και αυτό του τίτλου. Εξαιρετικό χιούμορ, εύστοχες τοποθετήσεις και μεγάλη φαντασία. Μπορεί άνετα να σου προκαλέσει συγκίνηση και να καταφέρει να κυλήσει ένα διαμαντένιο δάκρυ. Διαβάζεται ευχάριστα από παιδια και γονείς και δίνουν στους δεύτερους την ώθηση και το έναυσμα να μιλήσουν στα παιδιά τους για το σημαντικό θέμα της ιδιαιτερότητας κάποιων ατόμων αλλά και για την έννοια της αγάπης, της δοτικότητας και της αγκαλιάς.





Βασιλική Διαμάντη