Κριτική Βιβλίου “Ψίθυροι του Βαρδάρη” της Σοφίας Βόικου

Η ιστορία του βιβλίου ξεδιπλώνεται αργά με πολλά ιστορικά γεγονότα και τοποθεσίες να παίρνουν μορφή στις σελίδες του και ξεκινάει στις αρχές του 1900 και καταλήγει λίγο πριν το τέλος του 20ου αιώνα. Εκεί που η ιστορία της Σελανίκ και μετέπειτα Θεσσαλονίκης συναντά τους ήρωες του βιβλίου όπως η Σοφία, ο Μεχμέτ – Εμμανουήλ, ο Τζαννέτος, ο Ζαν – Πιερ, η Ζοζεφίν, η Αναστασία, η Εσρά και ο Ιμπραήμ.
Ένας θάνατος που θα αποφευχθει θα δημιουργήσει ένα ντόμινο ανατροπών. Αλλά ποτέ δεν τον ξεγελάς χωρίς επιπτώσεις. Ο έρωτας που θα αναπτυχθεί μεταξύ της Σοφίας και του Μεχμέτ, ο οποίος από Εβραίος θα ασπαστεί τον Αλλάχ και τέλος θα βαφτιστεί χριστιανός, θα γίνει ο παράδεισος και η κόλασή τους. Η Αναστασία θα βιώσει την αγάπη με σύντομη ημερομηνίας λήξης. Η ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Μικρασιατική καταστροφή θα αναγκάσει την οικογένεια του Ιμπραήμ να φύγει. Η Σάρρα, εβραία, θα μετενομαστεί σε Ζοζεφίν για τα μάτια του Ζαν – Πιέρ, αλλά ένα γεγονός θα την κάνει να γίνει από τις πιο γνωστές εταίρες. Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι θα συμβιώσουν στην πόλη των τριων θρησκειών.
Αγάπη, πάθος, έρωτας, ήθη και έθιμα, φιλία, συμφέρον και διάφορες δογματικές και φυλετικές πεποιθήσεις συνθέτουν την ιστορία, αληθινή και μυθοπλαστική, μέσα από την αφήγηση της γιαγιάς Σοφίας στην εγγονή της.




Βασιλική Διαμάντη