Ένα γεγονός που θα του σημαδέψει την ψυχή θα τον ωθήσει στην απόφαση να εγκαταλείψει την πατρική εστία και να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον μακριά από όσα τον πληγώνουν. Στον δρόμο του θα βρεθεί ο Μικέλε, ένας άνθρωπος που θα του καταλαγιάσει τον πόνο που έχει ριζώσει στην καρδιά. Σύντομα η αγάπη του για τη ζωγραφική θα τον οδηγήσει στην Αθήνα και στον Πειραιά. Εκεί, θα σπουδάσει με υποτροφία στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Αγάπησα την κυρα-Ευτέρπη, τη θεία Λουλουδιά και τον παππού Λεωνίδα, συμπόνεσα τη μικρή Μυρσίνη –η οποία είδε τις πιο σκληρές εικόνες να περνάνε μέσα από τα παιδικά της και αθώα της μάτια– και τον Ανέστη, με εντυπωσίασε η ανεμελιά αλλά και η σοβαρότητα του Μικέλε ενώ με εξόργισε η στάση του Γιώργη.
Η συγγραφέας Τέσυ Μπάιλα επιστρέφει στην Κρήτη –πέντε χρόνια μετά το βιβλίο της “Το μυστικό ήταν η ζάχαρη”– αλλά σε διαφορετική χρονική περίοδο αυτή τη φορά. Αλλά ο πόλεμος δεν τελειώνει εκεί. Μας μεταφέρει και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στα χαρακώματα στη Μακεδονία και στην ωμή πραγματικότητα των λαβωμένων και σκοτωμένων στρατιωτών. Οι μάχες είναι ανελέητες και παρ' όλη τη σκληρότητα των γεγονότων μας παρουσιάζονται με λεπτότητα και χωρίς ίχνη μελό. Άλλωστε, η συγγραφέας θέλησε να μας μεταφέρει την κραυγή αγωνίας της, την αγάπη της για την ελευθερία, τις αξίες που χρειαζόμαστε για να πορευθούμε με ειρήνη. Οι περιγραφές της είναι ρεαλιστικές και σκοπό έχουν την ανάγκη επισήμανσης της ειρήνης και μιας κοινωνίας χωρίς πολέμους, μίση και έχθρες.
Όλο το πόνημα μου θύμισε ένα κομψοτέχνημα, ένα έργο τέχνης της παλιάς εποχής με πολλή δουλειά, μεράκι, στοργή, έμπνευση, αγάπη, έρευνα και πλούσια χρυσόπλεχτη γλωσσική αισθητική! Οι γνώσεις ξεχειλίζουν από τις σελίδες, οι λέξεις γίνονται ορμητικό ποτάμι, η γλυκόπικρη επίγευση των γεγονότων και η ανθρωπιά των χαρακτήρων προσφέρουν σε όλους τους συνειδητούς αναγνώστες όσα ζητάνε από ένα ανάγνωσμα!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου