Ε.Δ.: Τη λογοτεχνία αν τη δω ως αναγνώστης τότε θα πω ότι είναι η μεγαλύτερη πνευματική τροφός ούσα ένα θεμελιώδες στήριγμα στην εξέλιξη τού κάθε πολιτισμού.
Ως συγγραφέας τώρα, δε θέλω να σκέφτομαι τη σχέση μου μαζί της διότι -και αυτό δεν το λέω με κάποια διάθεση μετριοφροσύνης ή ταπεινότητας αφού αυτές οι δύο ιδιότητες δεν είναι δυστυχώς κομμάτια του χαρακτήρα μου- ακόμα αισθάνομαι ανεπαρκής και λίγος για να είμαι κομμάτι της, πόσο μάλλον δε να την υπηρετώ.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;
Ε.Δ.: Αυθόρμητα θα πω η αλήθεια. Ο κόσμος διψά για αλήθειες ακόμα και αν αυτές τον κάνουν να νιώθει άβολα βγάζοντας τον από τις συναισθηματικές ή τις πνευματικές οριοθετήσεις που έχει θέσει ως προσωπικότητα ώστε να αισθάνεται ασφαλείς ως άνθρωπος. Η αλήθεια είχε, έχει και πάντοτε θα έχει τη δύναμη αλλά και τη γοητεία της εξάγνισης. Το στοίχημα λοιπόν για έναν συγγραφέα είναι να κατορθώσει να μπολιάσει μία ιστορία φαντασίας με αρκετές δόσεις αλήθειας.
Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Ε.Δ.: Πριν αρχίσω να γράφω ένα βιβλίο και για όσο βρίσκομαι στη διαδικασία της σύλληψης και της μορφοποίησης της κεντρικής του ιδέας είμαι ενθουσιασμένος. Κατά τη διάρκεια όμως της συγγραφής αισθάνομαι αφόρητο άγχος κυρίως για το αν θα μπορέσω τελικά να αποδώσω την αρχική μου ιδέα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν το βιβλίο ολοκληρωθεί ηρεμώ επιτέλους και αισθάνομαι ικανοποίηση, αλλά αυτό το συναίσθημα δε διαρκεί πολύ διότι όλο και κάποια καινούρια ιστορία θα γεννηθεί μέσα μου και ο κύκλος θα αρχίσει και πάλι από την αρχή.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Θεσσαλονίκη – Αθήνα”;
Ε.Δ.: Το «Θεσσαλονίκη - Αθήνα» είναι μία δραματική κωμωδία, είναι ένα είδος το οποίο ανέκαθεν με σαγήνευε αλλά δεν είχα ποτέ επιχειρήσει να προσεγγίσω αφού ως συγγραφέας έλκομαι περισσότερο από το δράμα. Ένιωσα όμως όταν άρχισα να το γράφω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αφηγηθώ αυτήν την τόσο σκληρή ιστορία της μικρής άρρωστης ηρωίδας μου ήταν μέσω της μαύρης κωμωδίας, το χιούμορ άλλωστε έχει τη δύναμη να αναδείξει αλλά και να καυτηριάσει ακόμα και τα σοβαρότερα σε βαρύτητα θέματα.
Ερώτηση 5η: Ένα κορίτσι χρήζει επείγουσας βοήθειας προκειμένου να σωθεί. Η αναλγητική στάση της πολιτικής για ακόμα μία φορά εγκλωβίζει έναν άνθρωπο στα κολλημένα κρατικά γρανάζια. Που οφείλεται η επανάληψη αυτών των “εικόνων”; Ποια είναι η άποψή σας;
Ε.Δ.: Η απάντηση είναι απλή και εδράζει σε δύο μόνο λέξεις, στη μνήμη και στο συμφέρον. Επιτρέψτε μου να σας το εξηγήσω, συχνά πυκνά κατηγορούμε την Πολιτεία, τους κρατικούς μηχανισμούς και το σύστημα για την αναλγησία, την απανθρωπιά και τη σκληρότητα τους ξεχνώντας -διότι αυτό μας βολεύει- ότι η Πολιτεία και το Κράτος έχει δομηθεί από τις δικές μας πολιτικές επιλογές. Κανένας από αυτούς που κυβερνάει δεν τοποθετήθηκε στη θέση εξουσίας που κατέχει από κλήρο, ήταν επιλογή που εκφράστηκε μέσω της ψήφου από τους πολίτες η οποία ψήφος είναι συνήθως αποτέλεσμα προσωπικών μικροσυμφερόντων. Επομένως έτσι όπως το καταλαβαίνω δεν είμαστε εμείς απέναντι στην Πολιτεία η οποία μας δυναστεύει, είμαστε η Πολιτεία, είμαστε οι δυνάστες της δυναστευόμενης ζωής μας, είμαστε οι βασανιστές της βασανιζόμενης καθημερινότητας μας. Για πολλά χρόνια λέω και θα συνεχίζω να το κάνω ότι δε φταίνε τα κόμματα και οι πολιτικοί, φταίνε οι ψηφοφόροι, οι εντολοδόχοι της Δημοκρατίας που τελικά σχεδόν πάντα καταλήγουν να γίνονται εντολοδόχοι της συμφοράς (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Ερώτηση 6η: Η ελληνική κοινωνία γίνεται ο βοηθός για ακόμα μία φορά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες έχουν στο αίμα τους αυτή την ευαισθησία, τη συμπόνοια, τη συμπαράσταση, την αμέριστη βοήθεια, το φιλότιμο και την προσφορά. Πιστεύετε ότι ξεχωρίζουμε από άλλους λαούς ή όλοι -οι λαοί- σε τέτοιες περιπτώσεις προβαίνουν σε αντίστοιχες πράξεις;
Ε.Δ.: Όχι, δεν πιστεύω ότι είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από άλλους λαούς, σίγουρα έχουμε διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως άλλωστε έχει και ο κάθε λαός, γεγονός το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό. Στον πυρήνα μας όμως όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο κοντά σε σκέψεις και συμπεριφορές από ότι αφήνεται να εννοηθεί ή να οριοθετηθεί λόγω των διαφορετικών πολιτικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών μας πεποιθήσεων. Εν κατακλείδι αν σε αυτόν τον πλανήτη αφαιρέσεις τις σημαίες, τα σύνορα, τα πολιτικά δόγματα και τις θρησκείες θα μείνουν μόνο δύο κατηγορίες ανθρώπων, οι ηθικοί και οι ανήθικοι.
Ερώτηση 7η: Ο Κώστας είναι ένας από τους πιο συμπαθείς δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου σας. Η αθωότητά του είναι μοναδική. Θεωρείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι χάνονται μέσα στη σημερινή κοινωνία που είναι γεμάτη από απατεώνες, λιγόψυχους και πονηρούς;
Ε.Δ.: Χαριτολογώντας θα πω, διαβάστε την προηγούμενη μου απάντηση διότι νομίζω ότι καλύπτω το ερώτημα σας σε εκείνη, αλλά, η αθωότητα του ήρωα μου -θέλω ρομαντικά σκεπτόμενος να πιστεύω ή απλά εθελοτυφλώντας- δεν τον κατατάσσει σε μία ελάσσονα κατηγορία ανθρώπων της κοινωνίας μας, υπάρχουν πολλοί Κώστηδες γύρω μας όμως ο τρόπος που ζουν και η ησυχία αν προτιμάτε που εκπέμπουν τους καθιστά σχεδόν αόρατους.
Ζούμε σε έναν φασαριόζικο και λαμπερό κόσμο ο οποίος προσπαθεί να μας πείσει ότι μόνον αν φωνάζεις, μόνον αν δείχνεσαι έχεις θέση σε αυτόν, μόνον τότε υπάρχεις. Οπότε κλείνοντας θα πω, γίνε και εσύ σαν τον Κώστα, μπορείς.
Ερώτηση 8η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ε.Δ.: Να θυμούνται πάντα ότι κανένας μας δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, όλοι είμαστε κομμάτι αυτού.
Ερώτηση 9η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ε.Δ.: Αυτήν την περίοδο γράφω τη συνέχεια του Κελύφους το οποίο ήταν το δεύτερο μου βιβλίο, όμως λόγω κάποιων καταστάσεων είχα αναγκαστεί να την αφήσω για αργότερα.
Το νερό όμως (ή μάλλον καλύτερα το αίμα) ξαναμπήκε πάλι στο αυλάκι και το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις 24 Γράμματα.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Ε.Δ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ο Γιάννης Ε. Διαμαντής (Έκτορας Δέλτα) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε Computer science & Sound engineering, στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στη σύνθεση, την αρμονία και το πιάνο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ασχολήθηκε επί σειρά ετών με τη μουσική παραγωγή και ηχογράφηση δίσκων. Συνέθεσε επίσης και ενορχήστρωσε μουσική για θεατρικά έργα, ταινίες, αλλά και διαφημιστικά σποτ. Έχει εργαστεί ως ηχολήπτης και sound designer στα μεγαλύτερα θέατρα της Αθήνας, ενώ από το 1998 έως και το 2015 δίδαξε Ηχοληψία και Μουσική.Αυτήν την εποχή συνεργάζεται ως σεναριογράφος με διάφορες εταιρείες παραγωγής, γράφοντας τηλεοπτικές σειρές, αλλά και θεατρικά έργα. Τον Δεκέμβριο του 2017 βραβεύτηκε από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας για το θεατρικό του έργο με τίτλο, «Α.Δ.Α.Μ.». Το κινηματογραφικό σενάριο «Το Άγγιγμα» βραβεύτηκε στον διεθνή διαγωνισμό LONDON GREEK FILM FESTIVAL 2017, ως ένα από τα δέκα καλύτερα και τον Δεκέμβριο του 2019 βραβεύτηκε από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:- Τον Ιούνιο του 2012 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο, «Το Άγγιγμα», από τις Εκδόσεις Αγγελάκη. – Τον Μάρτιο του 2018 κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του με τίτλο, «Το Κέλυφος», από τις Εκδόσεις Anima.- Το «Θεσσαλονίκη – Αθήνα», είναι το τρίτο μυθιστόρημα του συγγραφέα.
Θεσσαλονίκη-Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου