Διαγωνισμός βιβλίου "Ό μικρός σταυραετός"

Η ομάδα "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και ο εκδοτικός οίκος  κληρώνουν τρία αντίτυπα της συγγραφέως Δόξας Κωτσαλίδου "Ό μικρός σταυραετός". 

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Ο μικρός σταυραετός   

3.  Κοινοποιήστε https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962.1073741828.995407077168400/1428738770501893/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 05 Μαρτίου στις 3 μ.μ.

Συζητώντας με την Τάνια Ιωακειμίδου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Τ.Ι.: Από του ξένους συγγραφείς αγαπώ τον Κάρολο Ντίκενς . Από τους Έλληνες ξεχωρίζω την Πηνελόπη Δέλτα, τον Ζαχαρία Παπαντωνίου και από τους νεότερους την Βούλα Μάστορη.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Τ.Ι.: Χμ, δεν είμαι σίγουρη ότι θυμάμαι το πρώτο βιβλίο που διάβασα σαν παιδί, αλλα σίγουρα θυμάμαι το βιβλίο που με είχε πρωτογοητεύσει. Ηταν το «Όλιβερ Τουίστ» του Καρόλου Ντίκενς όπως και η σειρά «Άμπρα Κατάμπρα» που περιείχε παλιά και νεότερα παραμύθια που συνοδευόντουσαν από κασέττες με αφήγηση των παραμυθιών από γνωστούς ηθοποιούς, ιδέα πολύ πρωτότυπη για τότε! Επίσης πολύ αγαπημένο μου παιδικό βιβλίο ήταν και το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ». Αληθινό και ρεαλιστικό μεσα στην απλότητά του αποτυπώνει με απίστευτη ευαισθησία τις εφηβικές αγωνίες εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Τ.Ι.: Η συγγραφή είναι για εμένα τρόπος έκφρασης και ευκαιρία να περάσω κάποιες ιδέες που τις θεωρώ σημαντικές.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

Τ.Ι.: Έχω γράψει μόνο ένα βιβλίο προς το παρόν. Πηγή έμπνευσής μου για αυτό ήταν ο γιός μου Μάριος.

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Τ.Ι.: Το γεγονός ότι ήθελα να περάσω κάποια μηνύματα στα μικρά παιδιά και ήθελα να το κάνω με τρόπο χαρούμενο και διασκεδαστικό.

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας "Η μαμά μου η καροτσάτη";

Τ.Ι.: «Η μαμά μου η καροτσάτη» είναι ουσιαστικά ένα αυτοβιογραφικό παιδικό βιβλίο. Με ερέθισμα τις ανησυχίες που είχα για το γιό μου για το κατά πόσο θα μπορώ να ανταπεξέλθω στον μητρικο μου ρόλο μετά την απόκτηση της αναπηρίας μου, καθώς και την πορεία που πήρε τελικά η ζωή μου και κατάλαβα ότι δεν είχα λόγους να ανησυχώ, δημιουργήθηκε η καροτσάτη μαμά.

Ερώτηση 7η: Ο μικρός Μάριος ενέπνευσε τη μαμά, Τάνια Ιωακειμίδου, να δημιουργήσει αυτό το βιβλίο που μας διδάσκει πολλά και μας μαθαίνει έννοιες σημαντικές. Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για αυτό;

Τ.Ι.: Κάθε γονιός που αποκτά στη διάρκεια της ζωής του κάποια αναπηρία, ανησυχεί για το κατά πόσο θα είναι σε θέση να τα καταφέρει στον γονεϊκό του ρόλο στην καινούργια κατάσταση που αντιμετωπίζει. Αυτός λοιπόν ήταν και ο δικός μου φόβος. Θα με δεχτεί το παιδί μου διαφορετική; Θα τον πληγώσει η νέα μου εικόνα; Θα μπορώ να τον φροντίζω όπως στο παρελθόν; Στην πορεία λοιπόν, καταλάβα ότι όλοι οι φόβοι που είχα ήταν άδικοι και υπερβολικοί και ότι τελικά με αγάπη και προσπάθεια ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πράγματα που ούτε καν φανταζόταν.

Ερώτηση 8η: Ο Ιάσονας, ο μικρός μας ήρωας, προσπαθεί να καταλάβει και να διαχειριστεί τις φοβίες του. Πόσο δύσκολο πιστεύετε πως είναι για ένα παιδί να εγκλιματιστεί σε νέες συνθήκες και να μάθει να ζει μέσα σε έναν νέο κόσμο, από αυτόν που ήξερε μέχρι τώρα;

Τ.Ι.: Γενικά τα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα στις νέες συνθήκες αρκεί να υπάρχει αγάπη και καθοδήγηση και είναι χρέος ημών των γονιών να τα προσφέρουμε αυτά στα παιδιά μας έτσι ώστε να τα βοηθήσουμε στην μετάβαση αυτή.

Ερώτηση 9η: Η μαμά του Ιάσονα θα του γνωρίσει πως τίποτα δεν αλλάζει αρκεί να υπάρχει θέληση, υπομονή, επιμονή και αγάπη. Θέλει "κότσια" για να το καταφέρει ο γονιός αυτό; Ποια είναι η δική σας άποψη πάνω σε αυτό το θέμα;

Τ.Ι.: Δεν είναι εύκολο. Ο γονιός είναι πάντα παράδειγμα για το παιδί. Όλα αυτά λοιπόν που θέλει να του διδάξει, πρέπει πρώτα να τα εφαρμόσει ό ίδιος. Και χρειάζεται μεγάλη ωριμότητα και υπομονή γι αυτό. Αυτό προσπάθησα και εγώ. Να δώσω στον γιό μου αγάπη και σταθερότητα ώστε να καταλάβει οτι ακόμα και αν η μαμά δεν περπατάει πια, είναι διπλα του όπως και πριν.

Ερώτηση 10η: Για κάποιους το ποτήρι είναι μισοάδειο και για κάποιους άλλους μισογεμάτο. Θα θέλατε να μας πείτε μερικούς τρόπους για τους πεσιμιστές να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους και να αναθεωρήσουν βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο;

Τ.Ι.: Γενικά η εποχή μας ευνοεί τον πεσιμισμό και την απαισιοδοξία. Όλη αυτή η οικονομική κρίση έχει βγάλει στους ανθρώπους τον πιο απαισιόδοξο εαυτό τους και είναι λογικό μέχρι ένα σημείο. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη σημασία σε αξίες όπως η αγάπη, η υγεία, η οικογένεια και να μην τα θεωρούν δεδομένα. Μόνο έτσι θα καταλάβουν οτι τελικά δεν βρίσκονται σε τόσο άσχημη θέση όσο νομίζουν και θα βρούν δύναμη να προσπαθήσουν για το καλύτερο.

Ερώτηση 11η: Γιατί πιστεύετε πως στην Ελλάδα οι πολίτες δεν προσπαθούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους; Είναι η έλλειψη παιδείας ή η αμέλεια και η αφηρημάδα που ωθεί τον κόσμο να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και όχι τον διπλανό του;

Τ.Ι.: Ως χρήστρια αναπηρικού αμαξιδίου, όποτε έχω ζητήσει βοήθεια, οι συμπολίτες μου μου την έχουν δώσει πρόθυμα. Από την άλλη, πολύ συχνά βλέπω αναπηρικά παρκινγκ πιασμένα από μη αναπήρους ή ράμπες κλειστές. Θεωρώ ότι είναι ένας συνδυασμός ελλειψης παιδείας αλλά και αμέλειας. Δηλαδή αν τη στιγμή που ο πολίτης παρκάρει στο αναπηρικό πάρκινγκ έβλεπε εμένα και συνειδητοποιούσε τι πρόβλημα μου δημιουργεί δεν θα το έκανε. Όμως, λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν, οι άνθρωποι με αναπηρία δεν κυκλοφορούν πολύ με αποτέλεσμα οι οδηγοί να νομίζουν οτι τα πάρκινγκ αυτά δεν τα χρησιμοποιεί κανένας και να μην καταλαβαίνουν το πρόβλημα που προξενούν. Και φυσικά μεγάλο ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση, παίζει και η ατιμωρησία που υπάρχει γενικά.

Ερώτηση 12η: Ποιο είναι το μότο της ζωή σας;

Τ.Ι.: Ποτέ δεν ξέρεις πόση δύναμη κρύβεις μέχρι να χρειαστεί να την χρησιμοποιήσεις!

Ερώτηση 13η: Πριν από λίγους μήνες γίναμε θεατές μιας ρατσιστικής δήλωσης για τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητα ή με αναπηρία, όπως οι περισσότεροι προτιμάνε να λένε. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτό το θέμα, το οποίο δεν σας κρύβω πως εμένα με προσέβαλε και με έθιξε ως άνθρωπο;

Τ.Ι.: Καταρχήν ο σωστός όρος είναι άτομο με αναπηρία (ΑμεΑ) η οποία μπορεί να είναι κινητική, αισθητηριακή (κωφοί, τυφλοί) ή νοητική. Τώρα όσον αφορά το θέμα του ρατσισμού. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό: ρατσισμός είναι να φοβάσαι ή να μισείς κάτι το οποίο δεν είσαι εσύ ο ίδιος από τύχη. Όσοι Έλληνες μισούν τους αλλοδαπούς δεν καταλαβαίνουν ότι από τύχη δεν γεννήθηκαν οι ίδιοι Αλβανοί ή Πακιστανοί. Δεν νομίζω να το επέλεξαν να γεννηθούν Έλληνες, έτυχε. Τώρα όσον αφορά τους ανθρώπους που δείχνουν ρατσισμό στα άτομα με αναπηρία, δεν καταλαβαίνουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν και αυτοί στη θέση τους. Κανένας δεν έχει συμβόλαιο με την αρτιμέλεια και την υγεία. Αλλά συνήθως οι άνθρωποι αυτοί είναι ακαλλιέργητοι και δεν μπαίνουν στον κόπο να τα σκεφτούν όλα αυτά. Άρα τέτοιοι άνθρωποι, σε προσωπικό επίπεδο, εμένα δεν με αφορούν. Το μόνο ανησυχητικο είναι ότι έχουν μπει στην Ελληνική Βουλή, και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει όλο αυτό. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά όλοι όσοι τους ψήφισαν ή σκεφτονται να τους ξαναψηφίσουν.

Ερώτηση 14η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Τ.Ι.: Πιστεύω ότι το βιβλίο μου πρέπει να διαβαστεί από παιδιά που έχουν κάποιο γονιό ή κοντινό συγγενή με αναπηρία για να καταλάβουν ότι δεν είναι τα μοναδικά που αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση. Επίσης μπορεί να είναι η επιλογή ενός γονιού με κοινωνικές ευαισθησίες που θέλει με όμορφο τρόπο να τις περάσει και στο παιδί του.

Ερώτηση 15η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Το βιβλίο μου απευθύνεται σε παιδιά. Θα ήθελα πολύ να τα ρωτήσω αν τους άρεσε και τι κατάλαβαν από την ιστορία του μικρού Ιάσονα.

Ερώτηση 16η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Τ.Ι.: Προς το παρόν δεν έχω σχεδιάσει κάτι. Όπως σας είπα «Η μαμά μου η καροτσάτη» είναι το πρώτο μου βιβλίο και είμαι ακόμα λίγο συγκρατημένη μέχρι να δω πως θα πάει όλο αυτό. Ασχολούμαι με τις παρουσιάσεις του βιβλίου στο ενήλικο κοινό και τώρα θα αρχίσω να το παρουσιάζω και σε νηπιαγωγεία και σχολεία.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδη "Η μαμά μου η καροτσάτη"!!!

Η Τάνια Ιωακειμίδου γεννήθηκε το 1977 στον Πειραιά. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών και εργάστηκε ως τραπεζική υπάλληλος και καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας. Ασχολείται με τον εθελοντισμό, το canoe-kayak και της αρέσει να διαβάζει παραμύθια στον οκτάχρονο γιο της. "Η μαμά μου η καροτσάτη" είναι το πρώτο της βιβλίο.

(2016) Η μαμά μου η καροτσάτη, Έναστρον

 

 

 

 

Η μαμά μου η καροτσάτη 

Η μαμά του Ιάσονα, έπειτα από ένα ατύχημα, γυρνάει στο σπίτι αλλά είναι λίγο διαφορετική. Δεν περπατάει πια και χρησιμοποιεί το αναπηρικό της αμαξίδιο για να κινείται. Ο μικρός Ιάσονας αγωνιά: "Τώρα άραγε τι θα γίνει"; σκέφτεται, "Θα μπορώ να κάνω με τη μαμά μου ό,τι έκανα και πριν ή όλα θα αλλάξουν;"
Ας ανακαλύψουμε μαζί τη συνέχεια της ιστορίας...

Ένα παιδικό βιβλίο για τη μητρότητα, την αναπηρία και την αισιόδοξη πλευρά της ζωής

 

 

 

 

 

Κριτική Βιβλίου “Ανατολικά της Εδέμ” του John Steinbeck

Δεν υπάρχουν λόγια για να μιλήσει κανείς για αυτό το βιβλίο. Όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας στο τέλος: “Κατά μία έννοια θα 'ναι δύο βιβλία – η ιστορία του τόπου μου και η δική μου... Πιστεύω ότι ίσως είναι το μοναδικό βιβλίο που έγραψα ποτέ” Και μόνο αυτές οι δύο προτάσεις αντικατοπρίζουν εξαιρετικά αυτό που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας.
Έτσι θεωρώ πως ό,τι και να πω για αυτό το βιβλίο θα είναι λίγο και ίσως και ανούσιο... Για εμένα είναι από τα κορυφαία βιβλία που διάβασα ποτέ.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και σε 55 κεφάλαια. Αν και κατά τη γνώμη μου αφορά δύο ιστορίες, όπως λέει και ο συγγραφέας, αυτό του τόπου, της κοιλάδας Σαλίνα στην Καλιφόρνια, που περιγράφεται γλαφυρά και νοσταλγικά στο βιβλίο και αυτό της οικογένειας Τρασκ και της οικογένειας Χάμιλτον. Ο Σάμιουελ Χάμιλτον θα γίνει το στήριγμα του Άνταμ Τρασκ. Και κάπου εκεί θα αναπτυχθεί μεταξύ τους η φιλία και ο σεβασμός απέναντι στον άλλον. Η εγκατάλειψη που θα βιώσει ο Άνταμ από τη σύζυγό του Κάθι θα τον κλωνίσει και θα αφεθεί σε μια ζωή χωρίς νοήμα, όπως όταν ένα χωράφι δεν ποτιστεί και “αφυδατωθεί” κάπως έτσι θα γίνει και στην καρδιά αυτού του άντρα. Θα αδιαφορήσει ακόμα και για τους δύο γιούς του, τον Καλ και τον Άρον. Η Κάθι είναι το απόλυτο κακό. Και κάπου εκεί γεννιέται το ερώτημα. Κακός γίνεσαι ή γεννιέσαι; Η απάντηση θα δοθεί στο βιβλίο, κρυπτογραφημένη ίσως, αλλά θα μας δείξει με ακρίβεια το δρόμο της απάντησης. Τα μάτια της δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς, είναι κέρινα, κρύα και με μίσος. Δύσκολη η ψυχοσύνθεση αυτού του χαρακτήρα στο χαρτί και όμως ο John Steinbeck την ανέλυσε με τόση ευκολία και τόση αμεσότητα που σε εντυπωσιάζει. Αγάπησα τον Σάμιουελ Χάμιλτον και τον Λι, τον κινέζο υπηρέτη που μεγάλωσε τα δύο παιδιά με αγάπη και στοργή. Ο Λι είναι ένας φτωχός αλλά με ανησυχίες και στοχασμούς άνθρωπος. Εξαιρετική σκιαγράφηση του χαρακτήρα του. Ο Σάμιουελ ένας άνθρωπος δοτικός, καλός ακροατής αλλά και κοφτερός ομιλητής. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που αναζητά κάθε άνθρωπος σε έναν φίλο του. Ο Άρον είναι ο τέλειος γιος που θα ήθελε κάθε πατέρας. Υπάκουος, καλός, αγαθός, φιλικός και δοτικός. Ο Καλ είναι ο κακός, που μπλέκει με κακές παρέες, αντιδραστικός, φιλόδοξος, ονειροπόλος. Και μέσα από αυτόν τον χαρακτήρα θα δούμε αν η κακία γεννιέται και αν ζει για πάντα ή εμείς είμαστε αυτοί που επιλέγουμε τα μονοπάτια της ζωής που θα ακολουθήσουμε με τα συνεπακόλουθά τους.
Το καλό συναντά το κακό. Η ιστορία του Κάιν και του Άβελ ξαναζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας μέσα από τους αδερφούς Καλ και Άρον. Η ζήλια, ο φθόνος, η απουσία μητρικού και πατρικού προτύπου θα γίνει η αιτία για την αιώνια αντιπαλότητα που θα υπάρχει στη ζωή του Καλ για τον αδερφό του. Ένα ακόμα μήνυμα στο βιβλίο είναι αυτό που συνειδητά ή μη ο γονιός ξεχωρίζει τα παιδιά του και αυτό δημιουργεί αντιπαλότητα και μίσος αρκετές φορές.
Το βιβλίο αποφάσισα να το διαβάσω αφού πρώτα είχα δει την ταινία με πρωταγωνιστή τον James Dean. Και ναι πρόκειται για εξαιρετική μεταφορά στη μεγάλη οθόνη. Και ξαναγυρνώντας στο βιβλίο θα σας πω πως όσοι δεν το έχετε διαβάσει ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!!!!!! Είναι από τα κλασικά βιβλία που θεωρούνται αριστουργήματα και ΔΙΚΑΙΩΣ!!!
Ο John Steinbeck καταφέρνει επάξια να μεταφέρει στον αναγνώστη συναισθήματα δυνατά όπως το μίσος, την αγάπη, τον φθόνο, τον υπέρμετρο εγωισμό, τη ζήλια, την αντιπαλότητα, τη φιλία, την καλοσύνη και την οργή. Γνωρίζουμε τα πάθη της ανθρώπινης φύσης με τόση αμεσότητα και μας δείχνει επίσης το μεγαλείο της συγχώρεσης, της μετάνοιας και της ελπίδας. Αν μου έλεγαν να πω ποιον χαρακτήρα συμπάθησα περισσότερο, η πάντησή μου θα ήταν ο Καλ. Και αυτό γιατί είναι ένας άνθρωπος με όλα τα θετικά και τα αρνητικά του και γιατί μέσα του παλεύει να νικήσει το κακό και να συνταξιδέψει με το καλό. Μου έμεινε η ατάκα του Καλ “Κάνε να μην είναι κακός”. Όλο αυτό μας δείχνει τον πόλεμο που μένονταν εντός του. Να προσπαθεί να μοιάσει στον αδερφό του Άρον και να γίνει ένας καλός άνθρωπος, φεύγοντας από την κακία που “κληρονόμησε” από τη μητέρα του. Από την άλλη ο πιο αντιπαθής χαρακτήρας ήταν η Κάθι για όλο αυτό το κακό που σκόρπιζε ακόμα και όταν λάμβανε όλο το καλό από τους άλλους ανθρώπους. Τελικά η σκιαγράφηση όλων των χαρακτήρων ήταν άρτια, πράγμα δύσκολο και σπάνιο. Ίσως κάποιοι αναγνώστες δυσκολευτούν να το διαβάσουν, καθώς δεν είναι από τα εύκολα ή τα βιβλία που ξεπετάγονται ή ακόμα και διαβάζονται ελαφρά τη καρδία. Το βιβλίο αυτό είναι βαθυστόχαστο, διδακτικό και ουσιώδες. Ο αναγνώστης πρέπει να ρίξει όλο το βάρος σε αυτό για να καταλάβει τα νοήματα και τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας να δώσει σε εμάς. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη!!! Αξίζει τα χρήματα και ίσως η χρηματική αξία του να “θίγει” την ποιότητα αυτού του αριστουργήματος!!! Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε!!! Το βιβλίο αυτό θα σας συγκλονίσει τόσο βαθιά που ίσως ακόμα και κάποιοι αναθεωρήσουν κάποια πιστεύω τους και αρχές τους!




Βασιλική Διαμάντη
 

Κριτική Βιβλίου “Η συνωμοσία της βανίλιας” του Πάνου Τσερόλα

Δηλώνω κατάπληκτη με αυτό το βιβλίο! Από που να αρχίσω και που να τελειώσω; Πραγματικά δεν ξέρω... Θα ξεκινήσω από το λεξιλόγιο! Εξαιρετικό, εμπλουτισμένο, ζωντανό, πολυπρόσωπο και εκρηκτικό! Όπως και το θέμα του επίσης. Ένας περίεργος άντρας είναι μέλος μιας ομάδας, η οποία πάει ενάντια στο κατεστημένο, στην υποκρισία, στην κλοπή και στην ψευτιά. Άλλοτε βάζουν βόμβες και άλλοτε γίνονται οι τιμωροί για να αποδοθεί σωστά και παραδειγματικά ή τιμωρία στον υπεύθυνο και όχι στον αθώο. Και μέσα σε όλο αυτό έχουμε έναν έρωτα επίσης εκρηκτικό και μοναδικό. Κάτι σαν αυτόν που σπάνια εμφανίζονται στις ζωές των ανθρώπων. Με μία εξομολόγηση έρωτα, πάθους και πρόταση γάμου... τελείως διαφορετικές από όσες έχουμε συνηθίσει. Βέβαια δεν λείπει και το ανθρωποκυνηγητό για να βρεθούν οι αντιστασιακοί ή όχι μόνο; Επομένως, πρόκειται για ένα πακέτο που τα έχει όλα!
Οι κύριοι ήρωες του βιβλίου είναι η Μάγια Χολμς, μία γυναίκα με πολλά πρόσωπα και ονόματα, ο Τζο Σάμερς, ο αρχηγός της αντιτρομοκρατικής, ο Μαρκ ένας αινιγματικός άντρας και η μυστηριώδης ομάδα αντιστασιακών ή μήπως δεν όχι.
Λάτρεψα την αντρική ερωτική εξομολόγηση που με εξέπληξε και το συναίσθημα και η λεξιλογιακή κλιμάκωση που συνάντησα σε αυτές τις σελίδες. Την απόλαυσα! Με έκανε να γελάσω και να συγκινηθώ με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τόσο ιδιαίτερο όσο και αυτή. Γνώρισα μέρη, ταξίδεψα σε τόπους που δεν έχω πάει, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε θα το περίμενα αυτό αλλά και έμαθα μύθους. Αχ ο μύθος της βανίλιας! Για αυτό ξέχασα να σας πω! Ναι ο μύθος αυτός είναι από τα πιο μαγικά κομμάτια του βιβλίου. Αλλά δεν θα σας τον αποκαλύψω για να μη χαθεί η μαγεία της! Και θα κλείσω με την ευκολία του συγγραφέα να ταιριάξει αρμονικά όλες τις λέξεις που ξεπετάγονται σαν διαμάντια που λάμπουν φαντασμαγορικά στα μάτια που τα κοιτούν.
Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αντικειμενική γιατί με μάγεψε, με ταξίδεψε, με δίδαξε! Ένοιωσα έντονα το καρδιοχτύπι! Ο έρωτας είχε ένα έντονο αποτύπωμα στη ψυχή μου. Η πράξη αριστοτεχνικά παρουσιασμένη από τον συγγραφέα χωρίς ανούσιες και χλιαρές λεπτομέρειες, καθώς οι λέξεις που την αποτύπωναν στο χαρτί είχε μία σαγηνευτική γοητεία μέσω των γλωσσικών μονοπατιών που μόνο ο Πάνος Τσερόλας πιστεύω πως θα το κατάφερνε! Και αν με ρωτούσατε αν θα διάβαζα άλλο βιβλίο του η απάντηση είναι ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ!!! Αν λατρεύετε τον συνδυασμό της περιπέτειας με τον έρωτα, αν ψάχνετε ένα διαφορετικό βιβλίο, αν θέλετε να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό σας ή ακόμα αν θέλετε δείτε τις πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις του συγγραφέα, και όχι μόνο, τότε τρέξτε να πάρετε αυτό το βιβλίο!!!




Βασιλική Διαμάντη
 

Κριτική Βιβλίου “Ο καρκινοδράκος” του Χρήστου Σίνη

Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε για έναν και μόνο σκοπό. Ή για να ακριβολογώ για δύο! Ο πρώτος είναι για να μας δώσει μία άλλη διάσταση του ψυχισμού των γονέων που βρίσκονται στη θέση της Ατλαντοικογένειας, η οποία θα χάσει το παιδί της από τον παιδικό καρκίνο ή αλλιώς καρκινοδράκο. Ο δεύτερος είναι η διάθεση χρημάτων από τις πωλήσεις του βιβλίου στο σύλλογο “Φλόγα”.
Μπορεί να μην έχει το γνωστό happy end αλλά ο λόγος που γράφτηκε αυτό το βιβλίο είναι σημαντικός. Για να γνωρίσουμε μέσα από το παραμύθι τη δράση του συλλόγου, που με συλλογική προσπάθεια μπορεί να καταφέρει να σκοτώσει τους δράκους των παραμυθιών.
Η εικονογράφηση είναι από τις πιο όμορφες που έχω δει σε βιβλία αυτού του είδους. Οι αναπαραστάσεις ζωντανές, φωτεινές και πολύχρωμες όπως τα αστέρια του ουρανού που σηκώνει ο Άτλαντας. Η αγάπη, η προσπάθεια, η δύναμη ψυχής, η τρυφερότητα και η ελπίδα είναι τα κύρια συστατικά που συνθέτουν την ιστορία αυτή. Πιστεύω πως είναι ένα άξιο πόνημα, που θα πρέπει να διαβάσουμε εμείς οι μεγάλοι και να μεταφέρουμε τα μηνύματα όπως πρέπει στα παιδιά μας.




Βασιλική Διαμάντη
 

Κριτική Βιβλίου “Ψυχική μπουγάδα” της Κατερίνας Τσεμπερλίδου

Διαβάζοντας τον τίτλο αναρωτήθηκα τι θα συναντήσω αλλά και με ιντρίγκαρε θα έλεγα! “Μου έκλεισε το μάτι” και με προσκάλεσε να το διαβάσω.
Ξεκινώντας την ανάγνωση θα γνωρίσω καλύτερα τη συγγραφέα, την καθημερινότητά της, τον εργασιακό της χώρο, τις διακρίσεις της και τον τρόπο σκέψης της. Και η αλήθεια είναι πως όλα αυτά με γοήτευσαν.
Όσο γυρνούσαν οι σελίδες, με έντονο ενδιαφέρον και πολλή σκέψη, είναι η αλήθεια, τόσο έβρισκα κομμάτια του εαυτού μου μέσα. Μπορεί να μην πρόκειται για μυθιστόρημα αλλά για ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης του χαρακτήρα μας, της ζωής μας, του περιβάλλοντός μας και των προτεραιοτήτων μας.
Οι ιδέες της μπουγάδας απλώνονται σε διάφορους τομείς, όπως στη δουλειά, στα οικονομικά, στις σχέσεις, στον ίδιο τον εαυτό, στο χρόνο και φυσικά στο χώρο,
Η ψυχική μπουγάδα ξεκινάει από τον ίδιο μας τον εαυτό και τα συναισθήματά μας για να διευρυνθεί και στα υπόλοιπα πεδία μας. Γιατί τι μπορεί να μας προσφέρει ένα άψυχο και υλικό πράγμα που πιάνει απλά έναν επιπλέον χώρο; Το λάθος μας άλλωστε είναι το δέσιμο με πράγματα που δεν μας χρειάζονται, από ένα αντικείμενο μέχρι έναν άνθρωπο που μας φθείρει και δεν ταιριάζει με την αισθητική μας. Αν ψάχνετε λοιπόν ένα βιβλίο που θας αλλάξει τον τρόπο σκέψης το βρήκατε, γιατί σε όλους μας χρειάζεται μία ψυχική μπουγάδα!




Βασιλική Διαμάντη
 

Διαγωνισμός βιβλίου "Όσα η αγάπη συγχωρεί"

Η ομάδα "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και ο εκδοτικός οίκος ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS κληρώνουν ένα αντίτυπο της συγγραφέως Μαρίας Τζιρίτα "Όσα η αγάπη συγχωρεί". 

 

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Όσα η αγάπη συγχωρεί   

3.  Κοινοποιήστε https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962.1073741828.995407077168400/1420090494700054/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 26 Φεβρουαρίου στις 3 μ.μ.

Κριτική Βιβλίου “Τρία μαύρα νούφαρα” του Michel Bussi

Διαβάζοντας τον τίτλο αναρωτήθηκα γιατί τρία νούφαρα και μάλιστα μαύρα; Βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να το καταλάβω αν δεν διάβαζα το βιβλίο. Ακόμα και η περίληψη του οπισθόφυλλου ήταν αινιγματική.
Η ιστορία μας τοποθετείται στο 2010, με πολλά ταξίδια στο παρελθόν, στο Ζιβερνί, εκεί όπου ο Κλόντ Μονέ δημιούργησε τους πινάκες του με θέμα τις Νυμφαίες. Οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας είναι τρεις γυναίκες. Η μικρή μαθήτρια Φανέτ, η δασκάλα Στεφανί και η μία ογδοντάχρονη γυναίκα, η οποία διαμένει στον πύργο, γνωστός και ως πύργος της μάγισσας. Η γυναίκα αυτή μπορεί να δει τα πάντα μέσα από τα παράθυρα και τις κουρτίνες του σπιτιού της. Μόνο μία από τρεις γυναίκες μπορεί να δραπετεύσει από αυτό το χωριό. Ποια θα είναι αυτή;
Τι σχέση έχει μία δολοφονία με έναν τραγικό θάνατο που έγινε πολλά χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1937; Ποια είναι τα κοινά στοιχεία που περιπλέκει το κουβάρι της υπόθεσης; Ποιος είναι ο ένοχος; Με ποιο σκεπτικό διαλέγει τους στόχους τους; Ζήλια, παράνομο εμπόριο πανάκριβων πινάκων ή κάτι άλλο;
Η αφήγηση του βιβλίου γίνεται πότε σε πρωτοπρόσωπη και πότε σε τριτοπρόσωπη. Είναι μία μίξη, την οποία δεν συναντάμε πολλές φορές. Αυτό εμένα με εξέπληξε και μου κορύφωνε σε κάποια σημεία την αγωνία και το ενδιαφέρον. Επίσης είναι ένας ωραίος “οδηγός” για να γνωρίσει κάποιος τα έργα του Κλοντ Μονέ καθώς και τον ιμπρεσιονισμό. Μου άρεσε που το βιβλίο μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Όλες οι περιοχές, οι τοποθεσίες και ό,τι αφορά γύρω από τους ζωγράφους είναι αληθινά. Με μάγεψε ακόμα και η ιστορία με την κερασιά και τα αλουμινόχαρτα. Ευφυές και ρομαντικό θα έλεγα και με αρκετή δόση αστυνομικού νουάρ μυθιστορήματος.
Είναι ένας περίεργος συνδυασμός που λίγοι καταφέρνουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ο τρόπος που μας τοποθετεί στους τόπους και στους χρόνους μας δείχνει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο αλλά όλα στηρίζονται στον αριστουργηματικό και ευρηματικό μυαλό του συγγραφέα. Και ναι, είναι ίσως από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Τα μυστικά σιγά – σιγά βγαίνουν στο φως και μας αποκαλύπτει τους λόγους των φόνων, μέσα από την παράνοια, τη ζήλια, το πάθος, τον έρωτα και την υποκρισία. Τελικά, οι άνθρωποι μπορεί να φτάσουν μέχρι τα άκρα χωρίς ενοχές αρκεί να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Ο έρωτας μπορεί να χτυπήσει την πόρτα οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να νοιαστεί για τον τόπο και τον χρόνο.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το συγκεκριμένο βιβλίο έχει κερδίσει πέντε λογοτεχνικά βραβεία! Και ναι, θα το πω χωρίς καμία αμφιβολία! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ! Αξίζει όσο λίγα μυθιστορήματα και φυσικά έγινα φαν του συγγραφέα!!! Περιμένω εναγωνίως να βγει και το επόμενο βιβλίο του! Μέχρι τότε όμως σίγουρα θα δοκιμάσω να βυθιστώ και στις σελίδες του πρώτου του βιβλίο “Το κορίτσι της πτήσης 5403”, το οποίο είμαι σίγουρη πως θα με κερδίσει!




Βασιλική Διαμάντη
 

Κριτική Βιβλίου “Αυτό που δεν γνωρίζω Ακόμα” της Ειρήνης Δερμιτζάκη

Το βιβλίο αποτελείται από είκοσι διηγήματα με επίκεντρο τα συναισθήματα κάθε ήρωα. Άλλοτε ήρεμο και άλλοτε ταραχώδες, κάθε ιστορία έχει και κάτι να προσφέρει στον αναγνώστη.
Από τα αγαπημένα μου είναι “Το ναυάγιο”, “Αυτό που δεν το ξέρω ακόμα”, “Ένα βαζάκι μερέντα” και “Η χρονιά του ψαλιδιού”. Μπορεί κάποιοι να πουν πως τα θέματα που θίγει η συγγραφέας είναι επιφανειακά, Εγώ θα πω πως μόνο επιφανειακά δεν είναι. Όλα έχουν έναν εσωτερικό κόσμο να αναλύσουν, από ανθρώπους που στερήθηκαν το χάδι, τη ζεστασιά, την αγάπη, την αγκαλιά και κάθε καλό συναίσθημα που υπάρχει. Ενώ, ένοιωσαν ντροπή, απογοήτευση, λογοκρισία, μίσος, ζήλια, χωρίς αξία και χωρίς στηρίγματα και βίωσαν υπερβολική βία σε όλες της τις εκφάνσεις. Τι μπορεί να σου κάνει η ζωή και που μπορεί να σε οδηγήσει;
Αν θέλετε να μάθετε τότε πρέπει να διαβάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο. Ίσως μέσα σε αυτές τις ιστορίες βρείτε κάτι από τον εαυτό σας. Κάποτε όλοι μας αισθανθήκαμε πως είναι να αγαπάς ή πως να αναζητάς την αγάπη και μια αγκαλιά. Αρκετές ιστορίες με έκαναν να συγκινηθώ και να δακρύσω. Ακόμα και να πω ΝΑΙ ΜΠΡΑΒΟ! Και οι είκοσι ιστορίες είναι ιστορίες με διδαχές και μία εμβάθυνση του εσωτερικού κόσμου των ηρώων! Μόνο και μόνο για όλα αυτά που μου έβγαλε το βιβλίο κατά την ανάγνωσή του αξίζει να διαβαστεί!





Βασιλική Διαμάντη

Κριτική Βιβλίου “Salina” της Νατάσας Γκουτζικίδου

Ποια είναι η μυστηριώδης Σαλίνα; Ποιοι είναι οι Άγγελοι και γιατί τους αποκαλούν Αόρατους; Ποια είναι η προφητεία που απειλεί να ταράξει τις ισορροπίες του σύμπαντος; Ποιος είναι ο Φαέθων και ποιος ο Ατρέας;
Είναι αν όχι η πρώτη από τις πρώτες δημιουργίες κόμικς από ελληνίδα συγγραφέα. Από τη μία έχουμε τις δύο δυνάμεις, το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι. Τι θα γίνει όμως όταν η Σαλίνα αποφασίσει να επέμβει στα σχέδια του θανάτου; Γιατί η Σαλίνα θέλει να εμποδίσει τα σχέδια που υπάρχουν για τον Ατρέα; Και ο Φαέθων γιατί έχει τόσο εμμονή με το συγκεκριμένο άτομο;
Πρόκειται για τον πρώτο τόμο αυτής της ιστορίας που ανήκει στον φανταστικό κόσμο.
Η έκδοση είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και η εικονογράφηση σε βάζει στο ρου της ιστορίας αμέσως. Σκοτεινή, μυστηριώδη, σαγηνευτική και απόκοσμη όπως είναι και ο άυλος κόσμος του σύμπαντος.
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα για αυτό της το εγχείρημα, το οποίο εμένα με εξέπληξε ευχάριστα και με έκανε φαν της από την πρώτη στιγμή! Θα ήθελα γρήγορα να βγει και η συνέχεια, για να μάθω περισσότερα για τον πόλεμο των δύο δυνάμεων και ποιος θα επικρατήσει τελικά. Συγχαρητήρια αξίζουν και στον εκδοτικό οίκο για αυτή την έκδοση, η οποία εύχομαι να είναι η αρχή και να συνεχίσει με τόσο άρτιες δουλειές!




Βασιλική Διαμάντη
 

Κριτική Βιβλίου “Η φωτογραφία του ξεριζωμού” της Άννας Τσιλιγκίρογλου – Φαχαντίδου

1924. Ο τελευταίος ξεριζωμός είναι προ των πυλών. Οι ανταλλαγές των πληθυσμών συνεχίζονται και ήρθε και η σειρά και της οικογένειας Τσιλιγκίρογλου, μιας επιφανούς οικογένειας Ελλήνων. Μία φωτογραφία θα είναι ο μεγαλύτερος πλούτος που θα πάρει μαζί της όλη η οικογένεια. Προορισμός; Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αναχώρηση: Νεβσερίχ. Η Ελένη με τα παιδιά της και τις αδερφές τις θα ξεριζωθούν. Θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα ιερά χώματα της πατρίδας τους και να ξεκινήσουν από την αρχή σε μία περιοχή άγνωστη σε αυτούς. Το μόνο κοινό γνώριμα είναι η ονομασία της τοποθεσίας, Νεάπολη εκεί, Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση αγναντεύουν τον ποταμό και στη δεύτερη τη θάλασσα. Και ο αγώνας να εγκλιματιστούν σε έναν νέο τόπο, σε μία νέα κοινωνία ήρθε με πόνο ψυχής. Αλλά θα τα καταφέρουν.
Το βιβλίο είναι ένα οδοιπορικό αναζήτησης σε έναν άγνωστο τόπο. Η Ελένη, μητέρα και πατέρας, θα σταθεί στα τρία της παιδιά καθώς και στον Δημήτρη, πρώτο γιο του άντρα της. Το ψυχικό σθένος τεράστιο. Η κληρονομιά τεράστια. Το όνομα γεμάτο κύρος και αίγλη. Μόνο που στο νέο τους σπιτικό, αυτά είναι μηδαμινά για τους κατοίκους. Πραγματικά, με συγκίνησε το ήθος αυτής της γυναίκας και η παιδεία της. Αγκάλιασε και τα τέσσερα παιδιά το ίδιο. Τα πόνεσε και τα μεγάλωσε μόνη της, με τον άντρα της απών λόγω υποχρεώσεων. Αλλά άφησε παρακαταθήκη ένα κλειδί, το κλειδί της πόρτας του αρχοντικού της, και μία φωτογραφία όλης της οικογένειας, για να μη λησμονηθεί ποτέ το φευγιό τους και οι ρίζες τους.
Δεν γνωρίζω αν μπορούν τα λόγια μου να σταθούν αντάξια του αναγνώσματος. Εμένα με συγκίνησε και με έκανε να κλάψω. Παρόλο που ποτέ δεν έχω βρεθεί σε αυτά τα μέρη, οι χαρακτηρισμοί και οι λέξεις με ταξίδεψαν σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου όλα έπαιρναν μορφή. Εκείνα τα χρόνια σκληρά. Οι αποφάσεις είχαν μόνο μία διέξοδο, αυτή της ζωής και επιβίωσης. Οι φωτογραφίες που παραθέτονται στο βιβλίο αποτύπωναν μία άλλη εποχή. Ακόμα και οι πίνακες της συγγραφέως σου έβγαζαν ένα πόνο. Και πως να μην πονέσουν αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι έφυγαν κυνηγημένοι και εγκατέλειψαν το βιός τους χωρίς να φταίνε. Όχι πως έφταιγαν και οι Τούρκοι. Και αυτοί άμοιροι και αθώοι μπροστά στις κυβερνήσεις ήταν.
Το βιβλίο δεν ακολουθεί τη γνωστή πεπατημένη αλλά θα το θεωρήσω ως τη βιογραφία μιας ξεριζωμένης οικογένειας. Δεν θα βρείτε σάλτσες και αρώματα αλλά μία ωμή πραγματικότητα, σε αρκετά σημεία αιχμηρή και καταπέλτης. Αν λοιπόν ψάχνετε κάτι αντίστοιχο τότε ναι είναι το βιβλίο που ψάχνετε!




Βασιλική Διαμάντη
 

Διαγωνισμός βιβλίου "Είμαι Πολίτισσα, τζάνουμ"

Η ομάδα μας "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και ο εκδοτικός οίκος Εκδόσεις Ωκεανός-Oceanos Publications κληρώνουν δύο αντίτυπα του βιβλίου του συγγραφέα Θοδωρή Δεύτου "Είμαι Πολίτισσα, τζάνουμ". 

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας μας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Είμαι Πολίτισσα, τζανούμ  

3.  Κοινοποιήστε https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962.1073741828.995407077168400/1411490658893371/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 19 Φεβρουαρίου στις 3 μ.μ.

Συζητώντας με τον Θοδωρή Κούκια

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Θ.Κ.: Η Μαργαρίτα Καραπάνου από τους Έλληνες και ο Tom Robbins από τους ξένους (στους ξένους αλλάζω συχνά άποψη…)

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Θ.Κ.: Νομίζω ήταν «Τα ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου… είχε θυμάμαι λειψή θέα εκείνο το παράθυρο της Α΄Δημοτικού… και το βλέμμα μου παρηγορούνταν από το εξώφυλλο του βιβλίου… είχα υποσχεθεί στο εαυτό μου ότι μόλις μάθαινα να διαβάζω θα το δανειζόμουν… έτσι κι έγινε (θυμάμαι επίσης πόση πειθώ έπρεπε να ξοδέψουν οι δάσκαλοι για να τους το επιστρέψω αφού δεν έλεγα με τίποτα να καταλάβω τους κανόνες της δανειστικής βιβλιοθήκης!)

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Θ.Κ.: Φθηνή ψυχοθεραπεία και μέσο κατανόησης του κόσμου…

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;

Θ.Κ.: Οι αμοντάριστες στιγμές της ζωής μας…

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Θ.Κ.: Δεν είμαι σίγουρος ακόμα… βέβαια όταν ασκείς ένα επάγγελμα όπως αυτό του εκπαιδευτικού και έχεις οργώσει τη μισή Ελλάδα γνωρίζοντας ανθρώπους, ήθη, κουλτούρες και εικόνες που εναλλάσσονται από τόπο σε τόπο, γεμίζουν οι αποθήκες τις μνήμης σου με τόσο πολύτιμο υλικό που δεν θες με τίποτα να αποχωριστείς… κάπου εκεί ξεκινάει και η περιπέτεια της συγγραφής.

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων";

Θ.Κ.: Ως ένα εφηβικό παραμύθι χωρίς χρώματα, το οποίο καλείται ο αναγνώστης να ζωγραφίσει με τις αποχρώσεις εκείνες που θα προκύψουν από την ανάγνωσή του…

Ερώτηση 7η: Στο βιβλίο σας μας μιλάτε για το bullying. Ως εκπαιδευτικός, ποιος πιστεύετε πως είναι ο λόγος που ένα παιδί προβαίνει σε αυτή την πράξη;

Θ.Κ.: Πολλοί λόγοι… ο πιο συνηθισμένος είναι η ανάγκη για προσοχή, ή το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί… όταν ζεις μέσα στη βία οποιουδήποτε είδους, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα την εσωτερικεύσεις σε κάποιον. Ξέρετε όμως με την εξέλιξη της κοινωνίας έχουν απλοποιηθεί σε κάποιο σημείο οι λόγοι… πολλοί νέοι καταφεύγουν στον εκφοβισμό γιατί απλά μπορούν… η ανωνυμία του διαδικτύου έχει αλλάξει το προφίλ του νταή έτσι όπως τον είχαμε στο μυαλό μας.

Ερώτηση 8η: Το bullying είναι ένα γεγονός που χρόνο με το χρόνο αυξάνεται. Το θύμα, οι μάρτυρες μιας τέτοιας εκδήλωσης ακόμα και οι καθηγητές πολλές φορές αποσιωπούν. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν δίνουν φωνή για να εξαλειφθεί όλο αυτό ή έστω να μην δημιουργείται στην συγκεκριμένη κοινωνία που ζούνε;

Θ.Κ.: Γιατί πάσχουμε ως κοινωνία από έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης…

Ερώτηση 9η: Πολλά τα κοινωνικά θέματα που εξελίσσονται στο βιβλίο σας. Σας δυσκόλεψε καθόλου η διαδικασία της συγγραφής με επίκεντρο τα θέματα όπως το bullying, η κατάθλιψη και το σύνδρομο Άσπεργκερ, γνωστό στο κοινό ως Αυτισμός;

Θ.Κ.: Δε θα έλεγα ότι με δυσκόλεψε αντίθετα με βοήθησε να τα δω από ένα διαφορετικό πρίσμα ίσως και να τα εξηγήσω καλύτερα… ξέρετε όλα αυτά που περιγράφετε αποτελούν ένα μικρό μόνο κομμάτι από τις προκλήσεις που συνυπάρχουν μέσα σε μια σχολική αίθουσα…

Ερώτηση 10η: Μέσα από την ιστορία συνειδητοποιούμε πως τα περισσότερα παιδιά, όπως ο Ίωνας, που πάσχουν από το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι ιδιαίτερα ευφυείς άνθρωποι και όμως είναι παραγκωνημένα από την κοινωνία. Πιστεύετε πως αυτό οφείλεται στην έλλειψη γνώσεων ή ο λόγος έγκειται αλλού;

Θ.Κ.: Δυστυχώς το στίγμα που συνοδεύει τις ψυχικές και πνευματικές παθήσεις στη χώρα μας είναι ακόμη έντονο και δημιουργεί πλήθος στρεβλών πεποιθήσεων. Ο έλληνας δεν έχει εκπαιδευτεί στο να αποδέχεται το διαφορετικό και αυτό το βλέπουμε σε μια σειρά από καθημερινές συμπεριφορές… εκεί πρέπει να εστιαστούμε!

Ερώτηση 11η: Κατάθλιψη. Η μάστιγα του αιώνα και της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία δεν κοιτάει ηλικίες, φύλο και κοινωνική τάξη και πολλές φορές μπορεί να γίνει αυτοκαταστροφική. Η Νεφέλη θα νοσήσει και ο κυριότερος παράγοντας για όλο αυτό είναι η έλλειψη του οικογενειακού δεσμού και η αδιαφορία από τους γονείς είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω αμέλειας. Γιατί η οικογένεια του πάσχοντα δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα σημάδια;

Θ.Κ.: Θα εκπλαγείτε από το πόσες οικογένειες αδυνατούν ή αρνούνται ή καθυστερούν να εντοπίσουν σημάδια που υποδηλώνουν την ύπαρξη κάποιας πνευματικής ασθένειας ή άλλου προβλήματος στο παιδί τους. Δεν μπορώ ωστόσο να διακινδυνεύσω κάποια εύκολη απάντηση.

Ερώτηση 12η: Στο βιβλίο σας μας μιλάτε πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως οι φόροι και τα πρόστιμα είναι οι κυριότεροι παράγοντες για την επιτυχία της ανοικοδόμηση της νέας Ελλάδας. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά σε αυτή τη δύσκολη καμπή της χώρας μας. Αλήθεια ή ουτοπία;

Θ.Κ.: Προσωπικά θα σας απαντήσω πως δεν λειτουργεί θετικά (ανελαστικά μιλώντας). Είναι ωστόσο χρέος της λογοτεχνίας να μη δίνει εύκολες απαντήσεις αλλά να εντοπίζει και να στηλιτεύει καταστάσεις και συμπεριφορές… ο αναγνώστης καλείται να δικαιολογήσει ή να αφορίσει…

Ερώτηση 13η: Τα μέσα δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από νέους και όχι μόνο. Δηλώσεις αυτοκτονίας, bullying, η αναζήτηση των περισσότερων likes και γνωριμίες που μπορούν να προκύψουν είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Τελικά όλο αυτό μήπως εν μέρει έχει κάνει ζημιά στην προσωπικότητα των χαρακτήρων και προκάλεσε την έξαρση των εγκλημάτων και των απατεώνων; Πιστεύετε πως έχει γίνει καλή χρήση αυτών ή έχει προκαλέσει έναν φαύλο κύκλο με στόχο τη διασημότητα των ατόμων και της "θεοποίησης" των χρηστών γεμίζοντας απλώς την κενή τους ζωή χωρίς ίχνος ευαισθησίας;

Θ.Κ.: Στο βιβλίο ένας καθηγητής αποκαλεί τα social media social Μήδεια… Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Όσο περισσότερο εαυτό εκχωρούμε στα κοινωνικά δίκτυα, τόσο λιγότερος απομένει για να πορευτούμε στην αληθινή μας ζωή…

Ερώτηση 14η: Έχετε διακριθεί δύο φορές με το Βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στην εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας, επίσης έχετε κερδίσει έπαινο στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Χίου "Κοραής" και στον λογοτεχνικό διαγωνισμό "Σικελιανά 2014" για το βιβλίο σας "Το νεκρό ψάρι". Πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο και πόσο μεγάλη αγάπη πρέπει να έχει ένας συγγραφέας για να τα καταφέρει;

Θ.Κ.: Δεν είναι δύσκολο αν δεν είναι αυτοσκοπός…

Ερώτηση 15η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Θ.Κ.: Ίσως τους βοηθήσει να καταλάβουν λίγο καλύτερα τον έφηβο που βρίσκεται δίπλα τους…

Ερώτηση 16η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Θ.Κ.: Θα ήθελα εκείνοι να μου πούνε πολλά…

Ερώτηση 17η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Θ.Κ.: Θα αποτελείται από πίσσα και αστερόσκονη…

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία στο εξαιρετικό σας βιβλίο "Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων" και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

Ο Θοδωρής Κούκιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα.

Σπούδασε οικονομικά στην Ελλάδα και έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία, στη διοίκηση επιχειρήσεων. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο αποφοιτώντας από τη σχολή Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας.

Έχει εργαστεί ως τραπεζικός υπάλληλος, ως σύμβουλος νεανικής επιχειρηματικότητας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, ενώ υπήρξε και εργαστηριακός συνεργάτης του ΤΕΙ Ηπείρου. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Χίου.

Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το νεκρό ψάρι (Εκδόσεις Πηγή, 2014) βραβεύτηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Σικελιανά 2014» και κέρδισε έπαινο στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής».

Έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στην εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας.

(2016) Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων, Κέδρος

(2014) Το νεκρό ψάρι, Εκδόσεις Πηγή

Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων

Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.

Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά.

Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.

Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.

Η σειρά BIG BANG BOOKS αγκαλιάζει σύγχρονα μυθιστορήματα που απευθύνονται σε νεαρούς αναγνώστες, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον τους και τροφοδοτούν τους προβληματισμούς τους γύρω από θέματα που τους απασχολούν.