Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "Οι ελεγείες της Μπιερβίλλ" Carles Riba
Carles Riba
Οι ελεγείες της Μπιερβίλλ
Εισαγωγή – Μετάφραση: Eusebi Ayensa – Νίκος Πρατσίνης
Σελ. 128
τιμή χωρίς ΦΠΑ: 12 €
ISBN: 978-960-6624-84-1
Από τις εκδόσεις Printa, και στη σειρά «Ποίηση για πάντα», κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Carles Riba με τίτλο Οι ελεγείες της Μπιερβίλλ, σε μετάφραση από τα καταλανικά, και με εκτενή εισαγωγή, των Εουζέμπι Αγιένσα και Νίκου Πρατσίνη.
Μετά την ήττα των Δημοκρατικών στην Ισπανία, ο μεγάλος Καταλανός ποιητής και κλασικός φιλόλογος Κάρλες Ρίμπα (1893-1959) –λαμπρός μεταφραστής του Ομήρου, μεταξύ άλλων, και ο πρώτος μεταφραστής ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη σε γλώσσα της Ιβηρικής, εν προκειμένω στα καταλανικά–, καταφεύγει στη Γαλλία, μες στη φρίκη του παγκόσμιου πολέμου. Παρά τη διάψευση των ελπίδων και των βεβαιοτήτων του, μετά από μια επώδυνη κατάδυση στη «σκοτεινή νύχτα της ψυχής», λυτρώνεται τελικά από την κατάθλιψη, αποφεύγει την παραίτηση. Πώς; Στρεφόμενος, προκειμένου να αντλήσει δύναμη, στην αγαπημένη κλασική Ελλάδα των σπουδών του και στις μνήμες από το ταξίδι του στην Ελλάδα το 1927, συνοδεία της αγαπημένης συντρόφου του, της ποιήτριας Κλεμεντίνα Αρντερίου.
Μαρτυρία και καρπός του ταξιδιού αυτού της ψυχής και του νου είναι οι δώδεκα Ελεγείες της Μπιερβίλλ, κορυφαίο έργο του, εμβληματικό κείμενο της καταλανικής και της ευρωπαϊκής ποίησης του εικοστού αιώνα, εμπνευσμένο από την κλασική ελληνική παιδεία. Βαθιά φιλοσοφική ποίηση με έντονη τη βιωματική σφραγίδα του υπαρξισμού, αποτυπώνει το πέρασμα του ποιητή από τον αυστηρό, «στεγνό» και συντηρητικό χριστιανισμό του καθολικισμού σε έναν ορφικό χριστιανισμό στα μέτρα των ανθρώπινων πραγμάτων. Χαρακτηριστικός ο ακροτελεύτιος στίχος της ενδέκατης Ελεγείας: «… άνθρωπος εν μέσω των ανθρώπων εγώ, θεός ενάντια στους θεούς ο Θεός μου».
Τη δίγλωσση έκδοση συμπληρώνουν σχόλια του ίδιου του Κάρλες Ρίμπα, καθώς επίλογος του –Καταλανού μελετητή της ποίησής του– Jaume Medina.
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "Πανούκλα στο Μπέργκαμο" Jens Peter Jacobsen
Jens Peter Jacobsen
Πανούκλα στο Μπέργκαμο
Εισαγωγή – Μετάφραση – Σχόλια: Ήρκος Ρ. Αποστολίδης
Σελ. 112
Τιμή χωρίς ΦΠΑ: 7 €
ISBN: 978-960-283-495-4
Αρ. στη σειρά microMEGA
Λογοτεχνία: 37
Από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ κυκλοφόρησε το 37ο τομίδιο της επιτυχημένης σειράς microMEGA / Λογοτεχνία:
Το αριστούργημα Πανούκλα στο Μπέργκαμο του κορυφαίου μυθιστοριογράφου-διηγηματογράφου και εισηγητή του δαρβινισμού Γενς Πέτερ Γιάκομπσεν, για τον οποίο μίλησαν όσο για κανέναν άλλο σύγχρονό τους ο Ίψεν και ο Ρίλκε, κυκλοφορεί τώρα πια σε υποδειγματική μετάφραση από το πρωτότυπο σε ζωντανή λογοτεχνική γλώσσα, με πλούσια εισαγωγή, χρονολόγιο και διεξοδικά σχόλια του Ήρκου Ρ. Αποστολίδη. Το μικρό αυτό διήγημα έδωσε έμπνευση στον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν για κάποιες ανεπανάληπτες εωσφορικές σκηνές της ταινίας του Έβδομη σφραγίδα. Μαζί, στον ίδιο τόμο, το μικρό κομψοτέχνημα Εδώ θάπρεπε νάταν ρόδα.
Ο σπουδαίος ανατόμος της ψυχής Γιάκομπσεν, κριτικός ανήσυχος, πατάει στα όρια της ζωής που τόσο στερήθηκε, προσφέροντάς μας μαγικές όσο και «φιλοσοφικές» ματιές κι ερμηνείες της κλειστής ζωής και του θρησκευτικού παραληρήματος, αλλά δεν μένει εκεί. Προχωράει, δείχνει την απελευθέρωση δυνάμεων του πλήθους εναντίον των δεσμών με τη θρησκεία, ξεγυμνώνοντας στο τέλος την όλη μυθολογία του χριστιανισμού για τον όχλο που «άξιζε», τάχα, μια καλύτερη μοίρα. Ο Γιάκομπσεν καταλήγει επαναστατικός, μα με τον τρόπο του.
Ένα πνεύμα φίνο, πολιτισμένο, τραγικό. Η αγωνία για το αδιέξοδο θυμίζει τόνους του μεγάλου συμπατριώτη του φιλόσοφου Κίρκεγκωρ. Το κείμενο: βατό, σε συνεπαίρνει.
Πρόσκληση παρουσίασης βιβλίου "Οι ελεγείες της Μπιερβίλλ"
Οι εκδόσεις Printa-Ροές σε συνεργασία με το Hellenic American College και την Ελληνοαμερικανική Ένωση έχουν τη χαρά να σας προσκαλέσουν
την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19:30
στο Roof Top της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (8ος όροφος), Μασσαλίας 22, Αθήνα
για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής
του κορυφαίου Καταλανού ποιητή, κλασικού φιλόλογου,
μεταφραστή του Ομήρου και πρώτου μεταφραστή
ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη σε γλώσσα της Ιβηρικής
Κάρλες Ρίμπα "Οι ελεγείες της Μπιερβίλλ"
σε μετάφραση των Eusebi Ayensa και Νίκου Πρατσίνη
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, καθηγητής Α.Π.Θ. – μεταφραστής,
και οι μεταφραστές της συλλογής
H παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.
Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019
Κριτική Βιβλίου “Θρύλος” της Stephanie Garber
Το δεύτερο παιχνίδι είναι πια γεγονός! Μόνο που αυτή τη φορά όλα θα παιχτούν αλλιώς. Αυτή τη φορά θα γίνει στη Βαλέντα, την πρωτεύουσα της Μεσημβρινής Αυτοκρατορίας, αλλά με άλλο άτομο να λαμβάνει μέρος στο παιχνίδι. Η Σκάρλετ έχοντας βιώσει πόσο δύσκολο και απαιτητικό είναι αυτό αρνείται να συμμετάσχει, κάτι που δε θα κάνει, όμως, η αδερφή της, Τέλα.
Το βραβείο εδώ θα είναι ο Λέτζεντ και η ταυτότητά του. Ένα άτομο θρύλος που κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι. Ο απώτερος στόχος της Τέλα είναι εκτός του να μάθει το αληθινό του πρόσωπο, να τον παραδώσει στον Πρίγκιπα των Καρδιών με αντάλλαγμα τη μητέρα της.
Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του Κάραβαλ δε θα δούμε μία επανάληψη του πρώτου. Οι παίχτες του παιχνιδιού δεν ξεδιπλώνονται όπως στο πρώτο, ενώ δίνεται περισσότερη έμφαση στην κύρια ηρωίδα του βιβλίου, η οποία δεν είναι άλλη από τη Τέλα. Βοηθός της σε αυτή την προσπάθεια θα είναι ο Ντάντε, ένας άντρας μυστήριος που εξάπτει τον συναισθηματικό κόσμο στην Τέλα.
Εδώ, λοιπόν, το παιχνίδι παίζεται αλλιώς! Οτιδήποτε φαντάζει συνηθισμένο δεν είναι! Ακόμα και η διαδικασία του παιχνιδιού φαίνεται να μην υφίσταται, όχι τουλάχιστον με τη μορφή του πρώτου. Οι μόνοι που δηλώνουν αισθητά την παρουσία τους είναι οι ηθοποιοί του Λέτζεντ, και μόνο. Και κάπου εκεί ξετρυπώνουν και χαρακτήρες των Μοιρών, οι οποίες κυριαρχούσαν για πολλά χρόνια τη γη ώσπου μία μάγισσα τις έκλεισε σε μία μαγική τράπουλα, την τράπουλα του Πεπρωμένου.
Η Τέλα για κάποιους μπορεί να μη γίνεται η αγαπητή ηρωίδα του βιβλίου αλλά έχει μία παράξενη μαγεία που καθηλώνει τον αναγνώστη. Ποτέ δε ζητάει συγγνώμη και είναι συνεχώς καχύποπτη και εγωίστρια, χαρακτηριστικά που κατέχει ο περισσότερος κόσμος αλλά δυσκολεύεται να τα παραδεχτεί στους τριγύρω τους. Σε ορισμένους θα φανεί αρκετά προβλέψιμο αλλά αυτό δεν ενοχλεί. Τουναντίον, κάθε σελίδα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην αλήθεια και μέσα από την ιδιαίτερη γραφή της συγγραφέως, Stephanie Garber, και το πάθος της που είναι ευδιάκριτο σε κάθε γραμμή καταφέρνει να κερδίσει τους πάντες!
Η ιστορία διαβάζεται απνευστί και αναζητάς το τέλος όχι γιατί κουράζει αλλά γιατί θέλεις να ανακαλύψεις αν καταφέρνει η οικογένεια να ξανασμίξει μετά από 7 ολόκληρα χρόνια! Οι εικόνες αποτυπώνονται στο μυαλό σου πλάθοντας τη σκηνοθεσία του βιβλίου και ένας περίεργος ρομαντισμός παίρνει τη σκυτάλη περιμένοντας να σε κατακτήσει!
Περιμένω εναγωνίως να βγει και το τρίτο μέρος της ιστορίας για να δω πώς θα τελειώσει η συγγραφέας αυτή την ιδιαίτερη ιστορία της! Έχω την αίσθηση ότι το τέλος θα είναι καθηλωτικό, συγκλονιστικό και αναπάντεχο!
Κριτική Βιβλίου “1352μ. Έγκλημα στην Κατάρα” του Γιώργου Κουντουράκη
Μία ληστεία στη Λάρισα θα αποφέρει πολλές χιλιάδες ευρώ στους εκτελεστές της. Μόνο που λίγες ώρες μετά αυτοί θα βρεθούν νεκροί σε μία διαδρομή στην Κατάρα. Η αστυνομία θα καλεστεί να διαλευκάνει την υπόθεση, αρωγός σε αυτή την υπόθεση θα είναι ένας απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας, γνωστός με το παρατσούκλι “Αρχιεπίσκοπος”.
Γιατί οι ληστές βρίσκονται νεκροί; Πώς από τη Λάρισα βρέθηκαν στα Τρίκαλα; Ποιοι θα βοηθήσουν να ξεδιαλύνει το μυστήριο που οδηγεί την Αστυνομία σε μία περίεργη υπόθεση; Πόσα μυστικά θα αποκαλυφθούν σιγά – σιγά;
Πολλά τα ερωτήματα που υποχρεώνονται να ανακαλύψουν οι αστυνομικοί. Κάθε νέο στοιχείο δείχνει να ανατρέπει κάθε πλησίασμα στην εξιχνίαση της υπόθεσης. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας, Γιώργος Κουντουράκης, καταφέρνει να προσελκύσει και να εξάψει το ενδιαφέρον των αναγνωστών του.
Η ιστορία διαβάζεται απνευστί τόσο λόγω του όγκου του βιβλίου όσο και λόγω του σασπένς που προκαλεί στον αναγνώστη. Περνώντας οι ώρες και αφού έχουμε φτάσει στο τέλος της αποκάλυψης του τι συμβαίνει η πλοκή μένει στο μυαλό μας και μία προσμονή για ένα επόμενο βιβλίο του συγγραφέα ξεπροβάλλει στα θέλω μας.
Η αστυνομική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια κερδίζει όλο και περισσότερο αναγνωστικό κοινό και ο Γιώργος Κουντουράκης μας κλείνει το μάτι λέγοντάς μας ότι ήρθε για να μείνει και να μας προσφέρει ακόμα περισσότερα αναγνώσματα αυτής της κατηγορίας! Καλοδεχόμαστε, λοιπόν, αυτή την “πρόκληση” και περιμένουμε εναγωνίως το επόμενο πόνημά του!
Βασιλική Διαμάντη
Κριτική Βιβλίου “Τη 'μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας – Η ψυχοκόρη” της Χρύσας Λυκούδη
Η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο κομμάτι συναντάμε την προϊστορία και το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας της Αιμιλίας και του Ορφέα. Μέσα σε όλο αυτό θα βρεθούμε μπροστά και στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τους Έλληνες. Πόλεμοι, δεινά και ανέχεια ξεδιπλώνονται σιγά – σιγά.
Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό της σελίδας 78: «... Αντί να ξεφύγουν, από τη μια μεριά κυκλώθηκαν από τη φωτιά κι από την άλλη τους πετσόκοβαν χωρίς έλεος οι Τσέτες. Το αίμα κυλούσε σε ρυάκια στα σοκάκια. Παντού πτώματα που δημιουργούσαν αδιαπέραστο τοίχος. Οι σύμμαχοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί που παραβίασαν τη Συνθήκη των Σεβρών, παρακολουθούσαν πάνω από τα πλοία τους το θέαμα τραβώντας φωτογραφίες και χλευάζοντας τους Έλληνες. Όσοι κολυμπώντας κατόρθωναν να σκαρφαλώσουν στα πλοία, τους έριχναν καυτό νερό ή έσπαζαν τα δάχτυλά τους και τους ξαναπετούσαν στη θάλασσα...»
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αρκετά μεγάλο σε έκταση και αυτό ίσως φοβίζει τους πιθανούς αναγνώστες της. Αν και σε κάποια σημεία ήταν αρκετά αναλυτικό δεν με κούρασε. Αντιθέτως, σε πολλά σημεία μου έξαψε το ενδιαφέρον.
Γνωρίζουμε την Αιμιλία από μικρούλα που αναζητούσε ένα τρυφερό χάδι από τη μητέρα της, μία επιβράβευση, ένα μπράβο αλλά αυτό δεν ερχόταν. Και αυτή προσπαθούσε να ικανοποιήσει τους πάντες. Η Αιμιλία θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το οποιοδήποτε παιδί που προσπαθεί αγόγγυστα να κερδίσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων με πολύ κόπο.
Ο Ορφέας από την άλλη είναι ένα καταπιεσμένο παιδί, το οποίο αναγκάζεται να ακολουθεί τις ορμήνιες της μητέρας του. Και η γιαγιά Αναστασία αποτελεί την ελεύθερη φωνή μιας εποχής όπου η γυναίκα δεν είχε δύναμη και τον συνδετικό κρίκο μεταξύ αυτών των δύο παιδιών, των οποίων η γνωριμία θα αλλάξει τη ζωή τους.
Αυτοί οι τρεις χαρακτήρες με έκαναν να τους αγαπήσω εξίσου, τον καθένα για διαφορετικό λόγο. Και αυτό το στοιχείο είναι που με έκανε να αγαπήσω και το βιβλίο όπως και το φανταστικό στοιχείο που αιωρείται σε διάφορα σημεία του βιβλίου. Αναμένω το επόμενο πόνημα της Χρύσας Λυκούδη για να ταξιδέψω σε νέους τόπους, να γνωρίσω ποικιλόμορφους χαρακτήρες και να διαβάσω την ιδιαίτερη γραφή της!
Βασιλική Διαμάντη
Κριτική Βιβλίου “Η κατάρα του φεγγαριού” της Βασιλικής Κοτλίτσα
Η Βάλια είναι ένα κορίτσι που έχει μεγαλώσει στην επαρχία. Η επιτυχία της στις εισαγωγικές εξετάσεις θα την οδηγήσουν στην Αθήνα. Ως κόρη μεσαίας κοινωνικής τάξης θα ψάξει να βρει εργασία για να μπορεί να ζήσει πιο άνετα. Οι γονείς της την είχαν όλα αυτά τα χρόνια προστατευμένη κάτω από τις φτερούγες τους με αποτέλεσμα να μην έχει γνωρίσει τον πόνο, την απογοήτευση και την προδοσία.
Από τη ζωή της θα περάσουν ο Ορφέας, ο Μάριος, ο Δημήτρης και ο Νικηφόρος. Ο καθένας θα αφήσει το αποτύπωμά του στην ψυχή της. Στηρίγματά της θα είναι οι γονείς της και η Κική, μία γυναίκα που θα γνωρίσει στην Αθήνα.
Τελικά την ακολουθεί η κατάρα του φεγγαριού ή απλώς οι επιλογές της είναι λανθασμένες; Το φεγγάρι την προειδοποιεί ή απλώς νομίζει ότι της δίνει ενδείξεις για τη ζωή της; Θα καταφέρει να βρει την αγάπη και να βγει αλώβητη από όλη αυτή τη διαδρομή που μόνο προβλήματα, άγχη, στεναχώριες και λύπη της προκαλεί;
Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αποκαλύψεις, αλήθειες, ψέματα, επιλογές, λάθη, πάθη, απογοητεύσεις, προδοσίες βγαίνουν στην επιφάνεια και οι αναγνώστες γίνονται κοινωνοί τους. Ενώ η κεντρική ηρωίδα τα καταφέρνει περίτρανα στον επαγγελματικό της τομέα, στον αισθηματικό συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Πολλά αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει και να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Η ιστορία μας αφήνει μηνύματα αισιοδοξίας, πυγμής, υπομονής και επιμονής που οφείλουμε να έχουμε για να αντέξουμε κάθε δυσκολία που θα αντιμετωπίσουμε! Μία νότα φρεσκάδας και νέας γραφής έρχεται να μας εφιστήσει την προσοχή και να μας δηλώσει την παρουσία της. Ας την καλωσορίσουμε λοιπόν!
Βασιλική Διαμάντη
Κριτική Βιβλίου “17 ρουμπίνια” της Μαλβίνα Ιωσηφίδου
Αφηγητές της ιστορίας είναι τρία άτομα, ο Γεώργιος, ο Δημήτριος και η μικρότερη κόρη του Δημήτριου. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από αυτή την οικογένεια –παππούς, πατέρας, κόρη– και ένα ρολόι. Το ρολόι αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο και περνάει από γενιά σε γενιά ενώ στο τέλος το κορίτσι από την παιδική ηλικία περιμένει ως δώρο ένα ρολόι, όπως συνέβη στη μεγάλη της αδερφή, το οποίο δεν έρχεται για πολλά χρόνια στα χέρια της.
Η περιοχή όπου διαδραματίζεται η ιστορία και ξετυλίγεται τα γαϊτανάκι της δεν μας μαρτυράται πέρα από κάποιες λίγο πιο αόριστες αναφορές, ως γενικότερη περιοχή δράσης. Οι εποχές που λαμβάνουν χώρα ξεκινάνε κάπου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τα τέλη της δεκαετίας του '60.
Τα σημάδια του πολέμου και του εμφυλίου αποτυπώνονται στις σελίδες της ιστορίας χωρίς ιδιαίτερες αναφορές αλλά με τόσο παραστατικό τρόπο που κανείς δε μένει ασυγκίνητος. Εκείνα τα σκληρά και δύσκολα χρόνια αποκτούν τη δική τους φωνή και η φτώχεια, οι δυσκολίες, οι κακουχίες των χρόνων και των καταστάσεων περνάνε κατά την ανάγνωση μπροστά μας σαν ταινία μικρού μήκους. Ακόμα, και οι δουλειές της γυναίκας, όπως το σπιτικό, το μεγάλωμα των παιδιών, οι εργασίες στα χωράφια, παίρνουν σάρκα και οστά με έναν ιδιαίτερο τρόπο που αποτυπώνεται στον νου των αναγνωστών κάνοντάς μας κοινωνούς για τις δυσκολίες εκείνης της εποχής και του μόχθου για να βγουν τα προς το ζην.
Με γλαφυρό, λιτό και μεστό λόγο η συγγραφέας, Μαλβίνα Ιωσηφίδου, μας παρουσιάζει μία ιστορία γεννημένη στο παρελθόν με όλα όσα συνέβαιναν εκείνα τα χρόνια. Ένας παγκόσμιος πόλεμος και ένας, χειρότερος, εμφύλιος όπου αδέρφια μεταξύ τους σκοτώνονταν για τις πολιτικές, διαφορετικές, ιδεολογίες που είχαν, χωρίς σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, χωρίς αδελφοσύνη με μοναδικούς νικητές τα κόμματα και μόνο και με χιλιάδες κόσμο να χάνεται και θύματα να θρηνούνται και από τις δύο πλευρές. Από την άλλη πλευρά έχουν και την καθημερινότητα, η οποία μας αποτυπώνεται με απόλυτο ρεαλισμό, ευθύτητα και περιεκτικότητα βλέποντας και γνωρίζοντάς μας –σε όσους δεν έχουν ακούσει αφηγήσεις μεγαλύτερων ανθρώπων– τα χρόνια της ελονοσίας, των δυσκολιών να ξεπεραστεί χωρίς επαρκή ποσότητα τροφίμων και φαρμάκων, της καλλιέργειας της γης –των σκληρών κόπων και μόχθων όσων εργάζονταν σε αυτήν– και κυρίως των καπνών, τη φτώχεια, τις ανάγκες εργασίας από την παιδική, ακόμα, ηλικία προκειμένου να βιοποριστεί όλη η οικογένεια, τη σκληρή ζωή και καθημερινότητα, το απότομα μεγάλων των παιδιών και την εκμετάλλευση των εχόντων προς τους μη.
Ένα βιβλίο – κόλαφος, μία γροθιά στο στομάχι που μας δείχνει τα γεγονότα μιας παλιάς εποχής, όχι ιδιαιτέρως μακρινή από τη δική μας αλλά σίγουρα τόσο διαφορετική από τη σύγχρονη με τις ανέσεις και τις ευκολίες που μας περιβάλλουν... Άκρως συγκινητική είναι η έκθεση που θα διαβάσουμε προς το τέλος του βιβλίου, με τίτλο: “Το τρένο έρχεται”, της οποίας κάθε λέξη είναι τοποθετημένη συνειδητά και βαθυστόχαστα!
Βασιλική Διαμάντη
Συζητώντας με τον Θάνο Κονδύλη
Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Θ.Κ.: Σίγουρα πολλοί είναι οι Έλληνες αγαπημένη μου συγγραφείς. Από αυτούς θα μπορούσα να ξεχωρίσω μερικούς, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης που με το πρωτοποριακό πνεύμα και τρόπο σκέψης για την εποχή του. Επιπλέον δίπλα που θα μπορούσα να τοποθετήσω τον Γεώργιο Θεοτοκά, τον Μ. Καραγάτση, τον Ιωάννη Κονδυλάκη, τον Γιάννη Μαρή και άλλους.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Θ.Κ.: Το θυμάμαι ακόμα και σήμερα. Ήταν το έργο «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν. Μετά διάβασα όλα τα βιβλία του μεγάλου συγγραφέα και ακόμα τα έχω στη βιβλιοθήκη μου.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Θ.Κ.: Από μικρός διάβαζα λογοτεχνία, πράγμα το οποίο συνέχισα στην εφηβεία μου. Εκείνη την εποχή άρχισα να σκαρώνω δικές μου ιστορίες στο μυαλό μου. Κάποια στιγμή όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο αποφάσισα για πρώτη φορά να ξεκινήσω να γράφω. Θυμάμαι τότε έγραφα σε χαρτί ακόμα. Και δεν μπορούσα να σταματήσω! Ήταν κάτι το απροσδιόριστο, αυτό που με έκανε τελικά να ξεκινήσω.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η Δούκισσα της Πλακεντίας”;
Θ.Κ.: Είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο των τελευταίων πέντε ετών, και ένα από τα τρία που θα τα χαρακτήριζα κορυφαία από αυτά που έχω γράψει (τα άλλα δύο είναι Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ και το Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ). Απλά και μόνο να αναφέρω ότι χρειάστηκα τουλάχιστον έξι μήνες έρευνα για να καταφέρω να μπω στην ψυχοσύνθεση αυτής της γυναίκας και να μπορέσω να τη δώσω στον κόσμο για να το καταλάβει όσο γίνεται καλύτερα.
Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα να συγγράψετε ένα πόνημα που αφορά την εποχή της ελληνικής επανάστασης και συγκεκριμένα για μία γυναικεία προσωπικότητα όπως αυτή της Δούκισσας της Πλακεντίας;
Θ.Κ.: Βρισκόμουν μία μέρα το Βυζαντινό μουσείο της Αθήνας, το οποίο αν δεν το γνωρίζετε ήτανε το χειμερινό της ανάκτορο. Μέσα στη βιβλιοθήκη διάβαζα κάποιο βιβλίο και εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε ένα έγγραφο που έφερε το όνομά της. Αυτό ήταν το έναυσμα που με έκανε να συνεχίζω να ψάχνω τη ζωή και την προσωπικότητά της. Μετά από έξι μήνες γεννήθηκε και η ιδέα της συγγραφής ενός μυθιστορήματος που θα αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τη ζωή της.
Ερώτηση 6η: Πόσο χρονικό διάστημα σας πήρε η όλη έρευνα; Και ποια γεγονότα ήταν αυτά που σας εξέπληξαν κατά τη διάρκειά της;
Θ.Κ.: Η έρευνα ήταν επίπονη σε βιβλιοθήκες και σε αρχεία που σχετίζονται με εκείνη την περίοδο, εννοώ λίγο μετά την επανάσταση. Επί έξι μήνες έψαχνα για αυτό το πρόσωπο που ήταν «χαμένο» στην ελληνική ιστορία. Το αποτέλεσμα ήταν να βρω παλαιά βιβλία που μιλάνε για τη Δούκισσα, αλλά και έγγραφα που προέρχονται από την εποχή της.
Ερώτηση 7η: Ένα μυστήριο πλανάται γύρω από το όνομα αυτής της γυναίκας. Πολλοί εχθροί και πολλοί φίλοι θα περάσουν από τη ζωή της. Γιατί ένας άνθρωπος που προσφέρει συνεχώς αποκτά τόσους πολλούς εχθρούς; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;
Θ.Κ.: Νομίζω είναι αυτονόητο αυτό το πράγμα. Ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει από τη μάζα αναπόφευκτα θα προκαλέσει πολλές έχθρες, αλλά θα γεννήσει και πολλές και σημαντικές φιλίες. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν η Δούκισσα της Πλακεντίας. Φανταστείτε τώρα αυτόν τον άνθρωπο σε μία περίοδο όπου τα πολιτικά πάθη ήταν σε έξαψη. Κάπου εκεί ανάμεσα τους περιφερόταν και αυτή που ήταν ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Ελλάδας. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος.
Ερώτηση 8η: Η Δανάη Θόρτον θα μεταβεί από την Αμερική στην Ελλάδα με δύο αποστολές. Όλες θα τις φέρει εις πέρας και θα γνωρίσει σημαίνοντες προσωπικότητες της εποχής. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάτι τέτοιο να επιτευχθεί από μία γυναίκα και ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει μία γυναίκα για να καταφέρει να φτάσει ψηλά;
Θ.Κ.: Η Δανάη ήταν πραγματικά ένα παράδειγμα για την εποχή της. Ήταν αποφασισμένη να πετύχει και τα κατάφερε. Ήταν μία γυναίκα με θέληση και έτσι μπόρεσε να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες της ζωής της.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Θ.Κ.: Να διαβάζουν όσο γίνεται περισσότερο βιβλία και αν μπορούν επίσης να γράψουν τις σκέψεις τους, ίσως και ένα βιβλίο. Είναι σπάνιο πράγμα στην εποχή μας οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, ειδικά δε εκείνοι που διαβάζουν και γράφουν. Δυστυχώς η τεχνολογία μας έχει συνεπάρει όλους λίγο ή πολύ και έτσι η ανάγνωση και η γραφή έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και τείνουν να εξαφανιστούν.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Θ.Κ.: Αυτή την περίοδο δεν σκέφτομαι να γράψω κάτι άλλο και αυτό γιατί η Δούκισσα της Πλακεντίας ήταν τόσο επίπονο αφήγημα που ρούφηξε από μέσα μου κάθε συγγραφική ικμάδα ζωής. Καταλαβαίνετε ότι χρειάζομαι λίγη ξεκούραση και αυτό ακριβώς κάνω τώρα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
“Θάνος Κονδύλης”: https://www.psichogios.gr/site/Authors/show/382/thanos-kondylhs
“Η Δούκισσα της Πλακεντίας”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1006165/h-doykissa-ths-plakentias
Ο ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 2006, ύστερα από πολυετείς σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο, ενώ το 2015 βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών η διδακτορική διατριβή του σχετικά με το μεσαιωνικό Ναύπλιο. Διακρίνεται για την αγάπη που έχει για το βιβλίο και ασχολείται αποκλειστικά με τη δημιουργική γραφή. Έχει συγγράψει με επιτυχία περισσότερα από σαράντα βιβλία (μυθιστορήματα, βιβλία για παιδιά και εφήβους, διηγήματα, ιστορικά έργα και δοκίμια), μερικά εκ των οποίων έχουν ήδη μεταφραστεί στο εξωτερικό.
Η Δούκισσα της Πλακεντίας
«Είμαι η Δούκισσα της Πλακεντίας, η Σοφί ντε Μαρμπουά-Λεμπρέν… Τον έρωτα τον γνώρισα πολύ καλά μόνο στη χώρα που σημάδεψε τη ζωή μου, την Ελλάδα. Εδώ κατάλαβα ότι ήταν η πατρίδα μου, λες και με περίμενε χρόνια…»
Αθήνα 1846. Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Δανάη Θόρτον φτάνει στην πόλη με σκοπό να πάρει συνέντευξη από την πλουσιότερη γυναίκα της Ελλάδας, τη διάσημη δούκισσα της Πλακεντίας. Ενώ περιηγείται στην Αθήνα του Όθωνα και της Αμαλίας, παντού ακούει τον κόσμο να μιλάει για αυτή την εκκεντρική γυναίκα.
Μια μέρα η Δανάη θα γνωρίσει έναν όμορφο νέο, τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη. Θα συνδεθούν ερωτικά και για αυτήν η Αθήνα θα γίνει η πόλη του έρωτα.
Κάποια στιγμή η νεαρή δημοσιογράφος θα κληθεί επειγόντως στο παλάτι. Η βασίλισσα Αμαλία θα την προειδοποιήσει ότι έχει ενοχλήσει πολλούς με τις ερωτήσεις της για τη δούκισσα, για την οποία η βασίλισσα θα εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια. Η Δανάη δε δίνει σημασία, καθώς καταλαβαίνει την αντιπαλότητα των δύο γυναικών.
Αλλά δεν υποψιάζεται ότι ο τροχός της μοίρας ήδη γυρίζει εναντίον της. Σύντομα παλαιοί εφιάλτες θα ζωντανέψουν και εχθροί από το παρελθόν θα φανερωθούν. Θα χτυπήσουν αυτήν και τον αγαπημένο της Ιωάννη, αφήνοντας στο κορμί και στην ψυχή της βαθιά σημάδια.
Η Δανάη, αναζητώντας τη λύτρωση στο ακαθόριστο πεπρωμένο της, θα πρέπει να διαβεί τους σκοτεινούς διαδρόμους του παλατιού μιας γυναίκας η οποία από καιρό την παρακολουθεί.
Η συγκλονιστική ιστορία της λησμονημένης δούκισσας της Πλακεντίας, μιας γυναίκας που πάλεψε μόνη ενάντια στη μοίρα, με μοναδικό όπλο την αγάπη της για την Ελλάδα.
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ. Ανθολογία WALT WHITMAN. Δίγλωσση έκδοση (Σκληρό εξώφυλλο)" Walt Whitman
ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ. Ανθολογία WALT WHITMAN. Δίγλωσση έκδοση (Σκληρό εξώφυλλο)
33.00€
Συγγραφέας: WHITMAN, WALT
Έτος έκδοσης: 2019
ISBN: 978-960-04-4962-4
ΣΕΛ.: 592
Σχήμα: 17 Χ 24
Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά
Μετάφραση: Ηλιοπούλου Ελένη & Ηλιοπούλου, Κατερίνα
Βάρος: 1410.00 γραμ.
Σκληρό εξώφυλλο
ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ | ΣΚΛΗΡΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
ΕΠΙΛΟΓΗ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΤΡΟ - ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Ελένη Ηλιοπούλου & Κατερίνα Ηλιοπούλου
Walt Whitman (1819-1892) 200 χρόνια από τη γέννησή του
Ο παρών τόμος αποτελεί μια εκτεταμένη ανθολογία από το σύνολο του έργου του κορυφαίου Αμερικανού ποιητή, καθώς περιέχει τα σημαντικότερα ποιήματα που έγραψε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και έρχεται να καλύψει ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία.
Τη μετάφραση και επιλογή έχουν κάνει η Ελένη Ηλιοπούλου και η Κατερίνα Ηλιοπούλου. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης σημειώσεις και εργοβιογραφία, καθώς και επίμετρο της Κατερίνας Ηλιοπούλου και πρόλογο της καθηγήτριας Αγγλικής Φιλολογίας Ντόρας Τσιμπούκη.
Το έργο του Γουόλτ Γουίτμαν επηρέασε όχι μόνο την αγγλόφωνη αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία. Η ποίησή του αντλεί από κάθε δυνατή περιοχή του ορατού και του αόρατου για να δημιουργήσει το ιδιαίτερο ποιητικό του σύμπαν, που χωράει τα πάντα. Την αστική ζωή και την άγρια φύση, τη θάλασσα και την πορεία των άστρων, σκέψεις για τον χρόνο, τη θνητότητα, τον έρωτα και το σεξ, τον αυτοερωτισμό, το ανθρώπινο μεγαλείο και τη χυδαιότητα, τον πόλεμο και τον ηρωισμό, τη φτώχεια και τα βάσανα, την αρρώστια, την υποκρισία των πολιτικών, τα ζώα, τα επαγγέλματα και την οικογενειακή ζωή, τη συντροφικότητα, τις θρησκείες και τη δημοκρατία.
Ορμή, κι ορμή κι ορμή,
Πάντοτε η γεννήτρια ορμή του κόσμου.
Στον Γουίτμαν αυτός ο κόσμος, ο υπαρκτός κόσμος, ο υλικός, ο ανθρώπινος, ο ζωικός, ο οργανικός και ο ανόργανος, αποτελεί το μέγα μυστήριο και τη μαγεία· δεν υπάρχει συμβολισμός ούτε αλληγορία, όλα είναι φανερά, όλα είναι κυριολεκτικά. Το ποιητικό εγώ εμφανίζεται πανίσχυρο, πολλαπλό, αντιφατικό, επικυρώνοντας όλες τις πλευρές του μέσα στο ποίημα ̶ διευρύνεται ώστε να περιλαμβάνει όλους και όλα.
Κληροδοτώ τον εαυτό μου στο χώμα για να γεννηθεί μέσα από τη χλόη που αγαπώ,
Αν με επιθυμήσεις, ψάξε με κάτω από τις σόλες των παπουτσιών σου.
Δεν θα ξέρεις ποιος είμαι ή τι σημαίνω,
Ωστόσο εγώ θα σε γεμίζω με υγεία,
Το αίμα σου θα κρατώ καθαρό και θα το δυναμώνω.
Κι αν με την πρώτη δεν με βρεις μη χάσεις το κουράγιο σου,
Άμα δεν είμαι σε ένα μέρος, ψάξε σε κάποιο άλλο,
Κάπου έχω σταθεί και σε περιμένω.
(Aπόσπασμα από το επίμετρο της Κατερίνας Ηλιοπούλου)
Η ανθολόγηση των ποιημάτων πραγματοποιήθηκε από το συνολικό έργο Φύλλα Χλόης. Περιέχει ποιήματα από τα κεφάλαια:
ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ
ΚΑΛΑΜΟΣ
ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΟΣΑ ΞΕΒΡΑΣΕ ΤΟ ΚΥΜΑ
ΣΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΝ ΑΚΡΗ
ΤΥΜΠΑΝΟΚΡΟΥΣΙΕΣ
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΛΙΝΚΟΛΝ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΡΥΑΚΙΑ
ΨΙΘΥΡΟΙ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ
ΣΤΙΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ (Παράρτημα)
ΑΝΤΙΟ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ (Δεύτερο Παράρτημα)
Ο Γουόλτ Γουίτμαν (1819-1892) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς ποιητές και ιδρυτής της μοντέρνας Αμερικάνικης ποίησης. Υπέρμαχος του ελεύθερου στίχου, υμνητής της φύσης, του κορμιού, αντρικού και γυναικείου, του παλμού της ζωής σε κάθε έκφανσή του, της δημοκρατίας των μαζών και της ελευθερίας, φιλόσοφος, πανερωτικός, πανθεϊστής, μυστικιστής, βάρβαρος και σαρωτικός, αντισυμβατικός και βέβηλος, οραματιστής κι εμψυχωτής του νεοσύστατου αμερικανικού έθνους, ο Γουίτμαν θα επηρεάσει και θα μπολιάσει με το έργο του όχι μόνο την αγγλόφωνη αλλά την παγκόσμια λογοτεχνία. Γεννήθηκε στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, δεύτερος γιος μιας οικογένειας με συνολικά εννέα παιδιά. Αφού εργάστηκε σε μια σειρά από επαγγέλματα το 1855 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη μορφή του έργου του Φύλλα Χλόης (Leaves of Grass), μία ποιητική συλλογή δώδεκα ποιημάτων, ανάμεσά τους και το εμβληματικό του κρέντο, «Το τραγούδι του εαυτού μου μου». Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, δούλεψε ως εθελοντής νοσοκόμος στην Ουάσινγκτον στην οποία έζησε για 11 χρόνια και έγραψε την συλλογή ποιημάτων Τύμπανα του πολέμου [Drum Taps], η οποία αργότερα συμπεριλήφθηκε στο συνολικό έργο του. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Γουίτμαν συνέχισε να εμπλουτίζει και να επανεκδίδει το βιβλίο του, το οποίο στην τελική όγδοη έκδοση το 1891, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, περιλαμβάνει τετρακόσια ποιήματα.
«Είμαι θεϊκός και μέσα και έξω, και καθιστώ ιερό οτιδήποτε αγγίζω ή μ’ αγγίζει,
Η μυρωδιά αυτής της μασχάλης άρωμα πιο εκλεπτυσμένο από την προσευχή,
Αυτό το κεφάλι ανώτερο από εκκλησίες, βίβλους κι όλα τα δόγματα».
(«Το τραγούδι του εαυτού μου»)
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "Ο ΜΑΥΡΟΣ ΟΒΕΛΙΣΚΟΣ" Erich Maria Remarque
Ο ΜΑΥΡΟΣ ΟΒΕΛΙΣΚΟΣ
18.80€
Συγγραφέας: ΡΕΜΑΡΚ, ΕΡΙΧ ΜΑΡΙΑ
Έτος έκδοσης: 2019
ISBN: 978-960-04-5043-9
ΣΕΛ.: 528
Σχήμα: 14 Χ 20,6
Τίτλος πρωτοτύπου: Der schwarze Obelisk
Γλώσσα πρωτοτύπου: γερμανικά
Μετάφραση: Καλιφατίδης, Γιάννης
Βάρος: 566.00 γραμ.
Μαλακό εξώφυλλο
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: TILMAN WESTPHALEN
METAΦPAΣH: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΙΦΑΤΙΔΗΣ
1923. Η χρονιά του μεγάλου πληθωρισμού. Η εποχή των κερδοσκόπων και των κομπιναδόρων, των δημόσιων υπαλλήλων και των μεγάλων εμπόρων, των φτωχών συνταξιούχων και των αναπήρων πολέμου – μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση. Μια ολόκληρη γενιά έμαθε με τον πιο πικρό τρόπο να επιβιώνει χωρίς μέλλον και όραμα. Όπως τόσοι άλλοι, ο Λούντβιχ έχασε τα νιάτα του στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και δεν ξέρει πια πού ανήκει. Αναζητώντας τον έρωτα και προσπαθώντας να βρει τη θέση του στη ζωή, συναντάει στον δρόμο του την όμορφη αλλά σχιζοφρενή Ιζαμπέλ...
Με αυτό το μυθιστόρημα, που πραγματεύεται μια αργοπορημένη νιότη, ο Ρεμάρκ γίνεται ο χρονικογράφος της άγριας και πολυτάραχης δεκαετίας του 1920, με τις οικονομικές σπέκουλες και τα πρώτα εθνικιστικά έκτροπα – μιας εποχής που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες καταστροφές του 20ού αιώνα.
Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ γεννήθηκε το 1898 στο Οσναμπρίκ της Κάτω Σαξονίας. Το 1915 γράφτηκε στην Καθολική Παιδαγωγική Ακαδημία της πόλης, αλλά η επιστράτευσή του στις 21 Νοεμβρίου 1916 ήρθε να διακόψει τη φοίτησή του. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ολοκλήρωσε τις σπουδές του και εργάστηκε στην αρχή ως αναπληρωτής δάσκαλος, αργότερα ως ανειδίκευτος εργάτης και κατόπιν ως συντάκτης, πρώτα στο Ανόβερο και από το 1924 στο Βερολίνο. Το 1932 ο Ρεμάρκ εγκατέλειψε τη Γερμανία και έζησε αρχικά στο ελβετικό καντόνι του Τιτσίνο. Το 1933 οι ναζί έκαψαν τα βιβλία του Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο και Επιστροφή, ενώ το 1938 του αφαιρέθηκε η γερμανική ιθαγένεια. Από το 1941 έζησε στις ΗΠΑ. Το 1947 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα. Έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ευρώπη. Πέθανε το 1970 στο Λοκάρνο της Ελβετίας, τη χώρα που είχε επιλέξει για θετή πατρίδα του.