«Οι Καταρράκτες των Ρόδων» είναι ένα πολυτελές θέρετρο στα Γαλάζια Όρη για τους γόνους καλών οικογενειών, και ταυτόχρονα το σημείο συνάντησης δυο ιστοριών που εξελίσσονται σε διαφορετικές εποχές.

Το 1926, η Βάιολετ Αρμστρόνγκ που πρόσφατα έχασε την δουλειά της και γνωρίζοντας πως  είναι υπεύθυνη για την φροντίδα της άρρωστης μητέρας της, βρίσκει εργασία εκεί χάρη στον φίλο της Κλάιβ. Η καθημερινή της συναναστροφή με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας την οδηγούν σε μονοπάτια άγνωστα για αυτήν και στους καταρράκτες συναντά το πεπρωμένο της. Γνωρίζει τον Σαμ ένα νέο άνδρα που όμως είναι αδύναμος από την εξάρτηση του στο όπιο. Όμως την μαγεύει με τους τρόπους του, και ανάμεσα τους αρχίζει μια ιστορία αγάπης, πάθους και πόνου που μπορεί μόνο να καταλήξει σε τραγωδία. Ή μήπως όχι; Το 2014,  η τριαντάχρονη Λόρεν Μπεκ έχει  γεννηθεί και μεγαλώσει στην Τασμανία και έχει ζήσει μια εξαιρετικά προστατευμένη ζωή με την μητέρα τον πατέρα και τον αδερφό της για παρέα. Πρόσφατα ξέφυγε από τον πλήρη έλεγχο της μητέρας της και πιάνει δουλειά στα Γαλάζια Όρη, στο τελευταίο μέρος που ο αποθανών αδερφός της ο Άνταμ ένιωθε ευτυχισμένος. Βρίσκει δουλειά σε μια καφετέρια που ανοίγει με τις ανακαινίσεις του ξενοδοχείου « Οι καταρράκτες των Ρόδων» και γνωρίζει τον υπεύθυνο αρχιτέκτονα των ανακαινίσεων ένα Δανό αρχιτέκτονα τον Τόμας.

Όταν από λάθος μια μέρα ο Τόμας ξεχνάει ένα σημειωμένο κλειδί του ξενοδοχείου πάνω στο τραπέζι της καφετέριας,  η περιέργεια της θα την οδηγήσει στην δυτική πτέρυγα του ξενοδοχείου, όπου θα ανακαλύψει μια στοίβα ερωτικών επιστολών μιας άλλης εποχής, αυτής του 1926 οι οποίες φέρνουν στο φως ένα παθιασμένο έρωτα και ένα τραγικό μυστικό.

Καθώς η Λόρεν ξεδιπλώνει τα μυστικά και το σκάνδαλο που περιβάλλουν την Βάιολετ και τον Σαμ, ανακαλύπτει επίσης  όλη την αλήθεια και τους λόγους  που ο αδερφός της ήταν ευτυχισμένος στα Γαλάζια Όρη, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει ότι αξίζει και η ίδια να ζήσει την πραγματική αγάπη.

Η Κίμπερλυ Φρίμαν με απλή και κατανοητή γραφή, και ένα βιβλίο γεμάτο χαρακτήρες που κερδίζουν την αγάπη και τον θαυμασμό μας ή όχι και μια ιστορία που διαδραματίζεται σε δυο διαφορετικές περιόδους, και διατηρούν την ατμόσφαιρα της κάθε εποχής τόσο ζωντανή μέσα από τις περιγραφές της, με εικόνες και τοπία που ζωντανεύουν την ομορφιά των Γαλάζιων Όρων, συναρπάζει η ερειπωμένη γοητεία του ξενοδοχείου που κάποτε άκμαζε και τα μυστικά που έκρυβε αφθονούσαν…

Συνθέτει δυο ιστορίες που ενώνονται σαν κομμάτια ενός πάζλ και  αποτυπώνει μέσα από την ιστορία της θέματα ταμπού της κάθε εποχής, δείχνοντας τα λάθη  και τις αποφάσεις που παίρνονται θεωρώντας πάντα πως είναι για το γενικό καλό, προσφέροντας μας ένα μοναδικό αποτέλεσμα αναδεικνύοντας όλα τα πρόσωπα της αγάπης…

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γερμανίας, η νεαρή Έλι τρέφει ελπίδες και μεγάλα όνειρα για μια λαμπρή καριέρα στη σκηνή της όπερας. Η φιλοδοξία της την οδηγεί στο μονοπάτι της εξαπάτησης, της απληστίας και, τελικά, των ενοχών.
Από τη λαμπερή ποπ-ροκ σκηνή του Λονδίνου ως τις μεγάλες σκηνές όπερας στην Ευρώπη, από ένα μικρό ελληνικό νησί ως τις σιωπηλές απομακρυσμένες περιοχές της Αυστραλίας με τον καυτό ήλιο, η τελευταία νότα αυτού του ντουέτου δεν πρόκειται να ακουστεί μέχρι η ιστορία να φτάσει στη συναρπαστική της κορύφωση.

Κριτική Βιβλίου “Η σιωπή του φάρου” της Kimberley Freeman

Διαβάζοντας το βιβλίο “Η σιωπή του φάρου” διαπίστωσα πως η συγγραφέας έχει εξελιχθεί. Οι ιστορίες της πλέον, του παρελθόντος και του παρόντος, είναι ισοδύναμες και με ενδιαφέρον. Καταφέρνει να σε μαγνητίσει και στις δύο ιστορίες και να βιάζεσαι να τελειώσεις το βιβλίο για να δεις το τέλος της κάθε μιας. Οι εναλλαγές γίνονται σε χρονικές περιόδους που σου αφήνουν ερωτηματικά και αγωνία.

Το 1901 έχουμε την Ιζαμπέλα, η οποία είναι η μόνη επιζώσασα του πλοίου. Ξεβράζεται στον Ορμό του Φάρου και προσπαθεί από το μηδέν να σηκωθεί στα πόδια της.

Το 2011 βλέπουμε ως κεντρική ηρωίδα τη Λίμπι, η οποία μετά το θάνατο του αγαπημένου της Μαρκ αποφασίζει να εγκαταλείψει το Παρίσι και να γυρίσει στη γενέτειρά της. Μόνο που εκεί δε θα τύχει της καλύτερης αποδοχής από την αδερφή της Τζούλιετ.

Η σπουδαιότητα του οικογενειακού δεσμού είναι διάχυτη και στις δύο ιστορίες. Ακόμα και η αγάπη και ο έρωτας παίζουν σημαντικό παράγοντα και στις δύο. Βλέπουμε μέσα από τις Ιζαμπέλα και Λίμπι,αρχικά μία παραίτηση από τη ζωή αλλά σιγά σιγά και βρίσκοντας το θάρρος και τη δύναμη να παλεύουν να επιβιώσουν και να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στις ίδιες.

Άκρως συγκινητικό και τρυφερό μυθιστόρημα με μηνύματα αγάπης, σεβασμού, εκτίμησης, πάθους, θέλησης για ζωή, φιλίας, στοργής, τρυφερότητας και εμπιστοσύνης. Σίγουρα είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβάσει κανείς. Θα μαγευτεί και θα διδαχτεί. Ακόμα θα δει και τη ζωή από ένα άλλο πρίσμα πιο πολυδιάστατο. Το τελείωσα μέσα σε λίγες ώρες παρόλο τον όγκο του! Τα τοπία ήταν μεθυστικά, γεμάτα εικόνες και αρώματα μιας άλλης εποχής αλλά και της αγνότητας της σύγχρονης, εξίσου, που διακατέχονται οι άνθρωποι της επαρχίας και μιας περιοχής σχετικά αποκομμένη από τον υπερκαταναλωτισμό και την αδιάκοπη θέληση για πολυεθνικές και απρόσωπες επιχειρήσεις.

Βασιλική Διαμάντη

 

"Οι καταρράκτες των ρόδων" Kimberley Freeman προτείνει η Διαβολάκη Πόπη

"Οι καταρράκτες των ρόδων" Kimberley Freeman

Γνώρισα τη γραφή της Freeman από το λόφο με τα αγριολούλουδα που μου άρεσε αρκετά αλλά το φετινό της "Οι καταρράκτες των ρόδων" ήταν πολύ καλύτερο.Είναι κάποια βιβλία που όταν τα διαβάζεις νιώθεις μία ευδαιμονία στην καρδιά,τα απολαμβάνεις πραγματικά,σκέφτεσαι τους πρωταγωνιστές κατά τη διάρκεια της μέρας και ψάχνεις συνεχώς χρόνο για να ξαναπιάσεις το βιβλίο στα χέρια σου.Σε αυτά τα βιβλία ανήκουν κι οι καταρράκτες.Με πολύ όμορφη γραφή ζωντανή και παραστατική-πολλές φορές φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να γυριστεί σε ταινία,σωστή σκιαγράφηση των ηρώων που κατανοούσες τις αντιδράσεις τους ακόμα κι αν διαφωνούσες μαζί τους,αμεσότητα και κυρίως με την ικανότητα να σου μεταδίδει έντονα συναισθήματα και να αισθάνεσαι ότι είσαι κι εσύ ένοικος σε εκείνο το ξενοδοχείο και παρακολουθείς την ιστορία της Βάιολετ κατάφερε η συγγραφέας να δώσει ένα άρτιο βιβλίο σε όλα τα επίπεδα χωρίς να κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο.Είναι ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό γεμάτο μυστήριο,έρωτα,αγωνία και πολλά μυστικά που σιγά σιγά ανακαλύπτεις πώς ξετυλίγεται το κουβάρι χωρίς να αφήσει κανένα κενό.Διαδραματίζεται σε δύο εποχές και με πολύ πετυχημένο τρόπο γίνεται η μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη στα κατάλληλα σημεία.Έκλαψα,συγκινήθηκα,μελαγχόλησα,θύμωσα,ένιωσα οργή και απελπισία αλλά στο τέλος ανακουφίστηκα,λυτρώθηκα και χαμογέλασα.Δε θέλω να αναφερθώ στην πλοκή αξίζει να την ανακαλύψετε μόνοι σας,το μόνο που θα πω είναι ότι με κάλυψε απόλυτα ως αναγνώστρια και μακάρι φέτος να διαβάσω τόσο αξιόλογα βιβλία.
Βαθμολογία 10/10

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΔΙΑΒΟΛΑΚΗ