Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Κριτική Βιβλίου “Σκληρές αλήθειες” του Ηλία Μωραΐτη

Το βιβλίο μας τοποθετεί στην Αθήνα του 1990 και του 2015 καθώς και στη Μασαχουσέτη του 2015. Η ιστορία ξεδιπλώνεται με την ανάγνωση ενός βιβλίου από την Αγνή Μάρκου. Ο τρόπος με τον οποίο ανακαλύπτει την ύπαρξη αυτού του μυθιστορήματος είναι μέσω της διαθήκης της μητέρας της.
Η Αγνή διαβάζοντάς το θα γνωρίσει την αληθινή ζωή της μητέρας της καθώς και τον αληθινό της χαρακτήρα. Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη με καταιγιστικούς ρυθμούς και όλη της η ζωή θα ανατραπεί. Θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της και θα προσπαθήσει να αναζητήσει την αλήθεια στην Αθήνα του 2015. Τα χρόνια έχουν περάσει και ο συγγραφέας του βιβλίου, Δημήτρης Αλεξιάδης, θα φροντίσει να της εξηγήσει τους αληθινούς χαρακτήρες από τους ψεύτικους. Καθώς και τι συμβολίζει ο καθένας στην ιστορία.
Στο βιβλίο είναι σαν να υπάρχει ένα άλλο μυθιστόρημα μέσα σε αυτό. Δύο παράλληλες ιστορίες ξεδιπλώνονται και η μία αποδεικνύεται πιο τραγική από την άλλη. Οι ζωές ανατρέπονται, η αλήθεια βγαίνει στο φως με το πιο σκληρό της πρόσωπο, η τρέλα πλάθει τους χαρακτήρες και οι σκέψεις σκορπάνε σαν έναν πύργο από τραπουλόχαρτα.
Άνθρωποι χάνονται, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι όχι και η αλήθεια είναι τόσο σκληρή που σοκάρουν τον αναγνώστη μόλις έρθουν στο φως στο παρά πέντε. Η ψυχολογία τους σκιαγραφείται περίτεχνα και είναι ο αστάθμητος παράγοντας που ορίζει όλη τους την ύπαρξη και τη λογική τους, η οποία ορισμένες φορές είναι ανύπαρκτη.
Πολλά σημεία των κεντρικών ηρώων με έκαναν να εξοργιστώ μαζί τους και να επιζητώ εναγωνίως τη θεία δίκη, η οποία έρχεται και δεν έρχεται. Αναλόγως από το τι θέλει ο κάθε αναγνώστης για να επέλθει η κάθαρση. Το ψυχολογικό υπόβαθρο του βιβλίου υπάρχει και ευτυχώς δεν μας απογοητεύει βλέποντας για ακόμα μία φορά λάθος ταμπέλα να μπαίνει σε ένα ακόμα βιβλίο. Για πρώτη δουλειά του συγγραφέα θεωρώ ότι κατάφερε να αποτυπώσει με καθαρό και άρτιο αποτέλεσμα τόσο τη σκιαγράφηση των ηρώων του όσο και τη μη σύγχυση των δύο υποθέσεων των ιστοριών που προκύπτουν κατά την ανάγνωσή τους. Το τέλος του ήταν ανατρεπτικό αλλά θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικό.






Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου