Συζητώντας με τον Κωνσταντίνο Κέλλη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Κ.Κ.: Ο Sir Terry Pratchett, συγγραφέας της σειράς Discworld και ο J.R.R. Tolkien ο οποίος δεν χρειάζεται συστάσεις στο ελληνικό κοινό. Οι ιστορίες τους είναι γεμάτες από περιπέτεια, δυσκολίες, κινδύνους και απώλεια, αλλά πάνω απ’ όλα βγάζουν αισιοδοξία και πίστη στη δύναμη του ατόμου.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Κ.Κ.: Ειλικρινά δεν θυμάμαι, διάβαζα από πολύ μικρή ηλικία. Πάντως έχω την αίσθηση πως το πρώτο μυθιστόρημα που θυμάμαι να διαβάζω –και να αντιλαμβάνομαι ότι διαβάζω κάτι σημαντικό– ήταν Το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη. Πρέπει να ήμουν 8 ή 9 ετών.

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Κ.Κ.: Η συγγραφή είναι το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα της ζωής μου. Με βοήθησε στον επαγγελματικό μου τομέα, με βοήθησε να διαχειριστώ δυσκολίες και λύπες, μέσω της συγγραφής σχημάτισα αληθινές φιλίες που την ξεπερνούν, και είναι η ευτυχέστερη σύμπτωση της ζωής μου ότι μοιράζομαι αυτή την αγάπη με τον άνθρωπό μου.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

Κ.Κ.: Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Τα τελευταία χρόνια βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στην ελληνική επαρχία και τη λαογραφία της χώρας μας, οπότε αυτό τον καιρό έχω στρέψει την προσοχή μου εκεί. Προσπαθώ να εξετάσω πώς το βάρος τόσων αιώνων σχηματίζει τη μοντέρνα εποχή μας και τι ιστορίες μπορούν να ξεπεταχτούν από αυτή την ενδοσκόπηση.

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Κ.Κ.: Μια σειρά από ευτυχή γεγονότα κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Αγαπούσα τη μυθολογία και τη λογοτεχνία από μικρός, γι’ αυτό είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τα (ανύπαρκτα στην προ 20ετίας Ξάνθη) παιχνίδια ρόλων όπου ένας αφηγητής στήνει τη δική του φανταστική πλοκή, και οι υπόλοιποι παίχτες την οδηγούν μέσα από τις επιλογές των χαρακτήρων που υποδύονται. Κάποια στιγμή, όντας όχι πολύ ευχαριστημένος από την κατάληξη εκείνων των ιστοριών, ξεκίνησα να γράφω ο ίδιος πώς θα ήθελα να κινηθούν οι πλοκές που είχα αρχίσει να στήνω.

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Η σκιά στο σπίτι";

Κ.Κ.: Θα δανειστώ τον χαρακτηρισμό δημοσιογράφου για το βιβλίο: «Μια ιστορία αγάπης που υποδύεται την ιστορία τρόμου». Είναι μια οικογενειακή ιστορία για το πώς διαχειρίζεται κανείς την απώλεια και το πένθος, τοποθετημένη σε ένα απόλυτα ελληνικό πλαίσιο, με μια σκοτεινή πινελιά υπερφυσικού.

Ερώτηση 7η: Νέο σπίτι, νέος εκδοτικός. Πως αισθάνεστε με όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή σας;

Κ.Κ.: Η ζωή δεν είναι βιβλίο, οπότε δεν υπάρχει κάποιο προκαθορισμένο happy end προς το οποίο κινούμαστε. Παρόλα αυτά, όποια αλλαγή έγινε ως τώρα μοιάζει να με οδηγεί πάντα προς το καλύτερο, και είμαι περήφανος που η Σκιά βρήκε σπίτι στις εκδόσεις Κέδρος. Αυτό δε σημαίνει πως δεν θα χαρώ να συνεργαστώ ξανά στο μέλλον με τις εκδόσεις Momentum και Κλειδάριθμος. Ήμουν τυχερός με τις επιλογές μου όσον αφορά τους εκδοτικούς στα μέχρι τώρα βιβλία μου, και είχα άτομα που με βοήθησαν σ’ αυτό. Χαίρομαι που έχω να κάνω με επαγγελματίες και συγχρόνως έχω τη δυνατότητα να συνομιλώ μαζί τους και φιλικά.

Ερώτηση 8η: Το νέο σας βιβλίο "Η σκιά στο σπίτι" είναι η αποκάλυψη του 2016. Έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Πείτε με λίγα λόγια για όλα αυτά που ζείτε τον τελευταίο καιρό.

Κ.Κ.: Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, είμαι πολύ χαρούμενος που το βιβλίο βρήκε το δρόμο του σε τόσα σπίτια, κατάφερε να μπει στη λίστα των ευπώλητων, αλλά πάνω απ’ όλα χαίρομαι που το διαβάζει κόσμος που δεν συνηθίζει να διαβάζει τρομαχτικές ιστορίες. Αυτό φυσικά είναι αποτέλεσμα της αγάπης, της πίστης και της δουλειάς που έκαναν οι εκδόσεις Κέδρος. Η αλήθεια είναι ότι πίστευα από πολύ νωρίς το συγκεκριμένο έργο. Νομίζω πως μέχρι ενός σημείου, οι συγγραφείς καταλαβαίνουμε όταν κάτι που γράψαμε είναι καλό ή μέτριο ή για πέταμα! Στο βαθμό του δυνατού, αυτό που προσπαθώ είναι να βάζω όλα αυτά τα καλά λόγια σε μια άκρη για να μου δίνουν ώθηση για το επόμενο βιβλίο, και συγχρόνως να με κρατούν σε εγρήγορση ώστε να προσπαθώ ακόμη περισσότερο.

Ερώτηση 9η: Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στην αγάπη. Ο Τάσος είναι ο κεντρικός σας ήρωας και αυτός που βιώνει όλα αυτά τα συναισθήματα. Πιστεύετε πως ο συναισθηματικός κόσμος ενός ανθρώπου μπορεί να "ξεγελάσει" τον ίδιο του τον εαυτό, ψάχνοντας να βρει φαντάσματα;

Κ.Κ.: Για εμένα τα φαντάσματα συμβολίζουν την τάση μας να κολλάμε στο παρελθόν. Ειδικά όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, η νοσταλγία μπορεί να αποτελέσει επικίνδυνο ναρκωτικό. Να μη βλέπουμε μπροστά, να μην ψάχνουμε πώς θα καλυτερεύσουμε το παρόν και το μέλλον μας, αλλά αντιθέτως να εστιάζουμε σε ό,τι έχει περάσει, εθελοτυφλώντας ή ψάχνοντας δικαιολογίες για το πώς είμαστε τώρα. Φυσικά μας τυραννούν καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, και πολλές φορές αδυνατούμε να ξεπεράσουμε. Γι’ αυτό λοιπόν, όπως και στην πραγματικότητα, στο βιβλίο τα «φαντάσματα» είναι προσωπικά, και ο κάθε χαρακτήρας έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του. Το ταξίδι του καθενός τους είναι διαφορετικό κι ας έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς, το παλιό αρχοντικό κοντά στη Βόλβη.

Ερώτηση 10η: Πιστεύετε πως τα παλιά σπίτια έχουν τις δικές τους ιστορίες, σκιές ή ακόμα και τις δικές τους ανάσες;

Κ.Κ.: Βρίσκω ιδιαίτερα σαγηνευτική την ιδέα πως στα σημεία που πατάμε, ζούμε, κινούμαστε, κοιμόμαστε και αγαπάμε, έχουν κάνει το ίδιο γενιές και γενιές ανθρώπων πριν από εμάς. Και ένα παλιό σπίτι κρατάει μέσα του εμπειρίες που υπερβαίνουν αυτές μιας απλής ανθρώπινης ζωής. Λατρεύω τα παλιά σπίτια και βρίσκω ιδιαίτερη έμπνευση προσπαθώντας να φανταστώ τι μπορεί να έχει συμβεί στο παρελθόν μέσα τους. Υπό αυτή τη μεταφορική έννοια, τα έχουν όλα όσα αναφέρεις.

Ερώτηση 11η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε τη ζωή ενός από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας για να ζήσετε, ποιος/α θα ήταν αυτός/η και γιατί;

Κ.Κ.: Μόνο με πιστόλι στον κρόταφο. Το έχεις διαβάσει το βιβλίο και ξέρεις ότι οι χαρακτήρες δεν μπαίνουν στην ιστορία υπό καλές συνθήκες. Θα έλεγα την κόρη της οικογένειας, την Ελπίδα. Αν έπρεπε να γευτώ μια τέτοια πίκρα όπως είναι η μητρική απώλεια, θα ήθελα να μπορώ να λειτουργώ και να προσπαθώ να βοηθήσω τους υπόλοιπους να προχωρήσουν, όπως εκείνη. Ακόμη κι αν είναι κάτι δυσβάσταχτο, κάποιος πρέπει να το κάνει. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Ελπίδα έχει επίγνωση αυτής της πικρής αλήθειας και επιλέγει ενεργά να σηκώσει αυτό το βάρος. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος, και νομίζω πως η αισιοδοξία είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι στις δυσκολίες που βιώνουμε.

Ερώτηση 12η: Η σκιά στο βιβλίο σας είναι μία τρομακτική γυναικεία μορφή. Πιστεύετε πως μετά το θάνατο μπορεί μία ψυχή να παγιδευτεί σε έναν μεταβατικό και αχανή και ίσως αέναο χωροχρόνο;

Κ.Κ.: Πιστεύω πως μια τέτοια σκέψη έχει την ικανότητα να δημιουργήσει εξαιρετικές πλοκές και ιστορίες, και μέσα από τη σωστή διαχείρισή της να περάσει πολλά και διαφορετικά μηνύματα στους αναγνώστες.

Ερώτηση 13η: Η ιστορία του βιβλίου σας είναι ένα κομμάτι από την πλούσια και γεμάτη λαογραφική παράδοση της Ελλάδας. Πολλές ιστορίες περνάνε από γενιές σε γενιές μέσα από συζητήσεις των παππούδων μας και των παλιότερων ανθρώπων. Ποια είναι η προσωπική σας άποψη πάνω σε αυτό το θέμα; Πρόκειται για καθαρά μυθοπλαστικές ιστορίες ή κάποιες είναι εν μέρει ή εξ ολοκλήρου αληθινές;

Κ.Κ.: Ο Τόλκιν έγραφε «Όλες οι καλές ιστορίες αξίζουν και λίγο εξωραϊσμό». Νομίζω πως σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον τα πραγματικά πρόσωπα και οι ακριβείς αφηγήσεις έχουν χαθεί, έχει περισσότερη σημασία η ιστορία και το μήνυμά της, όχι τόσο η πηγή της. Επειδή οι άνθρωποι λατρεύουμε να λέμε μύθους, η λαογραφία κερδίζει από τη φαντασία του κάθε αφηγητή που θα την πλάσει και θα τη μεταφέρει στην επόμενη γενιά, περνώντας τα μηνύματα που θεωρούνται σημαντικά. Ο πυρήνας τους παραμένει αυθεντικός.

Ερώτηση 14η: Τι είναι αυτό που σας ωθεί να γράψετε για τον τρόμο που αφορά σε ιστορίες του φανταστικού και του μεταφυσικού κόσμου; Έχετε κάποιες επιρροές από την ξένη λογοτεχνία και αν ναι ποια/ες είναι αυτή/ες;

Κ.Κ.: Έχω κάνει αυτή την κουβέντα αρκετές φορές στο παρελθόν, και η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να γράφω αυτό που καταλαβαίνω προσωπικά σαν μαγικό ρεαλισμό. Ο μαγικός ρεαλισμός –του οποίου οι πιο γνωστοί κοινωνοί είναι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς όπως ο Μπόρχες, ο Μάρκες ή η Αλιέντε– είναι ένα είδος όπου η ιστορία τοποθετείται σε καθημερινό, ρεαλιστικό πλαίσιο με απλούς ανθρώπινους χαρακτήρες και στην οποία ο συγγραφέας εισάγει μια υπερφυσική πινελιά. Το υπερφυσικό στοιχείο στις ιστορίες μου έχει κατά κύριο λόγο απειλητικό ρόλο, και ο τρόμος είναι εργαλείο για την προώθηση της ιστορίας, όμως αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι το πώς θα συμπεριφερθούν οι ήρωες απέναντι σε δυσκολίες που ξεπερνούν το φυσιολογικό. Το βρίσκω πιο ενδιαφέρον από το να γράφω για κατά συρροή δολοφόνους ή θλιβερές καταστάσεις που είναι γειωμένες στην πραγματικότητα. Θέλω να ψυχαγωγήσω τους αναγνώστες, και ο λόγος για τον οποίο συμβαίνουν απαίσια πράγματα συνήθως είναι ξεκάθαρος στις ιστορίες. Αυτό παρεμπιπτόντως είναι κατ’ εμέ και το πιο μη-ρεαλιστικό κομμάτι των ιστοριών μου: η πραγματικότητα είναι πως απαίσια πράγματα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας χωρίς ξεκάθαρο λόγο. Όπως και τα παραμύθια για τα παιδιά, θεωρώ ότι οι ιστορίες τρόμου έχουν σκοπό να συμβολίζουν και να προετοιμάζουν τους ενήλικους αναγνώστες για την καθημερινότητα, βοηθώντας τους συγχρόνως να ξεφύγουν και λίγο.

Ερώτηση 15η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Κ.Κ.: Η ιστορία είναι ανθρώπινη, ελληνική στον πυρήνα της, ειλικρινής στον υπερθετικό βαθμό, και για μένα είναι η αγαπημένη μου δουλειά ως σήμερα. Επειδή διαχειρίζεται την απώλεια –σαν νέος οικονομικός μετανάστης την έχω βιώσει πριν και κατά τη διάρκεια της γραφής της– ξέρω ότι μοιράζομαι συναισθήματα με τους περισσότερους, όσον αφορά τις δυσκολίες που περνάμε στην καθημερινότητά μας. Οι χαρακτήρες μπορούν να ανήκουν στον περίγυρο οποιουδήποτε πάρει τη «Σκιά στο σπίτι» στα χέρια του. Συγχρόνως, επειδή και οι προηγούμενες δουλειές μου είχαν από θετικό ως πολύ θετικό αντίκτυπο στο αναγνωστικό κοινό, ήταν χρέος μου να δουλέψω ακόμη πιο σκληρά σε αυτό. Με την αρωγή του εκδοτικού και των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί, προσπάθησα να προσφέρω το βέλτιστο αποτέλεσμα όσον αφορά την επιμέλεια και την εικόνα του έργου. Νομίζω πως το πετύχαμε και αυτό γίνεται ξεκάθαρο στην ανάγνωση.

Ερώτηση 16η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Κ.Κ.: Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τον καθένα που δίνει χρόνο στα βιβλία του ελληνικού Φανταστικού, ανεξάρτητα αν έχει διαβάσει ή όχι τη δική μου δουλειά. Είμαστε μια κοινότητα που προσπαθούμε όλοι για το καλύτερο, και υπάρχει άπλετο ταλέντο και ιστορίες που περιμένουν αναγνώστες. Όσον αφορά τους δικούς μου αναγνώστες, θα ήθελα να πω ότι κάθε φορά προσπαθώ να είμαι όσο πιο ειλικρινής γίνεται απέναντί σας με το εκάστοτε νέο πόνημα και πάνω απ’ όλα θα σέβομαι τον αναγνωστικό σας χρόνο.

Ερώτηση 17η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Κ.Κ.: Υπάρχει μια παράλληλη ιστορία στις «ραφές» των δυο μυθιστορημάτων μου. Και στη «Σκιά στο σπίτι» και στη «Νεκρή γραμμή», υπάρχουν αναφορές σε έναν τόπο κάπου στη βόρεια Ελλάδα όπου φτάνει κανείς μόνο μέσω ενός συγκεκριμένου συρμού. Το βιβλίο που δουλεύω τώρα τοποθετείται σε εκείνο το μέρος, και η ιδέα του προϋπήρχε των δυο μυθιστορημάτων. Αν είμαι προσωπικά ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, θα είναι το επόμενο μυθιστόρημα που θα δείτε.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία για το νέο σας βιβλίο "Η σκιά στο σπίτι" και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

Κ.Κ.: Η χαρά είναι όλη δική μου. Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι καλές αναγνώσεις στο κοινό της σελίδας!

Ο Κωνσταντίνος Κέλλης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1985 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Εδιμβούργο, όπου έκανε μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή.

Η αγάπη του για τη λογοτεχνία του φανταστικού τον οδήγησε στη συγγραφή ιστοριών τρόμου, μυστηρίου και φαντασίας. Από το 2008 κι έπειτα η δουλειά του διακρίνεται συνεχώς σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ πολλά διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στη Σουηδία ως καθηγητής αγγλικών. Η Σκιά στο σπίτι είναι το τρίτο του βιβλίο.

(2016) Η σκιά στο σπίτι, Κέδρος

(2014) Νεκρή γραμμή, Κλειδάριθμος

(2013) Το φως μέσα μου, Momentum

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2010) 10 ιστορίες του φανταστικού, Αρχέτυπο

Για επικοινωνία με τον συγγραφέα:

https://www.facebook.com/Konstantinos.Kellis/?fref=ts

  




Η σκιά στο σπίτι

«Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Τελευταίες ανάσες. Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς».

Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.
Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη, το μέρος όπου μια νύχτα δεκαέξι χρόνια πριν της είχε κάνει πρόταση γάμου.

Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια οργισμένη ύπαρξη που ο θάνατος και τα χρόνια δεν κατάφεραν να σιγάσουν το μοιρολόι της. Μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους σπίτι της.

Καθώς τα σημάδια ανείπωτων πράξεων του παρελθόντος αρχίζουν να εμφανίζονται γύρω τους, η ανάγκη του Τάσου και των παιδιών του να ξαναβρούν όσα έχασαν δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα. Και αυτό βάζει το παρόν αλλά και το μέλλον τους σε θανάσιμο κίνδυνο.

Μια ιστορία αγάπης και τρόμου, ένα μεταφυσικό θρίλερ που δε θα αφήσετε στιγμή από τα χέρια σας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ.