Δ.Β.: Λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική… Λέξεις, ήχοι, εικόνες, χρώματα… Όλα αποτελούν τμήματα της τέχνης. Από πάντα ζωγραφίζω και γράφω. Είναι για μένα μια ανάγκη, όπως η ανάσα, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, τρόπος ζωής.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;
Δ.Β.: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσω ένα μόνο γνώρισμα που κάνει έναν συγγραφέα –ή οποιονδήποτε καλλιτέχνη, ανεξάρτητα από το ποιο είδος τέχνης έχει επιλέξει να υπηρετεί- ξεχωριστό και αγαπητό. Το σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής μ’ αυτό που είσαι, με ό,τι νιώθεις και με ό,τι επιθυμείς να πεις...
Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Δ.Β.: Όταν γράφω, καθώς και όταν ζωγραφίζω, βρίσκομαι σ’ έναν λαβύρινθο. Ψάχνω και ψάχνομαι. Δεν γνωρίζω το πού τελικά θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι, μα αυτό είναι που με γοητεύει. Η ίδια η αναζήτηση μου αρκεί και με κάνει ευτυχισμένη. Κάθε στιγμή εξερευνώ την ψυχή μου. Με κάθε λέξη, με κάθε πινελιά δίνω στο έργο μου ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η τέχνη με ωθεί στα άκρα και με μεταμορφώνει. Προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου μέσα από την Τέχνη, μέσα από τη ζωγραφική και μέσα από τη συγγραφή. Προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ρόμι και Μιράντα”;
Δ.Β.: Το παιδικό παραμύθι μου «Ρόμι και Μιράντα», που κυκλοφόρησε το 2019 πανελλαδικά από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε εικονογράφηση της καταπληκτικής γνήσιας καλλιτέχνιδας Λουίζας Καραγεωργίου, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019. Πρόκειται μια τρυφερή ιστορία για τη φιλία, την καλοσύνη και τη διαφορετικότητα. Την αποδοχή του άλλου, αλλά και του εαυτού μας, όπως ακριβώς είναι. Δύο υπέροχα ζωάκια, μια σκιουρίνα, η Μιράντα, και μια ελεφαντίνα, η Ρόμι, ζουν σε έναν κόσμο παράξενο, όπου επικρατεί ανάμεσα στους σκίουρους και τους ελέφαντες μια ανεξήγητη έχθρα. Χωριστά παιδικά πάρκα για τους σκίουρους και χωριστά για τους ελέφαντες, χωριστά τα σχολεία και οι παιδικές χαρές… Ώσπου μια μέρα ένα ατύχημα –ένα σκουπιδάκι που μπαίνει στο ματάκι της ελεφαντίνας- αναγκάζει τα δυο αυτά κοριτσάκια να έρθουν πιο κοντά και να συνειδητοποιήσουν πόσο λάθος ήταν και είναι, τελικά, η έχθρα αυτή. Το παραμύθι είναι πολυεπίπεδο αναφορικά με τα μηνύματα που περιέχει. Αρχικά το μήνυμα είναι εξαιρετικά προφανές. Πρόκειται για την αξία της φιλίας, της αγάπης και της καλοσύνης. Όταν η Ρόμι βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση, μόνο η Μιράντα ήταν κοντά της για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα. Κατά δεύτερον είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μάθουν από νωρίς τα παιδιά μας να αγαπούν τον εαυτό τους όπως ακριβώς είναι, αλλά και να αποδέχονται και τον άλλον όπως είναι δίχως να επιδιώκουν ή να επιθυμούν να τον αλλάξουν και να τον φέρουν «στα μέτρα τους». Ο κάθε ένας μας είναι μοναδικός και υπέροχος και το οφείλουμε πρώτιστα στον εαυτό μας να το κατανοήσουμε αυτό πλήρως. Σημασία έχει να μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά ο ένας με τον άλλον, να μάθουμε να διαφωνούμε πολιτισμένα, να αντιληφθούμε πως πρέπει να μπαίνουμε και στη θέση του άλλου πριν καταλήξουμε σε ορισμένα, αυθαίρετα πολλές φορές, συμπεράσματα. Τα μηνύματα, όμως, του παραμυθιού δεν σταματούν εδώ. Αν ψάξουμε ακόμα πιο βαθιά θα ανακαλύψουμε πως το παραμύθι μας παρακινεί να επιδιώξουμε να είμαστε σκεπτόμενα πλάσματα. Επειδή κάποιος μας είπε κάτι, οτιδήποτε, και μας το παρουσίασε ως δεδομένο, αυτό τι σημαίνει; Ότι εμείς πρέπει να το αποδεχτούμε δίχως δεύτερη σκέψη; Σαφώς όχι. Οτιδήποτε κι αν μας πουν, οποιοσδήποτε κι αν μας το πει, πρέπει να τεθεί προς κρίση. Μπορεί να είναι όντως σωστό, αλλά καμιά φορά μπορεί να αποδειχθεί λάθος. Το νόημα είναι να μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να σκέφτεται και να αποφασίζει για τον εαυτό του, και να μην επιτρέπει ή να αφήνει σε κανέναν άλλον να το πράττει για λογαριασμό του. Και φυσικά αυτά τα μηνύματα δεν απευθύνονται μόνο στα παιδιά. Αλλά και στους μεγάλους. Κάποιες φορές κυρίως σε αυτούς. Πιστεύω βαθιά πως τα παραμύθια που σέβονται το παιδί μπορούν και πρέπει να διαβάζονται και από τους ενηλίκους και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή. Μέσα στα παιδικά αναγνώσματα τα μηνύματα που υπάρχουν, δοσμένα με απλό, αλλά ποτέ απλοϊκό, τρόπο είναι εξαιρετικής δύναμης και ουσίας. Και αν μπορούσαμε όλοι να ακολουθούμε αυτά τα στοιχεία στη ζωή μας –που δυστυχώς πολλές φορές τα ξεχνάμε και επιτρέπουμε στον εγωισμό μας και στο κυνήγι αποκλειστικά του προσωπικού μας συμφέροντος να κυριαρχήσουν-, αν μπορούσαμε, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε την πραγματική αξία της φιλίας, της αγάπης, της καλοσύνης, της προσφοράς, της γενναιοδωρίας, της ανιδιοτέλειας, της αποδοχής και να τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στην καθημερινότητά μας πόσο πιο διαφορετικός, πιο υπέροχος θα ήταν ο κόσμος μας…
Ερώτηση 5η: Η Ρόμι είναι μια μικρή ελεφαντίνα ενώ η Μιράντα μια σκιουρίνα. Δύο κόσμοι αταίριαστοι που συναντιόνται ξαφνικά. Πιστεύετε ότι μπορεί να δημιουργηθεί και να αντέξει μια φιλία μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων;
Δ.Β.: Το πιστεύω ακράδαντα. Ναι.
Ερώτηση 6η: Η διαφορετικότητα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θέματα που αναλύονται στο βιβλίο σας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο θεωρείτε ότι είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας;
Δ.Β.: Όλα ξεκινούν από την οικογένεια και μετά και από το σχολείο. Επομένως, όσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε τον «άλλον», τον «διαφορετικό», τόσο εύκολο είναι. Αν δείξουμε στα παιδιά τον δρόμο της αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής, αυτόν τον δρόμο και θα ακολουθήσουν. Αν τους διαβάζουμε όμορφες ιστορίες για την αγάπη και την αλληλοβοήθεια, αυτά τα στοιχεία θα επιδιώξουν να βρουν και στη ζωή τους. Η ουσία είναι πως αν φυτέψουμε σήμερα στις παιδικές καρδούλες τον σπόρο της αγάπης, αυτός ο σπόρος θα ανθίσει και θα θεριέψει στην ενήλικη ζωή τους.
Ερώτηση 7η: Η αγάπη όλα τα νικά, λέτε στην ιστορία σας. Μήπως όμως ανήκει μόνο στα παραμύθια και η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική σε έναν κόσμο με πολλά αγκάθια και προβλήματα;
Δ.Β.: Η πραγματικότητα, η καθημερινότητά μας, η σύγχρονη ζωή είναι δύσκολες, γεμάτες εμπόδια, προβλήματα και αγκάθια. Σαφώς και τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Ούτε ζούμε στην ουτοπία. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως σκύβουμε το κεφάλι, παραδίνουμε τα όπλα και εγκαταλείπουμε τον αγώνα. Όχι. Το αντίθετο. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να κατανοήσουμε την αξία, αλλά και τη δύναμη της αγάπης και της καλοσύνης. Κι αν πιστέψουμε πως η αγάπη όλα τα νικά, αν τολμήσουμε να το ονειρευτούμε και να δουλέψουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, είμαι σίγουρη πως μια μέρα το όνειρο αυτό, που ίσως σήμερα να μοιάζει απατηλό, θα γίνει πραγματικότητα.
Ερώτηση 8η: Παραμύθι και θεατρικό. Ποιο από τα δύο σας αντιπροσωπεύει περισσότερο και γιατί;
Δ.Β.: Το τελευταίο διάστημα έχουν εκδοθεί τρία παιδικά παραμύθια μου (ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη- ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2017 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Παιδική Λογοτεχνία-, ΡΟΜΙ ΚΑΙ ΜΙΡΑΝΤΑ από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη - συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019- και Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΗΣ ΠΙΠΙΛΑΣ - Βραβείο στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού από την ΑΝΙΜΑ εκδοτική το 2017), καθώς επίσης και τρία θεατρικά έργα μου από την ΚΑΠΑ εκδοτική (ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ - Α’ Βραβείο θεατρικού έργου από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2018, Έπαινος στον 37ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2018, ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2019 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Θεατρικό έργο, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019-, ΠΕΡΑΣΜΑ - Βραβείο θεατρικού έργου από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2017, ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2018 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Θεατρικό έργο- και ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ). Δεν μπορώ να επιλέξω ποιο από τα δυο λογοτεχνικά είδη με αντιπροσωπεύει περισσότερο. Και τα δύο τα αγαπώ εξίσου και με καθένα εκφράζω και κάτι διαφορετικό, κάποιο άλλο κομμάτι του εαυτού μου, που είναι γεμάτος αντιφάσεις και αντικρουόμενα στοιχεία.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Δ.Β.: Θα δανειστώ τα λόγια του θεατρικού μου ήρωα από το «Πέρασμα», του Πέτρου, ο οποίος κάποια στιγμή λέει: «Θέλω να φύγω, να πετάξω, ό,τι με πνίγει να το κάψω. Να ζήσω θέλω ευτυχισμένος, να ζήσω θέλω… Ελεύθερος».
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Δ.Β.: Πάντα προσπαθώ να είμαι σε κίνηση, τρέμω και απεχθάνομαι το τέλμα. Πάντα γράφω κάτι, πάντα ζωγραφίζω, πάντα δημιουργώ.
Λίγες μέρες πριν, κυκλοφόρησε το τρίτο θεατρικό έργο μου με τίτλο «Παράδεισος κατ’ οίκον» από την ΚΑΠΑ εκδοτική, την καλλιτεχνική μου στέγη. Είναι η ιστορία τεσσάρων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων –διαφορές στην ηλικία, στα βιώματα, στη φιλοσοφία και τις απόψεις- οι οποίοι ξαφνικά βρίσκονται όλοι μαζί σε ένα υπέροχο σπίτι, όπου τα πάντα (κυρίως καταναλωτικά αγαθά) υπάρχουν σε αφθονία και κάθε τους επιθυμία ικανοποιείται, αλλά από όπου δεν μπορούν να φύγουν. Είναι ουσιαστικά εγκλωβισμένοι και μόνοι. Αλλά βρίσκονται στον «Παράδεισο». Και μέσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις –ο χρόνος πλέον δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία- προσπαθούν να ζήσουν, να νιώσουν, να σκεφτούν. Πολλές φορές μιλούν για να μιλούν, αλλά άλλες φορές μιλούν για να τους ακούσει κάποιος, να τους καταλάβει, να τους συμπονέσει. Ίσως και να τους συγχωρέσει. Το παρελθόν, αν και οι ίδιοι επιλέγουν να το κρύβουν επιμελώς –άλλωστε, όπως πολλάκις αναφέρεται «τι σημασία έχει πια;»- πάντα κατορθώνει και εμφανίζεται στην επιφάνεια. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Ήδη με την ΚΑΠΑ εκδοτική έχουμε συμφωνήσει και για το επόμενο καλλιτεχνικό βήμα μας, το τέταρτο θεατρικό μου έργο με τίτλο «Χάρτινες μοίρες», αλλά αυτό δεν προβλέπεται φυσικά να κυκλοφορήσει άμεσα. Ίσως την επόμενη χρονιά.
Επίσης, πρόκειται να ανέβει αυτό το φθινόπωρο στο ραδιόφωνο της ομογένειας στην Αυστρία, HEPHAESTUA RADIO, από μια υπέροχη επαγγελματική ομάδα καλλιτεχνών το έργο μου «Πέρασμα». Ήδη οι πρόβες έχουν ξεκινήσει και προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Σκηνοθετεί ο Θεόδωρος Λιμήτσιος, ενώ τον πρωταγωνιστικό και πολύ απαιτητικό ρόλο της Μιράντας ερμηνεύει η Ινώ Μάτσου.
Παράλληλα, με την καλλιτεχνική διεύθυνση ενός εμβληματικού θεάτρου στην Αθήνα είμαστε σε συζητήσεις ώστε να ανεβεί ένα έργο μου -αλλά μιλούμε για την άνοιξη του 2021. Αν, φυσικά, οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Ακόμα, περιμένω με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει ο συλλογικός τόμος «Εν αρχή ην το τέλος», όπου συμμετέχω, ύστερα από πρόσκληση, με ένα μονόπρακτο θεατρικό μου έργο με τίτλο «Το τέλος του κόσμου». Πρόκειται για μια εξαιρετικά αξιόλογη δουλειά από τις εκδόσεις Ανεμόεσσα με θέμα «Το τέλος του κόσμου» και με κοινωφελή σκοπό -ένα μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο περιοδικό δρόμου «Σχεδία».
Τέλος, βρίσκομαι σε συζητήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο έκδοσης των παιδικών παραμυθιών μου. Δυστυχώς δεν είναι ακόμα κάτι ανακοινώσιμο, αλλά ελπίζω σύντομα να έχω όμορφα νέα να μοιραστώ μαζί σας.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Δ.Β.: Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τις όμορφες από καρδιάς ευχές σας, για τη φιλοξενία, καθώς και για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.
Η Δελίνα Βασιλειάδη (www.delinavasiliadi.gr) ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη κι έχει μια κόρη. Σπούδασε χρηματοοικονομικά και λογιστική (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου. Είναι εικαστικός με συνεχή παρουσία εντός και εκτός συνόρων. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Λουξεμβούργο και τις Βρυξέλλες(2014). Χρόνια γράφει θεατρικές κριτικές (φιλμ νουάρ), έχει συνεργαστεί πολλάκις με το Κ.Θ.Β.Ε., είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ε.Λ.Β.Ε.
Διακρίσεις στη Λογοτεχνία: Α’ Βραβείο από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (2018) και έπαινος από την ΠΕΛ (37ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός) για το θεατρικό έργο Το παιχνίδι της Αλίκης, 2ο βραβείο για το διήγημα Το κορίτσι που τάιζε τα πουλιά και έπαινος για το χριστουγεννιάτικο παραμύθι Το αστεράκι στον 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος, 3ο βραβείο για το παραμύθι Η φύλακας των ξεχασμένων ονείρων στον 18ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ε.Τ.Ε.Π.Κ., βραβείο θεατρικού έργου για το Πέρασμα από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (2017), βραβείο για το παραμύθι Η νεράιδα της πιπίλας στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παραμυθιού (Anima εκδοτική), έπαινος & τιμητική διάκριση στον Β’ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Εταιρείας Γραμμάτων & Τεχνών Πειραιά.
Από τις Εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης κυκλοφορεί το παιδικό παραμύθι της Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου, από την Anima Εκδοτική Η Νεράιδα της Πιπίλας και από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ το Πέρασμα. Μέσα στο 2019 αναμένεται να κυκλοφορήσουν τα θεατρικά της έργα Το παιχνίδι της Αλίκης και Παράδεισος κατ’ οίκον από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.
(2020) Παράδεισος κατ' οίκον, Κάπα Εκδοτική
(2019) Ρόμι και Μιράντα, Σιδέρη Μιχάλη
(2019) Το παιχνίδι της Αλίκης, Κάπα Εκδοτική
(2018) Η νεράιδα της πιπίλας, Anima Εκδοτική
(2018) Πέρασμα, Κάπα Εκδοτική
(2017) Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου, Σιδέρη Μιχάλη
Ρόμι και Μιράντα
Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί μια ανεξήγητη και παράλογη αντιπαλότητα ανάμεσα στους σκίουρους και τους ελέφαντες, η Ρόμι, μια μικρή ελεφαντίνα, και η Μιράντα, μια σκιουρίνα, θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να γίνουν φίλες. Θα καταφέρουν τα δυο κοριτσάκια να προσπεράσουν τις δυσκολίες; Θα μπορέσουν να σταθούν μαζί απέναντι στον παραλογισμό τόσων χρόνων και γενεών και να αποφασίσουν οι ίδιες για τη ζωή τους;
Μια ιστορία για το φως και την ελπίδα, τη φιλία και τη διαφορετικότητα, την αγάπη και την καλοσύνη. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως ο υπέροχος κόσμος που ονειρευόμαστε, υπάρχει. Στις καρδιές των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου