Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Α.Κ.: Νομίζω πως για ένα μόνο άτομο δεν μπορώ να απαντήσω.
Ο καθένας είναι ξεχωριστός για διαφορετικούς λόγους.
Προσωπικά με αγγίζει η γραφή του Μπουλώτη Χρήστου και τελευταία με ταξίδεψε πολύ η Lucinda Riley με το “Οι κόρες των αστεριών“.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Α.Κ.: Δεν θυμάμαι ποιο είναι το 1ο βιβλίο που διάβασα αλλά μπορώ σίγουρα να απαντήσω στο ποια βιβλία μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία και θυμάμαι μέχρι σήμερα.
Το ένα είναι το “Χωρίς Οικογένεια” το οποίο θυμάμαι να με “σακάτευε” συναισθηματικά αλλά για κάποιο λόγο το διάβαζα ξανά και ξανά.
Το άλλο είναι φυσικά το μοναδικό έργο “Το καπλάνι της βιτρίνας". Ακόμη, αγαπώ πολύ το παραμύθι “Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας”.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Α.Κ.: Οι πρώτες μου σπουδές ήταν στην παιδαγωγική προσχολικής ηλικίας, οπότε το 2010 εμπνευσμένη από τους καθηγητές και από τη σχολή έκανα την 1η μου συγγραφική απόπειρα.
Έγραψα το 1ο μου παιδικό παραμύθι για παιδιά προσχολικής ηλικίας με αναφορές στις ανθρώπινες ιδιαιτερότητες/δυσκολίες. Τότε έκανα το βήμα και το έστειλα σε 2 εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι το απέρριψαν.
10 χρόνια αργότερα, εν μέσω πανδημίας, η βασική μου εργασία "εγκλωβίστηκε" γιατί ο χορός πάγωσε στην Ελλάδα. Όμως η τέχνη δεν συμβαδίζει με τέτοιου είδους περιορισμούς, η τέχνη αν υπάρχει μέσα σου έχει ανάγκη να εκφραστεί.
Και έτσι δημιουργήθηκε ο χρόνος αλλά κυρίως ο χώρος ώστε να ασχοληθώ ξανά με την συγγραφή και αυτή τη φορά αποφασισμένη να την πλαισιώσω επαγγελματικά. Πήρα λοιπόν το 1ο αυτό έργο του 2010 και δέκα έτη μετά, κρατώντας την βασική ιστορία και τους ήρωες, το μεταμόρφωσα. 10 έτη μετά είμαι και εγώ ένας άλλος άνθρωπος και το κυριότερο είναι πως είμαι μητέρα και όταν γίνεσαι γονιός μεταμορφώνεσαι. Αυτό αν και είναι το 1ο μου συγγραφικό έργο μοιάζει να εκδόθηκε και τελευταίο καθώς η 1η έκδοση ξεκίνησε με το ¨Ο κύκλος της ζωής μέσα απο τα μάτια της Μέλιας” και το 2ο που ακολουθεί είναι για παιδιά ηλικίας 8 ετών και άνω. Θα μιλήσω περισσότερο για αυτό παρακάτω.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο κύκλος της ζωής - Μέσα από τα μάτια της Μέλιας”;
Α.Κ.: Το βιβλίο αυτό εμπεριέχει αλήθειες. Εάν είστε έτοιμοι να έρθετε κοντά τους ή και να τις αντιμετωπίσετε, αναζητήστε το. Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα οπτικής. Το πώς θα επιλέξουμε να δούμε τη ζωή εξαρτάται από εμάς.
Για εμένα είναι ένα υπέροχα χρήσιμο εργαλείο και δοκιμασμένο καθώς με αυτόν τον τρόπο έχω εξηγήσει και στο παιδί μου αυτό το δύσκολο κομμάτι του θανάτου. Όταν ξεκίνησε τις δικές της αναζητήσεις ήταν μόλις 3,5 ετών και πλέον στα 6 της γνωρίζει για τον κύκλο της ζωής. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ο τρόπος με τον οποίο συζητάμε για αυτό το θέμα. Μη το φοβηθείτε, τα παιδιά οφείλουν να γνωρίζουν την αλήθεια και ιδανικά αυτές οι προσεγγίσεις είναι καλό να γίνονται αρχικά από το οικογενειακό περιβάλλον, που είναι το βασικό σημείο αναφοράς. Οποιοδήποτε θέμα μας απασχολεί με τη βοήθεια ενός βιβλίου είναι πιο εύκολο να το επικοινωνήσουμε στο παιδί.
Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής αυτού του βιβλίου;
Α.Κ.: Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο ερώτημα το παιδί μου είχε αναζητήσεις από την ηλικία των 3,5 ετών. Τότε της είπα την αλήθεια. Στην αρχή δεν ήξερα αν έπραξα σωστά καθώς την δυσκόλεψε πολύ και της πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσει και να αποδεχθεί πως η ζωή ολοκληρώνεται. Έπειτα, με αφορμή την απώλεια της προγιαγιάς της αποφάσισα τα όσα μοιραζόμουν μαζί της να γίνουν βιβλίο και να προσφέρω αυτό το εργαλείο και σε άλλους γονείς. Τώρα με χαροποιεί που γνωρίζω πως όταν οι παιδικές ψυχές αρχίζουν να έχουν σχετικά ερωτήματα υπάρχει αυτό το βιβλίο που θα αγκαλιάσει τις ανησυχίες τους και θα τους προσφέρει μια άλλη οπτική, ώστε να μαλακώσει αυτή τη δύσκολη συνειδητοποίηση της ολοκλήρωσης της ζωής.
Ερώτηση 6η: Η μητέρα της Μέλιας, μέσα από απλά παραδείγματα δείχνει τη ζωή και τη διαδρομή της. Γιατί τα παιδιά σε αντίθεση με τους μεγάλους είναι πιο εύκολο να κατανοήσουν ορισμένα πράγματα;
Α.Κ.: Τα παιδιά θα απορροφήσουν αυτό που θα τους μεταδώσεις. Η χροιά, το χρώμα, η σοβαρότητα, ο φόβος, η χαρά, με όποιο συναίσθημα επιλέξεις να μεταδώσεις κάτι, έτσι ακριβώς θα το εκλάβουν. Με το ίδιο συναίσθημα!
Γι' αυτό είναι σημαντικό να είμαστε συνειδητοί όταν μεταφέρουμε κάτι στα παιδιά μας και να φιλτράρουμε μέχρι που και μέχρι πόσο μπορούν να κατανοήσουν αλλά και να αντέξουν.
Ερώτηση 7η: Στην ιστορία σας ο άνθρωπος και το ζώο έχουν την ίδια αξία και την ίδια διαδρομή του κύκλου. Πολλοί, δυστυχώς, δεν μπορούν να το δουν και διαχωρίζουν τα είδη. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Α.Κ.: Η απάντηση που θα δώσω στη συγκεκριμένη ερώτηση ίσως παραξενέψει ορισμένους ανθρώπους και για αυτόν τον λόγο τονίζω πως θα μιλήσω καθαρά και μόνο για τον εαυτό μου καθώς δε θέλω να προσβάλω ή να στεναχωρήσω κάποιον.
Στη δική μου ζωή η συνειδητοποίηση πως η ζωή του ζώου έχει αξία ήρθε περίπου 10 έτη πριν όταν ήρθε στο σπίτι μας ο Λίο, καθώς υιοθετήσαμε έναν πανέμορφο σκύλο που τον αγάπησα και αγαπώ βαθιά.
Τον είχα και έχω σαν παιδί και άξιο μέλος της οικογένειάς μας και όσοι τον γνωρίζουν αντιλαμβάνονται πως αυτή η άξια μεταχείριση τον έχει κάνει “άνθρωπο”, καθώς έτσι τον αποκαλούν.
Γιατί έχω ξαναναφέρει πως ό,τι πάρεις στη ζωή αυτό θα δώσεις. Με την αγάπη μόνο ανθίζεις. Μια μέρα λοιπόν καθώς τον χάιδευα ήρθε αστραπιαία μια σκέψη στο μυαλό μου.
Πώς γίνεται να σε αγαπώ τόσο και είσαι οικογένειά μου αλλά παρ' όλα αυτά να αποτελείς πηγή τροφής; Προφανώς και δεν τρεφόμουν με σκυλιά αλλά μέχρι τότε έτρωγα κανονικά κρέας.
Αυτή η συνειδητοποίηση μου ράγισε την καρδιά και από τότε το κρέας δεν αποτελεί τροφή μου. Δεν επικαλούμαι πως είναι ο μοναδικός τρόπος συνειδητοποίησης αλλά στη δική μου περίπτωση αυτό με βοήθησε να αναγνωρίσω την αξία των ζώων.
Ερώτηση 8η: Όταν έχεις αγάπη μπορείς να την προσφέρεις απλόχερα σε κάθε ψυχή. Θεωρείτε ότι αυτό έχει να κάνει με την οικογένεια και τις αρχές που παίρνουμε από αυτήν ή καλλιεργείται από εμάς τους ίδιους ασχέτως ερεθισμάτων;
Α.Κ.: Θεωρώ πως οι πρώτες και πάρα πολύ σημαντικές βάσεις μπαίνουν από την οικογένεια στα πρώτα έτη της ζωής του ανθρώπου. Αν μέχρι τα 10 έτη οι γονείς/φροντιστές εργαστούν σωστά και σταθερά θα συμβάλλουν σημαντικά στη συναισθηματική αλλά και κοινωνική ανάπτυξη ενός αυριανού, όσο το δυνατόν, ισορροπημένου ενήλικα. Αν πάρεις τόσο πολύ αγάπη που γεμίσει η ψυχή σου μετά δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι.
Θα ρέει από μόνο του, θα βγαίνει αβίαστα από το εσωτερικό πηγάδι της ψυχής σου. Σκεφτείτε να είχαμε μεγαλώσει όλοι εμείς έτσι. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πιο όμορφος. Αν έχεις αγαπηθεί σε βάθος μετά με τι καρδιά θα βλάψεις; Ας ελπίσουμε και συμβάλλουμε στο να γεμίσουμε τις καρδιές των δικών μας παιδιών ώστε να έχουμε έναν πιο όμορφο κόσμο, χωρίς βία, ψέματα και πλέον φτάσαμε στο σημείο να λέμε και εμείς... χωρίς πόλεμο. Αν σκεφτείς με γνώμονα αυτό θα βρεις πολλές απαντήσεις στα δεινά της ανθρωπότητας. Η αγάπη, η οικογένεια και κυρίως η ενσυναίσθηση θα έπρεπε να καλλιεργείται κυρίως στα σχολεία όπου τα παιδιά περνούν πολύ χρόνο εκεί. Γιατί άλλωστε τι είναι πιο σημαντικό; Να μάθουμε αριθμητική ή πως να μην βλάπτουμε αλλήλους; Μέχρι η κοινωνία μας στο σύνολό της να πάρει απόφαση πως αλλού είναι η ουσία της ζωής, το μόνο και βασικό έργο έχουν να το σηκώσουν οι γονείς, οι δάσκαλοι των παιδιών μας και το στενό κοινωνικό μας περιβάλλον.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Α.Κ.: Θέλω να πω πως όλα στη ζωή είναι θέμα οπτικής και την αγαπημένη μου φράση: Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Α.Κ.: Όσον αφορά λοιπόν την συγγραφή, βρισκόμαστε με τον εκδοτικό οίκο Μιχάλη Σιδέρη στην διαδικασία έκδοσης του δεύτερου έργου μου με τίτλο: “Μορίς Ρενάρτ, το αγόρι που έγινε πρίγκιπας”. Μια νέα ιστορία η οποία αγωνιώ να αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών!
Ο Μορίς Ρενάρτ, ο κύριος χαρακτήρας του βιβλίου, έχοντας βρει το βαθύτερο νόημα της ζωής του αποφασίζει, παρά τις δυσκολίες, να ξεκινήσει ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του κλασικού χορού.
Με την στήριξη τεσσάρων πολύ σημαντικών προσώπων μαθαίνει από νεαρή ηλικία πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Με υπομονή και επιμονή καταφέρνει να ξεπεράσει τα όριά του και να ακολουθήσει τα όνειρά του στην καρδιά του Παρισιού.
Μια ιστορία ζωής γραμμένη σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στην καρδιά. Μια εξύμνηση της αδιάκοπης προσπάθειας και των ατερμόνων ονείρων.
Είμαι σίγουρη πως θα λατρέψετε τον Μορίς !
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Η Αλεξία Καλαϊτζή είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2005) και της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Ανδρομάχη Καφαντάρη (2009). Από το 2011 είναι ιδιοκτήτρια και γενική διευθύντρια των Σχολών Χορού Indancestrial. Με στόχο την προσέγγιση της παιδικής ηλικίας, έχει παρακολουθήσει πλήθος εκπαιδευτικών σεμιναρίων, παιδαγωγικής αλλά και χορού. Η προσέγγισή της στη διοίκηση και καθοδήγηση των Σχολών Χορού Indancestrial, καθώς και η αγάπη της για κάθε μορφή τέχνης, συντέλεσαν στη βράβευσή της το 2019 από το περιοδικό Δρώμενα (που εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη), με το βραβείο «Γε’νέο Επιχειρείν» ως μία από τις σημαντικότερες νέες στη Βόρεια Ελλάδα στον κλάδο της Τέχνης και του Πολιτισμού.
Ο κύκλος της ζωής μέσα από τα μάτια της Μέλιας
Μέσα από τη συζήτηση με τη μητέρα της, συνειδητοποιεί ότι ο κύκλος της ζωής του αγαπημένου της σκύλου ήταν γεμάτος από αγάπη.
Η καρδιά της αγαλλιάζει και το χαμόγελο σχηματίζεται ξανά στο πρόσωπό της
Μια τρυφερή ιστορία για το διάβα της ζωής και την ολοκλήρωσή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου