Ε.Κ.: Θαυμάζω, αγαπώ και διαβάζω ακόμα με πολύ χαρά τα έργα του Ευγένιου Τριβιζά!
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ε.Κ.: Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι να διαβάζω- ξανά και ξανά- ήταν μια συλλογή από 40 παραμύθια για παιδιά. Παραμύθια με δράκους, πριγκίπισσες, βασιλιάδες, μάγισσες και σκούπες. Ήταν ένα βιβλίο με μικροσκοπικά γράμματα και ελάχιστες ασπρόμαυρες εικόνες. Θυμάμαι ότι ανυπομονούσα να φτάσω στην σελίδα με την εικόνα. Το έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου…
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι ήταν ένα όνειρο που γεννήθηκε στην εφηβεία μου, όταν το μολύβι μου και εγώ συνεργαζόμασταν για να γράψουμε «εφηβικά» στιχάκια. Κάναμε και οι δυο ένα μεγάλο διάλλειμα και κάποια στιγμή σχεδόν «τυχαία» ξανασυνεργαστήκαμε!
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Μια λευκή σελίδα”;
Ε.Κ.: Ένα βιβλίο που σέβεται τη φαντασία που κατοικεί στο μυαλό των μικρών μας φίλων. Είναι ένα βιβλίο που μας θυμίζει να ενισχύουμε τα θετικά στοιχεία του παιδιού. Ότι μπορούνε να διορθώνουμε «αλλιώς» τα λάθη… Για αυτό άλλωστε είναι αφιερωμένο σε μικρούς και μεγάλους που δυσκολεύονται. Στους δασκάλους που αποδέχονται, πιστεύουν και εμπιστεύονται. Νομίζω πως ο μικρός αναγνώστης εύκολα ταυτίζεται με τον κεντρικό ήρωα αφού είναι ένα συνηθισμένο παιδί που επιλέγει να μην πει δικαιολογίες αλλά να εκφράσει τη δυσκολία του. Ελπίζω και οι μεγάλοι αναγνώστες να ταυτιστούν με τον δάσκαλο, ο οποίος με τη σειρά του κατανοεί, συναισθάνεται και ενθαρρύνει το μαθητή του. Φυσικά, η υπέροχη εικονογράφηση του κ. Γιώργου Πετρίδη και η γενικότερη επιμέλεια των εκδόσεων του Μιχάλη Σιδέρη νομίζω ότι έχουν βοηθήσει σε μέγιστο βαθμό να αγαπηθεί το βιβλίο. Ευχαριστώ πολύ όλους τους συντελεστές.
Ερώτηση 5η: Ο μικρός Οδυσσέας δεν θέλει να πάει σχολείο, ούτε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην γράφει τις εκθέσεις που τους βάζει ο δάσκαλος. Οι λευκές σελίδες του τετραδίου του γεμίζουν φαντασία. Πόση φαντασία μπορεί να έχει ένα παιδί και να πλάθει τόσο όμορφες ιστορίες;
Ε.Κ.: Ο Οδυσσέας δυσκολεύεται στον γραπτό λόγο. Τα καταφέρνει μια χαρά όμως στο να πλάθει και να αφηγείται ιστορίες. Όσο περισσότερο ένα παιδί μεγαλώνει σε περιβάλλον που του επιτρέπεται να εκφράζεται τόσο περισσότερο θα μας χαρίζει λίγο από την ατελείωτη φαντασία του. Προσωπικά πιστεύω ότι η φαντασία των παιδιών είναι ατελείωτη. Οι μεγάλοι, πολλές φορές εν αγνοία μας, συμβάλλουμε στη συρρίκνωση της. Δυστυχώς, ξεχνάμε ότι τα όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου πρώτα κάποιος τα φαντάστηκε και μετά τα υλοποίησε…
Ερώτηση 6η: Ο δάσκαλος μόλις αντικρίσει τις λευκές σελίδες του τετραδίου του Οδυσσέα δε θα τον τιμωρήσει. Η μη απόδοση της τιμωρίας πόσο σημαντική είναι για το παιδί; Θα θέλατε να μας πείτε την άποψή σας;
Ε.Κ.: Η τιμωρία στηρίζεται στην άσκηση εξουσίας και δημιουργεί στρατόπεδα. Επιπλέον, «σκοτώνει» την φαντασία.. Μας έχουν μάθει – λανθασμένα- ότι ο ρόλος μας (των γονέων, των δασκάλων, των προπονητών, κ.λπ.) είναι η επιβολή τιμωρίας. Μεγαλώσαμε με αυτή την πεποίθηση. Αν εμπιστευόμασταν λίγο περισσότερο, αν δίναμε λίγο περισσότερο χρόνο στον εαυτό μας και στα παιδιά θα «ταξιδεύαμε μαζί» αλλιώς.
Ερώτηση 7η: Οι συμμαθητές του θα εκπλαγούν από τη φαντασία του. Πιστεύετε ότι αυτό θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα ή θα δεχόταν επίθεση bullying ο κάθε μικρός Οδυσσέας;
Ε.Κ.: Πιστεύω ότι στην τάξη του Οδυσσέα τα πράγματα λειτουργούν λίγο διαφορετικά. Ότι ο δάσκαλος δεν συμπεριφέρθηκε ευκαιριακά στον Οδυσσέα ενισχύοντας τον, αλλά ότι αλληλεπιδρά αποτελεσματικά με κάθε παιδί ξεχωριστά και ταυτόχρονα ενισχύει το δυναμικό της ομάδας. Και αν πάλι ένας μαθητής εκφραζόταν με επιθετικό τρόπο στον Οδυσσέα εκείνος θα επιδίωκε την «έκφραση» των συναισθημάτων και των δυο πλευρών. Χωρίς την επίκληση ενοχών, και επικρίσεις. Βλέπετε και εγώ από την πλευρά μου τώρα πόσο εμπιστεύομαι τον «δάσκαλο μου;» (γέλια). Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο.
Ερώτηση 8η: Η ιστορία σας έχει βραβευτεί από τη “Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά”. Καταρχήν, να σας συγχαρώ για αυτή σας την επιτυχία. Θα μας μιλήσετε για αυτή τη διάκριση και τι σημαίνει για εσάς;
Ε.Κ.: Το βιβλίο «Μια λευκή σελίδα», είναι η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια – μετά τα εφηβικά στιχάκια…(γέλια). Γράφτηκε με αφορμή το διαγωνισμό της Γ.Λ.Σ. και διακρίθηκε με «Εύφημο Μνεία». Όποιος γνωρίζει τη Γ.Λ.Σ. και τους διαγωνισμούς της ξέρει ότι πρόκειται για έναν σοβαρό θεσμό που έχει συμβάλει καθοριστικά στην παιδική λογοτεχνία της χώρα μας κοντά εβδομήντα χρόνια τώρα. Αισθάνομαι ευγνώμων και για την ευκαιρία και για τη διάκριση.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ε.Κ.: Στους μικρούς αναγνώστες θα ήθελα μόνο να ευχηθώ «Καλές ανα-γνώσεις!» και πολλά όμορφα ταξίδια στους κόσμους των βιβλίων. Στους μεγάλους θα ήθελα να τους παροτρύνω να κάνουν δώρα βιβλία στα παιδιά. Ακόμα και σε αυτά που ξέρουν ότι δεν διαβάζουν βιβλία.. Το μήνυμα έχει περάσει ήδη με την κίνησή μας. Τι θα γίνει παρακάτω είναι δουλειά του βιβλίου και του παιδιού!
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι θα είναι ακόμα ένα βραβευμένο παραμύθι μου, από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών αυτή την φορά. Απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών και πάνω και πραγματεύεται την διατροφή. Είναι έμμετρο και έχει πολύ φαντασία και χιούμορ!
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Ε.Κ.: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ!
Η αλήθεια είναι ότι δε με λένε κάθε μέρα Κόκκινου στο επίθετο. Κάθε Δευτέρα μόνο! Την Τρίτη είμαι η Πράσινου, την Τετάρτη η Μαύρου, την Πέμπτη η Κίτρινου, την Παρασκευή η Μπλε και το σαββατοκύριακο είμαι η κυρία Ουράνιο Τόξο. Εσείς όμως, αν με βρείτε σε λευκές ή χρωματιστές σελίδες, στη λαϊκή, στον γιατρό, στο αστικό, να με φωνάζετε Νόρα. Δεν είμαι αστροναύτης, ούτε ναύτης. Δεν είμαι πριγκίπισσα, ούτε ο Μικρός Πρίγκιπας. Δεν τρώω σκουλήκια, ούτε αλμυρίκια. Μετράω σίγουρα ως το 100 και με βοήθεια μέχρι το 1.000.
Βιάζομαι να ξαναγίνω παιδί σε έναν κόσμο που οι μεγάλοι μόνο θα ζωγραφίζουν, θα τρέχουν, θα παίζουν κρυφτό, κυνηγητό και Ρουκ Ζουκ…
Α! και κάτι τελευταίο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θέλω να μετακομίσω στο φεγγάρι. Εσείς;
Καλές ανα-γνώσεις!
(2019) Μια λευκή σελίδα, Σιδέρη Μιχάλη
Μια λευκή σελίδα
Μπορούν άραγε, μια λευκή σελίδα, το Νησί του Λάθους και το χειροκρότημα των συμμαθητών του να κάνουν τον μικρό Οδυσσέα έναν ασταμάτητο συγγραφέα;
Η ιστορία μας έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου