Κριτική Βιβλίου “Πορφυρό ποτάμι” της Σόφης Θεοδωρίδου

Για μία ακόμη φορά η Σόφη Θεοδωρίδου έρχεται να συναρπάσει τους αναγνώστες της προσφέροντάς τους ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η συγγραφέας τοποθετεί την ιστορία στην Καππαδοκία, στη Πόλη, στη Ρωσία και στην Ελλάδα. Στην Καππαδοκία θα γνωρίσουμε την οικογένεια της Νιόβης και του Φίλιπ. Η Νιόβη θα γεννηθεί ασθενική και έτσι θα της δοθούν ελευθερίες, τις οποίες δεν έχουν άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Μεταξύ του Φίλιπ και της Νιόβης θα γεννηθεί μία ιδιαίτερη σχέση με όμορφα συναισθήματα. Κάποια στιγμή θα χωρίσουν οι δρόμοι τους. Τα γεγονότα τους κατατρέχουν. Οι πόλεμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Από τους Βαλκανικούς μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα από την ιστορία του βιβλίου θα γνωρίσουμε τον Νικόλαο Πλαστήρα, έναν τολμηρό άνδρα και έναν θαρραλέο στρατιωτικό. Ο χαρακτήρας του είναι άρτια δομημένος και σαν θύελλα σε παρασέρνει και σε τοποθετεί μέσα στην ιστορία. Ο Φίλιπ θα τον γνωρίσει και θα καταταγεί στο στράτευμά του. Το μίσος του Φίλιπ για τους Τούρκους είναι μεγάλο.
Εξαιτίας της μεγαλύτερης αδερφής της, η Νιόβη θα περάσει δύσκολα χρόνια. Η ζήλια της Σουλτάνας υπερβολική. Θα τη μισήσει θανάσιμα και θα την εξαναγκάσει να παντρευτεί έναν άντρα Τούρκο, τον Αζέρ. Παρόλο που το θρήσκευμά του είναι διαφορετικό από αυτό της Νιόβης δε θα κακοπεράσει. Θα αγαπήσει παράφορα τη Μενεξέ του. Δε θα της επιβάλει να αλλάξει το πιστεύω της. Αντιθέτως, θα της σταθεί και θα θελήσει να πρωτοπορήσει μαθαίνοντας και στους άλλους αγάδες πως οφείλουν να σέβονται, να αγαπάνε και να δίνουν δικαιώματα στις γυναίκες τους.
Και φτάνουμε κάποια στιγμή στην ανταλλαγή των πληθυσμών. Καραβάνια Ελλήνων θα εγκαταλείψουν τον τόπο τους και θα μεταβούν στην Ελλάδα. Μέσα στην αναταραχή, η Νιόβη θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τον άντρα της και τον ένα της γιο. Το μίσος της αδερφής της θεριεύει και η ζήλια της για τα παιδιά της θα την ωθήσουν σε αποφάσεις που δύσκολα κάποιοι ορίζουν.
Μπορεί να σβήσει ποτέ μία αληθινή αγάπη; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αγάπη μιας μάνας; Πόσο απέχει η παράνοια από τη λογική και το μίσος από την αγάπη;
Η γραφή της είναι γλαφυρή, μεστή, άμεση και συγκινητική. Μας δείχνει πως το μίσος δεν υπάρχει μόνο ανάμεσα σε διαφορετικά έθνη και πιστεύω. Τα ήθη της περιοχής προσεγγίζονται με ιδιαίτερο τρόπο από τη συγγραφέα. Η συνύπαρξη των δύο λαών δοκιμάζεται μέσα από τους πολέμους. Η Νιόβη και η παρορμητικότητα του Φίλιπ θα αγαπηθούν από κάθε αναγνώστη. Οι χαρακτήρες τους είναι ιδιαίτεροι, ανθρώπινοι, αληθινοί και οι καρδιές τους πλημμυρισμένες μόνο από όμορφα συναισθήματα. Η φιλαργυρία, η ζήλια και το μίσος της Σουλτάνας θα προκαλέσει στους αναγνώστες μία αντιπάθεια για την ίδια. Ο στοργικός Δημητρός είναι ο πατέρας που θα επιθυμούσε ο καθένας μας να έχει δίπλα του. Η Φεβρωνία είναι μία μάνα που ξεχωρίζει τα παιδιά της, άβουλη και χωρίς πυγμή. Αλλά κάποια στιγμή θα προσπαθήσει να κερδίσει το χαμένο της χρόνο με την κόρη της. Οι σκιαγραφήσεις όλων των χαρακτήρων είναι άρτια δουλεμένες από τη συγγραφέα, δείχνοντάς μας τα ανθρώπινα συναισθήματα που φωλιάζουν στις ψυχές μας. Και δίνοντάς μας τις επιλογές να αποφασίσουμε οι ίδιοι ποιον δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε. Αυτόν της αγάπης ή αυτόν του μίσους. Μέσα από την τραγικότητα των γεγονότων θα δούμε πως κάπου αχνοφέγγει η ελπίδα. Πρόκειται για ένα διαφορετικό βιβλίο, από όσα μας έχει συνηθίσει η συγγραφέας, το οποίο πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί από όλους! Ίσως να είναι το καλύτερο βιβλίο της από όσα μας έχει χαρίσει!




Βασιλική Διαμάντη