Ζ.Σ.: Αν εννοείτε παιδικών βιβλίων, τα τελευταία χρόνια μου αρέσουν πολύ τα βιβλία της Κατρίνας Τσάνταλη, μα και αρκετών ξένων συγγραφέων όπως ο Peter Raynolds. Γενικά για βιβλία ενηλίκων έχω μια αγάπη στον Fredrik Backman και στον Nicolas Barreau.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ζ.Σ.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μόνη μου σε ηλικία 6 ετών ήταν το βιβλίο «Κατερίνα» της Γαλατείας Γρηγοριάδου Σουρέλη. Νομίζω δεν θα το ξεχάσω ποτέ!
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Ζ.Σ.: Από παιδί είχα μεγάλη ανάγκη να γράφω για να εκφράζομαι και να αποφορτίζομαι. Νομίζω η ιδέα της συγγραφής και πιο συγκεκριμένα της συγγραφής παιδικών βιβλίων, ήρθε όταν άρχισα να εργάζομαι ως νηπιαγωγός. Μέσα από το επάγγελμά μου ήρθα σε επαφή με πάρα πολλά είδη παιδικών βιβλίων και διαπίστωσα πόσο μπορούν να αγγίξουν ένα παιδί και πόσο χρήσιμο εργαλείο μπορούν να γίνουν και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Κάπως έτσι μου γεννήθηκε η ανάγκη να επικοινωνήσω κι εγώ τις δικές μου σκέψεις στα παιδιά με αυτό το γλυκό τρόπο.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η δεσποινίς Νευρανθία & ο κοκκινολαίμης”;
Ζ.Σ.: Είναι μια ιστορία αρκετά συναισθηματικού χαρακτήρα, μιας και μιλά για την αγάπη και το νόημα που δίνει στη ζωή μας. Πρόκειται για ένα γλυκό παιδικό βιβλίο, κατανοητό θεωρώ από κάθε ηλικία και αρκετά άμεσο, που δείχνει πόσο σημαντικό είναι να έχουμε αγάπη και τρυφερότητα γύρω μας, μιας και με αυτήν μπορεί να αλλάξει όλος μας ο κόσμος.
Ερώτηση 5η: Η δεσποινίς Νευρανθία έχει πολλά νεύρα και δε μιλάει σε κανέναν. Πιστεύετε ότι πάντα μία τέτοια συμπεριφορά “κρύβει” καταστάσεις από την παιδική ηλικία;
Ζ.Σ.: Όχι πάντα και όχι απαραίτητα, ωστόσο υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Το περιβάλλον που μεγαλώνουμε από παιδιά και στο οποίο διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας, σίγουρα παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξή μας. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε περιπτώσεις που μπορεί στην πορεία της ζωής μας να έχουν συμβεί γεγονότα τόσο κομβικά ώστε να μας αλλάξουν τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Η δεσποινίς Νευρανθία όμως εδώ ανήκει στην πρώτη περίπτωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ένα σημείο του βιβλίου.
Ερώτηση 6η: Η Νευρανθία οτιδήποτε έχει σχέση με χαρά, χαμόγελα και αγάπη το σνομπάρει και του γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη καθώς στη ζωή χρειάζεται μόνο υπευθυνότητα και σκηλρή δουλειά. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτή η στάση ζωής αντίστοιχων ανθρώπων με τέτοια μόνο ζωής και πεποιθήσεις;
Ζ.Σ.: Κοιτάξτε όπως ανέφερα και παραπάνω πολλές φορές έτσι μαθαίνουμε από μικροί ότι είναι ο «σωστός» και ενδεδειγμένος τρόπος ζωής, ωστόσο σίγουρα, ειδικά στις μέρες μας που η καθημερινότητά μας είναι περισσότερο πιεσμένη και οι στιγμές χαλάρωσης λιγοστεύουν, πολλοί άνθρωποι «ξεχνούν» ή και δεν προλαβαίνουν, να δώσουν σημασία στις μικρές στιγμές που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Τρέχουν πίσω από τις ευθύνες και είναι φυσικό οι προτεραιότητες καμιά φορά να αλλάζουν. Ένας ήρεμος καφές στο μπαλκόνι με ένα φίλο, μια αγκαλιά με το σύντροφό τους, ένα χαμόγελο του παιδιού τους, καμιά φορά πάνω στο τρέξιμο της επιβίωσης θεωρούνται δεδομένα και μπαίνουν στην άκρη.
Ερώτηση 7η: Ένας μικρός κοκκινολαίμης θα αλλάξει τη ζώη της. Κατά την προσωπική σας και επαγγελματική σας εμπειρία, ως εκπαιδευτικός και γνώστρια της σχολικής ψυχολογίας μετά από το σεμινάριο που παρακολουθήσατε, είναι εφικτό ένα γεγονός να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία κάποιου ή χρειάζεται και κάτι ακόμα, και τι θα μπορούσε να είναι αυτό ή αυτά;
Ζ.Σ.: Γενικά θεωρώ ότι μερικά από τα πιο μικρά πράγματα έχουν τη δύναμη να αλλάξουν ολόκληρή τη ζωή κάποιου. Ειδικά σε έναν άνθρωπο σαν τη Νευρανθία που η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας από τη ζωή της είναι εμφανής, αρκεί μια μικρή δόση για να ξεδιπλώσει όλο το μεγαλείο που κρύβει στην ψυχή του. Φυσικά όσο πιο ανοιχτοί είμαστε και δεκτικοί σε νέες προκλήσεις και συναισθήματα, τόσο πιο εύκολα μπορεί να πετύχουμε την αλλαγή.
Ερώτηση 8η: Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε τη συγκεκριμένη παιδική ιστορία;
Ζ.Σ.: Νομίζω η περίοδος της πανδημίας με επηρέασε αρκετά. Οι άνθρωποι γίναμε περισσότερο νευρικοί, κλειστήκαμε περισσότερο στον εαυτό μας κι απομονωθήκαμε. Το μόνο που έσωζε την ψυχική μας υγεία ήταν η αγάπη των πολύ κοντινών μας ανθρώπων. Κάπως έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα παραμύθι για έναν χαρακτήρα περισσότερο μονόχνοτο και νευρικό και βγήκε η δεσποινίς Νευρανθία, η οποία είχε τρομερή ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ζ.Σ.: Να μην ξεχνούν τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας!
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ζ.Σ.: ‘Ηδη από τις εκδόσεις The book project κυκλοφόρησε μόλις ένα εντελώς διαφορετικό παιδικό βιβλίο μου, «Η Άρτεμη και το παντελόνι», μέρος της σειράς «Ιστορίες από τον Όλυμπο», που πραγματεύεται καταστάσεις και ανησυχίες ενός καθημερινού σύγχρονου κοριτσιού, που σπάει τα στερεότυπα, με μερικές δόσεις στοιχείων από τη θεά Άρτεμη της μυθολογίας.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Ζ.Σ.: Εγώ σας ευχαριστώ!
Η Ζωή Σαββάκου γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε το 2014 τις σπουδές της στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και από τότε εργάζεται ως νηπιαγωγός στην ιδιωτική εκπαίδευση. Στη δουλειά της θεωρεί πολύ σημαντικό προσόν το κομμάτι της ενσυναίσθησης και της κατανόησης της ψυχολογίας του παιδιού, για τον λόγο αυτό έχει παρακολουθήσει το ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Η καθημερινή ενασχόληση και η ουσιαστική επαφή της με τα παιδιά τής δημιούργησαν την ανάγκη να μοιραστεί τις ιστορίες της μαζί τους κι έτσι ξεκίνησε η συγγραφική της πορεία. Εξαιτίας της αγάπης της για τη συγγραφή έχει συμμετάσχει και ολοκληρώσει εκπαιδευτικά προγράμματα δημιουργικής γραφής διηγήματος, παραμυθιού κ.ά. Με τα βιβλία της ελπίζει να δημιουργήσει ξεχωριστές και όμορφες αναμνήσεις στους μικρούς της αναγνώστες.
Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΝΕΥΡΑΝΘΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου