ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΔΩΡΑ ΜΟΣΧΟΝΑ

 "Συνέντευξη με τη Δώρα Μοσχόνα"

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Δ.Μ.: Είναι πολύ οι αγαπημένοι μου συγγραφείς Έλληνες και ξένοι. Θα ήθελα να σταθώ και να τιμήσω όμως τρεις Έλληνες που πιστεύω πως έχουν κάτι το διαφορετικό.
Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, για μένα είναι ο συγγραφέας της ηθικής και του τρόμου. Με μοναδική γλώσσα και λατρεία για τη φύση.
Καζαντζάκης Νίκος, άκρως διδακτικός. Με δυο τρεις φράσεις του θα σε βάλει να σκεφτείς με διαφορετικό τρόπο.
Τσίρκας Στρατής, με το μυθιστόρημα «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Αφηγήσεις μέσα σε αφηγήσεις. Η εστίαση και η οπτική γωνία αλλάζουν τόσο. Σε κρατάει σε ενδιαφέρον που νομίζεις ότι το ζεις. 

Ερώτηση 2η: Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Δ.Μ.: Δεν θυμάμαι το πρώτο. Θυμάμαι στα μικράτα μου, το βιβλίο « Η καλύβα του Μπάρμπα- Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου και της «Χάιντι» της Γιοχάνα Σπίρι. Μεγαλώνοντας, όλα τα βιβλία του Ιούλιου Βερν. Τότες, δεν είχαμε και την δυνατότητα να αγοράσουμε βιβλία ή παιχνίδια. Το δώρο ενός βιβλίου είχε αξία.

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Δ.Μ.: Όλοι ψάχνουμε αυτό που θα μας δώσει οξυγόνο και θα μας αναζωογονήσει. Για μένα αυτό το οξυγόνο, αυτή η απαραίτητη ανάσα είναι η γραφή. Αισθάνομαι πως έτσι ανακτώ δυνάμεις, ότι δημιουργώ και προπάντων προσφέρω κάτι από την ψυχή μου.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

Δ.Μ.: Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Ήθελα να τα καταγράψω και να τα αποτυπώσω. Αυτό το συνονθύλευμα καταιγιστικών ιδεών. Ιδέες που αδημονούσαν να αποκρυσταλλωθούν , να απελευθερωθούν , να πάρουν μορφή και ρόλο. 

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Δ.Μ.: Η γραφή ήρθε στη ζωή μου εντελώς συμπτωματικά, από ένα απρόσμενο γεγονός… που δεν θα ήθελα να αναφερθώ. 

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το τελευταίο σας βιβλίο "Πονάει να σ'αγαπώ" με δύο λόγια;

Δ.Μ.: Πιστεύω, πως αποτελεί μια μικρογραφία του κόσμου μας. Βάζοντας σφραγίδα για κάθε εποχή. Με τη δική του δύναμη και τον δικό του τρόπο. 

Ερώτηση 7η: Πιστεύετε ότι πρέπει να πονάει η αγάπη ή όλα να είναι "άψογα";

Δ.Μ.: Η αγάπη πάντα πονά. Ακόμη και σ’ ένα ευχάριστο γεγονός όπως η γέννηση ενός παιδιού, ενώ αγαπάς το πλασματάκι που κουβαλάς εννέα μήνες και ανυπομονείς να το φέρεις στον κόσμο, πονάς και αγαπάς συγχρόνως. Ένα μόνο γνωρίζω « όσο περισσότερο δίνεσαι, τόσο υπάρχεις. Όσο αφήνεσαι τόσο μεγαλώνεις».

Ερώτηση 8η: Στο βιβλίο σας αναφέρεστε σε τέσσερις γενιές γυναικών. Ποιος χαρακτήρας σας αντιπροσωπεύει περισσότερο και γιατί;

Δ.Μ.: Βιώνω και διαισθάνομαι την κυκλοθυμία των συναισθημάτων των ηρώων μου. Μετέχω ως βιωματική εμπειρία και πραγματικότητα σε κάθε μου ήρωα. Γίνομαι ο ηθοποιός που ενσαρκώνει με ταχύτατες εναλλαγές ρόλους μεταπηδώντας από το ένα συναίσθημα στο άλλο. 

Ερώτηση 9η: Πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της οικογένειας για τη μετέπειτα ζωή μας;

Δ.Μ.: Ο θεσμός της οικογένειας φαίνεται να περνάει πολλές συμπληγάδες στις μέρες μας. Σε μια οικογένεια δεν πρέπει να υπάρχει ο αυταρχισμός, αλλά η ισότητα, ισοτιμία, δημοκρατικότητα, διάλογος, σεβασμός.. Χωρίς το θεσμό της οικογένειας θα χαθούν οι σημαντικές αξίες της ζωής: αγάπη, σεβασμός, δικαιοσύνη, πνευματικές και ηθικές αξίες, εκμάθηση κοινωνικών αρετών. Η κοινωνική συνοχή και ευημερία είναι κύτταρο της κοινωνίας του μέλλοντος. Η οικογένεια θεωρείται «θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους». 

Ερώτηση 10η: Βλέπουμε στο βιβλίο σας την Αλκμήνη να βιώνει πολλές καταστάσεις. Πως μπορεί ένας άνθρωπος να αντέξει τόσα χτυπήματα της μοίρας;

Δ.Μ.: Με δύναμη ψυχής. Δίνοντας κουράγιο η ίδια στον εαυτό της, έχοντας αυτογνωσία σε ότι της συμβαίνουν και τα αντιμετωπίζει με ανοχή και υπομονή.
Αν δεν φοράς τα παπούτσια του άλλου δεν μπορείς να ξέρεις ούτε να κρίνεις.

Ερώτηση 11η: Ο άντρας της Αλκμήνης της φέρεται πολλές φορές με ταπεινωτικό τρόπο λόγω της ζήλειας που διακατέχει τη ψυχή του. Πόση αγάπη χρειάζεται να έχει κάποιος για να αντέξει όλη αυτή τη συμπεριφορά;

Δ.Μ.: Η Αλκμήνη έχει αγάπη και σεβασμό στον εαυτό της πρώτα απ’ όλα. Είναι αξιοπρεπείς και αριστοκρατική γυναίκα. Δεν θέλει να χαλάσει την οικογένειά της. Έχει ένα παιδί που το λατρεύει, θυσιάζοντας έτσι τον εαυτό της. Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για δεκαετίες πριν, τότε που η λέξη «διαζύγιο» δεν ήταν τόσο εύκολη να την ξεστομίσεις.

Ερώτηση 12η: Πιστεύετε ότι υπάρχει τέλεια αγάπη;

Δ.Μ.: Τέλειο, δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι κάτι. Από τη φύση μας, εμείς, οι άνθρωποι πάντα θα ψάχνουμε το κάτι παραπάνω ή την αφορμή ότι κάτι είναι ελλιπής. Γινόμαστε μισαλλόδοξοι και υποκριτές. Η αρχική σύμπνοια και κατανόηση εύκολα καταρρέει..
Ίσως να υπάρχει τέλεια αγάπη, εμείς εθελοτυφλούμε μπροστά της! 

Ερώτηση 13η: Η κυρά - Χαρίκλεια αναγκάστηκε να αποχαιρετήσει το γιο της, ο οποίος κατέφυγε στη ξενιτιά, κάτι το οποίο γίνεται και σήμερα. Πόσο πονάει αυτό έναν γονιό; 

Δ.Μ.: Θα απαντήσω με κάτι το οποίο άκουσα κάποτε από μια πονεμένη μάνα* «καλύτερα να ήξερα πως είναι κάπου μακριά και ας μη μου μιλούσε ή να άφηνε ένα παιδί πίσω του.. παρά αυτό το τίποτα τώρα…» 

Ερώτηση 14η: Το βιβλίο σας ξεκινάει από την περίοδο του Β' Παγκοσμίου πολέμου και φτάνει στο σήμερα. Βλέπουμε ότι όλα στη ζωή είναι ένας κύκλος. Τελικά ποιο είναι αυτό που μένει αναλλοίωτο στους αιώνες;

Δ.Μ.: Τα ήθη και τα έθιμά μας. Η γλώσσα, η θρησκεία μας, τα πιστεύω μας σα λαός.

Ερώτηση 15η: Η Σμαράγδα, κόρη της Χαρίκλειας και μάνα της Αλκμήνης, θα σταθεί δίπλα στη κόρη της και θα μας δείξει τι σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη, είναι το πρότυπο της τέλειας μητέρας που θα ήθελαν να είχαν όλοι. Ποια είναι τα γνωρίσματα για να το πετύχει αυτό; 

Δ.Μ.: Να είσαι μάνα με την έννοια της μάνας. Εσύ έφερες, εσύ πόνεσες, εσύ έχεις καθήκον να το φροντίζεις μέχρι να πεθάνεις. Αυτός είναι ο σκοπός μιας μάνας. Όπως η Παναγία για τον Χριστό μας.

Ερώτηση 16η: Η Ραφαέλα είναι η κόρη της Αλκμήνης, η οποία διδάσκεται μέσω της μητέρας της και της γιαγιάς της. Ένα κορίτσι που θέλει να μαθαίνει τα πάντα, όπως και κάθε παιδί σε αυτή την ηλικία. Πιστεύετε πως πρέπει να λέμε σε ένα παιδί όλη την αλήθεια ή αυτό μπορεί να πληγώσει το ψυχισμό του; 

Δ.Μ.: Πιστεύω πως η απόκρυψη της αλήθειας λειτουργεί ως μια μορφή άρνησης απέναντι στο εκάστοτε πρόβλημα, διαστρεβλώνοντας την αντίληψη της πραγματικότητας. Το παιδί, έχει κεραίες, κατανοεί, φαντασιώνει, αξιολογεί και παρατηρεί καθετί που συμβαίνει γύρω του και εμείς σα γονείς πρέπει να σεβαστούμε την αγωνιώδη προσπάθειά του να ωριμάσει. Η συγκάλυψη μιας αλήθειας μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει προδομένο. Ο γονιός πάντα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της αντίληψης, της ηλικίας και της ωριμότητας του παιδιού, οφείλει με απλά και απτά λόγια να του μεταδίδει την αλήθεια. Πρώτα όμως θα πρέπει ο ίδιος να επεξεργαστεί το τι σημαίνει γι’ αυτόν το γεγονός που προτίθεται να μοιραστεί και να υπερβεί τους δικούς του φόβους.. 

Ερώτηση 17η: Τα ήθη και τα έθιμα είναι αυτά που προσδιορίζουν κάθε λαό. Πρέπει αυτά να περνάνε από γενιά σε γενιά μέσα από την οικογένεια, το σχολείο και γενικά τον κοινωνικό περιβάλλον; Και αν ναι πως μπορεί να γίνει αυτό;

Δ.Μ.: Πολύ καλή ερώτηση. Η συνέχεια των παραδόσεων. Οι υλικές και πνευματικές καταστάσεις που διασώζονται προφορικά και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά. Τα ήθη και τα έθιμα οι καθιερωμένες αρχές μας.
Νοοτροπία, προκαταλήψεις ενός λαού.
Θρησκευτικό βίωμα.
Η γλώσσα.
Η ιστορική πορεία και μνήμη ενός έθνους.
Τα πνευματικά δημιουργήματα.
Οι θεσμοί.
Τα υλικά επιτεύγματα .κτλ
Αξίες που μεταλαμπαδεύουν μέσω από ιστορικές αναφορές, που καταφάσκουν την εθνική υπόσταση και διατηρούν την εθνική ιδιαιτερότητα για την επιβίωση του Έθνους. Μέσω της διδασκαλίας της αρχαία ελληνικής φιλοσοφίας με τις διαχρονικές ιδέες και αξίες. Με την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας μας, με τις όποιες αλλαγές υπέστη διαμέσου των αιώνων. Την διαφύλαξη του θρησκευτικού συναισθήματός μας. Με πηγή το ολυμπιακό πνεύμα μας, όλα άξονας παιδείας για τους νέους μας σήμερα. Χωρίς την υιοθέτηση ξενόφερτων ιδεολογιών και οριοθετώντας την κοινωνικοποίησή μας στην ένταξη μιας κοινωνίας στο παγκόσμιο στερέωμα. 

Ερώτηση 18η: Έχετε κερδίσει επάξια δύο φορές βραβείο. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να έχει ένας συγγραφέας για να το καταφέρει αυτό;

Δ.Μ.: Ένας συγγραφέας είναι ο αθέατος πρωταγωνιστής κάθε έργου του. Ο αναγνώστης δεν γνωρίζει πως ο κάθε συγγραφέας στύβει το μυαλό του, επιστρατεύει τις γλωσσικές ικανότητές του και τη φαντασία του, αφού πρώτα έχει στύψει την ψυχή του. Κάθε έργο θέλει και απαιτεί κατάθεση ψυχής. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. 

Ερώτηση 19η: Θέλετε να μας μιλήσετε για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Δ.Μ.: Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω ακόμη στους αναγνώστες μου το επόμενό μου βήμα.
Σας ευχαριστώ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και για το χρόνο που αφιερώσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις! Εύχομαι όλα τα βιβλία σας να είναι καλοτάξιδα!!!