Ο Λευτέρης είναι ένα μικρό παιδί που πάντα μένει τελευταίος. Το κινητικό του πρόβλημα δεν του παρέχει την ευχέρεια να μπορεί να περπατήσει χωρίς πατερίτσα και με γρηγοράδα. Αυτό τον θυμώνει και τον απογοητεύει υπενθυμίζοντας στον εαυτό του ότι δεν είναι ικανός όπως οι άλλοι καθώς και τη διαφορετικότητά του.
Οι φίλοι του και τα παιδιά της τάξης του έχουν κουραστεί να συμβαδίζουν με τον αργό Λευτέρη και αυτό τους κάνει να αισθάνονται θυμό. Μέχρι που ένας νέος δάσκαλος έρχεται στο σχολείο, ο κύριος Άγγελος. Ο κύριος Άγγελος είναι ένας γλυκύτατος δάσκαλος εικαστικών που θα προσέξει από την πρώτη στιγμή τον απομονωμένο Λευτέρη. Θα βάλει τα παιδιά να φτιάξουν μία ζωγραφιά έχοντας ένα μήνυμα να προσδώσει η κάθε μία. Μετά από την ολοκλήρωσή τους θα οργανώσει έναν διαγωνισμό για την καλύτερη, την ψηφοφορία της οποίας καλούνται να κάνουν οι ίδιοι οι μαθητές. Εκεί, μία έκπληξη περιμένει τον απογοητευμένο Λευτέρη.
Πρόκειται για ένα παιδικό βιβλίο που εξυμνεί αρχικά την αγάπη και τον ισχυρό δεσμό που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ δασκάλου και μαθητή. Όταν ένας εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει την εργασία του ως λειτούργημα μεταστρέφει το κάθε φοβισμένο ή αδύναμο παιδί σε δυναμικό και με αυτοπεποίθηση. Με αυτόν τον τρόπο, αυτό το βιβλίο αποκτά μία δυναμική ιδιαίτερη, η οποία δείχνει σε κάθε δάσκαλο το σπουδαίο και θεάρεστο έργο που καλείται να φέρει εις πέρας με απόλυτη επιτυχία. Η κατανόηση, η στήριξη και η βοήθειά του ενδυναμώνει την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού με οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει. Η αγάπη που προσφέρει απλόχερα, λοιπόν, ένας παιδαγωγός παρακινεί κάθε παιδί να προσπαθήσει και να αναδείξει δυνατότητες που το ίδιο δεν βλέπει μέσα στην “σκοτεινιά” που κατακλύζει το είναι του και τις σκέψεις του. Φυσικά, στη θέση του εκπαιδευτικού θα μπορούσε να είναι και κάθε άλλη ιδιότητα όπως ένας γονιός.
Φυσικά, δεν λείπει από τις σελίδες, τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι της ιστορίας το bullying που εφαρμόζεται σε ένα παιδί που δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες με τα άλλα άτομα της ηλικίας του. Επίσης, βλέπουμε και τους παιδαγωγούς να κουράζονται και να εγκαταλείπουν γρήγορα την προσπάθεια να βοηθήσουν με τον τρόπο τους ένα τέτοιο άτομο και συγχρόνως να μην καταφέρνουν με τα εφόδιά τους και τις γνώσεις τους να μεταλαμπαδεύσουν στα υπόλοιπα παιδιά όλα όσα έχουν μάθει με τρόπο κατανοητό.
Τέλος, ο συνδυασμός εικόνων και κειμένου είναι το λιθαράκι που κάνουν απολύτως κατανοητό το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγγραφέας του βιβλίου, Ελένη Ηλιάδου – Πολυκαρπίδη, με αυτή την τόσο ιδιαίτερη και συγκινητική ιστορία της. Οι εκφράσεις των προσώπων αποτυπώνουν κάθε συναίσθημα από αυτό του φόβου και του θυμού μέχρι αυτό της αισιοδοξίας και της ηρεμίας! Το σκληρόδετο δέσιμο αποτελεί ένα ακόμα συν για το βιβλίο και αναμφίβολα κάθε παιδί θα ενθουσιαστεί τόσο από την αρχική εντύπωση που θα αποκομίσει βλέποντας το συγκεκριμένο πόνημα όσο και από τα μηνύματα που απορρέουν από την ανάγνωση και την εικονογράφηση, η οποία ανήκει στην Τέτη Σώλου!
Εύχομαι να διαβαστεί από όλους γιατί είναι ένας καθρέφτης της αληθινής ζωής και δίνει στους μεγάλους και στα παιδιά τη δυνατότητα να έρθουν στη θέση αυτών των γονιών και αυτού του παιδιού και να κατανοήσουν αυτά που αγνοούν από αμέλεια, την ψυχολογία και την χαμηλή αυτοπεποίθηση που έχουν τέτοια άτομα.
Βασιλική Διαμάντη
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου