Συζητώντας με τη Μαρία Κωνσταντούρου

Ερώτηση 1η: Πιστεύετε ότι ορθώς κάποιοι διαχωρίζουν τη λογοτεχνία σε γυναικεία, σε αντρική, σε ροζ ή σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία;

Μ.Κ.: Μπορούμε να πούμε πως ένα μυθιστόρημα είναι αστυνομικό, αισθηματικό, ιστορικό ή επιστημονικής φαντασίας (ο χαρακτηρισμός «ροζ» με τρελαίνει, με θυμώνει), όμως η λογοτεχνία είναι πάντα λογοτεχνία και διαφαίνεται σε οποιουδήποτε είδους κείμενο. Η τέχνη του λόγου! Η ικανότητα που έχει ένας συγγραφέας να συνταιριάζει τις λέξεις, να χρησιμοποιεί κάποιες πολύ όμορφες που τείνουν να ξεχαστούν, να συντάσσει σωστά τις προτάσεις, να γνωρίζει ορθογραφία και γραμματική, να δημιουργεί γραπτά αξιόλογα και αξιοθαύμαστα. Αυτό είναι λογοτεχνία και νομίζω πως είναι προσβολή να τη διαχωρίζουμε σε φύλα ή/και χρώματα. Η τάση που μας έχει καταλάβει να κολλάμε ετικέτες παντού είναι τουλάχιστον εκνευριστική και οπωσδήποτε ανώφελη.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Μ.Κ.: Πολλά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα γιατί θα αδικήσω άλλα. Γι’ αυτό αποφεύγω πάντα να απαντώ σε αυτή την ερώτηση.

Ερώτηση 3η: Ποιανού συγγραφέα το βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;

Μ.Κ.: Μέχρι πρότινος δεν είχα ζηλέψει κανένα. Ωστόσο προσφάτως βρήκα ένα –δεν θα ήθελα να το αναφέρω–, το οποίο «ζήλεψα» για το θέμα του και όχι για τον τρόπο γραφής του ή την εξέλιξη της ιστορίας του. Φυσικά ο άνθρωπος που το έγραψε έκανε υπέροχη δουλειά σε όλες τις παραμέτρους, αλλά θα ήθελα να το είχα εμπνευστεί εγώ και να το γράψω με τον δικό μου τρόπο.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ασκίμ θα πει αγάπη”;

Μ.Κ.: Πάλι μου ζητάτε να βάλω ετικέτες, ε; Όμως δεν μπορώ να το κάνω. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πολύπλευρο, πολύπτυχο. Κοινωνικό, με το απαραίτητο αισθηματικό στοιχείο, με μια γερή δόση περιπέτειας, με λίγες ιστορικές αναφορές και αρκετές φιλοσοφικές αναζητήσεις και προεκτάσεις.

Ερώτηση 5η: “Ασκίμ θα πει αγάπη”, λοιπόν, το νέο σας βιβλίο. Η Ραλλού, Ελληνίδα και χριστιανή θα ερωτευτεί τον Ζαμίρ, Τούρκο και μουσουλμάνο και αντίστροφα. Ο αδερφός της Ραλλού δε θα το δεχθεί. Γιατί κάποιοι άνθρωποι αυτό δεν μπορούν να το δουν και να το δεχθούν, δηλαδή ότι μπορεί να υπάρξει αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων διαφορετικών θρησκευτικών πιστεύω και φυλών; Ποια είναι η άποψή σας;

Μ.Κ.: Μόνο όποιος νιώθει αληθινά το θαύμα της αγάπης μπορεί να παραμερίζει τις όποιες αντιθέσεις και να υπερπηδά ακλόνητα εμπόδια. Και αυτό το καταλαβαίνει οποιοσδήποτε διαθέτει εκείνο το μεγαλείο ψυχής που τον κάνει να αντιλαμβάνεται πως η αγάπη είναι πανανθρώπινη, ανεξίθρησκη, υπερβατική. Όποιος κρίνει, περιορίζει, προσαρμόζει ή λογοκρίνει αυτό το υπέροχο συναίσθημα επηρεασμένος από αυστηρούς κανόνες αμφιλεγόμενης ηθικής και παρωχημένες αντιλήψεις, όποιος προσπαθεί να το στριμώξει σε υποκειμενικά καλούπια, σίγουρα δεν είναι ικανός να το αποδεχτεί με τον τρόπο που του αξίζει.

Ερώτηση 6η: Αν είχατε στα χέρια σας το ασκίμ θα κάνατε μία ευχή και αν ναι ποια θα ήταν αυτή, θα θέλατε να μας την πείτε;

Μ.Κ.: Πιστεύω πως όχι. Η όποια δύναμή του θα με τρόμαζε, θα μου προκαλούσε δέος. Νομίζω πως θα το αντιμετώπιζα με σεβασμό κι ο σεβασμός αυτός, όπως τον νιώθω εγώ, δεν σηκώνει χάρες, ευχές ή παρακάλια. Αλίμονο αν περιμέναμε το θαύμα από ένα αντικείμενο με μαγικές ιδιότητες. Το αληθινό θαύμα, όπως το επισημαίνουν και κάποιοι από τους ήρωες της ιστορίας, βρίσκεται μέσα μας και είναι η αγάπη σε όλες της τις μορφές. Αυτή έχει τη δύναμη να φέρει στον άνθρωπο τη χαρά, την ηρεμία, τη μέθεξη και στο τέλος την κάθαρση.

Ερώτηση 7η: Στην ιστορία σας βλέπουμε ότι μία ευχή μπορεί να γίνει η “κατάρα” για αυτόν που ζητάει κάτι, όπως έγινε για πολλούς εκ των ηρώων του βιβλίου σας. Ποιοι λόγοι συμβάλλουν ώστε μία ευχή να μετατραπεί σε “κατάρα”;

Μ.Κ.: Πολλές φορές κάνουμε μια ευχή επηρεασμένοι από προσωρινά δεδομένα της ζωής μας, από πρόσκαιρες ανάγκες και παροδικές επιθυμίες. Οραματιζόμαστε αυτό που επιθυμούμε και το λαχταράμε με όλο μας το πάθος, χωρίς ωστόσο να έχουμε λάβει υπόψη μας πως οι περιστάσεις μεταβάλλονται πολύ συχνά και πως ακόμη κι εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε δραματικά. Κάτι που μπορεί χθες να το θεωρούσαμε απαραίτητο, αύριο ίσως αποδειχθεί περιττό, ακόμη και ενοχλητικό. Ή, άλλες φορές, κάτι που τώρα μας φαίνεται όμορφο, στο μέλλον μπορεί να μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη μας. Τις περισσότερες φορές κάνουμε μια ευχή επιπόλαια, ωραιοποιώντας την πραγματοποίησή της. Δεν υπολογίζουμε τις παραμέτρους και ούτε που περνάει από το μυαλό μας πως στην πραγμάτωσή της θα συμμετάσχουν κι άλλοι παράγοντες –ανθρώπινοι και εξωγενείς– που θα επιδράσουν καθοριστικά στο αποτέλεσμα. Θεωρούμε δεδομένο πως η ευχή μας θα εξελιχθεί όπως ακριβώς την έχουμε στο μυαλό μας, όμως κάτι τέτοιο τις περισσότερες φορές είναι αδύνατο.

Ερώτηση 8η: Έλλη και Όμηρος, Ραλλού και Ζαμίρ, Κρινάνθη και Δημήτρης τρία ερωτευμένα ζευγάρια. Η απόλυτη αγάπη μπορεί να αντέξει στον χρόνο ή οι απόλυτοι έρωτες είναι καταδικασμένοι;

Μ.Κ.: Οτιδήποτε «απόλυτο» μπορεί να αντέξει στον χρόνο και στις αντιξοότητες. Άλλωστε αυτή είναι η σημασία του επιθέτου. Απόλυτος είναι αυτός που εμφανίζεται στην ολοκληρωμένη του μορφή και φύση, σε όλη του την ένταση, αυτός που δεν περιορίζεται από κανέναν και τίποτα, που δεν μετριάζεται. Το απόλυτο είναι το τέλειο· σπάνιο ίσως αλλά υπαρκτό. Επίπονο, αλλά όχι καταδικασμένο.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Κ.: Θα ήθελα να τους θυμίσω πως στην πραγματικότητα η ομορφιά της ζωής έγκειται στην περιπλοκότητά της και στις δυσκολίες της, διαφορετικά κανείς δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί την αξία του ωραίου, αν αυτό ήταν εύκολα επιτευκτό και προσβάσιμο. Ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τη διάθεση να ανακαλύψουμε και να απολαύσουμε τις στιγμές του ωραίου, πολύ περισσότερο όταν θυμόμαστε ότι αυτό είναι εφήμερο και φευγαλέο. Η πραγματική ομορφιά, όπως έλεγε κι ο Σαίξπηρ, βρίσκεται στα μάτια αυτού που την αντικρίζει. Κι εδώ να συμπληρώσω πως δεν αρκεί μια ευχή για να κατακτήσουμε αυτό το ωραίο, αλλά χρειάζεται στοχασμός και συνειδητή προσπάθεια.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Μ.Κ.: Όπως συμβαίνει κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα μυθιστόρημα, στο μυαλό μου υπάρχει ένα συνονθύλευμα από σκέψεις, ιδέες και προβληματισμούς. Το μόνο που κάνω σε αυτή την περίοδο, είναι να κάθομαι υπομονετικά και να περιμένω να δω τι απ’ όλα θα υπερισχύσει. Συνεπώς, ό,τι κι αν πω τώρα, θα είναι άστοχο και άκαιρο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Δεν μου αρέσουν τα τυποποιημένα βιογραφικά, αλλά δεν ξέρω και τι θα ενδιέφερε τον κόσμο να μάθει για εμένα. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω πως όταν κάποιος γράφει με το μελάνι της ψυχής του, συστήνεται στον κόσμο με κάθε ειλικρίνεια. Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά όπου κι αν γεννιόμουν, η ίδια θα ήμουν' τώρα πια είμαι σίγουρη γι' αυτό. Από μικρή έμαθα να αγαπώ τρία πράγματα: τους ανθρώπους, τα ζώα και τα βιβλία. Έχω διαβάσει αρκετά και έχω γράψει δέκα.

(2017) Ασκίμ θα πει αγάπη, Ωκεανίδα

(2016) Η άγνωστη δίπλα μου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2015) Μια ανάσα μακριά, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2014) Χωρίς εσένα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2013) Αγεφύρωτες σιωπές, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2011) Ζωή μου, εσύ..., Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2010) Σκιές στο χρόνο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2010) Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2009) Όταν οι γυναίκες τολμούν, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2008) Σε βλέπω παντού, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2016) Για πού το 'βαλες Χριστουγεννιάτικα;, Εμπειρία Εκδοτική

(2013) Ιστορίες από ένα παγκάκι, Εκδόσεις Σαΐτα

Ασκίμ θα πει αγάπη

Video - Trailer του βιβλίου:

https://www.facebook.com/oceanida/videos/2130235153659606/

Φτιάχνεις στο μυαλό σου ένα σκηνικό, μια φανταστική πραγματικότητα που θέλεις οπωσδήποτε να ζήσεις. Έπειτα παρακαλάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να γίνει το θαύμα και να υλοποιηθεί η ευχή σου. Κι έρχεται αυτή η μέρα. Όμως αυτά που ονειρευόσουν δεν μπορούν να σταθούν μόνα τους. Χρειάζονται έναν διάκοσμο για να αναδειχθούν. Αλλά εσύ ξέχασες να οραματιστείς αυτόν τον διάκοσμο. Έτσι το όνειρό σου χάνει τη μαγεία του...
Η Έλλη, ο Δημήτρης, η Κρινάνθη, η Έσμα, ο Όμηρος...
Όλοι τους αποφασισμένοι να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Όλοι χαμένοι σε ένα άνισο παιχνίδι με τη ζωή, έχοντας ερήμην τους συμπαίκτη τον θάνατο. Κι εκεί κοντά τους να ακούγεται ψιθυριστή η φωνή της αγάπης. Στοιχειωμένη από μια προδοσία που δεν ξεχάστηκε ποτέ... Από μια Δευτέρα που αρνήθηκε να έρθει... Από αίμα που ποτέ δεν στέγνωσε... Και ο ψίθυρος γίνεται κραυγή. Όμως και πάλι, λίγοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν να ακούσουν το μαγικό κάλεσμά της. Λίγοι θα καταλάβουν πως... Ασκίμ θα πει αγάπη!