Συζητώντας με τη Λένα Μερίκα

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Λ.Μ.: Ο Ευγένιος Τριβιζάς.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Λ.Μ.: «Το Ασχημόπαπο» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Για μένα παραμένει μέχρι σήμερα το απόλυτο, το συγκλονιστικότερο παραμύθι όλων των εποχών!

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Λ.Μ.: Η πρόωρη συνταξιοδότησή μου, ως μητέρας ανηλίκων, από το ΙΚΑ. Αργία μήτηρ πάσης ... κακίας, δε λένε;  Ίσως, αλλά στην περίπτωσή μου και μήτηρ δημιουργικής ενασχόλησης. Άξαφνα υπήρχε αρκετός διαθέσιμος χρόνος να πειραματιστώ με τη συγγραφή, ενός θεατρικού έργου αρχικά, και ιστοριών για εφήβους στη συνέχεια, συμμετέχοντας σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς που τυχαία υπέπεσαν στην αντίληψή μου – συχνά η παρέμβαση της τύχης χαράζει δρόμους.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ζωή στα ροζ”;

Λ.Μ.: Κοινωνικό μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή αλλά και χιουμοριστικές ανατροπές, για εφήβους και όχι μόνο.

Ερώτηση 5η: Το δαιμόνιο ντετεκτιβικό δίδυμο Μίλτος – Θεοδώρα θα μπλέξει σε νέες σπαρταριστικές περιπέτειες. Υπάρχει κάποια συνταγή, κατά τη γνώμη σας, για την επιτυχία μιας σειράς ιστοριών με τους ίδιους βασικούς χαρακτήρες όπως είναι οι δικές σας;

Λ.Μ.: Αν υπήρχε τέτοια συνταγή, θα την εφαρμόζαμε όλοι χωρίς δεύτερη σκέψη. Πολλοί είναι οι παράγοντες που συντελούν στην επιτυχία ή μη μιας σειράς ή ενός μεμονωμένου έργου: Η συντομία, η αποφυγή πλατειασμών, διδακτισμού και σοβαροφάνειας, μια ιστορία που να αφορά το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Η συνύπαρξη των ίδιων βασικών ηρώων σε πολλές ιστορίες μιας σειράς βοηθάει κατά τη γνώμη μου τόσο τον συγγραφέα, που έχει να χειριστεί οικεία, αγαπημένα του πρόσωπα, όσο και τον αναγνώστη, που καλείται να μοιραστεί τη ζωή παλιών του φίλων.

Ερώτηση 6η: Η Ζωή θα βιώσει το bullying και όχι μόνο. Πιστεύετε ότι μέσα από τέτοια βιώματα ο άνθρωπος βγαίνει πιο δυνατός ή γίνεται πιο αδύναμος, πιο ευάλωτος ή/και πιο ευαίσθητος;

Λ.Μ.: Αρχικά γίνεται πιο ευάλωτος και πιο ευαίσθητος, η αδυναμία του όμως μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη, αν κατορθώσει να αντιπαρατάξει στο bullying τη δική του αυτοπεποίθηση, που απορρέει από τη συνειδητοποίηση της θρασυδειλίας και της απόλυτης καφρίλας όσων τον πλήγωσαν.

Ερώτηση 7η: Η ιστορία σας αποτελείται από δόσεις άφθονου γέλιου και δράματος. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη ζωή όλων μας. Ποια κομμάτια αποτυπώνονται ανεξίτηλα στην ψυχή των ανθρώπων και γιατί, ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Λ.Μ.: Στην ψυχή του εκάστοτε πάσχοντος αποτυπώνονται, νομίζω, τα δραματικά κομμάτια. Στη μνήμη πάλι όσων είναι απ’ έξω, αποτυπώνονται οι κωμικές πλευρές των, έτσι κι αλλιώς, συχνά κωμικοτραγικών γεγονότων. Με την πάροδο του χρόνου, βέβαια, μπορεί ενίοτε και ο παθών να εντοπίζει την αστεία πλευρά πολλών παθημάτων του και να γελάει συγκαταβατικά με τον παλιό ευάλωτο εαυτό του, πράγμα που σημαίνει ότι έχει θεραπευθεί από τον πόνο που κάποτε του προκάλεσαν. Έτσι ειν’ η ζωή....

Ερώτηση 8η: Στην ιστορία σας βλέπουμε πολλά κοινωνικά θέματα της σημερινής, και όχι μόνο, εποχής να ξεδιπλώνονται. Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα να τα εντάξετε εντός του κειμένου σας;

Λ.Μ.: Θέλησα, ξέρετε, στο μέτρο που μπορώ, να θίξω κάποια θέματα, προκειμένου να βοηθηθεί ο αναγνώστης να συνειδητοποιήσει πόσο τυχεροί είμαστε σήμερα, ιδίως εμείς οι γυναίκες, σε σχέση με άλλες, όχι πολύ παλαιότερες, εποχές. Έχουμε την τάση να είμαστε ... κακομαθημένοι, να γκρινιάζουμε, να διεκδικούμε τα πάντα και να τα θεωρούμε αυτονόητα. Ας αποτίσουμε φόρο τιμής στις γυναίκες, της επαρχίας κυρίως αλλά όχι μόνο, που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθερες και – χμ ... σχεδόν – ισότιμες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε τους αγώνες υπέρ της ισότητας, της αλληλεγγύης και, εν τέλει, της αγάπης μεταξύ όλων μας, ασχέτως γένους, φυλής ή χρώματος.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Λ.Μ.: Stay cool! Ό,τι και να συμβαίνει, το μέλλον είναι στα χέρια σας και μόνο!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Λ.Μ.: Είχα σκοπό να βάλω τον Μίλτο και τη Θεοδώρα να διερευνούν κάποιες σκοτεινές ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου κάπου στην ελληνική επαρχία, ο κορονοϊός όμως δεν επιτρέπει για την ώρα τις αναγκαίες μετακινήσεις μου με σκοπό την επιτόπια έρευνα, οπότε ... ίσως βάλω τους ήρωές μου να μάχονται με τον δικό τους ανορθόδοξο τρόπο ενάντια στη μοχθηρή πανδημία, που αιχμαλωτίζει τις ζωές μας.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Λ.Μ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά, όλη η χαρά δική μου!

Η Λένα Μερίκα γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Oικονομικά στη Βιένη και εργάστηκε είκοσι τρία χρόνια στον ιδιωτικό τομέα.

Στον χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους πρωτοεμφανίστηκε το 1999 με δύο συγχρόνως βιβλία, βραβευμένα από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει δεκαεφτά μυθιστορήματά της για εφήβους και δύο για ενήλικες, οχτώ εικονογραφημένα παραμύθια, μία συλλογή διηγημάτων και πολυάριθμα διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.

Aπό το 2000 ως σήμερα, στην εφημερίδα Κηφισιά, από τη στήλη του γάτου Φρίξου, σατιρίζει έμμετρα την επικαιρότητα. Επίσης, έχει γράψει θεατρικά έργα και σενάρια.

Τα έργα της, που ξεχωρίζουν για τον χιουμοριστικό και ανάλαφρο (αλλά όχι «ελαφρό») τρόπο γραφής τους, έχουν σχεδόν στο σύνολό τους αποσπάσει τιμητικές διακρίσεις, με κορυφαία τη βράβευση της συγγραφέως από την Ακαδημία Αθηνών – Bραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας του Iδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, 2004.

ΖΩΗ ΣΤΑ ΡΟΖ

Το δαιμόνιο ντετεκτιβικό δίδυμο Μίλτος - Θεοδώρα επί τα ίχνη της δεκαοκτάχρονης Ζωής και της νεαρής θείας της, που έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

Μόνο ρόδινη δεν ήταν η ζωή της Ζωής μέχρι σήμερα. Μοναδική ροζ πινελιά, η καδένα με τη ροζ κουκουβάγια, ενθύμιο από μια μάνα την οποία δεν γνώρισε ποτέ – μια μετανάστρια που αναγκάστηκε να φύγει από τη νέα της πατρίδα κυνηγημένη, ή μια αδίστακτη τυχοδιώκτρια που παράτησε σύζυγο και παιδί για να κάνει τη ζωή της; Και ποια είναι η νεαρή θεία, φύλακας άγγελος της Ζωής;

Καθώς κανένας στον τόπο καταγωγής ανιψιάς και θείας δεν φαίνεται να νοιάζεται για την εξαφάνισή τους, ο Μίλτος και η Θεοδώρα αρχίζουν μια εξονυχιστική έρευνα, που μέσα από κωμικοτραγικά γεγονότα θα τους οδηγήσει στην ανακάλυψη ενός κόσμου ασφυκτικού, συχνά αμείλικτου, για το γυναικείο φύλο.

Ερευνώντας την υπόθεση, οι δύο φίλοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους και ανταλλάσσουν καυστικά σχόλια για τη θέση της γυναίκας σήμερα, την πολιτική ορθότητα, το Μe Τοο.

Τελικά η σύγκρουση αρσενικού - θηλυκού δεν έχει τέλος!

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η Λένα Μερίκα με αστείρευτο κέφι στήνει το σκηνικό για μια εξαιρετική περιπέτεια όπου οι ήρωές της θα πρέπει να εκμεταλλευτούν πολλές και διαφορετικές δεξιότητες μέχρι να φτάσουν στο τέλος. Θα είναι άραγε αίσιο;

Έρρικα Αθανασίου, kifisianews, 07/2020

https://www.kifisianews.gr/peripeteies-to-kalokairi

Η Λένα Μερίκα γράφει ένα βιβλίο μυστηρίου για εφήβους. Ένα βιβλίο όπου το πραγματικό μυστήριο είναι το πώς κατορθώνουμε ακόμα και σήμερα να σφηνώνουμε τα στερεότυπα στο μυαλό των παιδιών μας.

[...] Εντέλει, ναι, την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, πρέπει ακόμα να πούμε πολλά για την ισότητα όχι μόνο ανδρών και γυναικών, αλλά όλων των ανθρώπων.

Μαρία Σούμπερτ, ΘεαΘήναι, 21/07/2020

http://www.theathinai.com/tauepsilonchinuepsilonsigma--piomicronlambdaiotatauiotasigmamuomicronsigma/9055625

Συζητώντας με τον Κώστα Θεολόγου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Κ.Θ.: Δεν έχω αγαπημένους ή αγαπημένες. Μέλισσα είμαι, διαβάζω και θαυμάζω… πρωτίστως τον επικό Όμηρο, τον οξυδερκή Μιχάλη Καραγάτση, τη στοχαστική Άιρις Μέρντοχ, τον Χένρι Μίλερ στον Καιρό των Δολοφόνων, τον Τζ. Ντ. Σάλιντζερ με τον χαρακτήρα του Χόλντεν Κόλφιλντ, τον διεισδυτικό Αλμπέρτο Μοράβια, τον φιλοσοφημένο Οκτάβιο Παζ στη Διπλή Φλόγα, τον Ζαν Ζενέ στο Εργαστήρι του Αλμπέρτο Τζακομέτι, τον ιερομόναχο Συμεών στα Χάι Κου του…

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Κ.Θ.: Να μια ερώτηση ψυχαναλυτικώς ενδιαφέρουσα… Αν θυμάμαι καλά, οκτάχρονος, διάβαζα το καλοκαίρι του 1968-1969, χούντα ήταν τότε, βιογραφίες ηρώων της παλιγγενεσίας του 1821, αλλά και τον Ροβινσόνα Κρούσο του Ντάνιελ Ντεφόε. Θαυμάζω όλες αυτές τις ηρωικές προσωπικότητες, της θυσίας για την πατρίδα, της μοναξιάς και της επιβίωσης!

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Κ.Θ.: Πάντα έγραφα, από μαθητής στο σχολείο, μετάφραζα αρχαίους λυρικούς και λατίνους συγγραφείς, μεγαλώνοντας έγραφα και ποιήματα, μικρές ιστορίες… Έχω πολλά κείμενα εδώ και δεκαετίες τα οποία είτε δεν τόλμησα να εκδώσω, είτε δεν επεδίωξα να τα εκδώσω.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η κρύπτη του Βιτάλ”;

Κ.Θ.: Μια πολύ καλή ιστορία για την ανθρώπινη μοίρα με ανατροπές, όπως η ίδια ή, μάλλον, μόνον η ζωή μας προσφέρει.

Ερώτηση 5η: Τι σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο σας πόνημα;

Κ.Θ.: Το ομολογώ στο ίδιο το βιβλίο, που περιέχει αλήθειες της ζωής μου, μεταμφιεσμένες ως προς τα ονόματα και τις ιδιότητες των χαρακτήρων. Η ίδια η εγκιβωτισμένη ιστορία με ενέπνευσε, μάλλον με παρακίνησε να την γράψω.

Ερώτηση 6η: Θεσσαλονίκη, Εβραίοι, θάνατοι. Μεγάλη ιστορία κρύβεται σε αυτή την πόλη και πιθανόν να υπάρχουν πράγματα που αγνοούμε. Ένας από τους λόγους που το βιβλίο σας διαδραματίζεται σε αυτή την πόλη έχει να κάνει με τον τόπο καταγωγής σας ή είναι κάτι ακόμα πιο βαθύ;

Κ.Θ.: Υπάρχει κάτι πιο βαθύ από τον τόπο καταγωγής μας; Στο βιβλίο μου, παντού σχεδόν, καραδοκεί ανεπαίσθητα και με τρόπο γοητευτικό ο θάνατος. Στη Θεσσαλονίκη και στους θεσσαλονικείς πρέπει να αφηγηθούμε ολόκληρη την ιστορία της πόλης μετά από την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1430. Μπορεί κανείς να βρει αυτή την ιστορία σε ένα άλλο βιβλίο μου, ας το πούμε ιστορικό-κοινωνιολογικό, που κυκλοφορεί από το 2008, για την πόλη με τίτλο Χώρος και Μνήμη. Θεσσαλονίκη 15ος - 20ος αιώνας, από τις παραδοσιακές κοινότητες στην αστική νεοτερικότητα.

Ερώτηση 7η: Ο Βιτάλ θα αλλάξει ταυτότητα για να σωθεί και να πάρει πίσω όλα όσα του ανήκουν. Πόσο εύκολο ή δύσκολο θεωρείτε ότι είναι να “απαρνηθεί” κάποιος, έστω για το φαίνεσθαι, την ίδια του την καταγωγή, τη φυλή, τα πιστεύω και όλη του τη ζωή;

Κ.Θ.: Στην ουσία δεν τα απαρνείται, τα φέρει εντός του και «εκτός» του, θαμμένα στην κρύπτη του. Δύσκολο είναι αυτό, βέβαια, διότι απαιτεί έναν χαρακτήρα δυσεύρετο, φτιαγμένο για να παλεύει και να επιβιώνει προοδεύοντας.

Ερώτηση 8η: Ο Βιτάλ θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί. Την αληθινή αγάπη πιστεύετε ότι όλοι μας τη βιώνουμε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής μας ή είναι μία ουτοπία;

Κ.Θ.: Δεν νομίζω ότι όλες και όλοι βιώνουμε την αγάπη στη ζωή μας κάποια στιγμή. Πολλές και πολλοί ναι, αλλά σε ποιο επίπεδο συνείδησης και αυτογνωσίας; Είναι μακάριοι όσες/οι την βιώσουν έστω και μια φορά. Συνήθως η αγάπη η παράφορη συνοδεύεται και από προδοσία και οδύνη. Και αυτό το σκληρό βίωμα είναι πλούτος, αρκεί να αφεθεί κανείς τόσο στην ηδονή όσο και στην οδύνη της αγάπης, του έρωτα, της ζωής καθεαυτήν!

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Κ.Θ.: Να αφεθούν στην αλήθεια της ιστορίας και της αφήγησης μου.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Κ.Θ.: Ερωτικά διηγήματα, μικρές ιστορίες (petites histoires) και μια μεγάλη αφήγηση (récit) ένα υποείδος μυθιστορήματος, επιρροή μου από τον Maurice Blanchot.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Ο Κώστας Θεολόγου είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πολιτισμού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1960 και αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Νομικά και Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Paris-I, Panthéon Sorbonne) στην Κοινωνική Ιστορία και Κοινωνική Θεωρία με τον Jean-Marie Vincent, εισηγητή της Σχολής της Φραγκφούρτης στη Γαλλία. Το διδακτορικό δίπλωμά του από τον Τομέα Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ (2006) εστιάζει στις κοινωνικές ταυτότητες και στην Κοινωνιολογία του Πολιτισμού σε πολυεθνικά αστικά περιβάλλοντα. Διδάσκει σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σε άλλα πανεπιστήμια. Έχει διδάξει στην τριτοβάθμια ιδιωτική και στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση.

Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες, μεταφράσεις, συγγράμματα και έχει επιμεληθεί σημειώσεις μαθημάτων για διδακτικές ανάγκες. Έχουν δημοσιευθεί ή βρίσκονται υπό έκδοση εργασίες του (άρθρα ή κεφάλαια) σε ξενόγλωσσα και ελληνικά περιοδικά ή συλλογικούς τόμους. Κριτικά σχόλιά του για νέες εκδόσεις έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Εντευκτήριο, Διαβάζω, Το Δέντρο, Οδός Πανός κ.α. Κείμενά του βρίσκονται επίσης στα περιοδικά Αντί, Μουσική, Άρδην, Νέμεσις και στις εφημερίδες Μακεδονία, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Η Αυγή, Τα Νέα κ.α.

e-mail: theologou@gmail.com

Περισσότερα στο:

https://ntua.academia.edu/

KostasTheologou

Η ΚΡΥΠΤΗ ΤΟΥ ΒΙΤΑΛ

Ποια σχέση έχει ο νεαρός Θεσσαλονικιός αφηγητής με τον Παριζιάνο κομουνιστή ζωγράφο Μπορίς Τασλίτσκι; Πόσο αληθινή είναι η ιστορία που διηγείται ο Αθηναίος αριστοκράτης παραμυθάς;

Ένα συνταρακτικό προσκύνημα, μια μυστική τελετουργία στη μνήμη του Βιτάλ, ενός Εβραίου της Θεσσαλονίκης. Δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους – το ηδονικό Παρίσι των ’80s και η μαρτυρική Θεσσαλονίκη του Ολοκαυτώματος – συμπλέκονται αφηγηματικά. Μια σύγχρονη ιστορία που περιέχει εγκιβωτισμένη την αφήγηση των περιπετειών του ήρωά μας από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ως τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Συζητώντας με τη Χριστίνα Καρρά

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Χ.Κ.: Πάντα θεωρούσα κορυφαίο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη κι όσα χρόνια κι αν περάσουν η ζυγαριά θα γέρνει υπέρ του. Η “Φόνισσα” με είχε ταράξει, με την θετική έννοια, αρκετά ως αναγνώστρια. H τεχνική του και γενικότερα οι εικόνες που ήταν ικανός να δημιουργήσει ο Παπαδιαμάντης μέσα από τις αράδες του παραμένουν για μένα αξεπέραστα. Λατρεμένος μου είναι επίσης ο εκκεντρικός κατά πολλούς Πάτρικ Ζίσκιντ και το αριστουργηματικό του “Το άρωμα”. Απεχθάνομαι την συγγραφική μανιέρα και προσπαθώ να την αποφεύγω κι εγώ η ίδια.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Χ.Κ.: Διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγαλωμένη στην Γερμανία όπως ήμουν, διάβασα για πρώτη φορά κάποιο γερμανικό ευθυμογράφημα ωστόσο μου άρεσαν πολύ και οι μύθοι του Αισώπου, τους οποίους και προτιμούσα από τα άλλα κλασικά παραμύθια.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Χ.Κ.: Όλα και τίποτα! Κάποια στιγμή η ψυχή αναζήτησε προφανώς τρόπους να “εξομολογηθεί” με την βοήθεια της πένας. Έγραφα από μικρή δίχως όμως να έχω κατά νου την συγγραφή μελλοντικά. Έρχεται όμως η ώρα που απλά καταλαβαίνεις πως τα χειρόγραφά σου ασφυκτιούν πλέον μέσα στο συρτάρι και δοκιμάζεσαι ως συγγραφέας. Για μένα συγγραφή σημαίνει εξομολόγηση της ψυχής με την ελπίδα να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει πεπονάκι”;

Χ.Κ.: Προτιμώ να μιλούν οι άλλοι για τα βιβλία μου. Παρόλα αυτά θα έλεγα πως είναι ένα βιβλίο αρκετά διδακτικό μες την απλότητά του, ένα βιβλίο που τονίζει πόσο σημαντικό είναι να αποδεχόμαστε τον άλλον έτσι όπως ακριβώς είναι. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ και στον εξαίρετο εικονογράφο Κουμπάτη Δημήτρη, ο οποίος έχει ζωντανέψει με τον καλύτερο τρόπο τους ήρωες της ιστορίας.

Ερώτηση 5η: Το λεμονάκι είναι ξινό αλλά η ψυχή του είναι γλυκιά. Αντιθέτως, το πεπονάκι είναι γλυκό αλλά στη συμπεριφορά απότομο και ξινό. Για ποιον λόγο αναδείξατε αυτές τις διαφορές; Ποιος ήταν ο βαθύτερος στόχος σας;

Χ.Κ.: Κάθε παραμύθι οφείλει να περνάει τα μηνύματά του. Όταν γράφω ένα παραμύθι ή μια παιδική ιστορία μου αρέσει να παίζω με τις αντιθέσεις. Μέσα από αυτές το παιδί έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα. Ναι ο Ξινούλης όπως εξάλλου μαρτυράει και το όνομά του είναι ξινός και παρορμητικός και ναι ο Μελένιος το πεπονάκι γλυκός κι εκ πρώτης όψεως ήρεμος και μετρημένος. Τα φαινόμενα όμως απατούν καθώς ο Ξινούλης αποδεικνύεται εντέλει πιο καλόκαρδος από τον Μελένιο που στο τέλος βέβαια γίνεται φίλος με τον Ξινούλη. Στόχος μου ήταν λοιπόν να περαστούν τα μηνύματα: Μην κρίνετε μονάχα από την εμφάνιση ή με βάση την πρώτη εντύπωση. Και το να είσαι ξεχωριστός ή να έχεις κάποια ιδιαιτερότητα δεν σημαίνει πως πρέπει να σε αποκλείουν.

Ερώτηση 6η: Στο μανάβικο του κυρ Νικολή υπάρχουν λογής φρούτα και λαχανικά με ποικίλες απόψεις. Πρόκειται για μια μικρογραφία της σύγχρονης κοινωνίας. Αυτός ήταν ο σκοπός σας εξ' αρχής ή προέκυψε κατά την πορεία της συγγραφικής σας δημιουργίας;

Χ.Κ.: Ποτέ δεν γράφω έχοντας κάποιο συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου. Σε κάθε βιβλίο μου υπάρχει το τελείως αυθόρμητο, το της έμπνευσης εκείνη την στιγμή. Οπότε όχι, απλά προέκυψε, μου άρεσε και το κράτησα.

Ερώτηση 7η: Όπως στο βιβλίο σας έτσι και στη ζωή; Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Χ.Κ.: Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα! Πρέπει επιτέλους να εστιάζουμε και σε αυτό που δεν λαμπυρίζει απλά και μόνο χάριν εντυπωσιασμού αλλά σε εκείνο που φέρει μια εσωτερική και πιο ουσιώδη λάμψη. Ισχύει και για μας τους συγγραφείς αυτό, ας είμαστε καμιά φορά πιο ταπεινοί με κάποιες δηλώσεις που κάνουμε!

Ερώτηση 8η: Παραμύθι ή μυθιστόρημα; Πού γέρνει η ζυγαριά και γιατί;

Χ.Κ.: Αγαπώ το παραμύθι, είμαι ερωτευμένη με το μυθιστόρημα! Το παραμύθι το θέλω έξυπνο, να δίνει φωνή κι ανθρώπινη υπόσταση ακόμη και σε αντικείμενα. Το παραμύθι βέβαια σε περιορίζει κάπως ως προς το λεξιλόγιο και την θεματολογία ωστόσο αναβαθμίζεται κατά πολύ από μια καλή εικονογράφηση. Από την άλλη όταν γράφεις ένα μυθιστόρημα υπάρχει μια απίστευτη ευφορία! Μου αρέσει ιδιαίτερα το ιστορικό μυθιστόρημα κι όλα όσα το συνοδεύουν. Μάλλον καταλάβατε προς τα πού γέρνει περισσότερο η ζυγαριά!

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Χ.Κ.: Θα ήθελα να πω πολλά, αλλά ας αρκεστώ στα ακόλουθα: Να σκέφτεστε που και που και με την καρδιά, ας γίνουμε λίγο πιο άνθρωποι! Μην γίνεστε σκλάβοι των σόσιαλ μίντια, η ζωή δεν είναι εκεί μέσα! Ας γίνουμε και λίγο παιδιά, σίγουρα αυτά ξέρουν καλύτερα από μας!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Χ.Κ.: Ασχολούμαι αυτό τον καιρό με ένα δυνατό όπως πιστεύω μυθιστόρημα και με ένα παραμύθι. Εύχομαι να πάρουν και τα δύο τον δρόμο της έκδοσης.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Χ.Π.: Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την θερμή φιλοξενία!

Η Χριστίνα Καρρά μεγάλωσε στο Μόναχο Γερμανίας και μένει σήμερα στη Ναύπακτο, από την οποία και κατάγεται. Εργάζεται ως καθηγήτρια Γερμανικών ενώ στο ενεργητικό της έχει ήδη το παραμύθι Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος και το μυθιστόρημα Η κόρη του Ναζί. Γράφει με σκοπό να μεταφέρει τον παφλασμό των λέξεων σε κάθε αναγνώστη και αναγνώστρια ξεχωριστά.

(2020) Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι, Σιδέρη Μιχάλη

(2018) Η κόρη τού ναζί, Όστρια Βιβλίο

(2017) Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος, Οσελότος

Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι

Το λεμονάκι ο Ξινούλης είναι πάντα χαρούμενο και γελαστό. Ο φίλος του το πορτοκάλι, ο Βιταμινούλης, τον αγαπάει πολύ και καμαρώνει τις τούμπες του πάνω στον καταπράσινο, γεμάτο μαργαρίτες λόφο. Μόνο που το γέλιο του και οι σκανταλιές του ενοχλούν τα άλλα φρούτα και λαχανικά που βρίσκονται στο μανάβικο του κυρ Νικολή. Το πεπονάκι, ο Μελένιος, παίρνει λοιπόν μια μεγάλη απόφαση: Θα ζητήσει από τον Ξινούλη να σταματήσει να είναι χαρούμενος και να γελάει τόσο δυνατά!

Τι θα κάνει άραγε ο φίλος μας το λεμονάκι ο Ξινούλης; Δε θα είναι πια κεφάτο και διασκεδαστικό;

Διαδικτιακή παρουσίαση βιβλίου ""Αλεξάντερ Σμόρελ Η Γερμανική Αντίσταση και το κίνημα του "Λευκού Ρόδου"" της Elena Perekrestov

Ο Ανδρέας Αργυρόπουλος, η Όλγα Νικολαΐδου και ο Θανάσης Παπαθανασίου παρουσιάζουν τον Άγιο Αλέξανδρο Σμόρελ και την περιπετειώδη ζωή του με αφορμή το βιβλίο ""Αλεξάντερ Σμόρελ Η Γερμανική Αντίσταση και το κίνημα του "Λευκού Ρόδου"" της Elena Perekrestov,

την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου, 6:00 μ.μ.

Διαδικτυακή εκδήλωση μέσω της σελίδας μας στο Facebook

H Αγιότητα και το Μαρτύριο στον σύγχρονο κόσμο

Ο Αλεξάντερ Σμόρελ αποκεφαλίστηκε σε ηλικία 25 ετών, καταδικασμένος σε θάνατο για «εσχάτη προδοσία» από το ναζιστικό καθεστώς. Ανήκε στους Γερμανούς που θεώρησαν χρέος τους τη σύγκρουση με τη χιτλερική εξουσία και αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο για την ανατροπή της.

Σήμερα το έργο του «Λευκού Ρόδου» έρχεται στην επιφάνεια και ο ίδιος τιμάται ως μάρτυρας από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Μνημείο για το Λευκό Ρόδο στο πανεπιστήμιο του Μονάχου

Για τον Άγιο Αλέξανδρο Σμόρελ και το κίνημα του «Λευκού Ρόδου» θα μας μιλήσουν, με αλφαβητική

σειρά οι: Ανδρέας Αργυρόπουλος, Θεολόγος, Συγγραφέας

Όλγα Νικολαΐδου, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας και

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Θεολόγος, Διευθυντής του περιοδικού "Σύναξη"

Τη συζήτηση θα συντονίσει η εκδότρια Μαρία Κοκκίνου

Στη συζήτηση θα συμμετέχει με παρέμβασή του ο Νικόλαος Κοσμίδης, τελειόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία» (ΕΑΠ), με αντικείμενο έρευνας τη χριστιανική προφητική μαρτυρία κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Βιογραφικά ομιλητών

Ο Ανδρέας Αργυρόπουλος εδώ και τρεις δεκαετίες εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ως θεολόγος καθηγητής. Υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων στις Περιφέρειες του Βορείου Αιγαίου και της Δυτικής Μακεδονίας και ως Διευθυντής στο Ελληνικό Λύκειο Waiblingen στη Γερμανία. Διετέλεσε Πρόεδρος του «Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου, ΚΑΙΡΟΣ για την Αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης». Είναι κάτοχος δύο Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων (Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ.). Έχει εκδώσει τα βιβλία: Χριστιανοί και πολιτική δράση κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974), εκδ. Ψηφίδα, Αθήνα 2007, Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών, Αθήνα 2009, Θρησκειολογική Βιβλιογραφία, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2009, Η θεολογία της Απελευθέρωσης στο μάθημα των Θρησκευτικών, Αθήνα 2011, Θεολογία και Οικολογία, Συμβολή στην περιβαλλοντική αγωγή και την αειφόρο ανάπτυξη. Είναι διαχειριστής του ιστολογίου «Η θεολογία μεσοπέλαγα».

Η Όλγα Νικολαΐδου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της, Στέφανο Κούμπη . Οι σπουδές της ήταν στη Νομική Σχολή Αθηνών (νομικό τμήμα). Το 2008 αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Δήλος», της Δήμητρας Χατούπη. Έχει εργασιακή εμπειρία ως δημοσιογράφος, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο σε σάιτ, σε εφημερίδα και σε Γραφείο Τύπου. Ως ηθοποιός έχει κάνει αρκετές παραστάσεις στο θέατρο, παρουσιάσεις βιβλίων, ενώ έχει επίσης συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες. Τον Φεβρουάριο του 2020 έπαιξε στην παράσταση «Λευκό Ρόδο», στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», σε διασκευή –σκηνοθεσία της Δέσποινας Σαμαρά, μια παράσταση βασισμένη στην αληθινή ιστορία της ομώνυμης φοιτητικής αντιναζιστικής οργάνωσης. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια συγγραφής , ενώ με κείμενά της έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα. Τον Μάιο του 2018- κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Άνεμος Ωραίος». Έχει διδάξει για πολλά χρόνια, σε Σχολές Δημοσιογραφίας. Είχε την τιμή και την χαρά να διδάξει ελληνικά στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών για τρία χρόνια. Αυτή την περίοδο, φοιτά στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας.

Ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου γεννήθηκε το 1959 και ζει στην Αθήνα με τη σύζυγό του Ελένη Ταμαρέση και τον γιο τους Αλέξανδρο-Αρέθα. Είναι διδάκτωρ θεολογίας (1991, στο γνωστικό αντικείμενο της Ιεραποστολικής), πτυχιούχος Θεολογίας (1986) και Νομικής(1982), και υπηρετεί ως διδάσκων (ΕΔΙΠ) στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας. Ένα φεγγάρι εργάστηκε στον χώρο της Νομικής (1984-1992) και κατόπιν θήτευσε επί 25 χρόνια (1992-2017) στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με οργανική θέση στο Λύκειο Ζεφυρίου της Δυτικής Αττικής και αποσπάσεις στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από το 1998 είναι αρχισυντάκτης του θεολογικού περιοδικού «Σύναξη» από δε το 2008 διδάσκει στο μεταπτυχιακό θεολογικό πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Είναι μέλος της European Society for Intercultural Theology and Interreligious Studies, και συγγραφέας πολλών αυτοτελών έργων.

Η εκδήλωση θα γίνει με την υποστήριξη του bookia.gr

Συζητώντας με τον Γιάννη Μπούγο

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Γ.Μ.: Δύσκολο να ξεχωρίσεις ακριβώς επειδή έχουν υπάρξει πολλοί συγγραφείς που επηρέασαν σημαντικά τη σκέψη μου και το πνεύμα μου. Ωστόσο θα θυμηθώ σίγουρα το σύνολο του έργου του Γιάλομ αλλά και έναν συνάδελφό του τον Σκοτ Πεκ όπου τα δύο φανταστικά βιβλία του ο Δρόμος, ο λιγότερο ταξιδεμένος με καθόρισαν και επέδρασαν επάνω μου ήδη από πολύ νεαρή ηλικία.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Γ.Μ.: Αστειευόμενος θα πω τη "γλώσσα μου" το βιβλίο της 1ης δημοτικού από το 1982 μέχρι το 2005! Αν προσπεράσω την παιδική λογοτεχνία που διάβασα παιδί θα έλεγα ότι στην εφηβεία θυμάμαι να διαβάζω "τα ξυπνήματα" του Όλιβερ Σακς και να εντυπωσιάζομαι.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Γ.Μ.: Δε θα το απαντούσα εύκολα αυτό μιας και τα έργα που εκδόθηκαν ως τώρα εννοείται δεν είναι τα μοναδικά που έχω γράψει. Ίσως αρκούσε να πω πως αγαπώ παράφορα της λέξεις κι όλο αυτό το μαγικό χορό που μπορούν να στήνουν μεταξύ τους!! Θα έλεγα πως η συγγραφή εντοπίζεται στα πρώτα μου χρόνια στο πανεπιστήμιο. Το να κρατάω σημειώσεις, να γράφω μικρά δοκίμια ή ακόμα και ποιήματα λειτουργούσε πάντα σαν ένα πνευματικό καταφύγιο. Σήμερα εξάλλου ανακαλύπτω πόσο δημιουργικό διάλογο μπορώ να κάνω με τον παθιασμένο νεαρό εκείνης της εποχής που δεν είναι άλλος από τον παρελθοντικό εαυτό μου. Τέλος δεν θα κρύψω πως η ιδέα ενός γραπτού “αποτυπώματος” που τελικά μένει ίσως μας δίνει και μια ασυνείδητη αίσθηση.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο Χάρης μας”;

Γ.Μ.: Θα χαρακτηρίσω τον "Χάρη" πολυεργαλείο ακριβώς για τον λόγο πως το κοινό του δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς. Σαφώς αφορά ένα έργο που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των παιδιών στο ζήτημα του Αυτισμού αλλά το ίδιο θα κάνει και στους γονείς τους ή οποιονδήποτε άλλο επιθυμεί να έχει μια πρώτη "εικόνα" αυτού που δεν φαίνεται σ έναν άνθρωπο με Αυτισμό! Χρήσιμο μπορούν να το βρουν δάσκαλοι και θεραπευτές που δουλεύουν με αυτά τα παιδιά μιας και ελπίζω να κατάφερα επιμελώς στον Χάρη να δείξω έναν τρόπο αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει να προσεγγίζουμε τα άτομα σαν το Χάρη.

Ερώτηση 5η: Ο μικρός Χάρης βλέπει τα πράγματα στους χώρους με περιέργεια. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων, των αυτιστικών, που οφείλουμε να γνωρίζουμε;

Γ.Μ.: Τα άτομα που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα ενώ παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά (εσωστρέφεια και δυσκολία στην κοινωνικοποίηση, απόσυρση, απασχόληση με ειδικά ενδιαφέροντα, δυσκολία στην ομιλία κοκ) δεν μοιάζουν πάντα μεταξύ τους. Έχει μεγάλη σημασία αν μαζί με τον αυτισμό συνυπάρχουν κι άλλες δυσκολίες όπως η νοητική καθυστέρηση (που δεν είναι δεδομένη) ή/και υπερκινητικότητα. Το αυτιστικό φάσμα θα το καταλάβουμε καλύτερα σαν είναι μια πολύχρωμη παλέτα όπου κάθε άτομο έχει μοναδικά χαρακτηριστικά είτε δυνατότητες είτε αδυναμίες. Γι αυτό και κάθε παρέμβαση που σχεδιάζουμε πρέπει να εξατομικεύεται και να διαμορφώνεται ανάλογα με το μοναδικό προφίλ του κάθε ατόμου. Καλό είναι πάντως να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως υπάρχουν και άτομα με Αυτισμό που μπορεί να είναι οι “ιδιόρρυθμοι” γείτονες που ζουν μια κανονική και ανεξάρτητη ζωή.

Ερώτηση 6η: Η επικέντρωση σε ένα αντικείμενο μπορεί να ηρεμήσει αυτά τα πανέμορφα παιδιά, σύμφωνα με την ιστορία σας. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό;

Γ.Μ.: Συμβαίνει σε αυτά τα παιδιά να εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή και στερεοτυπίες που συχνά αφορά είτε την ενασχόληση με αντικείμενα ή ακόμα και μέρη αυτών (ανοιγοκλείσιμο πορτών, διακοπτών κοκ) είτε κινήσεις που κάνουν με το ίδιο τους το σώμα. Αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να αφορούν μεγάλη ποικιλία ερεθισμάτων (ακουστικά, οπτικά, απτικά ή άλλα) που αποζητούν τα παιδιά.

Ερώτηση 7η: Οι αισθήσεις είναι ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής στη ζωή ενός αυτιστικού ανθρώπου, όπως η όσφρηση, η αφή, η ακοή και η όραση. Τι ηρεμεί, όμως, πραγματικά ένα τέτοιο άτομο;

Γ.Μ.: Φαίνεται πως υπάρχει μια σημαντική συσχέτιση του άγχους που βιώνουν αυτά τα παιδιά με αυτές τις συμπεριφορές. Με άλλα λόγια αυτές τα βοηθούν να αυτορρυθμιστούν και να μετριάσουν την εσωτερική τους ένταση όπως ακριβώς και ο Χάρης. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο τρόπος λειτουργίας ενός αυτιστικού εγκεφάλου έχει σαν αποτέλεσμα συχνά τα ίδια τα παιδιά να γίνονται “υπερκαταγραφείς” της πραγματικότητας και των ερεθισμάτων γύρω τους εκεί που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε “εκπαιδευτεί” να αγνοούμε!

Ερώτηση 8η: Έχετε σπουδάσει Ψυχολογία με εξειδίκευση στον Αυτισμό. Θα θέλατε να μας μιλήσετε, να μας εξηγήσετε με λίγα λόγια τον Αυτισμό και το πώς θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με αυτά τα ιδιαίτερα και χαρισματικά παιδιά;

Γ.Μ.: Να επικοινωνήσουμε με αυτά τα παιδιά!Ναι! Αρκεί να το κάνουμε στη δική τους γλώσσα. Η ομιλία δεν είναι το μόνο μέσο. Να βρεθούμε στο επίπεδό τους και στο τρόπο τους. Λέμε πάντα ένα παιδί θα επικοινωνήσει με τον λόγο αλλά και με το φαγητό του, με το παιχνίδι του ή την τουαλέτα του. Αρκεί εμείς ως δέκτες να είμαστε έτοιμοι να δούμε το μήνυμα! Να το κάνουμε με ορθάνοιχτα μάτια και αυτιά αλλά κυρίως με ανοιχτή αγκαλιά. Πολλές φορές μιλάμε για τον αυτισμό και τη νευροδιαφορετικότητα αλλά τελικά δεν χρειάζεται να προσεγγίσουμε αυτά τα παιδιά διαφορετικά απ' ότι τα υπόλοιπα. Και εννοώ αρκεί να ψάχνουμε πάντα τη μοναδικότητα! Κανένα παιδί δε μοιάζει με κανένα τελικά για αυτό πρέπει να κάνουμε τον μικρό “κόπο” κάθε φορά να γνωρίσουμε το παιδί απέναντί μας. Κι όχι να μαντεύουμε ή να θεωρούμε τίποτα δεδομένο!

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Γ.Μ.: Ευχαριστώ θερμά τους αναγνώστες για την ενθάρρυνση και τα θερμά λόγια!! Δεν κρύβω τον ενθουσιασμό μου να βλέπω συγκινητικά σχόλια για τα βιβλία μου σε μια άκρη της Ελλάδας που δεν θα είχα σκεφτεί ποτέ ότι το δικό μου μήνυμα συμπερίληψης και αποδοχής του Αυτισμού μπορεί να φτάσει!! Να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τους συγγραφείς και να ανακαλύπτουμε συνεχώς.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Γ.Μ.: Το επόμενο συγγραφικό βήμα είναι μόνο μερικά βήματα πριν την ολοκλήρωσή του και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με την ιδέα υλοποίησής του. Και δεν θα δυσκολευτείτε να μαντέψετε τη θεματολογία!! Θα είναι όμως πια το σενάριο μιας μέρας ενός αυτιστικού νεαρού! Εκεί, επιχειρώ να συμπυκνώσω τις μεγάλες προκλήσεις της καθημερινότητάς του στη σχολική ζωή, στο σπίτι και στη βόλτα. Ψάχνω ακόμα τον “λίγο” αυτισμό μέσα στις ρουτίνες των υπολοίπων ανθρώπων, την αντίστασή τους στην αλλαγή και όλα αυτά που μας επιβεβαιώνουν ότι οι αυτιστικοί απλώς έχουν δίκιο τις περισσότερες φορές! Με την ακριβολογία τους και την ευθύτητά τους. Επιθυμώ να φωτίσω το “επειδή” της συχνά παράξενης αλλά τόσο παρεξηγημένης συμπεριφοράς τους. Είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω για θεατρική παράσταση που θα παίξουν και θα πρωταγωνιστούν τα ίδια τα παιδιά του Κέντρου που διευθύνω. Να μας μιλήσουν τελικά για τον εαυτό τους. Να μας συστηθούν!!

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Γ.Μ.: Ευχαριστώ!!!

Ο Γιάννης Μπούγος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου και αποφοίτησε το 2004. Το 2007 εξειδικεύτηκε στη Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Αιγινητείου Νοσοκομείου ενώ

παράλληλα ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς για παιδιά και εφήβους στο Αυτιστικό Φάσμα. Παράλληλα συμμετείχε στις εργασίες του Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Ενηλίκων όπου του απονεμήθηκε Δίπλωμα Εκπαίδευσης στην Ψυχοδυναμική Θεραπεία. Έχει διατελέσει επί διετίας εξωτερικός συνεργάτης του Γραφείου Κοινωνικών και Υποστηρικτικών Υπηρεσιών του Δήμου Υμηττού και της Κλινικής Doctor’s Hospital στον τομέα της μετεγχειρητικής υποστήριξης ασθενών. Από το 2008 διατηρεί ιδιωτικό γραφείο και συνεργάζεται με γενικά και ειδικά σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης όπου προωθεί και συντονίζει προγράμματα ένταξης παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, Αυτισμό. Το 2015 ίδρυσε το Εξειδικευμένο Κέντρο Αυτισμού «Σύναψις» όπου διευθύνει και συντονίζει τη διεπιστημονική ομάδα. Στον ελεύθερο χρόνο του αρθρογραφεί στον Τύπο, γράφει παιδικά διηγήματα ενώ σχεδιάζει ειδικά εκπαιδευτικά παιχνίδια. Είναι παντρεμένος και πατέρας μιας κόρης. Το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Το χωροχώρι από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.

(2020) Ο Χάρης μας, Σιδέρη Μιχάλη

(2018) Το χωροχώρι, Σιδέρη Μιχάλη

Ο Χάρης μας

Ο Χάρης έχει Αυτισμό. Για να τον γνωρίσεις καλύτερα δεν αρκεί να σου «δανείσει» τα μάτια του για να δεις τον κόσμο. Θα πρέπει να κάνει το ίδιο με τα αυτιά του, το δέρμα του ακόμα και τη μύτη του! Στον δικό του κόσμο οι παραμικρές αισθήσεις πρωταγωνιστούν. Αυτό που διαφεύγει της δικής μας προσοχής, γίνεται το βασικό συστατικό της εμπειρίας του! Η ενασχόλησή του με τα μικρά, η διαφορετική του συσχέτιση με τα αντικείμενα, μας βοηθά να αποκωδικοποιήσουμε τη συχνά παράξενη συμπεριφορά του.

Μέσα από προσωπικά βιώματα χρόνων και εμπειρία θεραπείας με παιδιά σαν τον Χάρη,ο συγγραφέας μας συστήνει σε έναν ιδιαίτερο κόσμο γεμάτο προκλήσεις, μαγεία και ικανότητες ξένες για τους περισσότερους από εμάς! Ας τον ακολουθήσουμε σε αυτή τη μικρή βόλτα κι ας κάνουμε εκείνο το επιπλέον βήμα στην κατανόηση και τελικά την αποδοχή του Χάρη.