Συζητώντας με την Έρικα Αθανασίου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ε.Α.: Ο Ντοστογιέφσκι κατέχει σίγουρα ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους αγαπημένους μου συγγραφείς. Είναι όμως πάρα πολλοί και συνεχώς προστίθενται και άλλοι. Παλιοί που δεν ήξερα και έτυχε να διαβάσω τώρα βιβλία τους και σύγχρονοι, μια και σήμερα εξακολουθούν να γράφονται εκπληκτικά βιβλία.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ε.Α.: Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι, είναι "Ο Ηλίθιος" του Ντοστογιέφσκι, που το πρωτοδιάβασα στην τρίτη Δημοτικού. Σίγουρα όμως θα είχαν προηγηθεί και άλλα βιβλία.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ε.Α.: Η αγάπη για το βιβλίο. Η αγάπη για τον γραπτό λόγο.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο “Πλέκοντας ίχνη”;

Ε.Α.: Αρχικά, αστυνομικό. Σίγουρα όμως είναι και κοινωνικό, αφού εκτυλίσσεται στην Ελλάδα του σήμερα και τα γεγονότα προκύπτουν λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην κοινωνία. Προσπαθεί όμως να δει τις καταστάσεις μέσα από μια πιο ανάλαφρη, ίσως και χιουμοριστική διάθεση. Θα ήθελα να το χαρακτηρίσω και ενδιαφέρον και ευχάριστο στο διάβασμα, αλλά αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να το πουν οι αναγνώστες.

Ερώτηση 5η: Στο βιβλίο σας μας μιλάτε για τη δολοφονία ενός πασίγνωστου δημοσιογράφου. Επίσης μας λέτε για την αγανάκτηση των νέων απέναντι σε αυτό το επάγγελμα. Η νεολαία ψάχνει για κάτι διαφορετικό και εξαγριώνεται στην υποκρισία ακόμα και αν αυτή προέρχεται από τις εξουσίες;

Ε.Α.: Δε θα έλεγα ότι η σημερινή νεολαία εξαγριώνεται ιδιαίτερα απέναντι σε ο,τιδήποτε. Ίσως οι επόμενοι νέοι από τους σημερινούς να εξαγριωθούν. Οι σημερινοί βρίσκονται ίσως σε κατάσταση σοκ, περισσότερο από τους μεγαλύτερούς τους και η μόνη τους αντίδραση είναι να μικραίνουν τα όνειρά τους. Αυτό που τους χαρακτηρίζει κυρίως είναι η απογοήτευση.

Ερώτηση 6η: Η αμφίδρομη σχέση μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας – εκδοτών διαφαίνεται σε όλο σας το βιβλίο. Τελικά, τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας «χειραγωγούν» το κοινό τους και βγάζουν δημάρχους και πολιτικούς;

Ε.Α.: Οι άνθρωποι επηρεάζονται εύκολα, έστω κι αν δε θέλουν να το παραδεχτούν. Κι αν επηρεάζονται από κάποιον που κουβεντιάζει μαζί τους, πόσο μάλλον από κάποιον που έχει και "τη σφραγίδα του ειδικού" και μιλάει με ύφος ξερόλα από μια τηλεόραση ή μια εφημερίδα. Μοιραία, αν ακούσουμε κάτι πολλές φορές και από διαφορετικές πηγές, θα πιστέψουμε ότι είναι αλήθεια. Κάπως έτσι, αν κάποιον υποψήφιο τον υποστήριζαν τα Μέσα Ενημέρωσης ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έβγαινε. Σήμερα βέβαια που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τείνουν να υποκαταστήσουν σε πολλές λειτουργίες τα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης, ο κόσμος δυσπιστεί απέναντι σε αυτούς που πίστευε μέχρι σήμερα. Βέβαια πίσω από "ανεξάρτητες" πηγές, συχνά κρύβεται ένα παραδοσιακό Μέσο ή έστω ο ιδιοκτήτης του.

Η αλήθεια έχει εξάλλου πολλά πρόσωπα. Έτσι ανάλογα με το τι θα κρυφτεί ή τι θα τονιστεί στην κοινή γνώμη, μπορεί να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες όμως έχουν αποδείξει ότι πάντα μπορούν να κάνουν την έκπληξη και να ψηφίσουν διαφορετικά από το προβλεπόμενο και κατευθυνόμενο. Και αυτό είναι ιδιαίτερα παρηγορητικό.

Ερώτηση 7η: Η Αφροδίτη ψάχνει να ανακαλύψει την αλήθεια. Πιστεύετε ότι πάντα στο τέλος η αλήθεια βγαίνει στο φως;

Ε.Α.: Δυστυχώς, πιστεύω το αντίθετο. Η αλήθεια συνήθως δε βγαίνει στο φως. Για αυτό και οφείλουμε να την αναζητάμε.

Ερώτηση 8η: Ως δημοσιογράφος, ποια είναι η άποψή σας για τον κλάδο σας, στον ευρύτερο τομέα, από έναν μικρό δημοσιογράφο μέχρι τον εκδότη μιας εφημερίδας ή τον ιδιοκτήτη ενός καναλιού ή ενός ραδιοφωνικού σταθμού;

Ε.Α.: Ο καθένας από αυτούς που αναφέρατε είναι σαν να βρίσκεται σε άλλον πλανήτη. Άλλα συμφέροντα, άλλες ανάγκες, άλλοι στόχοι και σκοποί. Κανονικά θα έπρεπε όλοι αυτοί να έχουν ένα κοινό στόχο, την ενημέρωση των πολιτών με αντικειμενικότητα, την αποκάλυψη της αλήθειας. Θα ήταν όμως τουλάχιστον αφελές να υποθέσουμε ότι όντως αυτό συμβαίνει. Αρκεί να δει κανείς τι ποσά διακυβεύονται για τις τηλεοπτικές άδειες, τι δάνεια "θαλασσοδάνεια" που λέει και το τραγούδι του Γκαϊφίλια, έχουν δοθεί σε επιχειρηματίες των Μέσων Ενημέρωσης, πόσοι δημοσιογράφοι απολύθηκαν από την αρχή της κρίσης και πόσοι εργάζονται απλήρωτοι. Για άλλους λόγους μπαίνει ο καθένας στο χώρο, σε ένα χώρο που έχει οδηγηθεί σε παρακμή. Ίσως επειδή πολλοί από τους νέους που μπήκαν τελευταία στο επάγγελμα, μπήκαν με όνειρο όχι τι θα έδιναν αυτοί αλλά πόση αναγνωρισιμότητα και δύναμη μπορούσαν να αποκτήσουν.

Ερώτηση 9η: Η λέξη “πλέκοντας” πώς σας γεννήθηκε; Είναι μία λέξη, η οποία μπορεί να έχει πολλές έννοιες. Άλλοι “πλέκουν” όνειρα, άλλοι συνειδήσεις, άλλοι ιστορίες ή άλλοι ένα πουλόβερ –όπως και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου σας–. Εσείς με ποια λέξη ή έννοια την έχετε συνδυασμένη;

Ε.Α.: Ξεκινώντας το βιβλίο, βρίσκουμε την πρωταγωνίστρια να πλέκει, στην κυριολεξία. Στη συνέχεια όμως καλείται να "ξεμπλέξει" ένα μπερδεμένο κουβάρι από στοιχεία που θα πρέπει να οδηγήσουν στον ένοχο. Συγχρόνως "πλέκει" την τύχη της μαζί με τον άγνωστο που μπαίνει στο αυτοκίνητό της.

Ερώτηση 10η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ε.Α.: Το διάβασμα είναι πρώτα από όλα απόλαυση. Αν δεν απολαμβάνουν την ανάγνωση ενός βιβλίου, θα πρέπει να το αφήνουν στην άκρη και να αναζητάνε το επόμενο. Σίγουρα υπάρχει για τον καθένα ένα βιβλίο που μπορεί να τον κερδίσει. Θα πρέπει όμως να το ψάξουν και αυτό θα τους οδηγήσει στο επόμενο. Θα ήθελα να πιστεύω ότι τι δικό μου δε θα το αφήσουν στην άκρη, αλλά θα το απολαύσουν, θα συμπαθήσουν τους "καλούς" ήρωες και θα εντυπωσιαστούν με τη λύση που δίνεται.

Ερώτηση 11η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ε.Α.: Ξεκίνησα με εφηβική λογοτεχνία και στο επόμενο επιστρέφω εκεί. Οι ήρωές μου από τα "Στοιχειωμένα Θεμέλια", μεγάλωσαν λίγο στην "Καταραμένη βρύση" και τώρα ετοιμάζονται να αναζητήσουν ένα χαμένο χειρόγραφο στην Καστοριά. Η Καστοριά προέκυψε και λόγω της ομορφιάς της πόλης αλλά κυρίως λόγω της ιδιαίτερα φιλόξενης Περιφέρειας και των εκπαιδευτικών, που καλούν κάθε δύο χρόνια συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας να γνωρίσουν την πόλη και να πραγματοποιήσουν δράσεις σε σχολεία και βιβλιοθήκες. Το κλίμα τις ημέρες αυτές, που βρισκόμαστε τόσοι συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας μαζί, αποτελεί ιδανικό σκηνικό για το στήσιμο ενός μυστηρίου που έχει σχέση με ένα χαμένο χειρόγραφο. Οι ήρωές μου, Άγγελος και Βίκυ, έχουν ενθουσιαστεί με την Καστοριά και ετοιμάζονται να λύσουν εκεί την επόμενή τους υπόθεση.

Βέβαια όταν γράφει κανείς ένα βιβλίο, ποτέ δεν ξέρει με σιγουριά, πρώτον αν θα καταφέρει να το τελειώσει με τρόπο που να τον ικανοποιεί και δεύτερον εάν θα βρει εκδότη να συμφωνεί μαζί του. Μέχρι σήμερα έχω μια πολύ καλή σχέση με τον "Κέδρο" και ελπίζω να συμφωνήσουμε και στο επόμενο βιβλίο, όταν αυτό ολοκληρωθεί.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

 

 

 

 

 

 

Η Έρικα Αθανασίου αγαπάει να γράφει βιβλία, ενώ εμπειρίες για να τα πλουτίζει αποκομίζει εργαζόμενη ως δημοσιογράφος και ως εκπαιδεύτρια σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Στη σημερινή Ελλάδα δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια είναι τα βιοποριστικά της εφόδια. Όσο για τα πνευματικά, έχουν εμπλουτιστεί με ένα πτυχίο από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), ένα πτυχίο ακορντεόν, πάμπολλα σεμινάρια, ένα μεταπτυχιακό στην «Παραγωγή Βίντεο, Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινούμενα Γραφικά» από τη Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθηνών.

(2017) Πλέκοντας ίχνη, Κέδρος

(2014) Η καταραμένη βρύση, Κέδρος

(2013) Τρίτο μνήμα αριστερά, Iason Books

(2008) Κίρα Σίνου Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων, Κέδρος (εύφημη μνεία στον ετήσιο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, Δεκέμβριος 2007)

(2007) Στοιχειωμένα θεμέλια, Κέδρος (διασκευή και σε θεατρικό έργο το οποίο ανέβηκε από τον θίασο της Κικής Αυγουστάτου)

(2004) Μετρώντας βήματα, Κέδρος

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2015) Μονόλογοι συγγραφέων, Εκδόσεις Βακχικόν

(2010) Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου, Κέδρος (σε συνεργασία με την αείμνηστη Κίρα Σίνου, υποψήφιο για κρατικό βραβείο) 

 

 

 

 

 

Πλέκοντας ίχνη

Μία άνεργη, σχεδόν άστεγη δημοσιογράφος, ένας γνωστός δημοσιογράφος που βρίσκεται δολοφονημένος, μερικοί ακόμη δημοσιογράφοι, μια παρέα που θέλει να τα βάλει με το σύστημα, ένας βολικός ύποπτος. Όμως τα ίχνη που θα οδηγήσουν στον δολοφόνο είναι πιο μπλεγμένα απ' όσο φαίνεται αρχικά.

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, σε μια περίοδο κατά την οποία οι αλλαγές είναι τόσο πολλές όσο και οι ύποπτοι για έναν απρόσμενο φόνο. Σε μια χώρα με διεφθαρμένους πολιτικούς, διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, οικονομικές δυσκολίες, όπου όμως υπάρχουν ακόμα ορισμένοι που κάνουν τη διαφορά. Κάποιος που επιλέγει να βοηθήσει αντί να βγάλει λεφτά, ένα μαγαζάκι που προσφέρει κυρίως συντροφικότητα, ένα τοπικό έντυπο που εξακολουθεί να λειτουργεί με βάση τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ένας υποψήφιος δήμαρχος με ελάχιστες πιθανότητες να εκλεγεί, ένας άλλος που νοιάζεται κυρίως για την αλήθεια.

Μέχρι το αναπάντεχο τέλος, σε μια ιστορία με πρωταγωνιστές ήρωες που μπορεί και να έχεις γνωρίσει.

 

 

 

 

 

Η καταραμένη βρύση

Σε ένα γύρισμα του μονοπατιού, ένα λιοντάρι με πλούσια πέτρινη χαίτη και ανοιχτό στόμα άφηνε το νερό να τρέχει. Το μουρμούρισμα του νερού καθώς κυλούσε φάνηκε στη Βίκη και στον Άγγελο σαν να τους προειδοποιούσε για κάτι.
Την επόμενη μέρα, καθώς πλησίαζαν στη βρύση, κάτι έλειπε. Έλειπε ένας ήχος. Ο ήχος νερού που τρέχει. Όταν έφτασαν, είδαν ότι το στόμα του λιονταριού ήταν στεγνό και έδινε την εντύπωση του διψασμένου.
Ποιος είχε πάρει το νερό από το στόμα του λιονταριού; Γίνεται να κλέψεις το νερό; Και μάλιστα από ένα λιοντάρι; Είναι δυνατόν το νερό να ανήκει σε κάποιον; Μπορείς να στερήσεις το νερό από ένα χωριό; Να αφήσεις να διψάσει ένα δάσος; Μπορεί μια βρύση να είναι καταραμένη; Και ποιος μπορεί να την έχει καταραστεί;

Η Βίκη και ο Άγγελος, για μία ακόμη φορά μετά την Άνδρο και τα Στοιχειωμένα θεμέλια, καλούνται να λύσουν ένα μυστήριο.
Ένα μυστήριο που αρχίζει να ξεδιπλώνεται, μια άνοιξη, σε ένα ορεινό χωριό της Πελοποννήσου.

 

 

 

 

 

Κίρα Σίνου Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων (εύφημη μνεία στον ετήσιο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, Δεκέμβριος 2007) 

Με τα 33 βιβλία της Κίρας Σίνου μεγάλωσαν, έμαθαν, ταξίδεψαν και ονειρεύτηκαν γενιές αναγνωστών. Σε καθένα από αυτά τα βιβλία υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως. Η ζωή της όμως ήταν τόσο ενδιαφέρουσα, που θα ήταν αδύνατον να τη συνοψίσει κανείς μέσα σε λίγες γραμμές.
Στο βιβλίο αυτό ηρωίδα είναι η ίδια η Κίρα Σίνου. Η συγγραφέας που λάτρεψε πραγματικά την παιδική λογοτεχνία, που διαμόρφωσε τα ενδιαφέροντα των παιδιών, που αγαπήθηκε από τους αναγνώστες της όσο λίγοι συγγραφείς.
Αλλά και ο άνθρωπος, το κοριτσάκι που ήρθε από τη Ρωσία χωρίς να ξέρει λέξη ελληνικά και μέσα σε λίγο καιρό τα έμαθε τόσο καλά, ώστε τα διηγηματάκια της να δημοσιεύονται στο περιοδικό Διάπλασις των Παίδων.
Η Κίρα Σίνου θα μας κρατάει πάντα συντροφιά με τη φαντασία της. Μέσα από το βιβλίο αυτό θα μας κρατήσει συντροφιά και με τη ζωή της.
Σε αυτή την έκδοση περιλαμβάνεται και σημαντικό φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της συγγραφέως.

 

 

 

 

Στοιχειωμένα θεμέλια

Τι κρύβεται στα θεμέλια του ξενοδοχείου που πρόκειται να χτιστεί στην Άνδρο; Γιατί σταμάτησαν οι εργασίες και όλοι δείχνουν ανήσυχοι; Τι σχέση έχει με την υπόθεση ο παράξενος κυνηγός που εξαφανίστηκε πριν από χρόνια φορώντας ένα πολύτιμο δαχτυλίδι; Και ποιος είναι ο ρόλος των δημοσιογράφων;
Ο Άγγελος και η Βίκη θα προσπαθήσουν να απαντήσουν στις απορίες τους χωρίς να κινήσουν τις υποψίες των γονιών τους αλλά και των κατοίκων του νησιού. Συγχρόνως θα προσπαθήσουν να προσαρμοστούν στις "ιδιαίτερες" συνθήκες διαβίωσης σ' ένα νησί κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν τα λεωφορεία περνάνε μόλις δύο φορές την ημέρα και δεν υπάρχουν καν κινηματογράφοι.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα περιπέτειας και μυστηρίου, με θέμα την αρχαιοκαπηλία.

 

 

 

 

 

Μετρώντας βήματα

Άλλη μια σχολική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της. Η εβδομηκοστή όγδοη από τις εκατόν εβδομήντα εννιά που διέθετε το συγκεκριμένο σχολικό έτος, με την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου να πέφτει Σάββατο, ενώ απέμεναν περίπου οχτακόσιες μέχρι να ολοκληρωθεί η σχολική του θητεία. Όχι ότι ήταν κακός μαθητής ή ότι δεν έπαιρνε τα γράμματα. Απλώς και μόνο βαριόταν. Βαριόταν αφόρητα!
Ένιωθε ότι το σχολείο τού στερούσε την ελευθερία του.
Σύντομα όμως αναγκάζεται να βγει από την απάθειά του, να επιστρατεύσει όλη τη φαντασία και την ενεργητικότητά του και, μέσα από διάφορες περιπέτειες και αντίξοες συνθήκες, να προσπαθήσει να βοηθήσει, χωρίς να γίνει αντιληπτός, το μοναδικό άνθρωπο για τον οποίο νοιάζεται στο σχολείο.

 

 

 

 

 

Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου

1571, κόλπος της Ναυπάκτου. Ο στόλος του Ιερού Συνασπισμού παρατάσσεται απέναντι στο στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ονόματα όπως Θερβάντες, Ελ Γκρέκο, δον Χουάν γράφουν τη δική τους ιστορία, μαζί με Βενετσιάνους, Ισπανούς, Μαλτέζους, Οθωμανούς αλλά και χιλιάδες Έλληνες.
2008, Ναύπακτος. Ο Λέων και οι συμμαθητές του περιπλανώνται στους δρόμους της πόλης αλλά και στην ιστορία της.
2008, Πακιστάν. Ο χριστιανός Νίκος και ο μουσουλμάνος Σελίμ παλεύουν να σώσουν συνανθρώπους τους μέσα στη δίνη του πολέμου.
2008, Αθήνα. Μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή νέοι άνθρωποι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, συζητούν και αναζητούν τι τους χωρίζει και τι τους ενώνει. Τι σχέση μπορεί να έχει η Ναυμαχία της Ναυπάκτου με το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, τη ρύπανση των θαλασσών και τις καταδύσεις; Και τι θα άλλαζε, άραγε, στην ιστορία αν το 1571 υπήρχαν κάμερες και δημοσιογράφοι;
Ένα μυθιστόρημα για την αιώνια διαμάχη μεταξύ σταυρού και ημισελήνου