Συζητώντας με την Μαρία Λιάσκα - Μαυράκη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Μ.Λ.Μ.: Πολλοί συγγραφείς είχαν καταλυτική επίδραση επάνω μου. Αναφέρομαι συχνά στους περίφημους Ρώσους αλλά και στους Γάλλους “κλασσικούς”. Εννοείται όμως πως πρώτα αγάπησα τους ποιητές και τους συγγραφείς του τόπου μας. Γενικά υπάρχει μια κοινοτυπία που υπαγορεύει να μην μιλάμε για έναν μόνο συγγραφέα. Ίσως αυτό να έχει και μια βάση γιατί διαφορετικά βιβλία από διαφορετικούς συγγραφείς παίρνουν την θέση τους στην καρδιά μου. Για παράδειγμα ξεχωρίζω την "Αηδονόπιτα", το «Ακτογραφώντας» αλλά και το "παραμιλητό των σκοτεινών Θεών", Τα ποιήματα του κύριου Βλαβιανού, το "η Αϊσέ πάει διακοπές" αλλά και το "Με Λυμένο χειρόφρενο". Δεν μπορώ να μην αναφερθώ όμως σε μια σπουδαία προσωπικότητα και να πω πως αγαπώ πολύ την Ελένη Πριοβόλου, είναι το πρότυπο μου, δεν είναι μια πεζογράφος μονάχα, είναι μια πραγματική λογοτέχνης, είναι η συγγραφέας με την μαγική γλώσσα που δεν αφήνει τις λέξεις αλλά ούτε και τις συνειδήσεις μας στην τύχη τους.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Μ.Λ.Μ.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μετά τα πολύ παιδικά παραμύθια ήταν του Ντενί Λανγκλουά και λέγεται Μιλώντας στα παιδιά για την αδικία. Ένα βιβλίο που διαμορφώνει χαρακτήρες πάντα επίκαιρο, σήμερα, τότε, νομίζω πάντα.

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Μ.Λ.Μ.: Είναι τρόπος ζωής. Δεν γίνεται να μην είναι τρόπος ζωής. Όχι τόσο με το στερεότυπο του απομονωμένου συγγραφέα , όσο με την έννοια πως είναι τέτοια η ψυχοσύνθεσή μου που οτιδήποτε γύρω μου ή μέσα μου το ερμηνεύω με τη γραφή αλλά και με την ανάγνωση. Ίσως και περισσότερο με την ανάγνωση κάποιες φορές.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;

Μ.Λ.Μ.: Οτιδήποτε μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης. Ειδικά ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία. Έτσι κι αλλιώς στην χώρα που ζούμε, ακόμη και στην ουρά στο ΙΚΑ να περιμένεις μπορείς να σκεφτείς ολόκληρο θεατρικό από τους διαλόγους που θα ακούσεις. Κωμικές και τραγικές καταστάσεις παντού γύρω μας, και άνθρωποι που τις εκφράζουν. Εξάλλου εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο η διαδρομή στην ψυχή του ανθρώπου παρά η περιγραφή της διαδρομή "Πειραιάς - Κηφισιά" για παράδειγμα.

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Μ.Λ.Μ.: Ήταν ο τρόπος μου να επικοινωνήσω με τον κόσμο και τον εαυτό μου. Δεν είχα άλλο τρόπο να εκφραστώ ίσως. Ήταν κάτι που έγινε πολύ φυσικά όταν ήμουν πολύ μικρή. Αυτό που με ώθησε στην έκδοση του πρώτου μου βιβλίου ήταν κάτι διαφορετικό. Ένα κίνητρο, μια παρότρυνση που ήρθε την κατάλληλη στιγμή από τον κατάλληλο άνθρωπο.

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Μέχρι να αλλάξει ο άνεμος";

Μ.Λ.Μ.: Αυτά τα αφήνω για τον εκδοτικό μου οίκο που έχει μεγαλύτερη εμπειρία. Δεν υπάρχουν ταμπέλες στην πεζογραφία.

Ερώτηση 7η: Πιστεύετε πως όταν αλλάζει ο άνεμος σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή μας;

Μ.Λ.Μ.: Συμβολικά ναι, κάπως έτσι μπορεί να είναι. Αν το θέλουμε βέβαια πραγματικά.

Ερώτηση 8η: Στο βιβλίο σας μας μιλάτε για την αληθινή αγάπη. Πιστεύετε πως μπορεί κάποιος να την "ανακαλύψει" εύκολα και να τη βιώσει σε όλο της το μεγαλείο;

Μ.Λ.Μ.: Η αληθινή αγάπη είναι ένα όμορφο κλισέ πλεονασμού. Η αγάπη αν υπάρχει μόνο αληθινή είναι. Αν υπάρχει… θα υπάρχει! Δεν χρειάζεται «αποκαλύψεις». Καμιά φορά δεν έχουμε χώρο στη ζωή μας για την αγάπη. Όταν της κάνουμε χώρο είναι κι αυτή λίγο στεναχωρημένη κι ίσως έχει λίγο απομακρυνθεί. Όσο για τον έρωτα .. όπως γράφει και η κυρία Αγγελάκη-Ρουκ « ο έρωτας ζάρωσε σαν προθεσμία έγινε εώς».

Ερώτηση 9η: Μας βάζετε στην ιστορία του βιβλίου μέσω κάποιων γραμμάτων. Παλιά ο τρόπος επικοινωνίας ήταν μέσω του ταχυδρομείου και πλέον είναι τα τηλέφωνα και ο υπολογιστής με διάφορους και ποικίλους τρόπους. Πιστεύετε πως παρόλο που πλέον υπάρχουν πιο άμεσοι και πιο σύγχρονοι τρόποι επικοινωνίας ο κόσμος μπαίνει πιο πολύ στη διαδικασία να μιλήσει με κάποιον ή έχει δημιουργηθεί μεταξύ των ανθρώπων αποξένωση;

Μ.Λ.Μ.: Σίγουρα ζούμε σε μια εποχή που παρά το γεγονός πως η πρόσβαση στην πληροφορία και στην επικοινωνία κατ’ επέκταση είναι και πιο εύκολη και πιο γρήγορη η ουσιαστική επαφή δεν υπάρχει. Νομίζω, πως όλα ξεκινούν από την παιδεία και τον τρόπο που έχεις μεγαλώσει. Αν έχεις μάθει να νοιάζεσαι, να συν-αισθάνεσαι τότε μπορείς να «βγαίνεις» από τον εαυτό σου και να στρέφεσαι στον πλησίον σου. Διαφορετικά νομίζεις-συνειδητά ή ασυνείδητα- πως είσαι το κέντρο του κόσμου.

Ερώτηση 10η: Η Αθηνά θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας για να παντρευτεί και η μικρότερή της αδερφή τον εκλεκτό της καρδιάς της. Τα παλιά χρόνια υπήρχαν κάποια στερεότυπα όπως να παντρεύονται με ηλικιακή σειρά ή τα κορίτσια και μετά τα αγόρια της οικογένειας. Ένας γάμος από ανάγκη που δεν στηρίζεται στην αληθινή αγάπη πιστεύετε πως μπορεί να στεριώσει τη σημερινή εποχή;

Μ.Λ.Μ.: Εξαρτάται τι θέλει κάποιος μέσα από το θεσμό του γάμου. Το «χαρτί» του γάμου όσο ωραίο και να είναι το πάρτι εκείνη την μέρα δεν παύει να είναι μια κοινωνική σύμβαση. Δεν χρειάζεται να υπάρχει αν οι άνθρωποι είναι αληθινοί.

Ερώτηση 11η: Η ιστορία σας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Πιστεύετε πως είναι εύκολο ή δύσκολο για έναν συγγραφέα να καταφέρει να αποτυπώσει στο χαρτί την αλήθεια;

Μ.Λ.Μ.: Όπως σε όλα υπάρχουν κι εδώ δυσκολίες και ευκολίες. Ο πεζογράφος και ιδιαίτερα ο μυθιστοριογράφος δεν κάνει ντοκιμαντέρ. Όσο αληθινά γεγονότα και να υπάρχουν πλέκονται με τον μύθο του συγγραφέα.

Ερώτηση 12η: Πιστεύετε πως όλοι μας πρέπει να μαθαίνουμε την αλήθεια ακόμα και στη δύση της ζωής μας;

Μ.Λ.Μ.: Δεν είμαι σίγουρη. Μερικές φορές λέμε πως θέλουμε την αλήθεια αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε έτοιμοι για να την καλοδεχτούμε.

Ερώτηση 13η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Μ.Λ.Μ.: Δεν υπάρχουν «πρέπει» στην πεζογραφία. Πιστεύω πως είναι μια ιστορία που ακουμπάει στη νοσταλγία για την αγάπη, την φιλία και τον έρωτα. Συγκινεί αυτόν που την διαβάζει όπως συνέβη ίσως και σε εμένα όταν την έγραψα. Αφορά όλους που έχουν χάσει έναν καλό φίλο αλλά και όσους δεν μπόρεσαν ίσως να ξεχάσουν την πρώτη τους αγάπη.

Ερώτηση 14η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Λ.Μ.: Θα δανειστώ την φράση ενός αγαπημένου μου συγγραφέα του Δημήτρη Στεφανάκη-χωρίς το ερωτηματικό όμως . «Πως η λογοτεχνία μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή».

Ερώτηση 15η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Μ.Λ.Μ.: Πάντα κάτι γράφω. Είναι όμως λίγο νωρίς να μιλήσω για αυτό. Μόλις νιώσω περισσότερο έτοιμη θα είναι τιμή μου να το μοιραστώ. Σας ευχαριστώ πολύ.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

 

 

 

 

 

 

Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Σπούδασε οικονομικά, αλλά από πολύ μικρή ασχολήθηκε με την τέχνη της συγγραφής. Έχει ζήσει στην Αγγλία και τη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια τολμά να ζει στο αγαπημένο της νησί του βορείου Αιγαίου, τη Λήμνο. Είναι συγγραφέας δύο μυθιστορημάτων: «Μη μου πεις το τέλος» (Άνεμος Εκδοτική, 2014) και «Ο κύκλος με τη θάλασσα» (Άνεμος Εκδοτική, 2015).

"Μέχρι να αλλάξει ο άνεμος", εκδόσεις Ωκεανίδα, 2016

"Ο κύκλος με τη θάλασσα", Άνεμος εκδοτική, 2015

"Μη μου πεις το τέλος", Άνεμος εκδοτική, 2014.

 

 

 

 

"Μέχρι να αλλάξει ο άνεμος"

 Μια ιστορία αληθινής αγάπης που δεν έσβησε ποτέ, όσα χρόνια κι αν πέρασαν.

Το 1939, στη Λήμνο, ο συνταγματάρχης Πέτρος Αναστασιάδης σώζει από βέβαιο πνιγμό τον ανιψιό της Αθηνάς Θαλίδου, που παραθέριζε στο νησί και διασκέδαζε με ξέγνοιαστες βόλτες και χορούς. Ανάμεσα στον Πέτρο και στην Αθηνά γεννιέται ένας κεραυνοβόλος έρωτας, ενώ τα αεροπλάνα του Χίτλερ πετούν πάνω από την Ισπανία και οι πρώτοι καπνοί έχουν την οσμή του πολέμου, πάνω από τη χρυσή γη της Λήμνου. Και τότε, λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πρεμιέρα του πρώτου ομιλούντος κινηματογράφου, ένα λάθος των υπευθύνων προκαλεί μια πυρκαγιά που καταπίνει ανθρώπινες ζωές. Ο Πέτρος σώζει την Αθηνά από τη φωτιά, μα, κατόπιν, ο πόλεμος τους χωρίζει. Εκείνη φεύγει για την Αθήνα κι αυτός για το μέτωπο, απ’ όπου της γράφει γράμματα μέσα απ’ τη μάχη. Η αήττητη γερμανική μηχανή εισβάλλει στην Ελλάδα και οι πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά της Αθηνάς λένε ότι ο Πέτρος είναι νεκρός. Τα χρόνια περνούν και η Αθηνά παντρεύεται, αλλά ποτέ δεν ξεχνά τον Πέτρο. Τι άλλο της επιφυλάσσει η ζωή;