Κριτική Βιβλίου “Κρουσταλλένια μου” της Μαρίας Παπαδάκη

Η Αντιγόνη, μετά από μία επιβολή των γονιών της να παντρευτεί δια της βίας κάποιον που δε θέλει, το σκάει από το σπίτι της. Δίπλα της θα βρεθεί ο Κόσμο, ένας ηθοποιός πλανόδιου θιάσου. Αυτός θα την πάρει κοντά του, μέχρι να βρει τα χρήματα να πάει το κορίτσι στην Αθήνα. Όταν πλέον θα τα συγκεντρώσει θα αναζητήσει βοήθεια από τη νονά της τη Σουλτάνα, γνωστή σε όλους ως μαντάμ Τάνια. Η μαντάμ Τάνια είναι η πιο φημισμένη μοδίστρα σε όλη την Ελλάδα. Μόνο που αντί να βρει σύμμαχο θα συναντήσει ένα ανθρωπόμορφο τέρας στο πρόσωπό της. Μέσα στο σπίτι της νονάς της θα βιώσει έντονα τη βία σε πολλές μορφές της.
Συμπαραστάτες της θα είναι ο νονός της και η κυρία Τασία. Εκτός όμως από αυτούς τους δύο θα βρει και έναν φύλακα άγγελο, ο οποίος θα επικοινωνεί μαζί της και με την Τασία, όποτε θα χρειάζεται θάρρος για τα νέα της προβλήματα και τις νέες εξελίξεις στη ζωή της.
Στην Κρήτη, όπου θα βρεθεί θα αποκτήσει πολλούς καλούς φίλους και την αληθινή αγάπη, στο πρόσωπο του Λευτέρη. Μεταξύ τους, από την πρώτη στιγμή θα γεννηθεί η αγάπη. Για τον Λευτέρη, η Αντιγόνη θα είναι η Κρουσταλλένια του, ο κόσμος του όλος. Μόνο που κάποιοι “καλοθελητές” θα θελήσουν να τους χωρίσουν.
Δε θα σας πω τίποτα άλλο για να μην προδώσω την ιστορία του βιβλίου. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι για ακόμα μία φορά η Μαρία Παπαδάκη χαρίζει στους αναγνώστες της μία ιστορία λιτή και ανθρώπινη, χωρίς να κουράζει. Αντιθέτως, διαβάζεται απνευστί και καταφέρνει να κερδίσει κάθε αναγνώστη. Ο χαρακτήρας της Αντιγόνης θα εντυπωσιάσει τους πάντες, και αυτό γιατί ζούσα στη δεκαετία του 50 θα θελήσει να κατακτήσει τα όνειρά της κόντρα στα έθιμα και στα πιστεύω εκείνης της εποχής. Ασυμβίβαστη και τρομαγμένη θα προσπαθήσει να φύγει από το χωριό της και να βρει το δρόμος της στην Αθήνα. Μόνο που ο δρόμος της δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα αλλά με πολλά και μυτερά αγκάθια. Τίποτα δε θα καταφέρει να την κάνει να οπισθοχωρήσει. Αντιθέτως, θα πεισμώσει και θα βάλει σε εφαρμογή τα όνειρά της πραγματοποιώντας τα. Το μπουμπουκάκι, έτσι την αποκαλούσε ο καλός της ο Κόσμο, θα ανοίξει και θα ευωδιάσει τον τόπο με αρώματα. Θα κλέψει καρδιές, θα αγαπηθεί, θα πληγωθεί. Θα αγαπήσει και θα πληγώσει. Άλλωστε, έτσι είναι η ζωή. Λάτρεψα τη μυστικοπάθεια του Κόσμο, την καλοσύνη του Παναγιώτη, την ανυπέρβλητη αγάπη του Λευτέρη, τον νονό της και τις προστατευτικές φτερούγες της Τασίας. Αλλά σιχάθηκα τη Σουλτάνα και μου δημιούργησε απέχθεια ο χαρακτήρας του Αποστόλη.
Οι εναλλαγές των συναισθημάτων τόσο μοναδικές, από τη χαρά στη θλίψη, από τον έρωτα στο μίσος, από το γέλιο στο δάκρυ. Και σου τα χαρίζει όλα αυτά απλόχερα η συγγραφέας. Αυτά, λοιπόν, μας αποδεικνύουν περίτρανα ότι η Μαρία Παπαδάκη είναι μία εκ των αξιόλογων συγγραφέων της σύγχρονης λογοτεχνίας. Από τα πιο μαγευτικά ταξίδια στη θάλασσα των λέξεων, των συναισθημάτων και των εμπειριών που μου πρόσφερε η συγγραφέας μέσα από την ιστορία του βιβλίου της, η οποία είναι αληθινή! Καλό ταξίδι εύχομαι σε κάθε αναγνώστη, ο οποίος θα βουτήξει σε αυτά τα νερά. Τα νερά, τα οποία άλλοτε γίνονται θεοσκότεινα σαν τις ψυχές κάποιων ανθρώπων και άλλοτε καθάρια σαν το πράσινο βλέμμα των ματιών του Λευτέρη ή την κρυστάλλινη και πεντακάθαρη θάλασσα της Κρήτης.





Βασιλική Διαμάντη