Συζητώντας με τη Margaret P. Dalkour

Ερώτηση 1η: Ποιο ήταν το έναυσμα να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία του φανταστικού;

M.D.: Ήταν η ανάγκη μου να μιλήσω σε όλους για όσα είχα ανακαλύψει ή είχα μάθει μες από προσωπικές εμπειρίες. Και ποιος ο καλύτερος τρόπος για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο αν όχι να γράψει ένα μυθιστόρημα φαντασίας;

Ερώτηση 2η: Ποιανού συγγραφέα το βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;

M.D.: Το «Από τη Γη στη Σελήνη» του Ιούλιου Βέρν.

Ερώτηση 3η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η μήτρα του κακού ΙΙ: Το συννεφόδεντρο”;

M.D.: Θα έλεγα πως έχει το ρόλο που έχει το ξυπνητήρι δίπλα μας. Όλοι ξέρουμε πως πρέπει να ξυπνήσουμε το πρωί αλλά πάντα χρειαζόμαστε λίγη βοήθεια…

Ερώτηση 4η: Γήινες και εξωγήινες οντότητες θα αναμετρηθούν σε κάποιο σημείο του βιβλίου σας. Πιστεύετε ότι αν ποτέ γινόταν κάτι τέτοιο ο αγώνας θα ήταν άνισος;

M.D.: Πιστεύω πως τα πάντα υπόκεινται σε μια συνεχή εξέλιξη. Αν ποτέ γινόταν κάτι τέτοιο θα γινόταν με τέτοιο τρόπο που θα βοηθούσε στην πνευματική εξέλιξη όλων όσων θα λάμβαναν μέρος. Πάντα έχουμε να μάθουμε κάτι ακόμα κι αν μας φαίνεται πως μας πλησιάζει η «Αποκάλυψη». Το ποιος θα νικούσε και γιατί είναι μια μεγάλη συζήτηση που θα πρέπει καθένας να την κάνει με τον εαυτό του πρώτα παρατηρώντας αυτό που αντιλαμβάνεται ως «ατομικότητα» μες απ’ το σύνολο. Για το θέμα της ανισότητας θα σας πω μόνο πως πιστεύω ότι στη Δημιουργία επικρατεί απόλυτη αρμονία όσο κι αν τα φαινόμενα υποστηρίζουν το αντίθετο. Κι αυτό επειδή τα «φαινόμενα» είναι ΜΟΝΟ αυτό το ελαχιστότατο (έως απειροελάχιστο) μερίδιο του Όλου που μπορεί να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί το ανθρώπινο μάτι.

Ερώτηση 5η: Ο Alex Bristow πρωταγωνιστεί σχεδόν σε όλη την ιστορία του βιβλίου. Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να διαλέξει ανάμεσα στην ίδια του τη ζωή και το κοινό καλό του κόσμου. Οι περισσότερο, θαρρώ ότι, θα διάλεγαν το πρώτο. Θεωρείτε ότι θέλει μεγάλο σθένος για να παραμερήσει κάποιος τον εαυτό του διαλέγοντας το κοινό καλό;

M.D.: Νομίζω πως όταν κάποιος έχει συνειδητοποιήσει πλέον βαθιά ότι ανά πάσα στιγμή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Όλου δεν διστάζει πια να «απλώσει» τον εαυτό του στα πιο απρόσιτα σημεία της Δημιουργίας. Κι αυτό επειδή μέσα του γνωρίζει πως ΠΑΝΤΟΥ είναι σπίτι του!!! Οπότε ναι, για ένα καθημερινό άνθρωπο χρειάζεται υπεράνθρωπο σθένος και πίστη. Για κάποιον που έχει καταφέρει όμως να αφομοιώσει έστω ένα κόκκο πίστης στον Υπέρτατο Νου, νομίζω πως είναι απλώς ένα ακόμα καινούργιο ταξίδι κι όχι απώλεια της ζωής του, όπως θα σκέφτονταν όλοι οι υπόλοιποι.

Ερώτηση 6η: Ο εγωισμός και οτιδήποτε κακό αναμετριέται με το καλό στην ιστορία σας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αφήσουμε στην άκρη τα “κακά” και αρνητικά συναισθήματα και να κατακλυστούμε από καλοσύνη και κοινωνική προσφορά;

M.D.: Πολύ εύκολο. Βασικά νομίζω πως είναι πολύ πιο εύκολο απ’ το να κατακλυζόμαστε από ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα. Εκτός του ότι μας «τρώνε» από μέσα επιπλέον αντλούν πολύ μεγάλη ενέργεια βάζοντας την καρδιά και το νου μας σε άσχημες διαδικασίες. Για παράδειγμα είναι ανώδυνο κι ευχάριστο να χαίρεσαι με τη χαρά κάποιου αλλά πολύ επώδυνο κι οδυνηρό όταν τον ζηλεύεις. Άλλο παράδειγμα: Σκέψου πόσο πιο εύκολο είναι να πεις την αλήθεια. Όταν λες ψέματα εκτός του ότι πρέπει να καταναλώσεις μεγάλη ενέργεια για να θυμάσαι κάτι που δεν ισχύει επιπλέον ζεις με τον τρόμο μη σε ανακαλύψουν. Εξέλιξη ιδιαίτερα άσχημη και μόνο στη σκέψη…

Ερώτηση 7η: Γενικό καλό και το δικό μας συμφέρον, η αγάπη για τον συνάνθρωπο και ο εγωκεντρισμός μας. Αυτά τα δύο συγκρούονται. Άλλοι διαλέγουν το πρώτο και άλλο το δεύτερο. Που πιστεύετε ότι οφείλεται η μία ή η άλλη επιλογή του κάθε ανθρώπου;

M.D.: Λυπάμαι που το λέω αλλά αυτά τα δυο πράγματα δεν συγκρούονταν ποτέ. Όταν κάποια στιγμή ο Άνθρωπος το ανακαλύψει (εκ νέου) τότε πια θα ζήσει ευτυχισμένος! Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, δυστυχώς θα κυκλοφορούμε ανάμεσα σε συνανθρώπους μας που κάθε πρωί θα ξυπνάνε έχοντας την αντίληψη πως αποτελούν μια ύπαρξη ξεκομμένη και ξεχωριστή απ’ όλους τους υπόλοιπους. Τι ειρωνεία , τη στιγμή που η επιστήμη διατυμπανίζει πως τα πάντα (και όλοι μας) είναι μέρη ενός ωκεανού ενέργειας που καλύπτει, κατακλύζει, ξεπηδά , εμποτίζει , διαπερνά και τελικά…. δημιουργεί τα πάντα…

Ερώτηση 8η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

M.D.: Θα τους έλεγα πως είναι καιρός να ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ να ζήσουν όμορφα. Για το λόγο δηλαδή που δημιουργήθηκαν. Μπορεί να μη βρουν όλοι την Εδέμ τους σ’ αυτό το «ταξίδι» αλλά δεν είναι ανάγκη να προσκαλούν την κόλαση να τους κάνει παρέα καθημερινά στη ζωή τους όντας απογοητευμένοι ή προκατειλημμένοι για το χειρότερο…

Ερώτηση 9η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

M.D.: Θα πρέπει να είμαι πολύ φειδωλή στην απάντησή μου κα Διαμάντη. Έχω πράγματι ξεκινήσει κάτι. Ή μάλλον για την ακρίβεια, ξαναξεκινήσει. Είναι κάτι διαφορετικό απ’ τη διλογία Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Θα σας πω μόνο πως είναι κι αυτό μυθιστόρημα φαντασίας και πως κι αυτό πρόκειται να αφήσει τα δικά του email στο πνευματικό ταχυδρομείο των αναγνωστών.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

M.D.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε μες από την ομάδα σας να μιλήσω για την προσπάθεια και τα πονήματά μου. Να είστε πάντα καλά κι εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν κάποτε πως ο ήλιος εξακολουθεί να είναι εκεί ακόμα κι όταν γίνεται έκλειψη και φαίνεται να σκοτεινιάζουν όλα…

 

 

 

 

 

Η Margaret P. Dalkour αγαπά την καλή μουσική, το διάβασμα και τη συγγραφή. Από παιδί τη μαγνήτιζε η εκδοχή του «τι βρίσκεται πίσω απ’ την κουρτίνα» κι αυτός ήταν ο λόγος που άρχισε να ψάχνει τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Σήμερα, έχει καταλήξει πως το καλύτερο σημείο έναρξης αυτής της αναζήτησης είναι αποκλειστικά και μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός. Κι αυτό επειδή μέσα μας, η έναρξη και η κατάληξη -όση απόσταση κι αν φαίνεται να τις χωρίζει- στο τέλος βρίσκονται πάντα στο ίδιο σημείο.

(2017) Η μήτρα του κακού, Το συννεφόδεντρο, Εκδόσεις Πηγή

(2016) Η μήτρα του κακού, Εκδόσεις Πηγή

 

 

 

 

 

Η μήτρα του κακού, Το συννεφόδεντρο

Είχε έρθει πια η μεγάλη στιγμή για τον Frank Winders ν' αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Όσο κι αν είχε κλειδώσει τα βιώματα και τις εμπειρίες του στο υπόγειο του νου του, με την ταμπέλα Συνειδητό Ονείρεμα, εκείνα τώρα έσπρωχναν με βία να βγουν προς τα έξω! Το απόκοσμο τεχνούργημα που είχε παραλάβει με τόσο μυστηριώδη τρόπο, είχε ταξιδέψει μέσα από πολύπλοκες κι εξωτικές χρονικές σήραγγες, με τους πιο παράδοξους κι ανέλπιστους ταχυδρόμους, για να φτάσει στα χέρια του... Ένα δεύτερο γράμμα, θα αποκάλυπτε πώς το ταξίδι του σ' αυτές τις τρεις παράλληλες πραγματικότητες, όχι μόνο ήταν αληθινό, αλλά αυτή τη φορά το αποδεικτικό εισιτήριο είχε πάνω την ίδια την υπογραφή του! Μια υπογραφή που είχε τοποθετηθεί εκεί απ' τον ίδιο σχεδόν εκατό χρόνια πριν από τη γέννησή του! Όσο για τον αποστολέα... μερικές φορές, εκ των πραγμάτων, ο ανθρώπινος νους είναι αναγκασμένος να διευρυνθεί και να αποδεχθεί πως αυτό που αποκαλεί ΑΔΥΝΑΤΟ όντως συμβαίνει!

Είναι δυνατόν το μέλλον να διαμορφώνει το παρελθόν; Μπορεί το παρόν να εξελίσσεται ταυτόχρονα και προς τις δύο κατευθύνσεις του Χρόνου; Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας ξεδιπλώνουν σταδιακά μια υπερκόσμια συνωμοσία που στέκεται πάνω και πέρα απ' την ανθρώπινη διάνοια, καταλύοντας κάθε συμβατή αντίληψη περί υλικής πραγματικότητας! Το "Συννεφόδεντρο" έρχεται να προσφέρει στον αναγνώστη ένα παράθυρο σε άλλα δεδομένα, μετατρέποντάς τον σε ταξιδευτή του νου που τολμά να ακροβατήσει πάνω σε άγνωστα κοσμικά μοτίβα που μόνο η ανθρώπινη υπέρβαση ή η παράνοια -σύμφωνα με τις ισχύουσες κλασσικές απόψεις- μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.

 

 

 

 

Η μήτρα του κακού

Eξι άντρες προσπαθούν να σώσουν τον Άνθρωπο απ' το απόλυτο Κακό.

Ένας συγγραφέας καταγράφει την προσπάθειά τους με τη μορφή μυθιστορήματος.

Κι ένας ερευνητής της κβαντομηχανικής πρεσβεύει πως τα πάντα είναι δυνατά, αλλά ακόμα δεν έχει ανακαλύψει μέσα του αν το πιστεύει.

Ο Frank Winders θα ταξιδέψει σ' αυτούς τους τρεις κόσμους χωρίς, όμως, να κρατά κατά την επιστροφή του τη χειροπιαστή απόδειξη του εισιτηρίου που αποδεικνύει το ταξίδι.

Άραγε ο Frank Winders έζησε πράγματι σ' αυτές τις τρεις διαφορετικές παράλληλες πραγματικότητες ή βίωσε ένα lucid dream που οι προδιαγραφές του ξεπερνούν κατά πολύ τον ορισμό του ζωντανού ονείρου; Έκανε πράγματι διαδοχικές βουτιές σε τρεις παράλληλους κόσμους -όντας παρατηρητής και πρωταγωνιστής τους- ή όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας λιποθυμίας που διήρκεσε μόλις 38 λεπτά;

Η "Μήτρα του Κακού" αποτελεί ένα δυνατό μυθιστόρημα, όπου η λογική και η πίστη μας αποκαλύπτουν έναν σκοτεινό κόσμο που απλώνει το θανατηφόρο του δίχτυ πέρα απ' τον χώρο του υπεραισθητού κι απειλεί να καταστρέψει τα πάντα.