Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Κριτική Βιβλίου “Λόγια δηλητήριο” της Maite Carranza


Ορισμένες φορές δυσκολεύομαι να πω με λόγια όσα μου βγάζει ένα βιβλίο. Βέβαια, είναι σπάνιο φαινόμενο αλλά συμβαίνει.
Η Μπάρμπαρα Μολίνα, μία 16χρονη κοπέλα εξαφανίζεται μυστηριωδώς την Τρίτη στις 22 μαρτίου του 2005. Ένα σημείωμα θα βρεθεί: «Φεύγω μη με ψάξετε, Μπάρμπαρα». Η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για να τη βρουν αλλά δυστυχώς εδώ και 4 χρόνια δεν υπάρχει κανένα ίχνος της. Ο αστυνομικός που ψάχνει ακόμα και σήμερα τα ίχνη της βγαίνει στη σύνταξη. Αλλά αυτή η υπόθεση έχει γίνει η εμμονή του. Έτσι, ο Σαλβαδόρ Λοθανο δίνει όλες τις γνώσεις του σχετικά με την υπόθεση στον νέο αστυνομικό Σουρέδα. Του εξηγεί όλες τις κινήσεις του και βρίσκει μερικά κενά -αμέλειες- του αστυνομικού. Αυτό θα θέσει τις αισθήσεις του Λοθανο σε ισχύ.
Γιατί έφυγε; Υπήρξε θύμα απαγωγής; Που βρίσκεται η νεαρή πλέον κοπέλα; Ποιο είναι αυτό το τηλεφώνημα που θα ταράξει τα νερά; Ποιο είναι το κρυμένο μυστικό πίσω από αυτή την υπόθεση; Τι σχέση έχουν ο καθηγητής της, Χεσούς Λοπεθ και ο νεαρός Μάρτιν Μποράς; Η μητέρα της Νουρια Σολίς θα καταφέρει να ηρεμήσει; Θα μπορέσει να κρατήσει και πάλι την κόρη της στην αγκαλιά της; Ποια θα επικοινωνήσει με την Εύα Καράσκολ; Τι έχει προηγηθεί μεταξύ της Μάρμπαρα και της Εύα; Γιατί η φιλία τους εξαφανίστηκε σαν το φύλλο που το παρασύρει ο άνεμος; Το σημείωμα το έγραψε πραγματικά η Μπάρμπαρα;
Πολλά τα ερωτηματικά, τα οποία θα απαντηθούν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Κάθε κεφάλαιο και ένα άτομο. Στα κεφάλαια της Μπάρμπαρας, η γραφή είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Στα κεφάλαια του αστυνομικού έχει μία αφήγηση των γεγονότων και των σκέψεών του. Ενώ στα κεφάλαια με τη μητέρα της έχει μία τραγικότητα και τις τύψεις της χωρίς να γίνεται μελό, βαρετό ή ανιαρό.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται με αριστοτεχνικό τρόπο από τη συγγραφέα. Δικαίως, κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Ισπανίας στην κατηγορία της Νεανικής Λογοτεχνίας. Αλλά δεν είναι το μοναδικό που απέσπασε. Ταυτόχρονα, πήρε το βραβείο του εκδοτικού οίκου Edebe, το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Serra d'Or, με το βραβείο του διαδικτυακού περιοδικού νεανικής λογοτεχνίας El Templo de las Mil Puertas και με το βραβείο Fada a la Cultura, που απονέμεται σε έργα που προάγουν την κοινωνική ευαισθητοποίηση σε θέματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης.
Θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει σε αυτή την κατηγορία βιβλίων! Τα μηνύματα και τα διδάγματα διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστικούς ρυθμούς. Είναι από τα καλύτερα μεταφρασμένα βιβλία που έχω διαβάσει και το πιο ουσιαστικό νεανικό μυθιστόρημα αυτής της χρονιάς, το οποίο δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη! Διαβάστε το και δεν θα χάσετε! Αντιθέτως, θα συμφωνήσετε με την άποψή μου! Το λιγότερο που του αξίζει είναι 10 με τόνο!!!!!!!





Βασιλική Διαμάντη
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου