Συζητώντας με την Έλενα Νταβλαμάνου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ε.Ν.: Είναι τόσοι πολλοί…διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου…κάθε συγγραφέας και κάθε ποιητής έχει αφήσει με το έργο του το στίγμα του μέσα μου, στα βιώματά μου, στον τρόπο ζωής μου, στη θέλησή μου να ντύσω τις σκέψεις μου με μελάνι και να τις αποτυπώσω σε λευκά χαρτιά.

Ερώτηση 2η: Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ε.Ν.: Από μικρό παιδί είχα μια ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο την οποία μου την δημιούργησε η γιαγιά μου. Οι αφηγήσεις της μου έμαθαν να λατρεύω τα παραμύθια και να χάνομαι στους μαγικούς δρόμους της λογοτεχνίας. Όλες μου οι θύμησες από εκεί ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν. Μια σχέση αγάπης που με το πέρασμα των χρόνων μεγάλωνε μέσα μου και με οδηγούσε. Σίγουρα λοιπόν τα πρώτα μου αναγνώσματα ήταν τα κλασικά παραμύθια…αυτά με συντρόφευαν στα ταξίδια της φαντασίας μου.

Ερώτηση 3η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Μπορώ και χωρίς αυτά”;

Ε.Ν.: Το «Μπορώ και χωρίς αυτά», με την εικονογράφηση του Γιώργου Πετρίδη, από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, είναι το πρώτο μου βιβλίο για παιδιά. Πρόκειται για μια ιστορία που αναφέρεται στην πλεονεξία, στη σημασία του περιττού και του απαραίτητου, στην αληθινή φιλία, μια ιστορία για παιδιά που μπορεί όμως να διδάξει τους γονείς και κάθε ενήλικα. Μια ιστορία σύγχρονη, γραμμένη με τρυφερότητα και αγάπη που ακουμπά ένα πολύ δύσκολο σημερινό πρόβλημα αλλά και τις ανησυχίες των παιδιών που δύσκολα μπορούν να διαχειριστούν τις νέες καταστάσεις που δημιουργούνται και που πριν αγνοούσαν τελείως.

Ερώτηση 4η: Μπορούμε και χωρίς όλα αυτά; Ο υπερκαταναλωτισμός μας έχει ωθήσει σε υπερβάλλοντα ζήλο να θέλουμε συνέχεια πράγματα χωρίς να τα χρειαζόμαστε. Πως μπορεί κάποιος να ξεφύγει από αυτά;

Ε.Ν.: Το βιβλίο δίνει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε... «έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε…τα χρειαζόμαστε, όμως, όλα όσα έχουμε;» και πόσα παιδιά δε μοιάζουν με τον ήρωα της ιστορίας, το μικρό Λεωνίδα που συνέχεια απαιτεί από τους γονείς του να του αγοράσουν ό,τι θελήσει. Φυσικά μπορούμε και χωρίς αυτά…χωρίς τα περιττά υλικά αγαθά…θα είναι πολύ ωφέλιμο να αναρωτηθούμε πώς μπορούσαν οι άνθρωποι στα παλιότερα χρόνια, χωρίς όλες αυτές τις ανέσεις που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα. Κι όμως, μπορούσαν, επιβίωναν, ζούσαν, δημιουργούσαν, χαίρονταν…θαρρώ πως ίσως ήταν πιο χαρούμενοι από μας…είχαν βρει το αληθινό νόημα της ζωής, το αληθινό νόημα των ανθρώπινων σχέσεων…ας προσπαθήσουμε να το βρούμε κι εμείς. Η οικονομική κατάσταση την οποία βιώνουμε όλοι ίσως μας βοηθήσει σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η ουσία της ζωής δεν είναι στο να αποκτώ αλλά στο να δίνω. Να βρίσκω τη χαρά κοντά στη φύση, πλάι σε αγαπημένους φίλους, διαβάζοντας ή κάνοντας έναν περίπατο στη θάλασσα. Αυτά λυτρώνουν και γεμίζουν τη ψυχή. Η ψυχή έχει ανάγκη από “γέμισμα” όχι τα χέρια μας.

Ερώτηση 5η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ε.Ν.: Έχω φυλαγμένες στο συρτάρι μου αρκετές ιστορίες γραμμένες με αγάπη που περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους να «μιλήσουν» στις τρυφερές παιδικές ψυχές.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ε.Ν.: Εγώ σας ευχαριστώ θερμά!

Η Έλενα Νταβλαμάνου γεννήθηκε και ζει μόνιμα στον Βόλο.

Ολοκλήρωσε με υποτροφίες τις σπουδές της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με Άριστα.

Ακολούθησαν Μεταπτυχιακές Σπουδές και το 2006 απέκτησε Master στα «Σύγχρονα Περιβάλλοντα Μάθησης και Παραγωγή Διδακτικού Υλικού».

Από το 2003 διδάσκει στο Δημοτικό Σχολείο «Άγιος Ιωσήφ» Βόλου και έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα, σε συνέδρια με ανακοινώσεις, ενώ έχει παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια και ημερίδες στον τομέα της εκπαίδευσης και της λογοτεχνίας.

Πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς, ως επιμορφώτρια, σε συνεργασία με την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Μαγνησίας.

Από το 2014 αρθρογραφεί στην εφημερίδα Θεσσαλία για θέματα που αφορούν στην Παιδαγωγική και στη Λογοτεχνία, με παρουσιάσεις παιδικών-εφηβικών βιβλίων και συνεντεύξεις συγγραφέων του χώρου.

Από το 2012, στα εργαστήριά της, μέσα από παιγνιώδεις δραστηριό¬τητες, φέρνει σε επαφή τα παιδιά με τον μαγικό κόσμο του βιβλίου.

Η αδυναμία της στα παιδιά και στα παραμύθια την οδήγησε στο πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα με τον τίτλο Μπορώ και χωρίς αυτά, από τις εκδόσεις Μίνωας.

(2017) Μπορώ και χωρίς αυτά, Μίνωας

(2015) Μπορώ και χωρίς αυτά, Ανάσα

(2014) Μπορώ και χωρίς αυτά, Δυάς Εκδοτική

 

 

 

 

 

Μπορώ και χωρίς αυτά

Σήμερα έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε…
Τα χρειαζόμαστε, όμως, όλα όσα έχουμε;

«Θέλω κι άλλα… θέλω κι άλλα…» λέει κάθε τόσο ο Λεωνίδας κλαψουρίζοντας, έχοντας την απαίτηση να του δώσουν, ακόμη κι αν οι άλλοι δεν μπορούν ή δεν έχουν.
Έχει μια αδυναμία…
Θα μπορέσει να ζήσει άραγε χωρίς αυτή;
Τι γίνεται όμως όταν αυτή η αδυναμία δίνει τη θέση της στη δύναμη της φιλίας;
Πόσο μπορεί να του αλλάξει τη ζωή ένας καινούριος συμμαθητής;