Όπως μας δηλώνει και η ίδια στον Πρόλογο του βιβλίου, οι ιστορίες δεν είναι μια καταγραφή της αλήθειας –με την έννοια που εμείς την ξέρουμε– ούτε αποκλειστικά δημιουργήματα της δικής της φαντασίας.
Αυτή η αλήθεια, την οποία καταγράφει η ίδια, έχει τη δική της δυναμική και μας προ(σ)καλεί να την υποδεχθούμε χωρίς σκεπτικισμό. Άλλωστε, κάθε άνθρωπος κουβαλάει τα δικά του στοιχειά... Αυτό είναι ολοφάνερο από τη σκοτεινή πλευρά των ιστοριών. Αλλά υπάρχει άραγε στον κόσμο κάποιος που να μην κρύβει στην ψυχή του κάτι περίεργο, κάτι απόκοσμο;
Όπως γνωρίζουμε όλοι μας έχουν διττή υπόσταση, κοινώς υπάρχει και το φως και το σκοτάδι μέσα μας. Ποιο από τα δύο όμως επιλέγουμε να ακολουθήσουμε και να μας “στοιχειώνει”;
Με εξαιρετική μαεστρία η συγγραφέας καταφέρνει να κάνει κατάβαση στα σκοτεινά ύδατα της ψυχής των χαρακτήρων της! Και αυτό, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, δεν είναι εύκολο. Θέλει να υπάρχει φυσικό ταλέντο στη συγγραφή για την επίτευξη αυτού του δύσβατου μονοπατιού!
Η κάθαρση άλλοτε έρχεται και άλλοτε συμπαρασύρει τον ήρωα σε μια ξέφρενη πορεία με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον ίδιο και όχι μόνο. Βέβαια, δεν λείπουν και οι μορφές των θυμάτων εκτός από αυτές των θυτών. Αλλά για να υπάρξει θύτης, πρώτα απ' όλα πρέπει να υπάρξει θύμα. Πόσο εύκολα, λοιπόν, μπορεί κανείς να γίνει το θύμα; Μία αδύναμη στιγμή αρκεί για να παρεισφρήσει ένας μνησίκακος άνθρωπος και να αναποδογυρίσει τη ζωή μας...
Και κάπως έτσι η λογοτεχνία γίνεται δύναμη και οι κραυγές ηχηρές για να δοθεί η ώθηση να ανοίξουν επιτέλους τα στόματα!
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα, Κατερίνα Σχισμένου, που μας δείχνει με τον πιο τραγικό και σκοτεινό τρόπο ότι οι άνθρωποι πρέπει να μιλάνε, τα θύματα να ζητούν δικαιοσύνη και ότι οι στοιχειωμένες ψυχές δε θα βρουν ποτέ τη λύτρωση και το φως...
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου