Στο δεύτερο μυθιστόρημα, στο οποίο είναι και ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας, η Μπριτ-Μαρί θεωρεί παράνομο να αγοράζεις κάτι με πίστωση, να μην κόβεις απόδειξη, να πουλάς λαθραία προϊόντα, ενώ απαγορεύεται να κυκλοφορείς με τρύπιες κάλτσες, να μη φοράς τα παπούτσια σου, να φοράς λερωμένα ρούχα, να οδηγείς μέσα στη νύχτα και να αφήνεις τα συναισθήματά σου. Φυσικά, μετά από αλκοόλ όλοι οι άνθρωποι αρρωσταίνουν γιατί ρίχνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Και το χειρότερο; Σιχαίνεται το ποδόσφαιρο.
Το κακό είναι όμως ότι δεν είναι επικριτική ούτε κακοπροαίρετη και δεν καταλαβαίνει γιατί οι άλλοι τη βλέπουν έτσι και παρερμηνεύουν τα λεγόμενά της. Απλώς θέλει να βοηθήσει τους άλλους να γίνουν πολιτισμένοι άνθρωποι.
Στα 63 της εγκαταλείπει τον σύζυγό της και ψάχνει να βρει δουλειά. Η μόνη θέση εργασίας θα είναι στο Μποργ. Το Μποργ είναι ένα εγκαταλελειμμένο χωριό που έχει ταλαιπωρηθεί από την οικονομική κρίση. Εκεί θα προσπαθήσει να βάλει σε τάξη τους κατοίκους και για κακή της τύχη θα αναγκαστεί να γίνει προπονήτρια της νεοσύστατης ποδοσφαιρικής ομάδας. Θα αποκτήσει και έναν παράξενο φίλο, ο οποίος δεν είναι άλλος από έναν αρουραίο. Μα το κυριότερο είναι ότι θα αναγκαστεί να ζήσει σε έναν βρόμικο χώρο γεμάτο λάσπες και με πολλά φωνακλάδικα παιδιά. Εκεί θα γνωρίσει και έναν καλόκαρδο αστυνομικό, ο οποίος θα τη φλερτάρει.
Πρόκειται για μία ιστορία με πολλά μηνύματα. Οι αστείες καταστάσεις δεν λείπουν ούτε και από αυτό το μυθιστόρημα. Επίσης, ο τρόπος παρουσίασης από τον συγγραφέα είναι ιδιαιτέρως εμψυχωτικός. Τα θέματα που αναλύει είναι η δεύτερη ευκαιρία που οφείλουμε να αναζητάμε στη ζωή μας, η αγάπη και η στοργή, οι σχέσεις και οι φιλίες, η κατάδυση στον ψυχικό μας κόσμο και η επιμονή για ένα καλύτερο αύριο. Το μέλλον οφείλουμε να το κυνηγάμε μέχρι τέλους και η ελπίδα δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλειφθεί. Η φυγή δεν είναι πάντα ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης της ζωής μας εφόσον έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό που θέλουμε είναι εμπειρίες και να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας. Η αγάπη δεν είναι κάτι με ημερομηνία λήξης ούτε πρέπει να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες για την βρούμε. Αλλά και η φιλία μπορεί να εκκολαφτεί εκεί που δεν το περιμένεις. Γιατί σημασία δεν έχει να ταιριάζεις με τον άλλον αλλά να τον αποδέχεσαι με τα ελαττώματά του και τα προτερήματά του.
Για ακόμα μία φορά η γραφή του εμπεριέχει μία μελαγχολία που σου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα με αυτά της αισιοδοξίας και της ελπίδας για το μέλλον. Αναμφίβολα, τα πάντα είναι σημαντικά και ουσιαστικά για την εξέλιξη της ζωής μας και κυρίως για την ωρίμανση και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας στην κοινωνία και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ο τρόπος προσέγγισης της γυναικείας ψυχολογίας, η αναπηρία κάθε είδους που θίγεται με ιδιαίτερο τρόπο χωρίς να γίνεται μελό ή μεμψίμοιρος, το κοινωνικό σύστημα, η υιοθεσία και ο θεσμός της οικογένειας απογείωσαν το όλο πόνημα, κάνοντάς με να λατρέψω και αυτό το δεύτερο βιβλίο του που διάβασα και παρόλο που η κουλτούρα μας είναι διαφορετική, τα μηνύματα και ο άλλοτε γλαφυρός, μεστός και λυρικός τρόπος γραφής του με έχουν κερδίσει κατατάσσοντάς τον, κατά την προσωπική μου άποψη, σε έναν εκ των αξιολογότερων συγγραφέων της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου