Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

Συζητώντας με την Ελεωνόρα Κόκκινου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ε.Κ.: Θαυμάζω, αγαπώ και διαβάζω ακόμα με πολύ χαρά τα έργα του Ευγένιου Τριβιζά!


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ε.Κ.: Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι να διαβάζω- ξανά και ξανά- ήταν μια συλλογή από 40 παραμύθια για παιδιά. Παραμύθια με δράκους, πριγκίπισσες, βασιλιάδες, μάγισσες και σκούπες. Ήταν ένα βιβλίο με μικροσκοπικά γράμματα και ελάχιστες ασπρόμαυρες εικόνες. Θυμάμαι ότι ανυπομονούσα να φτάσω στην σελίδα με την εικόνα. Το έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου…


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ε.Κ.: Νομίζω ότι ήταν ένα όνειρο που γεννήθηκε στην εφηβεία μου, όταν το μολύβι μου και εγώ συνεργαζόμασταν για να γράψουμε «εφηβικά» στιχάκια. Κάναμε και οι δυο ένα μεγάλο διάλλειμα και κάποια στιγμή σχεδόν «τυχαία» ξανασυνεργαστήκαμε!


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Μια λευκή σελίδα”;

Ε.Κ.: Ένα βιβλίο που σέβεται τη φαντασία που κατοικεί στο μυαλό των μικρών μας φίλων. Είναι ένα βιβλίο που μας θυμίζει να ενισχύουμε τα θετικά στοιχεία του παιδιού. Ότι μπορούνε να διορθώνουμε «αλλιώς» τα λάθη… Για αυτό άλλωστε είναι αφιερωμένο σε μικρούς και μεγάλους που δυσκολεύονται. Στους δασκάλους που αποδέχονται, πιστεύουν και εμπιστεύονται. Νομίζω πως ο μικρός αναγνώστης εύκολα ταυτίζεται με τον κεντρικό ήρωα αφού είναι ένα συνηθισμένο παιδί που επιλέγει να μην πει δικαιολογίες αλλά να εκφράσει τη δυσκολία του. Ελπίζω και οι μεγάλοι αναγνώστες να ταυτιστούν με τον δάσκαλο, ο οποίος με τη σειρά του κατανοεί, συναισθάνεται και ενθαρρύνει το μαθητή του. Φυσικά, η υπέροχη εικονογράφηση του κ. Γιώργου Πετρίδη και η γενικότερη επιμέλεια των εκδόσεων του Μιχάλη Σιδέρη νομίζω ότι έχουν βοηθήσει σε μέγιστο βαθμό να αγαπηθεί το βιβλίο. Ευχαριστώ πολύ όλους τους συντελεστές.


Ερώτηση 5η: Ο μικρός Οδυσσέας δεν θέλει να πάει σχολείο, ούτε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην γράφει τις εκθέσεις που τους βάζει ο δάσκαλος. Οι λευκές σελίδες του τετραδίου του γεμίζουν φαντασία. Πόση φαντασία μπορεί να έχει ένα παιδί και να πλάθει τόσο όμορφες ιστορίες;

Ε.Κ.: Ο Οδυσσέας δυσκολεύεται στον γραπτό λόγο. Τα καταφέρνει μια χαρά όμως στο να πλάθει και να αφηγείται ιστορίες. Όσο περισσότερο ένα παιδί μεγαλώνει σε περιβάλλον που του επιτρέπεται να εκφράζεται τόσο περισσότερο θα μας χαρίζει λίγο από την ατελείωτη φαντασία του. Προσωπικά πιστεύω ότι η φαντασία των παιδιών είναι ατελείωτη. Οι μεγάλοι, πολλές φορές εν αγνοία μας, συμβάλλουμε στη συρρίκνωση της. Δυστυχώς, ξεχνάμε ότι τα όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου πρώτα κάποιος τα φαντάστηκε και μετά τα υλοποίησε…


Ερώτηση 6η: Ο δάσκαλος μόλις αντικρίσει τις λευκές σελίδες του τετραδίου του Οδυσσέα δε θα τον τιμωρήσει. Η μη απόδοση της τιμωρίας πόσο σημαντική είναι για το παιδί; Θα θέλατε να μας πείτε την άποψή σας;

Ε.Κ.: Η τιμωρία στηρίζεται στην άσκηση εξουσίας και δημιουργεί στρατόπεδα. Επιπλέον, «σκοτώνει» την φαντασία.. Μας έχουν μάθει – λανθασμένα- ότι ο ρόλος μας (των γονέων, των δασκάλων, των προπονητών, κ.λπ.) είναι η επιβολή τιμωρίας. Μεγαλώσαμε με αυτή την πεποίθηση. Αν εμπιστευόμασταν λίγο περισσότερο, αν δίναμε λίγο περισσότερο χρόνο στον εαυτό μας και στα παιδιά θα «ταξιδεύαμε μαζί» αλλιώς.


Ερώτηση 7η: Οι συμμαθητές του θα εκπλαγούν από τη φαντασία του. Πιστεύετε ότι αυτό θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα ή θα δεχόταν επίθεση bullying ο κάθε μικρός Οδυσσέας;

Ε.Κ.: Πιστεύω ότι στην τάξη του Οδυσσέα τα πράγματα λειτουργούν λίγο διαφορετικά. Ότι ο δάσκαλος δεν συμπεριφέρθηκε ευκαιριακά στον Οδυσσέα ενισχύοντας τον, αλλά ότι αλληλεπιδρά αποτελεσματικά με κάθε παιδί ξεχωριστά και ταυτόχρονα ενισχύει το δυναμικό της ομάδας. Και αν πάλι ένας μαθητής εκφραζόταν με επιθετικό τρόπο στον Οδυσσέα εκείνος θα επιδίωκε την «έκφραση» των συναισθημάτων και των δυο πλευρών. Χωρίς την επίκληση ενοχών, και επικρίσεις. Βλέπετε και εγώ από την πλευρά μου τώρα πόσο εμπιστεύομαι τον «δάσκαλο μου;» (γέλια). Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο.


Ερώτηση 8η: Η ιστορία σας έχει βραβευτεί από τη “Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά”. Καταρχήν, να σας συγχαρώ για αυτή σας την επιτυχία. Θα μας μιλήσετε για αυτή τη διάκριση και τι σημαίνει για εσάς;

Ε.Κ.: Το βιβλίο «Μια λευκή σελίδα», είναι η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια – μετά τα εφηβικά στιχάκια…(γέλια). Γράφτηκε με αφορμή το διαγωνισμό της Γ.Λ.Σ. και διακρίθηκε με «Εύφημο Μνεία». Όποιος γνωρίζει τη Γ.Λ.Σ. και τους διαγωνισμούς της ξέρει ότι πρόκειται για έναν σοβαρό θεσμό που έχει συμβάλει καθοριστικά στην παιδική λογοτεχνία της χώρα μας κοντά εβδομήντα χρόνια τώρα. Αισθάνομαι ευγνώμων και για την ευκαιρία και για τη διάκριση.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ε.Κ.: Στους μικρούς αναγνώστες θα ήθελα μόνο να ευχηθώ «Καλές ανα-γνώσεις!» και πολλά όμορφα ταξίδια στους κόσμους των βιβλίων. Στους μεγάλους θα ήθελα να τους παροτρύνω να κάνουν δώρα βιβλία στα παιδιά. Ακόμα και σε αυτά που ξέρουν ότι δεν διαβάζουν βιβλία.. Το μήνυμα έχει περάσει ήδη με την κίνησή μας. Τι θα γίνει παρακάτω είναι δουλειά του βιβλίου και του παιδιού!


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Ε.Κ.: Νομίζω ότι θα είναι ακόμα ένα βραβευμένο παραμύθι μου, από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών αυτή την φορά. Απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών και πάνω και πραγματεύεται την διατροφή. Είναι έμμετρο και έχει πολύ φαντασία και χιούμορ!


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Ε.Κ.: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ!





Η αλήθεια είναι ότι δε με λένε κάθε μέρα Κόκκινου στο επίθετο. Κάθε Δευτέρα μόνο! Την Τρίτη είμαι η Πράσινου, την Τετάρτη η Μαύρου, την Πέμπτη η Κίτρινου, την Παρασκευή η Μπλε και το σαββατοκύριακο είμαι η κυρία Ουράνιο Τόξο. Εσείς όμως, αν με βρείτε σε λευκές ή χρωματιστές σελίδες, στη λαϊκή, στον γιατρό, στο αστικό, να με φωνάζετε Νόρα. Δεν είμαι αστροναύτης, ούτε ναύτης. Δεν είμαι πριγκίπισσα, ούτε ο Μικρός Πρίγκιπας. Δεν τρώω σκουλήκια, ούτε αλμυρίκια. Μετράω σίγουρα ως το 100 και με βοήθεια μέχρι το 1.000.
Βιάζομαι να ξαναγίνω παιδί σε έναν κόσμο που οι μεγάλοι μόνο θα ζωγραφίζουν, θα τρέχουν, θα παίζουν κρυφτό, κυνηγητό και Ρουκ Ζουκ…
Α! και κάτι τελευταίο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θέλω να μετακομίσω στο φεγγάρι. Εσείς;
Καλές ανα-γνώσεις!
(2019) Μια λευκή σελίδα, Σιδέρη Μιχάλη





Μια λευκή σελίδα
Ο μικρός Οδυσσέας δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο δημοτικό σχολείο, δυσκολεύεται να μοχθήσει λίγο παραπάνω ώστε να είναι συνεπής στις νέες υποχρεώσεις του και μάλλον… δυσκολεύεται να μεγαλώσει! Ευτυχώς, όμως, ο δάσκαλός του πιστεύει σε εκείνον και στη «λευκή» σελίδα του!
Μπορούν άραγε, μια λευκή σελίδα, το Νησί του Λάθους και το χειροκρότημα των συμμαθητών του να κάνουν τον μικρό Οδυσσέα έναν ασταμάτητο συγγραφέα;
 
Η ιστορία μας έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

Συζητώντας με την Εύα Κασιάρου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ε.Α.: Ο Μενέλαος Λουντέμης, αυτός ήταν ο αγαπημένος συγγραφέας των παιδικών μου χρόνων. Διαβάζοντας τα βιβλία του ανακάλυψα καινούργιους κόσμους στους οποίους και ταξίδεψα.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ε.Α.: Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Δυστυχώς, δεν μπορώ να θυμηθώ.


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ε.Α.: Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου με παιδιά προσχολικής ηλικίας, γιατί ήμουν νηπιαγωγός.  Θεωρώ ότι γνωρίζω καλά, τις περισσότερες πλευρές τους. Παράλληλα με ενδιέφερε πάντα η λογοτεχνία και η καταγραφή σκέψεων και  ιστοριών. Και η συνταξιοδότησή μου, μου άφησε χρόνο ώστε να ασχοληθώ με αυτά που γνώριζα και αυτά που αγαπούσα.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Τι συμβαίνει με την κυρία Στριμμένου”;

Ε.Α.: Ένα βιβλίο για την μεγάλη αξία της συγνώμης. Ξέρουμε ότι οι ενήλικες είναι πρότυπα για τα παιδιά, πόσο μάλλον οι δάσκαλοι τους. Όταν ένας δάσκαλος ζητά συγνώμη από τα παιδιά αυτή αποκτά ειδικό βάρος. Τα παιδιά συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι αυτό, καθώς μέσα από αυτήν παραδεχόμαστε τα λάθη μας.


Ερώτηση 5η: Η κυρία Στριμμένου κατά τους μαθητές της είναι όνομα και πράγμα. Τελικά τα παιδιά είναι οι πιο σκληροί κριτές;

Ε.Α.: Είθισται να λέγετε ότι τα παιδιά είναι σκληροί κριτές. Από το βιβλίο προκύπτει ότι τα παιδιά αποδίδουν «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»


Ερώτηση 6η: Η κυρία Στριμμένου έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. Όπως διαφαίνεται από την ιστορία σας, τα παιδικά βιώματα έχουν αντίκτυπο και στην ενήλικη ζωή του κάθε ανθρώπου. Πόση δουλειά χρειάζεται να κάνει ο καθένας μας για να εφαρμόσει ένα νέο ξεκίνημα από το μηδέν, αφήνοντας πίσω όσα τον πλήγωσαν όντας παιδί;

Ε.Α.: Ξεκίνημα από το μηδέν δεν υπάρχει. Ότι καταγράφετε στην παιδική μας ηλικία μας ακολουθεί στη ζωή. Αξίζει, όμως, ένας αγώνας να γνωρίσουμε τις πληγές μας και να συμφιλιωθούμε με αυτές.


Ερώτηση 7η: Ο Μανόλης Κουλούρης, ή κοινώς, γνωστός ως Μαυροπόδης θα προσπαθήσει να αλλάξει τη δασκάλα του και να δει για ποιον λόγο συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος με κάποιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτηριστικό μπορεί να κατανοήσει περισσότερο έναν άλλον ή είναι κάτι που καλλιεργείται μέσα από το άμεσο ή έμμεσο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, στο οποίο μεγαλώνει;

Ε.Α.: Ένας άνθρωπος έχοντας βιώσει ο ίδιος την απόρριψη έχει περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσει με κατανόηση τα άτομα με κάποια ιδιαιτερότητα. Φυσικά και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν οι  γονείς  και ο ευρύτερος περίγυρος σε αποδέχονται και σε μεγαλώνουν μέσα σε ατμόσφαιρα στοργής και ασφάλειας το γεγονός αυτό αποτελεί την βάση για μια ισορροπημένη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη.


Ερώτηση 8η: Συγγνώμη, μία λέξη απλή αλλά και δύσκολη για να ειπωθεί. Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται τόσο πολύ να ζητήσουν συγγνώμη; Ποια είναι η άποψή σας;

Ε.Α.: Γιατί, πρώτα πρέπει να παραδεχτούν τα λάθη τους. Πρέπει να ακυρώσουν σκέψεις λόγια, συμπεριφορές, ακόμα και μια ολόκληρη στάση ζωής, που είναι δύσκολο. Χρειάζεται αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ε.Α.: Να αγαπούν, να αγαπιούνται και να ταξιδεύουν με το σώμα και το μυαλό τους.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Ε.Α.: Το επόμενο συγγραφικό βήμα έχει ήδη γίνει και σας το κρατώ για έκπληξη.
Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι.


Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!





Η Εύα Κασιάρου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Σπούδασε νηπιαγωγός. Εργάστηκε για χρόνια σε δημόσια νηπιαγωγεία. Από το 2002 μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 2012 ήταν αποσπασμένη στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα των σχεδίων εργασίας του προγράμματος Εκπαίδευση Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών Μαθητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εδώ και αρκετά χρόνια ασχολείται με την παιδική λογοτεχνία. Γράφει μυθιστορήματα και παραμύθια. Παραμύθια της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Σύγχρονο Νηπιαγωγείο και Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού. Διηγήματα, θεατρικά έργα και παραμύθια της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα βιβλία της Μυστήριο στην αυλή και Τι συμβαίνει με την κυρία Στριμμένου;, ενώ έχουν ήδη εκδοθεί άλλα δέκα βιβλία της.
Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Υπήρξε συνεργάτιδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο evakas2@yahoo.gr
Τα βιβλία της Εύας Κασιάρου:
Αφορμή για όλα ένα μυρμήγκι, Παρρησία, 2014
Η κυρία Φτούσου σε spa ομορφιάς, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2015
Μυστήριο στην αυλή, Κέδρος, 2015
[Β΄ Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου (IBBY Κύπρου), 2013]
Όνειρο γλυκό... σαν κουραμπιές, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2015
Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2015
Η κληρονομιά του παππού, Μίνωας, 2016
Ήσουν μόνο ένα παιδί, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2016
Ξωτικομπερδέματα, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2016
Το ξεχασμένο κλειδί, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2017
Όταν ο Ράμπο γνώρισε τη Ριρίκα, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2018
Κανελόνια μετά φόνου, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2019
Τι συμβαίνει με την κυρία Στριμμένου;, Κέδρος, 2020





ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΣΤΡΙΜΜΕΝΟΥ;
Με φωνές, τιμωρίες και παράλογες απαιτήσεις η κυρία Κατερίνα Στριμμένου, γνωστή και ως η κυρία «όνομα και πράγμα», προσπαθεί να τιθασεύσει τους μαθητές της. Όλοι την τρέμουν. Ακόμα και οι γονείς. Στα γενέθλιά της τα παιδιά, για να την καλοπιάσουν, της προσφέρουν μια ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα. Μα, ακόμα και τότε, η αντίδρασή της δεν είναι αυτή που περίμεναν!
Υπάρχει τρόπος, άραγε, οι μαθητές της, με αρχηγό τον Μανόλη Κουλούρη ή Μαυροπόδη, να την κάνουν να αλλάξει; Τι ρόλο μπορεί να παίξουν μια γάτα και μια αράχνη; Πού οφείλεται η συμπεριφορά της δασκάλας; Τι συμβαίνει, τελικά, με την κυρία Στριμμένου;
Ένα βιβλίο για τη συγγνώμη και την αξία της στη ζωή μας· για τα μικρά ή τα μεγάλα ανεξίτηλα σημάδια που δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε όσα πραγματικά έχουν σημασία.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

Συζητώντας με τη Δελίνα Βασιλειάδη για το βιβλίο της "Ρόμι και Μιράντα"

Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Δ.Β.: Λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική… Λέξεις, ήχοι, εικόνες, χρώματα… Όλα αποτελούν τμήματα της τέχνης. Από πάντα ζωγραφίζω και γράφω. Είναι για μένα μια ανάγκη, όπως η ανάσα, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, τρόπος ζωής.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Δ.Β.: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσω ένα μόνο γνώρισμα που κάνει έναν συγγραφέα –ή οποιονδήποτε καλλιτέχνη, ανεξάρτητα από το ποιο είδος τέχνης έχει επιλέξει να υπηρετεί- ξεχωριστό και αγαπητό. Το σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής μ’ αυτό που είσαι, με ό,τι νιώθεις και με ό,τι επιθυμείς να πεις...


Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Δ.Β.: Όταν γράφω, καθώς και όταν ζωγραφίζω, βρίσκομαι σ’ έναν λαβύρινθο. Ψάχνω και ψάχνομαι. Δεν γνωρίζω το πού τελικά θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι, μα αυτό είναι που με γοητεύει. Η ίδια η αναζήτηση μου αρκεί και με κάνει ευτυχισμένη. Κάθε στιγμή εξερευνώ την ψυχή μου. Με κάθε λέξη, με κάθε πινελιά δίνω στο έργο μου ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η τέχνη με ωθεί στα άκρα και με μεταμορφώνει. Προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου μέσα από την Τέχνη, μέσα από τη ζωγραφική και μέσα από τη συγγραφή. Προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ρόμι και Μιράντα”;

Δ.Β.: Το παιδικό παραμύθι μου «Ρόμι και Μιράντα», που κυκλοφόρησε το 2019 πανελλαδικά από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε εικονογράφηση της καταπληκτικής γνήσιας καλλιτέχνιδας Λουίζας Καραγεωργίου, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019. Πρόκειται μια τρυφερή ιστορία για τη φιλία, την καλοσύνη και τη διαφορετικότητα. Την αποδοχή του άλλου, αλλά και του εαυτού μας, όπως ακριβώς είναι. Δύο υπέροχα ζωάκια, μια σκιουρίνα, η Μιράντα, και μια ελεφαντίνα, η Ρόμι, ζουν σε έναν κόσμο παράξενο, όπου επικρατεί ανάμεσα στους σκίουρους και τους ελέφαντες μια ανεξήγητη έχθρα. Χωριστά παιδικά πάρκα για τους σκίουρους και χωριστά για τους ελέφαντες, χωριστά τα σχολεία και οι παιδικές χαρές… Ώσπου μια μέρα ένα ατύχημα –ένα σκουπιδάκι που μπαίνει στο ματάκι της ελεφαντίνας- αναγκάζει τα δυο αυτά κοριτσάκια να έρθουν πιο κοντά και να συνειδητοποιήσουν πόσο λάθος ήταν και είναι, τελικά, η έχθρα αυτή. Το παραμύθι είναι πολυεπίπεδο αναφορικά με τα μηνύματα που περιέχει. Αρχικά το μήνυμα είναι εξαιρετικά προφανές. Πρόκειται για την αξία της φιλίας, της αγάπης και της καλοσύνης. Όταν η Ρόμι βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση, μόνο η Μιράντα ήταν κοντά της για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα. Κατά δεύτερον είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μάθουν από νωρίς τα παιδιά μας να αγαπούν τον εαυτό τους όπως ακριβώς είναι, αλλά και να αποδέχονται και τον άλλον όπως είναι δίχως να επιδιώκουν ή να επιθυμούν να τον αλλάξουν και να τον φέρουν «στα μέτρα τους». Ο κάθε ένας μας είναι μοναδικός και υπέροχος και το οφείλουμε πρώτιστα στον εαυτό μας να το κατανοήσουμε αυτό πλήρως. Σημασία έχει να μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά ο ένας με τον άλλον, να μάθουμε να διαφωνούμε πολιτισμένα, να αντιληφθούμε πως πρέπει να μπαίνουμε και στη θέση του άλλου πριν καταλήξουμε σε ορισμένα, αυθαίρετα πολλές φορές, συμπεράσματα. Τα μηνύματα, όμως, του παραμυθιού δεν σταματούν εδώ. Αν ψάξουμε ακόμα πιο βαθιά θα ανακαλύψουμε πως το παραμύθι μας παρακινεί να επιδιώξουμε να είμαστε σκεπτόμενα πλάσματα. Επειδή κάποιος μας είπε κάτι, οτιδήποτε, και μας το παρουσίασε ως δεδομένο, αυτό τι σημαίνει; Ότι εμείς πρέπει να το αποδεχτούμε δίχως δεύτερη σκέψη; Σαφώς όχι. Οτιδήποτε κι αν μας πουν, οποιοσδήποτε κι αν μας το πει, πρέπει να τεθεί προς κρίση. Μπορεί να είναι όντως σωστό, αλλά καμιά φορά μπορεί να αποδειχθεί λάθος. Το νόημα είναι να μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να σκέφτεται και να αποφασίζει για τον εαυτό του, και να μην επιτρέπει ή να αφήνει σε κανέναν άλλον να το πράττει για λογαριασμό του. Και φυσικά αυτά τα μηνύματα δεν απευθύνονται μόνο στα παιδιά. Αλλά και στους μεγάλους. Κάποιες φορές κυρίως σε αυτούς. Πιστεύω βαθιά πως τα παραμύθια που σέβονται το παιδί μπορούν και πρέπει να διαβάζονται και από τους ενηλίκους και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή. Μέσα στα παιδικά αναγνώσματα τα μηνύματα που υπάρχουν, δοσμένα με απλό, αλλά ποτέ απλοϊκό, τρόπο είναι εξαιρετικής δύναμης και ουσίας. Και αν μπορούσαμε όλοι να ακολουθούμε αυτά τα στοιχεία στη ζωή μας –που δυστυχώς πολλές φορές τα ξεχνάμε και επιτρέπουμε στον εγωισμό μας και στο κυνήγι αποκλειστικά του προσωπικού μας συμφέροντος να κυριαρχήσουν-, αν μπορούσαμε, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε την πραγματική αξία της φιλίας, της αγάπης, της καλοσύνης, της προσφοράς, της γενναιοδωρίας, της ανιδιοτέλειας, της αποδοχής και να τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στην καθημερινότητά μας πόσο πιο διαφορετικός, πιο υπέροχος θα ήταν ο κόσμος μας…


Ερώτηση 5η: Η Ρόμι είναι μια μικρή ελεφαντίνα ενώ η Μιράντα μια σκιουρίνα. Δύο κόσμοι αταίριαστοι που συναντιόνται ξαφνικά. Πιστεύετε ότι μπορεί να δημιουργηθεί και να αντέξει μια φιλία μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων;

Δ.Β.: Το πιστεύω ακράδαντα. Ναι.


Ερώτηση 6η: Η διαφορετικότητα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θέματα που αναλύονται στο βιβλίο σας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο θεωρείτε ότι είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας;

Δ.Β.: Όλα ξεκινούν από την οικογένεια και μετά και από το σχολείο. Επομένως, όσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε τον «άλλον», τον «διαφορετικό», τόσο εύκολο είναι. Αν δείξουμε στα παιδιά τον δρόμο της αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής, αυτόν τον δρόμο και θα ακολουθήσουν. Αν τους διαβάζουμε όμορφες ιστορίες για την αγάπη και την αλληλοβοήθεια, αυτά τα στοιχεία θα επιδιώξουν να βρουν και στη ζωή τους. Η ουσία είναι πως αν φυτέψουμε σήμερα στις παιδικές καρδούλες τον σπόρο της αγάπης, αυτός ο σπόρος θα ανθίσει και θα θεριέψει στην ενήλικη ζωή τους.


Ερώτηση 7η: Η αγάπη όλα τα νικά, λέτε στην ιστορία σας. Μήπως όμως ανήκει μόνο στα παραμύθια και η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική σε έναν κόσμο με πολλά αγκάθια και προβλήματα;

Δ.Β.: Η πραγματικότητα, η καθημερινότητά μας, η σύγχρονη ζωή είναι δύσκολες, γεμάτες εμπόδια, προβλήματα και αγκάθια. Σαφώς και τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Ούτε ζούμε στην ουτοπία. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως σκύβουμε το κεφάλι, παραδίνουμε τα όπλα και εγκαταλείπουμε τον αγώνα. Όχι. Το αντίθετο. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να κατανοήσουμε την αξία, αλλά και τη δύναμη της αγάπης και της καλοσύνης. Κι αν πιστέψουμε πως η αγάπη όλα τα νικά, αν τολμήσουμε να το ονειρευτούμε και να δουλέψουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, είμαι σίγουρη πως μια μέρα το όνειρο αυτό, που ίσως σήμερα να μοιάζει απατηλό, θα γίνει πραγματικότητα.


Ερώτηση 8η: Παραμύθι και θεατρικό. Ποιο από τα δύο σας αντιπροσωπεύει περισσότερο και γιατί;

Δ.Β.: Το τελευταίο διάστημα έχουν εκδοθεί τρία παιδικά παραμύθια μου (ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη- ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2017 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Παιδική Λογοτεχνία-, ΡΟΜΙ ΚΑΙ ΜΙΡΑΝΤΑ από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη - συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019- και Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΗΣ ΠΙΠΙΛΑΣ - Βραβείο στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού από την ΑΝΙΜΑ εκδοτική το 2017), καθώς επίσης και τρία θεατρικά έργα μου από την ΚΑΠΑ εκδοτική (ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ - Α’ Βραβείο θεατρικού έργου από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2018, Έπαινος στον 37ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2018, ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2019 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Θεατρικό έργο, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Ε.Π.Ο.Κ. ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ 2019-, ΠΕΡΑΣΜΑ - Βραβείο θεατρικού έργου από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στην κατηγορία «Θεατρικό έργο» το 2017, ανακηρύχτηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟ - ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2018 και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Θεατρικό έργο- και ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ). Δεν μπορώ να επιλέξω ποιο από τα δυο λογοτεχνικά είδη με αντιπροσωπεύει περισσότερο. Και τα δύο τα αγαπώ εξίσου και με καθένα εκφράζω και κάτι διαφορετικό, κάποιο άλλο κομμάτι του εαυτού μου, που είναι γεμάτος αντιφάσεις και αντικρουόμενα στοιχεία.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Δ.Β.: Θα δανειστώ τα λόγια του θεατρικού μου ήρωα από το «Πέρασμα», του Πέτρου, ο οποίος κάποια στιγμή λέει: «Θέλω να φύγω, να πετάξω, ό,τι με πνίγει να το κάψω. Να ζήσω θέλω ευτυχισμένος, να ζήσω θέλω… Ελεύθερος».


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Δ.Β.: Πάντα προσπαθώ να είμαι σε κίνηση, τρέμω και απεχθάνομαι το τέλμα. Πάντα γράφω κάτι, πάντα ζωγραφίζω, πάντα δημιουργώ.
Λίγες μέρες πριν, κυκλοφόρησε το τρίτο θεατρικό έργο μου με τίτλο «Παράδεισος κατ’ οίκον» από την ΚΑΠΑ εκδοτική, την καλλιτεχνική μου στέγη. Είναι η ιστορία τεσσάρων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων –διαφορές στην ηλικία, στα βιώματα, στη φιλοσοφία και τις απόψεις- οι οποίοι ξαφνικά βρίσκονται όλοι μαζί σε ένα υπέροχο σπίτι, όπου τα πάντα (κυρίως καταναλωτικά αγαθά) υπάρχουν σε αφθονία και κάθε τους επιθυμία ικανοποιείται, αλλά από όπου δεν μπορούν να φύγουν. Είναι ουσιαστικά εγκλωβισμένοι και μόνοι. Αλλά βρίσκονται στον «Παράδεισο». Και μέσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις –ο χρόνος πλέον δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία- προσπαθούν να ζήσουν, να νιώσουν, να σκεφτούν. Πολλές φορές μιλούν για να μιλούν, αλλά άλλες φορές μιλούν για να τους ακούσει κάποιος, να τους καταλάβει, να τους συμπονέσει. Ίσως και να τους συγχωρέσει. Το παρελθόν, αν και οι ίδιοι επιλέγουν να το κρύβουν επιμελώς –άλλωστε, όπως πολλάκις αναφέρεται «τι σημασία έχει πια;»- πάντα κατορθώνει και εμφανίζεται στην επιφάνεια. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Ήδη με την ΚΑΠΑ εκδοτική έχουμε συμφωνήσει και για το επόμενο καλλιτεχνικό βήμα μας, το τέταρτο θεατρικό μου έργο με τίτλο «Χάρτινες μοίρες», αλλά αυτό δεν προβλέπεται φυσικά να κυκλοφορήσει άμεσα. Ίσως την επόμενη χρονιά.
Επίσης, πρόκειται να ανέβει αυτό το φθινόπωρο στο ραδιόφωνο της ομογένειας στην Αυστρία, HEPHAESTUA RADIO, από μια υπέροχη επαγγελματική ομάδα καλλιτεχνών το έργο μου «Πέρασμα». Ήδη οι πρόβες έχουν ξεκινήσει και προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Σκηνοθετεί ο Θεόδωρος Λιμήτσιος, ενώ τον πρωταγωνιστικό και πολύ απαιτητικό ρόλο της Μιράντας ερμηνεύει η Ινώ Μάτσου.
Παράλληλα, με την καλλιτεχνική διεύθυνση ενός εμβληματικού θεάτρου στην Αθήνα είμαστε σε συζητήσεις ώστε να ανεβεί ένα έργο μου -αλλά μιλούμε για την άνοιξη του 2021. Αν, φυσικά, οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Ακόμα, περιμένω με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει ο συλλογικός τόμος «Εν αρχή ην το τέλος», όπου συμμετέχω, ύστερα από πρόσκληση, με ένα μονόπρακτο θεατρικό μου έργο με τίτλο «Το τέλος του κόσμου». Πρόκειται για μια εξαιρετικά αξιόλογη δουλειά από τις εκδόσεις Ανεμόεσσα με θέμα «Το τέλος του κόσμου» και με κοινωφελή σκοπό -ένα μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο περιοδικό δρόμου «Σχεδία».
Τέλος, βρίσκομαι σε συζητήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο έκδοσης των παιδικών παραμυθιών μου. Δυστυχώς δεν είναι ακόμα κάτι ανακοινώσιμο, αλλά ελπίζω σύντομα να έχω όμορφα νέα να μοιραστώ μαζί σας.


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Δ.Β.: Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τις όμορφες από καρδιάς ευχές σας, για τη φιλοξενία, καθώς και για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.





Η Δελίνα Βασιλειάδη (www.delinavasiliadi.gr) ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη κι έχει μια κόρη. Σπούδασε χρηματοοικονομικά και λογιστική (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου. Είναι εικαστικός με συνεχή παρουσία εντός και εκτός συνόρων. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Λουξεμβούργο και τις Βρυξέλλες(2014). Χρόνια γράφει θεατρικές κριτικές (φιλμ νουάρ), έχει συνεργαστεί πολλάκις με το Κ.Θ.Β.Ε., είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ε.Λ.Β.Ε.
Διακρίσεις στη Λογοτεχνία: Α’ Βραβείο από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (2018) και έπαινος από την ΠΕΛ (37ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός) για το θεατρικό έργο Το παιχνίδι της Αλίκης, 2ο βραβείο για το διήγημα Το κορίτσι που τάιζε τα πουλιά και έπαινος για το χριστουγεννιάτικο παραμύθι Το αστεράκι στον 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος, 3ο βραβείο για το παραμύθι Η φύλακας των ξεχασμένων ονείρων στον 18ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ε.Τ.Ε.Π.Κ., βραβείο θεατρικού έργου για το Πέρασμα από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (2017), βραβείο για το παραμύθι Η νεράιδα της πιπίλας στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παραμυθιού (Anima εκδοτική), έπαινος & τιμητική διάκριση στον Β’ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Εταιρείας Γραμμάτων & Τεχνών Πειραιά.
Από τις Εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης κυκλοφορεί το παιδικό παραμύθι της Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου, από την Anima Εκδοτική Η Νεράιδα της Πιπίλας και από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ το Πέρασμα. Μέσα στο 2019 αναμένεται να κυκλοφορήσουν τα θεατρικά της έργα Το παιχνίδι της Αλίκης και Παράδεισος κατ’ οίκον από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.
(2020) Παράδεισος κατ' οίκον, Κάπα Εκδοτική
(2019) Ρόμι και Μιράντα, Σιδέρη Μιχάλη
(2019) Το παιχνίδι της Αλίκης, Κάπα Εκδοτική
(2018) Η νεράιδα της πιπίλας, Anima Εκδοτική
(2018) Πέρασμα, Κάπα Εκδοτική
(2017) Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου, Σιδέρη Μιχάλη





Ρόμι και Μιράντα
Για παιδιά ηλικίας 4+
Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί μια ανεξήγητη και παράλογη αντιπαλότητα ανάμεσα στους σκίουρους και τους ελέφαντες, η Ρόμι, μια μικρή ελεφαντίνα, και η Μιράντα, μια σκιουρίνα, θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να γίνουν φίλες. Θα καταφέρουν τα δυο κοριτσάκια να προσπεράσουν τις δυσκολίες; Θα μπορέσουν να σταθούν μαζί απέναντι στον παραλογισμό τόσων χρόνων και γενεών και να αποφασίσουν οι ίδιες για τη ζωή τους;
Μια ιστορία για το φως και την ελπίδα, τη φιλία και τη διαφορετικότητα, την αγάπη και την καλοσύνη. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως ο υπέροχος κόσμος που ονειρευόμαστε, υπάρχει. Στις καρδιές των παιδιών.