Κριτική Βιβλίου “Το θυμωμένο αρκουδάκι” της Γλυκερίας Γκρέκου

Ο Μάκης είναι ο μικρός αρκούδος της ιστορίας του βιβλίου. Ο πατέρας του μικρού Μάκη είναι συνεχώς θυμωμένος και όλα του φταίνε και τον ενοχλούν. Ο θυμός μεταβιβάζεται και στον μικρό μας ήρωα. Οτιδήποτε και να του πει κάποιος τον ωθεί σε μία έκρηξη συναισθημάτων και μπλέκει συνεχώς σε καβγάδες. Τα συναισθήματά του τον οδηγούν ακόμα και μέχρι τη βία.
Μπορεί, άραγε, ποτέ να καταλαγιάσει ο θυμός; Και αν ναι, που μπορεί να βρίσκει διέξοδο ο κάθε θυμωμένος χαρακτήρας; Γιατί αφήνει ο Μάκης τον θυμό να τον υποτάξει και να τον κυριέψει; Γιατί γίνεται επιθετικός με τους συμμαθητές του;
Η συγγραφέας, Γλυκερία Γκρέκου, μας δείχνει με τόσο απλά λόγια πόσο “κακό” μπορούν να κάνουν οι γονείς, τα μεγαλύτερα αδέρφια και γενικότερα τα πρότυπα του καθενός όταν ο θυμός και η οργή καταδυναστεύουν το σώμα και τα συναισθήματά μας.
Η εικονογράφηση αποτυπώνει το κείμενο με ουσιαστικό τρόπο και για αυτό και μόνο οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στην εικονογράφο, Λιάνα Δενεζάκη για την ευρηματικότητά της και τη χρωματική παλέτα που χρησιμοποίησε.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους ο θυμός είναι κάτι το φυσιολογικό αλλά μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα. Τα επίπεδα της κορτιζόνης ανεβαίνουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός να επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό και να προκαλεί μεγάλες ζημιές τόσο σε ψυχολογικό επίπεδο όσο και στο σωματικό. Όταν συμβαίνει αυτό, ο καθένας χάνει τον έλεγχο και μπορεί να τον οδηγήσει ακόμα και στη βία απέναντι στο έμψυχο αντικείμενο –άνθρωπο– που θεωρεί ότι αποτελεί απειλή για τον ίδιο. Το ουσιαστικό κομμάτι του θυμού είναι να καταφέρουμε να τον διαχειριστούμε και να μην του επιτρέψουμε να μας προκαλέσει την έντονα αρνητική καταβολή του.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Μάκης θεωρεί ότι δεν αξίζει, είναι υποδεέστερος των υπολοίπων συμμαθητών του και τον οδηγεί να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση που βιώνει. Η μόνη λύση που βλέπει είναι να ασκεί σωματική βία, καθώς θεωρεί ότι μόνο σε αυτό το κομμάτι είναι πιο δυνατός και ισχυρός από τους άλλους.

Πρόκειται για ένα εξαίρετο παραμύθι, το οποίο μας μιλάει για τον θυμό, για τις εκρήξεις οργής, για την επιθετικότητα των παιδιών, και όχι μόνο, και για την υποτίμηση του εαυτού μας. Κανένας δεν είναι τέλειος σε όλα αλλά ο καθένας μας είναι καλός σε συγκεκριμένα πράγματα. Το μόνο που μένει είναι να μπορέσουμε να τα βρούμε και τότε θα αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Πριν, όμως, κατηγορήσουμε κάποιον για τις αντιδράσεις του καλό θα ήταν να δούμε πίσω από αυτές γιατί όλα γίνονται για συγκεκριμένους λόγους και αιτίες. Όλα είναι μία αλυσίδα και μόνο αν αυτή η αλυσίδα μείνει σφιχτή μπορούμε να διορθώσουμε οτιδήποτε συμβαίνει τόσο στους ίδιους μας τους εαυτούς όσο και στους συνανθρώπους μας.
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έτσι οφείλουμε να τον βλέπουμε. Ας αγκαλιάσουμε τον διπλανό μας, ας τον βοηθήσουμε εκεί που είναι αδύναμος και εμείς δυνατοί, ας του προσφέρουμε το χέρι μας, ας του δώσουμε τη δυνατότητα να μας μιλήσει και τότε ο κόσμος θα γίνει καλύτερος και πιο σοφός!
Ας χαρίσουμε, λοιπόν, αυτό το βιβλίο σε όλα τα παιδιά για να καταφέρουν να κατανοήσουν τον θυμό, πού οφείλεται, γιατί συμβαίνει, πώς μπορούν να τον διαχειριστούν και πώς να βοηθήσουν τον διπλανό τους, ο οποίος, ίσως, βιώνει κάτι αντίστοιχο!





Βασιλική Διαμάντη