Οι συγγραφείς Πασχαλινών Βιβλίων μας αποκαλύπτουν ένα κομμάτι από τα δημιουργήματά τους

"Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα..." ακούγεται το τροπάριο και μεις ανεβαίνουμε σιωπηλοί τη σκάλα για το Γολγοθά. Εδώ η καρδιά σταματά να χτυπά! Πέφτεις κάτω και φιλάς τα πόδια του Κυρίου σου, αισθάνεσαι ότι είναι ζωντανός, ότι σε κοιτάει και σου λέει " Κοίταξε Με, για σένα έδωσα το Αίμα Μου". Ναι, Κύριε, Σ' Αγαπώ, Σε Σένα, στα πόδια Σου αφήνω τη ζωή μου. Κύριε μου συγχώρεσέ με και βοήθησέ με, μονολόγησα...”

Απόσπασμα από το βιβλίο “Τα βήματά μου στους Άγιους Τόπους" της Αδαμαντίας Αλατάρη, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως Εφηβικά!

"... - Φέτος θα πω στη νουνά να με αφήσει να σε κρατήσω μαζί μου, όλο τον χρόνο. θα σου φτιάξω με πετρούλες ένα μικρό μαντρί στην αυλή μας και, όταν θα τελειώνω το σχολειό, θα έρχομαι και θα παίζουμε! Θα δεις πόσο ωραία θα περνάμε! Θα μου την κάνει αυτή τη χάρη η νουνά μου. Είμαι σίγουρος... Τουλάχιστον... μέχρι να γυρίσει και ο Παυλής..."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το Πάσχα του Γιωργή" της Τίνας Βλασταράκου - Μεταξά, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα!

"...Οι στιγμές ετούτες για τον πατέρα Μητροφάνη ήταν συγκλονιστικές. Οι χτύποι της καρδιάς του ακούγονταν δυνατά, ένας ιδρώτας έλουσε ολάκερο το κορμί του και ένιωσε άυλος να χάνεται μέσα σ’ εκείνο το σκοτάδι.

– Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, ψέλλισε, μα δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια της ευχής κι έφτασε στ’ αυτιά του ένα ελαφρό σφύριγμα. Ήταν παρόμοιο με λεπτή αύρα πνοής άνεμου. Και αμέσως είδε ένα γαλάζιο Φως να γεμίζει ολόκληρο τον ιερό χώρο του Ζωοδόχου Τάφου!

Ο πατήρ Μητροφάνης σ’ εκείνο το Φως είδε ολοκάθαρα τον Πατριάρχη. Από το πρόσωπό του κυλούσαν χονδρές σταλαγματιές ιδρώτα..."

Απόσπασμα από το βιβλίο "Δεύτε Λάβετε Φως" της Άννας Ιακώβου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως Παιδικά!

 "...Μια φορά κι έναν καιρό σε μια απλωτή βουνοπλαγιά ήταν χτισμένο ένα μεγάλο χωριό. Οι κάτοικοι ήταν εργατικοί και ζούσαν αγαπημένοι. Οι γυναίκες μεγάλωναν τα παιδιά τους με τραγούδια και παραμύθια. Στη μέση του χωριού κυλούσε ένα μεγάλο ποτάμι, που όλο κατέβαζε νερό και τραγουδούσε. Δίπλα στο ποτάμι ήταν κι ένας μύλος, νερόμυλος. Ο μυλωνάς κανόνιζε το ψωμί του τόπου. Θεωρούσε χρέος του, όση ώρα ο μύλος άλεθε, να τραγουδά μαζί με τις μυλόπετρες και το νερό, ώστε το ψωμί που θα έφτιαχναν οι άνθρωποι να τους φέρνει χαρά και ευτυχία. Μα ο μυλωνάς αρρώστησε βαριά και πέθανε. Μαζί του χάθηκε το τραγούδι και η χαρά. Κανείς δεν ήθελε να αναλάβει τον μύλο. Κανείς δεν ήθελε να δουλεύει και να τραγουδά μαζί. Ο χειμώνας εκείνη τη χρονιά κράτησε πολύ και η άνοιξη δεν έλεγε να φανεί. Διχόνοια είχε πέσει ανάμεσα στους χωρικούς που είχαν γίνει σκυθρωποί, σκουντούφληδες. Έμπαινε Απρίλης κι όλα ήταν παγωμένα. «Παλιά καλά χρόνια!», συλλογιζόταν ο μπαρμπα-Παναγιώτης. «Κάποτε ήμασταν όλοι μια παρέα, μια αγκαλιά. Πώς καταντήσαμε έτσι; Και σε λίγες μέρες φτάνει η Λαμπρή! Πώς θα πάμε στην εκκλησιά; Πώς θα λειτουργηθούμε και θα μεταλάβουμε; Πρέπει να γιορτάσουμε μονοιασμένοι!» Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του μπαρμπα-Παναγιώτη κι όπως οι στάλες τους έπεσαν στη γη ένα ανθάκι πρόβαλε δειλά δειλά το κεφαλάκι του. «Η άνοιξη! Η άνοιξη!» πήρε να φωνάζει ο Γιάννος, ο εγγονός, σαν είδε το πρώτο ανθάκι που σε ένα απόγευμα έγινε μια ολοκόκκινη παπαρούνα. Ο μπάρμπα - Παναγιώτης, βλέποντας την παπαρούνα ολοκόκκινη, θυμήθηκε πως κάτω από τον Σταυρό του Χριστού πρωτοφύτρωσε τούτο το ανθάκι και πως βάφτηκε κόκκινο από το αίμα του μαρτυρίου Του. Γι' αυτό ο μίσχος του είχε το σχήμα του Σταυρού! Δάκρυα κύλησαν πάλι από τα μάτια του παππού κι έπεσαν στη γη κι εκεί φύτρωσαν κι άλλες παπαρούνες κι έγινε η αυλίτσα του παρτέρι της άνοιξης. Μα στο χωριό παρέμενε χειμώνας…."
 Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Αγάπη φέρνει την Άνοιξη" της Σταυρούλας Κάτσου Καντάνη, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα!

"...«Αρκετά!», έκρωξε η κουκουβάγια. «Ό,τι έγινε, πάει έγινε. Το θέμα είναι τι θα μπορούμε να κάνουμε για να φτιάξουμε την κατάσταση.».

«Και τι μπορούμε να κάνουμε;» «Αφού έχει χαλάσει τελείως!», έλεγαν τα ζώα μετανιωμένα. Η κουκουβάγια όμως φαινόταν αρκετά ψύχραιμη και αποφασιστική.

«Εμείς το χαλάσαμε, εμείς θα το φτιάξουμε. Αν δουλέψουμε όλοι μαζί το εκκλησάκι μας θα γίνει όμορφο και καθαρό. Μόνο που πρέπει να βιαστούμε. Σε λίγες μέρες έρχεται το Πάσχα!».

Όλα τα ζώα συμφώνησαν και η δουλειά άρχισε…"

Απόσπασμα από το βιβλίο "Πάσχα στο ξωκκλήσι" της Κατερίνας Μουρίκη, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως Παιδικά!

ΚΑΙ

"... Το νήμα που έδωσε ο μικρός μπαμπακόσπορος ήταν τόσο θαμπό που μόνο σπάγκος μπορούσε να γίνει. Έτσι πήγε στο κλωστήριο, έγινε ένα κουβάρι σπάγκος και τοποθετήθηκε σε ένα κιβώτιο με πολλά όμοια κουβάρια. Όμως οι ίνες του σπάγκου δεν ξεχνούσαν το όνειρο του πατέρα τους, του μπαμπακόσπορου.

«Θέλουμε να γίνουμε κάτι που θα δώσει αγάπη και χαρά στον κόσμο!» έλεγαν και ξανάλεγαν μέσα στο σκοτεινό κιβώτιο.

Μια μέρα το κιβώτιο άνοιξε κι οι σπάγκοι βρέθηκαν σε ένα δωμάτιο που μύριζε κερί μέλισσας…"

Απόσπασμα από υο βιβλίο "Το μεγάλο όνειρο ενός μικρού σπόρου", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα!

".. Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης η γιαγιά Πόπη έβαφε τα αβγά κόκκινα. Λίγο πριν είχε μαζέψει από το κοτέτσι ακόμα επτά και έτσι τώρα 33 συνολικά αβγά έβραζαν μέσα στην κατσαρόλα. Η μαμά τη βοηθούσε χαρούμενη.

– Μα γιατί βράζεις τόσα πολλά αυγά, γιαγιά; ρώτησε ο Περικλής.

– Τα αυγά είναι 33 όσα τα χρόνια του Χριστού, αγόρι μου.

...

Τα σπίτια είχαν ανοιχτές τις πόρτες και τα παράθυρά τους την ώρα που περνούσε ο επιτάφιος, ενώ στα περβάζια μα μικρά λιβανιστήρια έκαιγαν μοσχομυριστό θυμίαμα στον Γιο του Θεού που πέθανε για την αγάπη. Κάθε τόσο ο παπά-Γεράσιμος σταματούσε σε διάφορα σημεία του χωριού και έκανε μια μικρή προσευχή: στην πλατεία, στο σχολείο, στην είσοδο του χωριού και στο πάνω μέρος του.

Ο Περικλής είχε πολλά χρόνια να κάνει Πάσχα στο Άνω Ρέμα. Ούτε που θυμόταν από πότε. Του άρεσε όμως αυτό που έβλεπε. Και πιο πολύ του άρεσε αυτό που ένιωθε...” 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Πιο πολύ κι από... βιντεοπαιχνίδι" του Γιώργου Μπουμπούση, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική!

"...Κυριακή του Πάσχα!

Σήμερα Θεού χαρά!

Ήρθε Aνάσταση, παιδιά.

Οι καμπάνες το ηχούν

και χαρμόσυνα χτυπούν!

Μες της Άνοιξης τη νιότη

που ξυπνάει πάντα πρώτη

μες σε τόσα γιασεμιά

που σκορπίζουν ευωδιά,

στο χορό των λουλουδιών

και στους ήχους των πουλιών

δύο λόγια τ’ ουρανού

αντηχούν στη γη παντού!

Αναστήθηκε ο Χριστός

όλα γέμισαν με Φως!

Πάει ο θάνατος, παιδιά,

έγινε μία σκιά!

Το βασίλειο του Άδη

που βρισκόταν στο σκοτάδι

γέμισε κι αυτό με Φως

μπήκε μέσα ο Χριστός!

Να, η νίκη της Ζωής

της αστείρευτης Πηγής

των αιώνιων αγαθών

των ουράνιων δωρεών!

Πλημμυρίστε με χαρά

γέροι, νέοι και παιδιά!

Πείτε όλοι με θεία ζέση:

Αληθώς! Χριστός Ανέστη!

Τρέξτε τώρα στους αγρούς

με ευφρόσυνους ρυθμούς

τα αυγά όλοι τσουγκρίστε,

το αρνί μοσχομυρίστε,

φάτε πια στο γιορτινό

το τραπέζι το λαμπρό.

Όλοι έχετε μια θέση

Αληθώς! Χριστός Ανέστη!

Ολόφωτη μέρα!

Ξημέρωσε η καινούργια η μέρα, η Λαμπρή! Λάμπει η κτίση ολόκληρη και τραγουδά στίχους αναστάσιμους, μελωδικούς. Χορεύει η φύση στης άνοιξης τους ρυθμούς. Χαμογελά ο ήλιος στέλνοντας τις αχτίδες του σε κάθε γωνιά της γης. Είχε ξυπνήσει νωρίτερα η άνοιξη να υποδεχτεί με λουλουδιαστά φορέματα τούτη τη μέρα. Θρόνο τής πρόσφερε το ολάνθιστο χαλί, βασιλικό της στέμμα του ήλιου τις αχτίδες. Μα αυτή είναι ακόμη πιο λαμπρή κι από το φως το πιο λαμπρό και όμορφο του ήλιου. Κι απ’ τα λουλούδια όλα πιο ευωδιαστή κι από τις νότες των πουλιών ακόμη πιο «γλυκεία».

Όλα τα «πλήρωσε» με αγάπη ο Χριστός, με δόξα έντυσε ολόκληρη την κτίση! Δόξα ουράνια, θεανθρώπινη, λαμπρή, της αναστάσιμης της μέρας άγιο δώρο. Η λύπη τώρα έφυγε μακριά, νεκρώθηκε η φθορά κι η «δύναμή της». Της αμαρτίας το κεντρί το φθονερό, «χτύπησε» Εκείνος με την άγια Ζωή του. Έχθρα και μίσος διέλυσε Αυτός με της συγχώρεσης την τέλεια Αγάπη. Θάνατο πάτησε και σκόρπισε ζωή, Αυτός που η Ζωή είναι η ίδια. Ανάσταση μάς χάρισε ο Χριστός, παντοτινή αγαλλίαση, αιώνια!..."

Απόσπασμα από το βιβλίο "Το Άγιο Πάσχα περιμένω μ' ένα ποίημα κεντημένο!" της Κατερίνας Νίκα - Μάνου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έαρ!

“...Μα κι όταν ήσουν στο σπίτι, κλειδωνόσουν στο δωμάτιό σου, με τ’ αυτιά σου ερμητικά κλεισμένα από τ’ ακουστικά και το κινητό σου λειτουργική προέκταση του χεριού σου. Μ’ αυτό έτρωγες, μ’ αυτό μιλούσες, μ’ αυτό επικοινωνούσες, χάρη σ’ αυτό ανέπνεες. Στο σπίτι ακουγόταν διαρκώς ο μονότονος ήχος από τα μηνύματα, που στέλνονταν κι έρχονταν σωρηδόν το δευτερόλεπτο, ενώ ο ήχος της φωνής σου λησμονήθηκε. Δεν ακουγόταν πια για συζήτηση, για παρέα, για συντροφιά. Αντηχούσε βαριά και θυμωμένη, μόνο όταν προσπαθούσα ήρεμα να σου εξηγήσω πως αυτός ο τρόπος ζωής δεν ταίριαζε σε μαθητή Λυκείου… πως κατέστρεφες το μέλλον σου, που εγώ κι ο πατέρας σου είχαμε κοπιάσει για αυτό… πως τα χρήματα που χαλούσες απερίσκεπτα ήταν για τις σπουδές σου… πως έγινες απαθής θεατής της ζωής σου, που γλιστρούσε μέσα από τα χέρια σου. «Είσαι ανήλικος. Απαγορεύεται να πίνεις! Θα καταγγείλω το μαγαζί που σας κερνάει σφηνάκια. Μ’ ακούς; Τα ρούχα σου βρωμάνε τσιγάρο. Φέρεσαι σαν ξένος. Μας κοιτάζεις εχθρικά. Τι σου συμβαίνει; Μίλα μου», σε ικέτεψα, την ώρα που η ψυχή μου σε παρακαλούσε… Άνοιξέ μου, γιε μου, την καρδιά σου. «Παράτα με ήσυχο! Κι εσύ που ζεις έτσι, τι κατάφερες; Σκέτη πίκρα», μου φώναξες κλείνοντάς μου την καρδιά σου και την πόρτα κατάμουτρα. Ευθύς ένιωσα τη ζωή μου να τελειώνει χλευάζοντάς με… είσαι μια αποτυχημένη μάνα και για τίποτε άξια. Μας εξοστράκισες πεισματικά και μένα και τον πατέρα σου έξω από την καθημερινότητά σου. Μεταλλαχτήκαμε από οικογένεια σε τρεις εξόριστους που αναγκαστικά ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη. Τρομοκρατημένοι και μουδιασμένοι παρακολουθούσαμε την αλλαγή σου, καθώς συνάμα με τη συμπεριφορά σου άλλαζε κι η εξωτερική σου εμφάνιση. Το ήρεμο μαλλί σου αγρίεψε κι αυτό. Πετάχτηκε, μάκρυνε, ξυρίστηκε. Πέρασε από διάφορα στάδια, για να καταλήξει στο –παντελώς εκτεθειμένο στο κρύο– μόνο δέρμα, περασμένο με μηχανή «μηδέν». Το κεφάλι σου γυμνώθηκε, τα χέρια σου παραγέμισαν με τατουάζ. Μικρά, μεγάλα, γράμματα, σχέδια, ασπρόμαυρα, πολύχρωμα, όλα κατείχαν άτακτα μια θέση πάνω σου. Κι εγώ διεκδικούσα μια θέση στη ζωή σου, αλλά μάταια. Δοκιμάσαμε τα πάντα...” 
Απόσπασμα μίας ιστορίας από το βιβλίο "Μαμάδες στην Ανάσταση" των Ιωάννας Σκαρλάτου και Νικολέττας Σκάλκου - Διαμαντίδη, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική!

"... Αποκλείεται! Είμαι η ωραιότερη καμπάνα, έχω μεγαλώσει με τις πιο μελωδικές παιδικές φωνούλες, έχω κουρδιστεί με τις πιο πολύχρωμες μουσικές συγχορδίες...θα βρεθώ μαζί με άλλες δύο ξένες και άσχημες καμπάνες; Αποκλείεται! Το σχέδιο μου ξεκινά..." Ποιο ήταν το σχέδιο της καμπάνας; Πώς έμεινε κουφή; Πώς θα ζήσει την φετινή Ανάσταση;

Απόσπασμα από το βιβλίο "Μια κουφή καμπάνα την... Ανάσταση" της Ιωάννας Σκαρλάτου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έαρ!

ΚΑΙ

"... .Η Κουτσούνα η στρουμπουλή, μυρωδάτη και λαχταριστή, έρχεται σιγά… σιγά… και λέει στου αυγούλη το αυτί! – Έχω το μυστικό, για να βγεις το πιο όμορφο και λαμπερό αυγό! Ακολούθησέ με γοργά και άκουσε προσεχτικά! Θα σε βοηθήσω να βγεις νικητής, αν δεχθείς να περάσεις από δοκιμασίες… τρεις!..."

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ένας κόκκινος Αυγούλης στην Ανάσταση", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική!

"...Η γιαγιά επέστρεψε στη δουλειά της και ο Νικηφόρος στη δική του και όλα συνεχίστηκαν κανονικά. Ή έτσι φάνηκε. Γιατί ούτε η γιαγιά, ούτε ο εγγονός μπόρεσαν να αντιληφθούν την αναστάτωση που ξέσπασε ανάμεσα στα τριάντα πέντε βαμμένα και καλογυαλισμένα αυγά. - Τον είδατε αυτόν εκεί; Τα χάλια του έχει! Ράγισε στο βράσιμο. Μεγάλη γρουσουζιά!, είπε ένα αυγό με τσιριχτή φωνή. - Μα πώς να μη ραγίσει; Δεν βλέπετε τι κακομούτσουνος που είναι; Καμιά φραγκόκοτα θα τον γέννησε, σχολίασε ένα δεύτερο με νόημα. - Δεν λες καλύτερα καμιά προκομμένη απ’ αυτές που τις λένε αλανιάρες! Τριγυρίζουν εδώ κι εκεί και κοιμούνται όπου βρουν. Γίνεται κότα περιωπής και να μη ζει σε κοτέτσι;, συμπλήρωσε ένα τρίτο αυγό, περήφανο για την καταγωγή του από μεγάλη εκκολαπτική μονάδα. - Έχει όμως μία φάτσα! Είδατε τη μυτόγκα του τι σουβλερή που είναι;, γέλασε κακαριστά ένα τέταρτο, κοντόχοντρο αυγό. - Πάει αυτός, ξόφλησε. Είναι ήδη εκτός αγωνιστικής. Αποκλείεται να παίξει «συγκρουόμενα αυγά» μεθαύριο στην Ανάσταση. Το πολύ πολύ να τον χώσουν σε κανένα τσουρέκι!, χαχάνισε κοροϊδευτικά ένα πέμπτο αυγό, με σώμα αθλητικό...".
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το αυγό που ράγισε" της Εύης Τσιτιρίδου - Χριστοφορίδου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαΐτη!
 

ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΚΠΛΗΞΗ!

"... Φτιάχνουμε νηστίσιμα μηλοπιτάκια! Θα χρειαστούμε: 1 πακετάκι στρογγυλά σφολιατάκια, 2 μήλα, 1/2 φλιτζάνι τσαγιού καρυδόψιχα, 1 κουταλάκι κανέλα, 1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη, άχνη ζάχαρη και κανέλα ( για το πασπάλισμα), χαρτί ψησίματος

Εκτέλεση: Σε ένα μπολ ανακατεύουμε την καρυδόψιχα, την κανέλα, τη ζάχαρη και τα μήλα που έχουμε κόψει σε πολύ μικρές φετούλες! Σε κάθε σφολιατάκι βάζουμε μία κουταλιά από το μείγμα και αφού βρέξουμε με λίγο νερό τις άκρες του, το κλείνουμε, σχηματίζοντας ένα μισοφέγγαρο. Το τοποθετούμε σε ένα ταψί , στο οποίο έχουμε στρώσει χαρτί ψησίματος. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200C για μισή ώρα. Όταν βγουν τα πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη και λίγη κανέλα! Τρώγονται λαχταριστά!..."

Μία συνταγή, από τις πολλές που θα βρείτε, από το βιβλίο "Παίζω, νηστεύω, μαγειρεύω!" της Ιωάννας Σκαρλάτου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαΐτη!