Η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας, η Αυγουστία, θα γνωρίσει τον Αντώνη και ανάμεσά τους θα γεννηθεί ένα αμοιβαίο συναίσθημα.
Πρόκειται για ένα πόνημα ιδιαίτερο, ψυχολογικό, αυτογνωστικό και εν μέρει διδακτικό. Λόγω της ιδιότητας της συγγραφέως κάθε αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει τα άγνωστα μονοπάτια της ψυχολογίας του. Τα συναισθήματα ξεδιπλώνονται και γίνονται ορισμένες φορές ένας φαύλος κύκλος. Πόσες φορές και εμείς οι ίδιοι δεν το έχουμε κάνει αυτό ακόμα και σε καταστάσεις και σχέσεις με τα ίδια πρόσωπα. Η κυκλοθυμία, η καχυποψία, ο φόβος, η ζήλια και το δράμα συγκρούονται συνεχώς με την αγάπη, τη δοτικότητα, τον έρωτα και τη χαρά. Το ποια από αυτά θα είναι οι νικητές σε αυτή την αέναη μάχη έχουν σχέση με εμάς τους ίδιους. Τι θα απορρίψουμε και τι θα ενστερνιστούμε; Με τι θα θελήσουμε να συμβαδίσουμε; Αυτό ακριβώς, συμβαίνει και στο συγκεκριμένο ανάγνωσμα.
Η αποξένωση, ο ψυχαναγκασμός και η φοβία γίνονται η θηλιά των ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας μας καθώς όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν ένα κοινωνικό μέσο για να έρθουν σε επαφή με τους ανθρώπους. Αποφεύγουν την κοινωνικότητα, την εξωστρέφεια και την άμεση συντροφικότητα. Και κάπου εκεί, η συγγραφέας προσπαθεί να αφυπνίσει μέσω του PR8JECT της και να μας αποδείξει ότι ο φόβος δεν είναι ικανός να κατανικήσει και να “ισοπεδώσει” τις ανθρώπινες ψυχές μας. Γιατί η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους συναισθηματικά ανάπηρους αλλά από ανθρώπους με προβληματισμούς, ενσυνείδητη βούληση, ώριμους –σε κάθε τομέα– και άτομα που επιζητούν και αναζητούν την ευτυχία στη ζωή τους, ζώντας τα πάντα σαν να είναι η τελευταία ανάσα πνοής που θα λάβουν πριν οδηγηθούν στο τέλος τους.
Η γραφή είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση χρησιμοποιώντας λυρικό και ποιητικό λόγο. Το λεξιλόγιό της με κέρδισε, καθώς δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό της απλούστευσης της ελληνικής γλώσσας. Τουναντίον, σε εμπλουτίζει με λέξεις, τις οποίες σπανίως οι συγγραφείς χρησιμοποιούν. Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι, με το οποίο κατάφερε να με κερδίσει. Και κάπου στη μέση και στην αρχή του κεφαλαίου μας “συστήνει” τον γνωστό, σε όλους μας, Κινέζο Φιλόσοφο, Λάο Τσε, με το ουσιαστικό του ρητό: «Εκείνος που γνωρίζει τους άλλους, είναι σοφός. Εκείνος που γνωρίζει τον εαυτό του, είναι φωτισμένος. Εκείνος που νικά τους άλλους, είναι δυνατός. Εκείνος που νικά τον εαυτό του, είναι πανίσχυρος»
Στο εξώφυλλο γράφει «ένα ταξίδι μεταμόρφωσης της Ψυχής & του Εαυτού» και συμφωνώ απόλυτα! Πράγματι, η ιστορία είναι ένα ταξίδι μέσα από το οποίο όλοι μας θα αγγίζουμε την ψυχή μας και τον εαυτό μας αν το θελήσουμε! Ας “τολμήσουμε” να το κάνουμε και αναμφισβήτητα θα βγούμε πιο δυνατοί και αληθινοί χαρακτήρες, τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους συνανθρώπους μας!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου