Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Κριτική Βιβλίου “Νεκρονομικόν – Το χειρόγραφο των νεκρών” του Αντώνη Αντωνιάδη

Η ιστορία εξελίσσεται στα χρόνια του Μεσαίωνα και στο Βυζάντιο. Εκεί, στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ένας μοναχός της Πάτμου ζητάει ακρόαση από τον πατριάρχη. Αυτός ο περίεργος και αλλόκοτος μοναχός ξεκινάει να αφηγείται μία ιστορία εξωπραγματική για σκοτεινές δυνάμεις, πύλες, διαστάσεις κ.α. Αυτές οι δυνάμεις επιθυμούν να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τους ανθρώπους.
Πώς αυτές οι δυνάμεις μεταφέρονται από τη μία διάσταση στην άλλη; Τι είναι αυτό το καταραμένο βιβλίο που κατέχει αυτός ο μυστηριώδης μοναχός; Τι κρύβει στις σελίδες του; Γιατί θεωρείται καταραμένο; Τι μοίρα περιμένει όποιον το διαβάσει; Ποιος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου; Πώς κατάφερε να γράψει ένα τέτοιο βιβλίο; Τι περιπέτειες έζησε αυτός μέχρι να συγγράψει αυτό το αλλόκοτο βιβλίο;
Πολλά τα ερωτήματα που γεννιούνται στο μυαλό των αναγνωστών καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ο Θεόδωρος Φιλήτας θα πάρει στα χέρια του το βιβλίο Αλ Αζιφ, και νομίζοντας ότι είναι τα Χαλδαϊκά Λόγια, θα ξεκινήσει την ανάγνωση. Αντ' αυτού θα βρεθεί μπροστά σε ένα βιβλίο που ανοίγει άλλους κόσμους και φιλοσοφίες. Ο άραβας Αμπντούλ Αλχαζρέντ είναι ο εμπνευστής και δημιουργός αυτού του περίεργου βιβλίου. Προχωρώντας την ανάγνωση θα διαπιστώσει ότι ο συγκεκριμένος Άραβας στο πέρασμά του ανά τον κόσμο θα μιλήσει για μυστικά, απόκρυφες τελετές μαγείας, επαναφορές νεκρών, επικλήσεις και δαιμόνια, τα οποία αποκτούν υλική μορφή τρεφόμενα από αίμα.
Όσοι διάβασαν αυτό το βιβλίο βρέθηκαν νεκροί και μία κατάρα κυνηγά το Νεκρονομικόν, όπως ονόμασε ο ίδιος το Αλ Αζίφ. Το Νεκρονομικόν αλλάζει γλώσσα. Ο Θεόδωρος Φιλήτας θα προβεί σε αυτό το δύσκολο έργο της μετάφρασης στην ελληνική γλώσσα. Η διαδρομή του θα είναι μεγάλη, όπως και αυτή του Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Από την Κωνσταντινούπολη θα μεταβεί στη Δαμασκό και από εκεί στην Κύπρο και τέλος στην Πάτμο. Εκεί θα συντελεστεί μία μάχη δυνάμεων και η Πάτμος θα καλυφθεί από φωτιά και ένας σεισμός θα διαλύσει το νησί.
Η πρώτη μου μύηση στον κόσμο του Howard Phillips Lovecraft γίνεται μέσα από αυτό το βιβλίο. Αυτό με έκανε να ψάξω λίγο τι συμβαίνει γύρω από αυτό το όνομα. Οι περισσότεροι θα αρχίσετε να απορείτε πώς γίνεται να μην έχω διαβάσει, εγώ η φαν του τρόμου, κάποιο βιβλίο του.
Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το βιβλίο του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα, Αντώνη Αντωνιάδη, θα αναφέρω ορισμένα κομμάτια του εμπνευστή του Νεκρονομικόν, Howard Phillips Lovecraft. Αναμφίβολα, μία εύφημος μνεία οφείλουμε να την κάνουμε. Ο Howard Phillips Lovecraft έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 3 ετών από παραλυτική παράνοια. Από την ίδια νόσο θα χάσει μετά από πολλά χρόνια και τη μητέρα του. Το ταλέντο αυτού του ανθρώπου διαφαίνεται ήδη από τα δύο του χρόνια, καθώς μπορούσε να απαγγείλει ποίηση σε τόσο μικρή ηλικία. Ενώ στα έξι του ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής ποιημάτων. Ο ίδιος παρόλο που έγραφε δεν κατάφερε να πάρει απολυτήριο από το σχολείο λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας, ψυχικής και σωματικής, από τα οποία έπασχε. Στο διήγημά του “Το κυνηγόσκυλο”, το οποίο έγραψε το 1922 και κυκλοφόρησε το 1924 δημιουργεί έναν μύθο γύρω από το Νεκρονομικόν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η πηγή έμπνευσής του ήταν κάποιος υπαρκτός μύθος σχετικά με αυτό το βιβλίο. Ό,τι και να ισχύει από τα δύο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που χρήζει ιδιάζουσας προσοχής είναι ότι αυτό το δημιούργημα (σ.σ. το Νεκρονομικόν) ώθησε πολλούς καλλιτέχνες ποικίλων μορφών τέχνης να εμπνευστούν από αυτό και να προχωρήσουν αυτή την ιδέα πολλά βήματα πιο πέρα. Πρόκειται για ένα υπαρκτό βιβλίο μαγείας ενός παρανοϊκού συγγραφέα ή ήταν όλα αποκύημα μιας “εξωφρενικής” φαντασίας του Howard Phillips Lovecraft; Τελικά, το Νεκρονομικόν, δηλαδή το Χειρόγραφο των Νεκρών που γράφτηκε από νεκρούς για τους νεκρούς, τι είναι;
Επανερχόμενοι στο παρόν βιβλίο, ο Αντώνης Αντωνιάδης προσαρμόζει αυτόν τον μύθο στα πλαίσια που θέλησε ο ίδιος να ορίσει. Ο γλαφυρός του λόγος διαφαίνεται σε όλο το αναγνωστικό φάσμα του πονήματός του. Καταφέρνει να σκιαγραφήσει αριστοτεχνικά τόπους, ήθη και έθιμα, συμπεριφορές κ.α. Η γραφή είναι μεστή και ουσιαστική, θέτοντας σε όλους μας σαφές το ευρύ γνωστικό πλαίσιο του συγγραφέα.
Ο τρόμος, το εξωπραγματικό, οι δαιμόνιοι ήρωες, οι πύλες και τα πλάσματα που προσπαθούν να κυριαρχήσουν πάνω στη γη αποτελούν τα πιο εξαίρετα κομμάτια στο ανάγνωσμα. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από τις λέξεις που ταξιδεύουν σε μία θάλασσα φουρτουνιασμένη να σε κάνουν να αναθεωρήσεις για το τι είναι αληθινό ή ψεύτικο, δίνοντάς σε την υποψία ότι τα έχει ζήσει για να κατορθώσει να τα αποτυπώσει με τόσο λεπτομερή και ουσιαστικό τρόπο. Εξαιρετικό δείγμα γραφής ενός βιβλίου μυστηρίου, τρόμου, φαντασίας από έναν συγγραφέα που μας έχει μάθει να μας προσφέρει πονήματα που αφορούν, κυρίως, την ελληνική μυθολογία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το απόσπασμα της σελίδας 419:
«Δεν δύνασαι της ανάστασης τον ήχο δυο φορές να ψάλλεις.
Θάνατος σε περιμένει, τρομερός, στου Μελανού τα νύχια.
Μονάχα λίγοι, τυχεροί, πριν περάσουν επτά βδομάδες,
από άλλες αιτίες σβήνουν.
Κείνος που ζωή προσφέρει σε νεκρό,
χάνει τη δική του.»






Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου