Συζητώντας με τον Κωνσταντίνο Βλαστάρη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Κ.Β.: O Τζιάνι Ροντάρι.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Κ.Β.: «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Κ.Β.: Αισθάνομαι ότι έχω να πω «κάτι» για τη ζωή που το θεωρώ πολύτιμο και θέλω να το μοιραστώ με τους ανθρώπους, να το θέσω υπόψιν τους. Ιδιαίτερα θέλω να απευθυνθώ στα παιδιά, μικρά και μεγάλα, ανεξαρτήτως ηλικίας, γιατί παιδί σημαίνει άνθρωπος σε εξέλιξη, ανοιχτός ορίζοντας!

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο «τρελός»”;

Κ.Β.: Ένα απλωμένο χέρι που καλεί τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους να έρθουν σε μια βουνοκορφή, ένα ακρωτήρι και να αγναντέψουν την παρτίδα της ζωής, από μια άλλη σκοπιά, ίσως πιο λοξή - αλλά πιο ευαίσθητη - όπως λοξά βαδίζει ο «τρελός» αξιωματικός, στην σκακιέρα. Καμιά φορά από μια λοξή οπτική γωνιά βλέπεις περισσότερα…ίσως και όλα!

Ερώτηση 5η: Ποιος είναι ο «τρελός»; Θα θέλατε να μας δώσετε κάποια στοιχεία ή προτιμάτε να αφήσετε τους μικρούς μας αναγνώστες να το ανακαλύψουν μόνοι τους;

Κ.Β.: Ο «τρελός» είναι τελικά… αυτό που θα έπρεπε να είναι ο «λογικός»: αυτός που γνωρίζει ότι η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην ευαίσθητη πλευρά της, αυτός που αγαπά με πάθος τους φίλους του, αυτός που γνωρίζει τη γοητεία του παιχνιδιού, αυτός που κρύβεται μέσα μας, ιδιαίτερα σ’ όλα τα παιδιά, αυτός που είναι ξεχωριστός, αυτός… που θα ανακαλύψουν οι αναγνώστες.

Ερώτηση 6η: Μία παρτίδα σκάκι είναι η ιστορία σας. Το σκάκι θεωρείται δύσκολο παιχνίδι, καθώς συνδυάζει στρατηγική, γνώσεις και σκέψη. Πιστεύετε ότι μέσω του βιβλίου σας τα παιδιά θα καταφέρουν να αναπτύξουν όσα εφόδια χρειάζονται όχι μόνο για το σκάκι αλλά και για τη μετέπειτα ζωή τους;

Κ.Β.: Θα ήταν πολύ φιλόδοξο να πίστευα ότι μέσω του βιβλίου μου τα παιδιά θα καταφέρουν να αναπτύξουν όσα εφόδια χρειάζονται για το σκάκι και για τη ζωή τους. Πιστεύω όμως ότι το βιβλίο μπορεί να δώσει την ώθηση στα παιδιά να παίξουν στον συναρπαστικό κόσμο της σκακιέρας και της ζωής, να κάνουν σχέδια να σκέφτονται, να ονειρεύονται, να έχουν φίλους. Εξάλλου, οι αρετές στο σκάκι και τη ζωή είναι αλληλένδετες καθώς όπως είπε κι ένας από τους μεγαλύτερους σκακιστές όλων των εποχών, ο Γκάρι Κασπάροφ, «η ίδια η ζωή είναι μια παρτίδα σκάκι».

Ερώτηση 7η: Στο οπισθόφυλλο ξεκινάτε με τη φράση: «Δύο φίλοι θα ζήσουν μια περιπέτεια πάνω στη σκακιέρα». Πόσο σημαντική είναι η φιλία για τον άνθρωπο; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Κ.Β.: Η φιλία είναι η ένδειξη της πίστης μας στον άνθρωπο. Η συγκινητική ιστορία της φιλίας του Δάμωνα και του Φιντία είναι μια ιστορία που με συγκινούσε από παιδί: δυο φίλοι ήταν έτοιμοι να δώσουν την ζωή τους, προκειμένου να σώσουν ο ένας τον άλλο! Πέρα όμως από την ηρωική διάσταση της, η φιλία νοηματοδοτεί την ίδια μας τη ζωή. «Άμα δεν το δεις, είναι σα να μην το ‘χω!» Δανείζομαι αυτό το δίστιχο του Ρίτσου για να εκφράσω την ανάγκη μας να μοιραστούμε τη ζωή μας μ’ αυτόν που εμπιστευόμαστε…

Ερώτηση 8η: Στο τέλος του βιβλίου σας υπάρχουν διάφορες ασκήσεις. Πόσο βοηθητικές θεωρείτε ότι είναι για την καλύτερη εμπέδωση της ιστορίας σας;

Κ.Β.: Σίγουρα συμβάλλουν στην καλύτερη εμπέδωσή της και ειδικότερα βοηθούν τους αμύητους στο σκάκι να κατανοήσουν καλύτερα την ιστορία. Μάλιστα γι’ αυτούς μια δεύτερη ανάγνωση, μετά τις ασκήσεις, θα ήταν κυριολεκτικά αποκαλυπτική καθώς θα τους βοηθούσε να εμβαθύνουν και να ανακαλύψουν περισσότερες διαστάσεις του κειμένου.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Κ.Β.: Να είναι «τρελοί» για παιχνίδι, για φιλία, για αγάπη, για ανθρωπιά!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Κ.Β.: Μέσα μου «ζυμώνονται» τρεις παραμυθένιες ιστορίες που αφορούν τον αθέατο κόσμο των παιδιών, τον δικό τους κόσμο. Η μία, αφορά το σκάκι. Ελπίζω να έχω τη χαρά να τις μοιραστώ με τα παιδιά και μ’ αυτούς που έχουν το παιδί μέσα τους!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

O Κωνσταντίνος Βλαστάρης είναι δάσκαλος, διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο πεδίο της Λογοτεχνίας. Αυτά για τον κόσμο των μεγάλων… Κατά τα άλλα, του αρέσει να ονειρεύεται και να παίζει σαν παιδί… με τις λέξεις. Λατρεύει να ταξιδεύει στα αστέρια του ουρανού αλλά και σ’ αυτά που βρίσκονται στο σύμπαν της ανθρώπινης ψυχής. Ψάχνει πολύχρωμες φανταχτερές πέτρες στα έγκατα της γης, μαργαριτάρια στη θάλασσα και στις ψυχές των ανθρώπων. Μαζεύει το γαλάζιο της θάλασσας, το πορτοκαλί του ηλιοβασιλέματος, τη φρεσκάδα της μπουκαδούρας, τη μυρωδιά του πευκοδάσους μετά τη βροχή, το άρωμα του θυμαριού τα χαράματα. Μ’ αυτά τα υλικά προσπαθεί να φτιάχνει φτερά για τα παιδιά και τους μαθαίνει να πετάνε… Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε διαφορετικό. Η φωνή της μικρής Μαρίας τριγυρνά συνεχώς μέσα του. Πριν πολλά χρόνια, θαρρείς μιλώντας για όλα τα παιδιά, του ζήτησε: «Κύριε, θα μας μάθετε να πετάμε;». Αυτή την παράκληση κρατάει πάντα μέσα του σαν φυλαχτό.

(2018)Ο "τρελός", Εκδόσεις Πατάκη

Ο «τρελός»

Δυο φίλοι θα ζήσουν μια περιπέτεια πάνω στη σκακιέρα. Ο ένας, ο «τρελός», είναι αξιωματικός κι ο άλλος ένα μικρό πιόνι. Τι θα κάνει ο τρελός όταν δει ότι ο φίλος του κινδυνεύει; Μέχρι πού θα φτάσει για να σώσει αυτόν αλλά και ολόκληρη την παρτίδα; Ο μαύρος αξιωματικός παραμονεύει...