Ερώτηση 1η: Ποια εσωτερική αναζήτηση σας οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου;
Ε.Μ.: Η στενή σχέση νευρολογίας και ψυχιατρικής είναι γνωστή. Τα όρια ανάμεσα στα δύο πεδία γνώσης άλλοτε φαίνονται σαφή κι άλλοτε αναδεικνύονται δυσδιάκριτα, κυρίως μέσα από την πρόοδο της επιστήμης, που εξετάζει τον άνθρωπο από διαφορετικά υποπεδία επιστημονικής γνώσης. Τελικά, η ψυχιατρική είναι η μόνη ειδικότητα της ιατρικής που δεν γνωρίζει ουσιαστικά τη μακροσκοπική ή μικροσκοπική ανατομία του αντικειμένου της και περιορίζεται σε φαινομενολογικές διαπιστώσεις και ονοματολογικές κατατάξεις-συσχετίσεις συμπεριφορών και συμπτωμάτων, νευρωνικών δικτύων, νευροδιαβιβαστών, γονιδιακών συμπλεγμάτων, κοινωνικών παραγόντων. Το ερευνητικό στοιχείο που έχω λοιπόν μέσα μου, ως επιστήμονας ιατρός νευρολόγος, ήθελε ανέκαθεν να γνωρίσει περισσότερο την ψυχή.
Αλλά και το καθημερινό «πρακτικό» στοιχείο μου ως κλινικός νευρολόγος που έρχομαι καθημερινά σε επαφή με τόσους ανθρώπους δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της κοινωνίας μας στις εποχές μας, όπου αφενός ο καθένας πιστεύει και λέει και γράφει ό,τι θέλει περί «ψυχολογίας» και όπου αφετέρου όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν πλέον να κατανοούν και να αναφέρονται στην «ψυχοσωματική» μας ενότητα και ισορροπία, τόσο στην υγεία όσο και στην ασθένεια. Κι έτσι, ενώ κάθε μορφής πολυ-«λογία» απασχολεί τους περισσοτέρους και ενώ η «σωματική»-βιολογική μας ύπαρξη ερευνάται σε όλο και μεγαλύτερο βάθος, ωστόσο το πρώτο μέρος αυτής της λέξης-έννοιας, η «ψυχή» παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη σε όλους μας.
Αλλά ενώ τα περί του σώματος όλοι θεωρούμε φυσικό να τα διερευνούμε όλο και περισσότερο –επιστήμονες-ιατροί αλλά και ο καθένας που διαβάζει και μαθαίνει περί του εαυτού του, ιδίως όταν ασθενεί– η ουσιαστική διερεύνηση της ψυχής υστερεί κατά πολύ σε έρευνα, τόσο ατομική όσο και συλλογική. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ανεξάρτητα της πίστης σε μεταθανάτια πορεία της ψυχής ή όχι, στην ψυχή καθαυτή πιστεύουν δισεκατομμύρια άνθρωποι! Ίσως η υστέρηση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είναι τόσο απτή όσο το σώμα μας ώστε να μπορούμε να στηριζόμαστε περισσότερο στις αισθήσεις μας για τη διερεύνησή της. Ίσως διότι η έρευνά της συνεπάγεται τη διείσδυση σε άλλους χώρους, όπως η θεολογία και η φιλοσοφία, τους οποίους πολλοί άνθρωποι θεωρούν ως προαιρετικούς για ενασχόλησή μας ή, δυστυχώς, και απαγορευτικούς λόγω του λάθους της επιλεκτικής συσχέτισης των χώρων αυτών με κάποιους εκπροσώπους τους (σαν να μην υπάρχουν νοσηροί άνθρωποι και έξω από αυτούς τους χώρους!). Ίσως διότι μας φέρνει σε επαφή με το ίδιο το γεγονός ότι είμαστε θνητοί και ότι αυτή η επίγεια ζωή μας θα λάβει ημερομηνία λήξης και θα πρέπει υποχρεωτικά πλέον να απαρνηθούμε μέρος του εαυτού μας – είτε μας «βολεύει» να πιστεύουμε ότι η πορεία της ψυχής συνεχίζεται στον χωροχρόνο είτε μας «βολεύει» να πιστεύουμε ότι τερματίζεται.
Η καθημερινή επαφή με την ασθένεια και τον θάνατο –δύο καταστάσεις που καθεμιά σε διαφορετικό βαθμό μας στερούν αυτά που θεωρούμε ως υγιή θέλω μας και με τα οποία πορευτήκαμε μέχρι να ανακοπούν σ’ εμάς ή σε ανθρώπους στο περιβάλλον μας– είναι μια ακόμα αιτία αναζήτησης της αλήθειας περί αυτών, και κατά προέκταση με το έργο αυτό που τις διαφωτίζει. Όχι μόνο διότι αντιλαμβάνομαι και αποδέχομαι ότι αφορούν εμένα προσωπικά, αλλά και τους ανθρώπους που απευθύνονται σε μένα και καλούμαι να βοηθήσω, έκαστον κατά τις ψυχικές-σωματικές ανάγκες του και κατά τις δυνάμεις και δυνατότητές μου.
Στα 9 βιβλία που κυκλοφόρησαν, και των οποίων είμαι επιμελητής κι όχι συγγραφέας, βρήκα λογικές απαντήσεις μέσα από γνώσεις που αποτελούν το αντικείμενο μελέτης ανθρώπων που έχουν ενταχθεί, στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας, σε ομάδες θρησκευτικές, φιλοσοφικές, επιστημονικές, κοινωνικές. Προσωπικά, με έλκυσε το γεγονός ότι αντί η επαφή αυτή να είναι μια στείρα παράθεση γνώσεων που έχουν διατυπωθεί ως τώρα, στο έργο αυτό επιτυγχάνεται μια ενωτικού περιεχομένου σύνδεση και ενορατική συμπλήρωση των γνώσεων, που γίνεται τεκμηριωμένα και καθίσταται κατανοητή. Επίσης, με έλκυσε το γεγονός ότι αν και το έργο αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ενορατικά δοσμένο, ωστόσο επιτυγχάνει να προσφέρει μια επικαιροποιημένη κατανόηση της ψυχής και του νου και των εκδηλώσεών τους, που τελικά ως περιεχόμενο επιβεβαιώνεται επαρκώς απτά από μια σύζευξη των επιστημονικών δεδομένων των θετικών επιστημών (ιδίως της βιολογίας, της φυσικής, της πληροφορικής) με τις ανθρωπιστικές σπουδές, κυρίως τη φιλοσοφία και τη θεολογία. Και, κυρίως, μέσα από βιώματα όλων μας, των καθημερινών ανθρώπων.
Ερώτηση 2η: Ποια η σχέση του με τα προηγούμενα βιβλία και τι έρχεται να προσθέσει;
Ε.Μ.: Τα θέματα των βιβλίων του έργου αυτά είναι αστείρευτα, και όσο διεισδύει κανείς σε αυτά τόσο επιζητεί προσθήκες. Στο 9ο βιβλίο της σειράς «ΑΦΘΑΡΤΑ & ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ», το Ουράνια Θαύματα – Κρυμμένες Αλήθειες, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να μυηθεί, ίσως πιο άμεσα και περιεκτικά από ό,τι στα προηγούμενα, στον νου και στην άσκηση στην ορθή λειτουργία του. Επίσης, δίνεται πιο επιτακτικά απ’ ό,τι στα προηγούμενα βιβλία η προτροπή για σύζευξη της καθημερινότητας –στις πρακτικές εκφάνσεις της που αφορούν όλους μας– με γνώσεις που λανθασμένα, κατά τη γνώμη μου, θεωρούνται θεωρητικές.
Ερώτηση 3η: Οι προτροπές που κάνει το κείμενο του βιβλίου μπορούν να ακολουθηθούν από τον καθένα; Είναι εύκολο να ενσωματώσουμε στην καθημερινή μας σκέψη και ζωή τις αλλαγές που πρεσβεύετε;
Ε.Μ.: Όλες οι προτροπές είναι εφικτές και από όλους, αλλά τίποτα που αξίζει δεν είναι τελικά εύκολο. Αν κοιτάξουμε ο καθένας στο παρελθόν του, αυτό καθίσταται αληθές για όλες τις πτυχές της ζωής του. Το πρώτο ζητούμενο είναι να συντονιστούμε με την ουσιαστική ανάγκη για αυτές τις αλλαγές. Να κατανοήσουμε ότι η αναβολή αυτής της συνειδητοποίησης αφορά εμάς τους ίδιους πρωτίστως και ότι έτσι κι αλλιώς, αναπόφευκτα και αδιαπραγμάτευτα, θα τη «βρούμε μπροστά μας» στον χωροχρόνο. Από τη στιγμή που το αντιληφθούμε ως ανάγκη, δεν γνωρίζω κάποιο άλλο βιβλίο ή σειρά βιβλίων που να μας διευκολύνει περισσότερο προς αυτόν τον στόχο, δηλαδή που να μας ωθεί πιο εμπεριστατωμένα, περιεκτικά και κατανοητά σε αυτόν τον στόχο. Αυτός είναι, εξάλλου, και ο λόγος της ενασχόλησής μου με την ανάπλαση και επιμέλεια αυτού του έργου. Η σύζευξη και ενσωμάτωση των γραφομένων με την καθημερινότητα, του καθένα μας ξεχωριστά και όλων που συμβιώνουμε κοινωνικά ελπίζοντας σε μια «ομορφότερη ζωή» και σε έναν «καλύτερο κόσμο», είναι ακριβώς ο στόχος.
Ο Ευθύμιος (Τίμος) Μικρόπουλος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Από το 1988 μέχρι και το 1999 έζησε στο εξωτερικό σπουδάζοντας Ιατρική και ειδικευόμενος στη Νευρολογία σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ και του Καναδά. Είναι Διπλωματούχος του American Board of Psychiatry and Neurology. Πέραν και της εξειδίκευσής του στη Νευροφυσιολογία στο εξωτερικό, έλαβε με «Άριστα» τον τίτλο του Διδάκτορα της Ιατρικής στην Ελλάδα, βάσει έρευνας σε ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.
Η κλινική του ενασχόληση ως Νευρολόγος βασίζεται σε δύο κύριους άξονες, ως προς την εμφάνιση και πορεία των παθήσεων: στον άξονα αλληλεπίδρασης γενετικής-επιγενετικής (DNA-περιβάλλον) και στον άξονα της ενότητας ψυχής και σώματος. Στο πλαίσιο αυτό ασχολείται με την έρευνα μιας επικαιροποιημένης θεώρησης της ίδιας της ψυχής, με βάση τη γνώση που παρέχουν τόσο οι θετικές επιστήμες (ιατρική, βιολογία, φυσική, πληροφορική) όσο και οι ανθρωπιστικές (θεολογία, φιλοσοφία).
Έχει εκδώσει δύο βιβλία, το 2018: το «ΑΦΘΑΡΤΑ & ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ – Οκτώ Βιβλία Αλήθειας», που αποτελεί ανάπλαση του οκτάτομου έργου του Εμμανουήλ Παπαδογιάννη που είδε σταδιακά το φως από το 1995, και το «Ουράνια Θαύματα – Κρυμμένες Αλήθειες» («ΑΦΘΑΡΤΑ & ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ – Το Ένατο Βιβλίο»).
Ζει στην Αθήνα με τη σύζυγο και τον γιό του.
«ΟΥΡΑΝΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ»
Στη δύση της δεύτερης χιλιετίας η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια μεγάλη μεταβατική περίοδο παρακμής των αξιών, που όμως θα οδηγήσει τελικά, με άνωθεν παρέμβαση, σε έναν πνευματικά αναγεννημένο άνθρωπο. Για αυτή την εξέλιξη του ανθρώπου είναι αναγκαίο να προηγηθούν η γνώση του εαυτού, η γνώση γύρω από τον εαυτό και τέλος η γνώση πέρα από τον εαυτό. Είναι δηλαδή αδύνατο να ανακαλύψει κανείς το απέραντο συμπαντικό γίγνεσθαι, το αόρατο και το νοητό, χωρίς να μελετήσει τον άνθρωπο ή αντίστροφα, να μελετήσει τον άνθρωπο χωρίς να μελετήσει το σύμπαν.
Ακριβώς ως αρωγός στη συμπαντική ανέλιξη του Ανθρώπου έρχεται το παρόν έργο. Σε μια σειρά από οκτώ βιβλία που επανεκδόθηκαν αναπλασμένα και εμπλουτισμένα αλλά αδιάβλητα, το 2018, ενωμένα σε ένα τόμο υπό τον τίτλο «Άφθαρτα & αδιάβλητα– Οκτώ βιβλία αλήθειας», προστίθεται πλέον και το παρόν ένατο βιβλίο «Ουράνια Θαύματα – Κρυμμένες Αλήθειες», που κυκλοφορεί για πρώτη φορά.
Η σειρά και των εννέα βιβλία που περιλαμβάνονται στο έργο, ερευνά την άφθαρτη Αλήθεια και τις αυθεντικές πηγές της, την αναδεικνύει και την κάνει αισθητή στο παρόν. Συγχρόνως, επιτυγχάνει να μυήσει τον αναγνώστη στις αναρίθμητες όψεις του πολυδιάστατου ανθρώπινου και κοσμικού γίγνεσθαι μέσα από συμπαντικές διδαχές, παραινέσεις και αγγέλματα.
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας: «Από τα νεανικά μου χρόνια με προβλημάτιζαν πολλά από τα υπαρξιακά θέματα που έχουν διαχρονικά απασχολήσει τον άνθρωπο. Πιο πολύ και από την αναζήτηση της δομής και λειτουργίας του κόσμου, με απασχολούσε η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις σχέσεις μεταξύ των όσων μας περιβάλλουν –έμβιων-άβιων, νοητών-αισθητών– και τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις σχέσεις αυτές. Εμβάθυνα αρχικά στην ιατρική και ιδίως στον εγκέφαλο, με στόχο να κατανοήσω τη δομή, λειτουργία και συμπεριφορά του ανθρώπου. Μέσα στο έργο αυτό, που γνώρισα το 2005, βρήκα πολλές αλήθειες στα θέματα που με είχαν απασχολήσει, επεξηγημένες και συγκεντρωμένες με ενωτικό χαρακτήρα. Όπως και στην ιατρική, έτσι και εδώ, αποφάσισα να αντιτάξω στην εμπιστοσύνη μου στα γραφόμενα καλοπροαίρετη δυσπιστία και έρευνα με επιστημοσύνη. Τελικά, με αλήθειες του έργου συμπληρώνω όχι μόνο δικά μου κενά κατανόησης αναρίθμητων θεμάτων, αλλά σταδιακά και πολλών συνανθρώπων μου, την εσωτερική ζωή των οποίων γνώρισα ως ιατρός. Η επίδραση αυτών των γνώσεων σε όλους μας με έπεισε ότι αξίζει και άλλοι συνάνθρωποι να τύχουν της εποικοδομητικής και λυτρωτικής γνώσης και αλήθειας που το έργο αυτό παρέχει.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου