Συζητώντας με τη Βιργινία Μάρκου

 

Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Β.Μ.: Η «Λογοτεχνία» είναι μάλλον από αυτές τις λέξεις που περισσότερο αισθάνεσαι, γεύεσαι, αντιλαμβάνεσαι με τις αισθήσεις, παρά ερμηνεύεις, αναλύεις ή προσεγγίζεις ετυμολογικά... Βεβαίως, είναι τελείως άλλο πράγμα όταν γράφεις λογοτεχνία και διαφορετικό όταν διαβάζεις. Στην πρώτη περίπτωση βιώνεις αυτό το παίδεμα για να βρεις την κατάλληλη λέξη, ν’ αποδώσεις το νόημα που θέλεις. Στη δεύτερη, είναι απλά η ευχαρίστηση, η απόλαυση, η διαφυγή από την πραγματικότητα.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Β.Μ.: Η αλήθεια του! Αυτή που πηγάζει από την ψυχή του δημιουργού, ακόμα κι εάν η δημιουργία, το πόνημα είναι εξ ολοκλήρου φανταστικό και δεν έχει σχέση με τα βιώματα, τη ζωή και τις αναμνήσεις του. Ο αναγνώστης συγκλονίζεται όταν διαβλέπει ότι ο δημιουργός έχει «ματώσει» στην προσπάθεια ν’ απλώσει το χέρι και ν’ αγγίξει τον άγνωστο αυτόν αναγνώστη, να κεντρίσει το ενδιαφέρον του και να του περάσει τοιουτοτρόπως, στοιχεία από τις δικές του κρυφές σκέψεις, ανησυχίες, αγωνίες…

Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Β.Μ.: Δεν θα προσποιηθώ ότι είναι ευχάριστα, ειδυλλιακά ή μυστηριώδη! Αυτά όντως, ανήκουν στα μυθιστορήματα! Τα συναισθήματα κυρίως, έχουν να κάνουν με την αγωνία και το άγχος να εξελιχθεί η ιστορία όπως πρέπει χωρίς να… τραβηχτεί από τα μαλλιά, χωρίς όμως, να μείνει κι ελλιπής. Αγωνία και άγχος να μη χαθεί η έμπνευση, αλλά και να μη γίνεις ανακόλουθος σ’ εκείνο που εσύ θεωρείς ως στάνταρ ποιότητας γραφής. Μία ταλαιπωρία όπως καταλαβαίνετε, ένα παίδεμα όπως ανέφερα και προηγουμένως. Μέχρι που έρχεται τελικά, η στιγμή και οι ώμοι χαλαρώνουν, τα δάχτυλα τρέχουν και νιώθεις αγαλλίαση στη σκέψη ότι «το χεις» ότι «το βρήκες» και η συνέχεια, οι υπόλοιπες σελίδες θα βγουν αβίαστα ως το τέλος. Βεβαίως, δεν συμβαίνει έτσι αφού σε κάποια σελίδα θα κολλήσεις ξανά. Και η αγωνία ξεκινάει πάλι και όλα ξαναγίνονται από την αρχή!

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Μαρμάρινη φιγούρα”;

Β.Μ.: Όπως και το πρώτο μέρος (το «Τρέξε να σωθείς») φαντάζομαι: ψυχογραφική νουβέλα με λίγο από αστυνομικό σασπένς.

Ερώτηση 5η: Πώς σας δημιουργήθηκε η ιδέα να γράψετε τη συνέχεια του έργου “Τρέξε να σωθείς”;

Β.Μ.: Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι και γνωστοί που είχαν διαβάσει το βιβλίο εκείνο κι εξέφρασαν την άποψη ότι τελείωσε γρήγορα, απότομα και ότι γενικά η όλη ιστορία είχε ειπωθεί με σύντομες και κοφτές σκηνές. Ότι ίσως θα χρειαζόταν εκτενέστερη πλοκή, περισσότερες περιγραφές, μεγαλύτερους διαλόγους κλπ. Και παρόλο που σκεφτόμουν γι αρκετό καιρό, πώς αλλιώς θα μπορούσα να το είχα γράψει σύμφωνα με τις παρατηρήσεις αυτές, δεν νομίζω ότι θα κατάφερνα να προσέθετα έστω και μία σελίδα παραπάνω, που λέει ο λόγος. Έτσι είχε βγει και αυτό ήταν.

Η ζωή όμως, μόνο στάσιμη δεν είναι, συνεχίζεται και (γιατί όχι) να μην έδινα την ευκαιρία στους ήρωες να μας έδειχναν πως είχαν καταφέρει να διαχειριστούν τα παιχνίδια της μοίρας, δέκα χρόνια μετά…

Ερώτηση 6η: Οι ήρωες του βιβλίου σας γυρνάνε σελίδα. Πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από το παρελθόν όσο και αν το αφήσουμε πίσω μας;

Β.Μ.: Θα έλεγα ότι όχι μόνο δεν γυρνούν σελίδα, αλλά μένουν απελπιστικά, αξιολύπητα και παθητικά στις ίδιες εκείνες σελίδες που γράφτηκαν στο πρώτο μέρος. Εξού και η προσπάθεια που γίνεται, η απαιτούμενη ώθηση αν θέλετε, να πάνε παρακάτω, ν΄ αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο τους χειρότερους φόβους κι εφιάλτες τους. Έτσι κι αλλιώς, είναι μάταιη κάθε ανθρώπινη προσπάθεια ν’ αφήσουμε πίσω το παρελθόν! Όσο και αν εμείς το επιδιώκουμε, δεν μας αφήνει αυτό.

Όπως είχε πει και ο Καβάφης «η πόλις σε ακολουθεί».

Ερώτηση 7η: Καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται στο φως. Πόσο μπορούν να στοιχειώσουν τις ζωές των ανθρώπων αυτά; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Β.Μ.: Ο χειρότερος τρόπος είναι να τ’ αγνοούμε, να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν! Τ’ αλιεύεις από μέσα σου ανελέητα, τα τοποθετείς απέναντι και ξεκινάς την απευθείας αντιπαράθεση. Είτε βγεις νικητής είτε χαμένος από τη μάχη, θα έχεις νικήσει τον γενικότερο πόλεμο. Θα νιώθεις ελεύθερος! Όχι κατ ανάγκη χαρούμενος, αλλά ελεύθερος.

Ερώτηση 8η: Τα παιδικά χρόνια σημαδεύουν τη ζωή των ενηλίκων, λένε οι ειδικοί. Αυτό διαφαίνεται και στην ιστορία του βιβλίου σας. Τελικά το μυαλό είναι ένας περιέργος, ιδιαίτερος και μαγικός μηχανισμός;

Β.Μ.: Έχουν ασχοληθεί και συνεχίζουν ν’ ασχολούνται ειδικοί επιστήμονες με το ζήτημα αυτό -όπως είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε- παρά ταύτα ελάχιστα έχουν έρθει στο φως, συγκριτικά με όσα μένει ν’ ανακαλυφθούν, υποθέτω… Κατά κάποιον τρόπο, το θέμα του μυαλού, της ψυχής, της συναίσθησης, απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που εμφανίστηκε στη γη. Βαθύ και απόλυτα γοητευτικό μυστήριο, που από τη μία παραμένει άλυτο σε μεγάλο βαθμό και από την άλλη, επηρεάζει την υγεία και την ψυχοσύνθεσή μας, περισσότερο από κάθε άλλη εξωτερική συνθήκη.

Όσο για τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, είναι ξεκάθαρο πλέον και αναμφίβολα αποδεδειγμένο ότι διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, με τις μνήμες που δημιουργούμε τότε, να μας ακολουθούν ως το τέλος.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Β.Μ.: Να τους ευχηθώ υγεία και μία καλή χρονιά, στο τέλος της οποίας να είμαστε όλοι ξανά και πάλι ελεύθεροι! Φυσικά, θα συνιστούσα ν’ αξιοποιήσουν τον αναγκαστικό εγκλεισμό διαβάζοντας λογοτεχνία.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Β.Μ.: Όπως καλά γνωρίζετε, μιας και παρακολουθείτε τη συγγραφική μου πορεία από την πρώτη στιγμή, ξεκινώντας από το 2018 κάθε χρόνο εκδίδω κι ένα βιβλίο. Αν ακολουθούσα τον ίδιο ρυθμό, θα έπρεπε τη φετινή Άνοιξη να εκδώσω το τέταρτο… Δυστυχώς ή ευτυχώς, μάλλον δεν θα συμβεί τούτο. Αφήνω πάντως ανοιχτό το ενδεχόμενο να το δημοσιεύσω το Φθινόπωρο του 2021.

Τι αφορά; Μα τι άλλο από ψυχολογικές αναζητήσεις…

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Β.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ! Καλή χρονιά στους αναγνώστες σας!

Η Βιργινία Μάρκου γεννήθηκε και ζει στο Μαραθώνα και το βιβλίο της «Τρέξε να σωθείς», αποτελεί την πρώτη της συγγραφική απόπειρα. 

Πρόκειται για μια ψυχογραφική νουβέλα που επανεκδόθηκε βελτιωμένη από τις εκδόσεις ΚΟΜΝΗΝΟΣ.

Το «Αγάπης ραγίσματα» είναι το 2ο βιβλίο της, μια συλλογή 10 διηγημάτων. Η Βιργινία Μάρκου εργάζεται ως δημοσιογράφος-αρθρογράφος σε εφημερίδα της Ανατολικής Αττικής.

ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΦΙΓΟΥΡΑ

Μπορεί να επανέλθει ο εφιάλτης; Δέκα χρόνια μετά τη σύλληψη ενός… ανθρώπινου τέρατος, ο τρόμος ξαναγεννιέται για την Αλκμήνη. Όλα όσα στοίχειωναν τη σκέψη και τα όνειρά της, τώρα παίρνουν μια νέα μορφή και τη σοκάρουν! Αντιδρά, υφαίνει το δικό της σενάριο σωτηρίας, όμως, από ένα σημείο και μετά, μπλέκεται και η ίδια στον εκδικητικό ιστό που είχε δημιουργήσει για να εγκλωβίσει τον θύτη, τον Λάμπη Δεμίρη. Ένας απροσδόκητος έρωτας, που εξαϋλώνει τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος, μια απίστευτη παρεκτροπή, με νέο υποψήφιο θύμα, αυτή τη φορά την κόρη του Μαργαρίτα, και τώρα πια δεν αρκεί το «Τρέξε να σωθείς»,  γιατί η κραυγή είναι κοντά στ’ αυτιά των ηρώων και δεν ανέχεται αναβολές. Ο θάνατος –ποιού; – θα φέρει την τελική λύτρωση;