Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021

Συζητώντας με τη Μαρία Σκούλου

 

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

M.Σ.: Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να απαντήσω σ’αυτήν την ερώτηση επειδή όλοι οι συγγραφείς είναι μοναδικοί και η γραφή του κάθε συγγραφέα έχει κάτι ξεχωριστό. Αλλά αφού θέτετε έτσι το ερώτημα, ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Ντοστογιέφσκι. Γενικά μου αρέσει πολύ η ρώσικη λογοτεχνία. Ξεχωρίζω όμως τον Ντοστογιέφσκι επειδή οι ήρωες του είναι απλοί και καθημερινοί.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

M.Σ.: Το πρώτο βιβλίο που είχα διαβάσει είναι ο Γάτος Γιούρι..


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

M.Σ.: Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Νομίζω ότι ήτανε μία εσωτερική ανάγκη να δημιουργώ χαρακτήρες που δίνουν τηδικήτους οπτική για την πραγματικότητα.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Το χελιδόνι και η βελανιδιά”;

M.Σ.: Το χελιδόνι και η βελανιδιά είναι ένα παραμύθι που απευθύνετε κυρίως σε παιδιά (αλλά όχι μόνο) και σκοπό έχει να φέρει λίγο πιο κοντά στην καθημερινότητα του παιδιού την απώλεια. Η απώλεια είναι ένα κομμάτι της ζωής μας με το οποίο θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Όλοι έχουμε χάσει κάποιον παππού ή κάποια γιαγιά.


Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής της συγκεκριμένης ιστορίας;

M.Σ.: Ήθελα να γράψω κάτι που θα βοηθήσει τα παιδιά να εξοικειωθούν με την απώλεια, που θα βοηθήσει τα παιδιά στην ανάπτυξη τους.


Ερώτηση 6η: Το χελιδόνι ζει μία τραγική απώλεια. Θεωρείτε ότι ο άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί με εύκολο τρόπο την απώλεια;

M.Σ.: Φυσικά όχι. Η απώλεια είναι κάτι που μπορεί πολύ δύσκολα να διαχειριστεί ένας άνθρωπος και κυρίως ένα παιδί.


Ερώτηση 7η: Η βελανιδιά θα γίνει ο παρηγορητής για το χελιδόνι. Πιστεύετε ότι ένας δικός μας άνθρωπος μπορεί να γίνει το στήριγμα για κάθε αναποδιά ή κακό γεγονός που θα έρθει στη ζωή μας;

M.Σ.: Φυσικά. Πάντα υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να μας στηρίξει σε μία δύσκολη στιγμή στη ζωή μας.


Ερώτηση 8η: Το βιβλίο σας είναι ένα παραμύθι με πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα. Ένα παιδί μπορεί να διαχειριστεί μία κατάσταση πιο εύκολα από έναν ενήλικα ή όχι; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

M.Σ.: Νομίζω ότι ένα παιδί θα διαχειριστεί διαφορετικά μία κατάσταση απ’ ότι ένας ενήλικας. Σίγουρα το παιδί νιώθει σε μεγαλύτερη ένταση τα συναισθήματα.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

M.Σ.: Θα ήθελα να πω στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του βιβλίου μου να αφήσουν το βιβλίο να τους συνεπάρει. Να πετάξουν με το χελιδόνι και να βιώσουν μαζί του την εμπειρία αυτή που οδηγεί στην αυτονομία..


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

M.Σ.: Σκέφτομαι πολλά. Το επόμενο συγγραφικό μου βήμα μπορεί να είναι στο χώρο του παιδικού βιβλίου, αλλά και του ιστορικού μυθιστορήματος.


Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!




Η Μαρία Σκούλου γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Είναι κοινωνική λειτουργός και εργάζεται στην ειδική αγωγή. Τα μεταπτυχιακά της είναι στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στην Ειδική Αγωγή στα πανεπιστήμια InstituteofEducation\ UniversityofLondonκαι \ Τμήμα Εκπαίδευσης & Αγωγής στην προσχολική \ ηλικία ΕΚΠΑ.
Το διήγημα «Το Αηδόνι και η βελανιδιά» είναι το πρώτο διήγημα της συγγραφέως που εκδίδεται. Το παιδικό της διήγημα “Το σαλιγκάρι που ήθελε να φτάσει στο φεγγάρι” έχει βραβευτεί με το Β΄ βραβείο από το λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος.
Ποιήματα της έχουν βραβευθεί από την UNESKO, το 2016 (Β΄ βραβείο), την Πανελλήνια Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Επίσης η ποιητική της συλλογή “Slide one: Το πευκοδάσος” έχει βραβευτεί με το Α΄ βραβείο αφηγηματικής ποίησης από την International Academy of Art, από την οποία η συγγραφέας έχει λάβει το διδακτορικό της στην ποίηση.





ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΚΑΙ Η ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ
Η τρυφερή ιστορία του χελιδονιού είναι η ιστορία της ζωής μας. Η αναζήτηση, η απορία, η οικογένεια, η ζωή και η απώλεια περνούν από τη συγγραφέα με απλό τρόπο μέσα από πανέμορφες εικόνες αστερόσκονης και συμπαντικής αναζήτησης.
Η βελανιδιά γίνεται η μάνα γη, ο φύλακας άγγελος μαθαίνοντας στο χελιδόνι, μέσα από μυστικές συμφωνίες με το φεγγάρι και τ’ αστέρια, την αυτονομία και τη συμφιλίωση με το παρελθόν. Η σχέση της με το  χελιδόνι ξυπνά στα παιδιά συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας  για τα ζώα, τη φύση και ό,τι μας περιβάλλει.
«Θέλω να πω τόσο πολλά, μα δεν βρίσκω το θάρρος. Θέλω να δώσω τόση αγάπη, μα νομίζω ότι οι πόρτες έχουν κλείσει. Ποτέ δεν ήθελα τα φύλλα να στέκονται μόνα τους στα κλαδιά των δέντρων. Πάντα ήθελα να τους κάνω παρέα. Νομίζω, όμως, τώρα ότι ρίζωσα σ’ αυτήν τη γη που νερό δεν δίνει. Τα κλαδιά των δέντρων είναι πυκνά και δεν μπορώ να ανέβω. Οι πλαγιές έχουνε γίνει δύσβατες, δεν είναι πια για μένα. Δεν ξέρω αν ο ουρανός χωράει την ανάσα μου».
«Τι ήταν αυτά; Ποιος τα έλεγε;» σκεφτόταν η βελανιδιά, όταν, ξαφνικά, γέρνοντας το αριστερό κλαδί της προς τη διπλανή λιμνούλα ……

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

Συζητώντας με τη Ζωή Σαββάκου

 

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ζ.Σ.: Αν εννοείτε παιδικών βιβλίων, τα τελευταία χρόνια μου αρέσουν πολύ τα βιβλία της Κατρίνας Τσάνταλη, μα και αρκετών ξένων συγγραφέων όπως ο Peter Raynolds. Γενικά για βιβλία ενηλίκων έχω μια αγάπη στον Fredrik Backman και στον Nicolas Barreau.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ζ.Σ.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μόνη μου σε ηλικία 6 ετών ήταν το βιβλίο «Κατερίνα» της Γαλατείας Γρηγοριάδου Σουρέλη. Νομίζω δεν θα το ξεχάσω ποτέ!


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ζ.Σ.: Από παιδί είχα μεγάλη ανάγκη να γράφω για να εκφράζομαι και να αποφορτίζομαι. Νομίζω η ιδέα της συγγραφής και πιο συγκεκριμένα της συγγραφής παιδικών βιβλίων, ήρθε όταν άρχισα να εργάζομαι ως νηπιαγωγός. Μέσα από το επάγγελμά μου ήρθα σε επαφή με πάρα πολλά είδη παιδικών βιβλίων και διαπίστωσα πόσο μπορούν να αγγίξουν ένα παιδί και πόσο χρήσιμο εργαλείο μπορούν να γίνουν και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Κάπως έτσι μου γεννήθηκε η ανάγκη να επικοινωνήσω κι εγώ τις δικές μου σκέψεις στα παιδιά με αυτό το γλυκό τρόπο.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η δεσποινίς Νευρανθία & ο κοκκινολαίμης”;

Ζ.Σ.: Είναι μια ιστορία αρκετά συναισθηματικού χαρακτήρα, μιας και μιλά για την αγάπη και το νόημα που δίνει στη ζωή μας. Πρόκειται για ένα γλυκό παιδικό βιβλίο, κατανοητό θεωρώ από κάθε ηλικία και αρκετά άμεσο, που δείχνει πόσο σημαντικό είναι να έχουμε αγάπη και τρυφερότητα γύρω μας, μιας και με αυτήν μπορεί να αλλάξει όλος μας ο κόσμος.


Ερώτηση 5η: Η δεσποινίς Νευρανθία έχει πολλά νεύρα και δε μιλάει σε κανέναν. Πιστεύετε ότι πάντα μία τέτοια συμπεριφορά “κρύβει” καταστάσεις από την παιδική ηλικία;

Ζ.Σ.: Όχι πάντα και όχι απαραίτητα, ωστόσο υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Το περιβάλλον που μεγαλώνουμε από παιδιά και στο οποίο διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας, σίγουρα παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξή μας. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε περιπτώσεις που μπορεί στην πορεία της ζωής μας να έχουν συμβεί γεγονότα τόσο κομβικά ώστε να μας αλλάξουν τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Η δεσποινίς Νευρανθία όμως εδώ ανήκει στην πρώτη περίπτωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ένα σημείο του βιβλίου.


Ερώτηση 6η: Η Νευρανθία οτιδήποτε έχει σχέση με χαρά, χαμόγελα και αγάπη το σνομπάρει και του γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη καθώς στη ζωή χρειάζεται μόνο υπευθυνότητα και σκηλρή δουλειά. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτή η στάση ζωής αντίστοιχων ανθρώπων με τέτοια μόνο ζωής και πεποιθήσεις;

Ζ.Σ.: Κοιτάξτε όπως ανέφερα και παραπάνω πολλές φορές έτσι μαθαίνουμε από μικροί ότι είναι ο «σωστός» και ενδεδειγμένος τρόπος ζωής, ωστόσο σίγουρα, ειδικά στις μέρες μας που η καθημερινότητά μας είναι περισσότερο πιεσμένη και οι στιγμές χαλάρωσης λιγοστεύουν, πολλοί άνθρωποι «ξεχνούν» ή και δεν προλαβαίνουν, να δώσουν σημασία στις μικρές στιγμές που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Τρέχουν πίσω από τις ευθύνες και είναι φυσικό οι προτεραιότητες καμιά φορά να αλλάζουν. Ένας ήρεμος καφές στο μπαλκόνι με ένα φίλο, μια αγκαλιά με το σύντροφό τους, ένα χαμόγελο του παιδιού τους, καμιά φορά πάνω στο τρέξιμο της επιβίωσης θεωρούνται δεδομένα και μπαίνουν στην άκρη.


Ερώτηση 7η: Ένας μικρός κοκκινολαίμης θα αλλάξει τη ζώη της. Κατά την προσωπική σας και επαγγελματική σας εμπειρία, ως εκπαιδευτικός και γνώστρια της σχολικής ψυχολογίας μετά από το σεμινάριο που παρακολουθήσατε, είναι εφικτό ένα γεγονός να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία κάποιου ή χρειάζεται και κάτι ακόμα, και τι θα μπορούσε να είναι αυτό ή αυτά;

Ζ.Σ.: Γενικά θεωρώ ότι μερικά από τα πιο μικρά πράγματα έχουν τη δύναμη να αλλάξουν ολόκληρή τη ζωή κάποιου. Ειδικά σε έναν άνθρωπο σαν τη Νευρανθία που η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας από τη ζωή της είναι εμφανής, αρκεί μια μικρή δόση για να ξεδιπλώσει όλο το μεγαλείο που κρύβει στην ψυχή του. Φυσικά όσο πιο ανοιχτοί είμαστε και δεκτικοί σε νέες προκλήσεις και συναισθήματα, τόσο πιο εύκολα μπορεί να πετύχουμε την αλλαγή.


Ερώτηση 8η: Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε τη συγκεκριμένη παιδική ιστορία;

Ζ.Σ.: Νομίζω η περίοδος της πανδημίας με επηρέασε αρκετά. Οι άνθρωποι γίναμε περισσότερο νευρικοί, κλειστήκαμε περισσότερο στον εαυτό μας κι απομονωθήκαμε. Το μόνο που έσωζε την ψυχική μας υγεία ήταν η αγάπη των πολύ κοντινών μας ανθρώπων. Κάπως έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα παραμύθι για έναν χαρακτήρα περισσότερο μονόχνοτο και νευρικό και βγήκε η δεσποινίς Νευρανθία, η οποία είχε τρομερή ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ζ.Σ.: Να μην ξεχνούν τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας!


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Ζ.Σ.: ‘Ηδη από τις εκδόσεις The book project κυκλοφόρησε μόλις ένα εντελώς διαφορετικό παιδικό βιβλίο μου, «Η Άρτεμη και το παντελόνι», μέρος της σειράς «Ιστορίες από τον Όλυμπο», που πραγματεύεται καταστάσεις και ανησυχίες ενός καθημερινού σύγχρονου κοριτσιού, που σπάει τα στερεότυπα, με μερικές δόσεις στοιχείων από τη θεά Άρτεμη της μυθολογίας.


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Ζ.Σ.: Εγώ σας ευχαριστώ!





Η Ζωή Σαββάκου γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε το 2014 τις σπουδές της στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και από τότε εργάζεται ως νηπιαγωγός στην ιδιωτική εκπαίδευση. Στη δουλειά της θεωρεί πολύ σημαντικό προσόν το κομμάτι της ενσυναίσθησης και της κατανόησης της ψυχολογίας του παιδιού, για τον λόγο αυτό έχει παρακολουθήσει το ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Η καθημερινή ενασχόληση και η ουσιαστική επαφή της με τα παιδιά τής δημιούργησαν την ανάγκη να μοιραστεί τις ιστορίες της μαζί τους κι έτσι ξεκίνησε η συγγραφική της πορεία. Εξαιτίας της αγάπης της για τη συγγραφή έχει συμμετάσχει και ολοκληρώσει εκπαιδευτικά προγράμματα δημιουργικής γραφής διηγήματος, παραμυθιού κ.ά. Με τα βιβλία της ελπίζει να δημιουργήσει ξεχωριστές και όμορφες αναμνήσεις στους μικρούς της αναγνώστες. 





Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΝΕΥΡΑΝΘΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
Η δεσποινίς Νευρανθία ήταν γεμάτη νεύρα. Την ενοχλούσε ο ήλιος, τα λουλούδια, οτιδήποτε φωτεινό, γλυκό, ζεστό ή τρυφερό της ήταν ανυπόφορο. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, όλα του κόσμου τα όμορφα για εκείνη ήταν περιττά. "Δεν χρειάζεται η χαρά για να συνεχιστεί η ζωή μας, αρκεί η υπευθυνότητα και η σκληρή δουλειά", έλεγε και άφηνε το χώμα να ξεραθεί, ξερίζωνε τα μικρά βλασταράκια, έδιωχνε τα πουλιά μέχρι... που στο παράθυρό της εμφανίστηκε ένας τόσος δα μικρός Κοκκινολαίμης μ' ένα όμορφο, μελαγχολικό κελάηδημα. Άραγε, η ομορφιά, η αθωότητα, η γλυκειά συνήθεια θα μπορέσουν να αλλάξουν τη διάθεση της δεσποινίδος Νευρανθίας;

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2021

Συζητώντας με την Ειρήνη Μακρυδάκη

 

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

E.M.: Αγαπημένη μου συγγραφέας είναι η Πηνελόπη Δέλτα και από τους ξένους συγγραφείς ο Ρώσος  Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

E.M.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα και κυριολεκτικά μαγεύτηκα, ήταν της Αγκάθα Κρίστι "Δέκα μικροί νέγροι". 


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

E.M.: Αυτό που με ώθησε να ξεκινήσω τη συγγραφή παιδικών βιβλίων είναι η αγάπη μου για τα παιδιά. Η συγγραφή, είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, ο οποίος μου ανοίγει συναρπαστικές οδούς συνδιαλλαγής μαζί τους. Παράλληλα μου δίνει τη δυνατότητα να αφήσω μία μικρή παρακαταθήκη ντυμένη σε ένα υπέροχο περιτύλιγμα που λέγεται παραμύθι!! στις επόμενες γενιές.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ρήγας Κ9”;

E.M.: Ο Ρήγας Κ9 είναι ένα βιβλίο που προάγει τον αλτρουισμό, τον εθελοντισμό, τη φιλοζωία και την αγάπη και τον σεβασμό για το περιβάλλον και τον χώρο που ο δημιουργός μάς χάρισε...
Ο πρωταγωνιστή μας ο Ρήγας, αντισυμβατικός κι επαναστάτης, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή του ονόματός του, παίρνει ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά: βλέπει, σχολιάζει και μάς μεταφέρει τις απόψεις του αλλά και όλων των άλλων ζώων για τον κόσμο. Βοηθάει με τον τρόπο του στην αλλαγή της συμπεριφοράς των παιδιών προς τα ζώα. Τους μαθαίνει ότι τα ζώα είναι συναισθανόμενα όντα, τα οποία βιώνουν τον πόνο, τη δίψα, την εγκατάλειψη καθώς και κάθε μορφή κακοποίησης που υφίστανται από τους ανθρώπους


Ερώτηση 5η: Τα αδέσποτα ζώα αντί να μειώνονται, αυξάνονται. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

E.M.: Η αύξηση που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια στα αδέσποτα είναι κυριολεκτικά μια σύγχρονη πληγή για την κοινωνία μας. Βασική αιτία θεωρώ την πνευματική  πτώχευση και την επικράτηση του υλιστικού Πνεύματος στη ζωή μας, που δυστυχώς έχει επικρατήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Γίναμε όλοι ευάλωτοι στην υιοθέτηση φθηνών προτύπων ζωής, που χαρακτηρίζονται από ρηχή... για να μην σας πω μηδενική σκέψη... κι έλλειψη ενσυναίσθησης. 
Έναν άλλο λόγο, τον οποίο θεωρώ ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ήταν η έλλειψη αυστηρού νομικού πλαισίου, ώστε να τιμωρούνται  οι παραβάτες.


Ερώτηση 6η: Ο Ρήγας θα αποδειχθεί ένας ικανός σκύλος και μέσα από τις περιπέτειες θα μας διδάξει πολλά πράγματα. Για ποιον λόγο θελήσατε να γράψετε μία τέτοια ιστορία;

E.M.: Ο Ρήγας είναι ένας επαναστάτης!!!!.
Δεν μπορεί να αποδεχτεί την κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων όλων των ζώων. Έτσι, λοιπόν, με όπλα του τον αλτρουισμό, τον εθελοντισμό και την αγάπη ξεκινάει έναν μαραθώνιο αγώνα να αφυπνίσει όλα τα αδέσποτα της παρέας του και κατ'επέκταση όλα τα παιδιά του κόσμου και φυσικά  όλους εμάς τους μεγάλους. 
Μπήκα στη διαδικασία να γράψω αυτό το βιβλίο, γιατί έχω περίσσευμα αγάπης για τη φύση και κάθε έμβιο πλάσμα και ον πάνω στον πλανήτη. Και ακόμα γιατί θεωρώ ότι η κακοποίηση των ζώων δεν αποτελεί έγκλημα μόνο σε βάρος των ζώων αλλά είναι ένα Έγκλημα που στρέφεται τελικά σε βάρος της κοινωνίας μας και πρέπει να δουλέψουμε από πολύ μικρή ηλικία με τα παιδιά μας. Μόνο έτσι θα καλλιεργηθεί η φιλοζωία στις επόμενες γενιές. 


Ερώτηση 7η: Όπως οι άνθρωποι έτσι και τα ζώα έχουν δικαιώματα. Γιατί ο άνθρωπος δε σέβεται αυτά τα πανέμορφα τετράποδα; Ποια είναι η άποψή σας;

E.M.: Δυστυχώς πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο δεν σέβονται τα ζώα και κάθε πλάσμα πάνω σε αυτό τον Πλανήτη, αλλά είναι οι ίδιοι που τα κακομεταχειρίζονται και τα βασανίζουν. Είναι άνθρωποι χωρίς  ευσυνειδησία και αξιακές βάσεις για να κατανοήσουν ότι τα ζώα δεν είναι αντικείμενα αλλά, αντιθέτως, απολύτως συναισθανόμενα και νοήμονα πλάσματα.
Οι άνθρωποι αυτοί διαχωρίζουν τον εαυτό τους από τα άλλα ζώα κι έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο πλανήτης μας κι ο κόσμος ολόκληρος τους ανήκει... Θεωρούν τον εαυτό τους προνομιούχο ΟΝ!!! στο ζωικό μας κόσμο και τολμώ να πω ότι κουβαλάνε πολλά εσωτερικά δικά τους προβλήματα, τα οποία με μαθηματική ακρίβεια... θα τους οδηγήσουν σε εγκλήματα και σε βάρος των συνανθρώπων τους στη συνέχεια.


Ερώτηση 8η: Θεωρείτε ότι μέσω της ιστορίας σας θα καταφέρουν οι άνθρωποι να αφυπνιστούν;

E.M.: Πάντα όταν γράφω ένα βιβλίο, πιστεύω ακράδαντα μέσα μου ότι θα επηρεάσει τους ανθρώπους που θα το διαβάσουν... ειδικά τα παιδιά. Είμαι σίγουρη κι ελπίζω ότι εκπαιδεύοντας σωστά τα παιδιά μας θα καταφέρουν να εκπαιδεύσουν κι αυτά πιο σωστά τις επόμενες γενιές... Άρα θα γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

E.M.: Απευθυνόμενη στους αναγνώστες μας θα ήθελα να τους παρακαλέσω να είναι επιλεκτικοί στην αναγνωσιμότητα ενός καλού βιβλίου. Παρά την οικονομική κρίση θεωρώ ότι ένα  καλό βιβλίο δεν έχει μεγάλο κόστος, αφού μπορούμε ακόμα και να τα δανειστούμε. Εμείς οι γονείς έχουμε χρέους να παρακινούμε τα παιδιά μας στην ανάγνωση βιβλίων, γιατί θεωρώ ότι η άμυνα ενός παιδιού... αλλά κι ενός λαού ολόκληρου!!!! είναι η μόρφωση και η παιδεία του.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

E.M.: Το επόμενό μου βιβλίο είναι καθοδόν!!! 
Είναι ένα παραμύθι μαγικό, όπως και το όνομά του. 
Ο τίτλος του είναι "ΜΑΓΙΑΦΙ". Ολόκληρη η μαγεία του κρύβεται στις τρεις συλλαβές του!!! 
Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί πριν καν εκδοθεί είχε την τύχη να επιλεγεί από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και να συμπεριληφθεί σε μορφή e-book από το Τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου. Παράλληλα, μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, θα ζωντανέψει στο Christmas Kids Festival του Δήμου Αργυρούπολης - Ελληνικού, μέσα από το "Εργοστάσιο ονείρου" με τη βοήθεια και στήριξη δύο υπέροχων αξιόλογων  και πολυτάλαντων φίλων: του  Ιωάννη Σπανόπουλου και του Δημήτρη Πιέτρη.
Σίγουρα το "ΜΑΓΙΑΦΙ" είναι επηρεασμένο από την μετά  covid εποχή και την ανάγκη μας να στραφούμε ο ένας προς τον άλλο για να επιβιώσουμε ως κοινωνία.



Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!




Η Ειρήνη Μακρυδάκη γεννήθηκε στη Κρήτη και είναι μητέρα τριών αγοριών.
Υπηρετεί στην Ελληνική Αστυνομία και είναι Αντιπρόεδρος στη Διεθνή Ένωση Αστυνομικών (INTERNATIONAL POLICE ASSOCIATION - HELLENIC SECTION).
Ορμώμενη από Παιδαγωγικές Σπουδές και από την αγάπη της για τα παιδιά ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και ποιημάτων.
Σήμερα ετοιμάζει το νέο της βιβλίο με τίτλο "ΜΑΓΙΑΦΙ".





ΡΗΓΑΣ Κ9
Ο αδέσποτος Ρήγας και η παρέα του ζουν συναρπαστικές περιπέτειες και μέσα από αυτές αναδεικνύουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, τα δικαιώματά τους, την ανάγκη σεβασμού και αλλαγής στην στάση των ανθρώπων προς αυτά.
Ο αδέσποτος Ρήγας και η παρέα του ζουν συναρπαστικές περιπέτειες και μέσα από αυτές αναδεικνύουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν,
τα δικαιώματά τους, την ανάγκη σεβασμού και αλλαγής στην στάση των ανθρώπων προς αυτά.
Εικονογράφηση: Κώστας Κοφίνας
Σχεδιασμός: Κώστας Κοφίνας
Επιμέλεια κειμένου: Χαρά Παπαδοπούλου
Επιμέλεια έκδοσης: Κατερίνα Θανοπούλου
Πίνακας της εικαστικού Νάντιας Μπαράκου
κοσμεί το εσωτερικό του βιβλίου  
Το βιβλίο, υποστηρίζεται από την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (ΠΦΠΟ) και τελεί υπό την αιγίδα του ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.

Απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας, φιλοδοξώντας να συμβάλλει στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας φιλοζωικής στάσης από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Μέρος των εσόδων της συγγραφικής αμοιβής, θα διατίθενται για την στήρι­ξη της Π.Φ.Π.Ο. και του λογαριασμού των ορφανών της Ελληνικής Αστυνομίας.