K.M.: Δύσκολη ερώτηση για κάποιον που διαβάζει πολύ, σαν να σου ζητάνε να ξεχωρίσεις ποιο παιδί σου αγαπάς πιο πολύ. Ίσως ο αγαπημένος μου να είναι ο Κάφκα. Είναι αυτός που συνέτριψε κάθε συγγραφική βεβαιότητα των συγχρόνων του και καθόρισε όλη τη λογοτεχνία του περασμένου αιώνα, μάλλον και του τωρινού.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
K.M.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μόνη μου ήταν δανεικό, «Ο Τσάρλυ και το εργοστάσιο της σοκολάτας». Το θυμάμαι ακόμα με πολλές λεπτομέρειες, ίσως γιατί το διάβασα τόσες φορές απανωτά πριν το επιστρέψω. Ήμουν ακόμη παιδί φυσικά, κι έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ να διαβάζω, η μυθοπλασία είναι η παρηγοριά μου, αν και διαβάζω πολύ συχνά ενδιάμεσα και non-fiction.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
K.M.: Ήμουν πολύ μικρή όταν ξεκίνησα να γράφω. Εικάζω τώρα πως με οδήγησαν στο γράψιμο η μοναξιά, η αγάπη για το διάβασμα, το ξεμυάλισμά μου από τις ιστορίες. Άρχισα να γράφω ποιήματα πριν μπω στην εφηβεία, διηγήματα και μικρά πεζά μετά τα είκοσι. Το πρώτο μου μυθιστόρημα το έγραψα στα 25. Δεν εκδόθηκε ποτέ.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Χωρίς πρόσωπο”;
K.M.: Το «Χωρίς πρόσωπο» είναι το πιο προσωπικό μου βιβλίο, αυτό που έχει περισσότερα στοιχεία από μένα. Είναι ένα γυναικείο βιβλίο, γιατί το έγραψα απελευθερωμένη, χωρίς να θέλω να μιμηθώ την αντρική γραφή. Φυσικά η θεματολογία του είναι σκληρή, η γυναικεία γραφή δεν αποκλείει κανένα θέμα, είναι απλά πιο σπειροειδής, έχει έναν κυματισμό που σπάνια τον συναντάμε σε βιβλία γραμμένα από άντρες.
Ερώτηση 5η: Αυτοχειρία. Πόσο εύκολο ή δύσκολο πιστεύετε ότι είναι για έναν άνθρωπο να προβεί σε μία τέτοια πράξη;
K.M.: Δύσκολο είναι, αδιανόητο ίσως, απαιτεί συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση, γιατί αντιτάσσεται σε όλα μας τα ένστικτα. Οι άνθρωποι είμαστε περίπλοκοι, αυτό που δεν καταλαβαίνουμε απόλυτα με τη λογική μπορούμε να το επεξεργαστούμε με το συναίσθημα. Μόνο έτσι, μέσω της τέχνης, τέτοιες πράξεις βρίσκουν τη θέση τους στην ανθρώπινη πραγματικότητα.
Ερώτηση 6η: Οιδιπόδεια συμπλέγματα. Πόσο εξαρτημένοι μπορεί να είναι κάποια παιδιά, ανήλικα ή ενήλικα, με τους γονείς τους και πού μπορεί να οφείλεται αυτό; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;
K.M.: Οι γονείς μας μας καθορίζουν, αλλά ως ενήλικοι είμαστε υπεύθυνοι πια για τη δική μας ζωή, τις επιλογές μας. Όταν τα ενήλικα παιδιά αφήνουν τους γονείς να τα εγκλωβίσουν σε μια γυάλα, από αγάπη, ή να τους φορτώσουν τα δικά τους θέλω, τότε δεν ωριμάζουν. Η αγάπη για τους γονείς δεν παύει ποτέ. Η εξάρτηση είναι το θέμα. Είναι στάδιο ωρίμανσης να απεξαρτηθείς από αυτόν που σε γέννησε και φανερά σε αγαπάει πιο πολύ από όλους, χωρίς να απομακρυνθείς από κοντά του.
Ερώτηση 7η: Μεταμόσχευση προσώπου. Θεωρείτε ότι όταν το θέμα φτάσει σε εμάς μπορεί να μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάθε προσωπική πεποίθηση που πιθανόν έχουμε;
K.M.: Η μεταμόσχευση προσώπου είναι ένα σπουδαίο ιατρικό επίτευγμα. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια στην αρχή, από εκεί ξεκίνησε η έρευνα για το μυθιστόρημα. Όμως γίνεται μια καλή λογοτεχνική αφορμή γιατί είναι ένα τεράστιο σημείο καμπής, το πριν και το μετά, χωρίς και με πρόσωπο. Το θέμα είναι ακριβώς αυτό, αρκεί κάτι, έστω και τόσο μεγαλειώδες, για να αναθεωρήσεις όλα όσα είσαι. Απάντηση δεν υπάρχει, το βιβλίο βάζει μόνο το ερώτημα. Αλλά αξίζει κανείς να αναρωτηθεί.
Ερώτηση 8η: Η συζήτηση με έναν ειδικό, πχ ψυχολόγο, θα βοηθήσει τον Διονύση να προχωρήσει. Ένα δεύτερο “μάτι”, ειδικό ή μη, μπορεί να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε μπροστά και να δούμε υπό άλλο πρίσμα κάθε γεγονός;
K.M.: Η εμπειρία μου από την ψυχοθεραπεία λέει ναι. Είναι σημαντικό και μόνο να μιλήσεις για αυτό που είναι βαθιά μέσα σου και σε φοβίζει, μπορεί να είναι εμπειρία, σχέση, η μάνα σου, συνηθέστερα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
K.M.: Να συνεχίσουν να διαβάζουν βιβλία.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
K.M.: Είναι νωρίς να μιλήσουμε για το επόμενο βιβλίο μου. Έχω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα στα σκαριά, βέβαια κανείς δεν ξέρει αν θα ολοκληρωθεί. Έχω και μια συλλογή διηγημάτων, ποιήματα. Το σίγουρο είναι πως γράφω πολύ, όπως πάντα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Η Κατερίνα Μαλακατέ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε φαρμακευτική στο ΕΚΠΑ. Το 2013 εκδόθηκε η νουβέλα της Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Το μυθιστόρημά της Το σχέδιο (Μελάνι, 2016) ήταν υποψήφιο για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου λογοτέχνη του περιοδικού Κλεψύδρα. Διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές συλλογές, καθώς και σε πολλά έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά.
Διατηρεί το ιστολόγιο www.diavazontas.blogspot.com, ενώ είναι συνιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου Booktalks.
Χωρίς πρόσωπο
Πάνω σε έναν καβγά με τη μητέρα του, ο 23χρονος Διονύσης αυτοπυροβολείται. Το μισό του πρόσωπο διαλύεται. Χωρίς μύτη, στόμα, μάγουλα, δυσκολεύεται να φάει και να μιλήσει, επιβιώνει στη σκιά με μόνη συντροφιά τους γονείς του. Για αρκετό καιρό ζει μέσα στα σόσιαλ μίντια, κρυμμένος πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του. Ώσπου ένα βράδυ τον βρίσκει η ελπίδα, μια γιατρός τού στέλνει υλικό για την εγχείρηση που θα τον σώσει ― μεταμόσχευση προσώπου. Μπορεί όμως το πρόσωπο ενός άλλου να σου δώσει πίσω τα χαμένα χρόνια; Πώς ωριμάζει κανείς χωρίς ρυτίδες; Πώς ερωτεύεται με νέα ταυτότητα.
Ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται ζητήματα βιοηθικής, αλλά και τον έρωτα, την οικογένεια, τους μητρικούς και πατρικούς δεσμούς, τις σχέσεις την εποχή του διαδικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου