Συζητώντας με τη Μυρσίνη Βιγγοπούλου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Μ.Β.: Η λογοτεχνία στην Πατρίδα μας έχει αναδείξει πολλούς αξιόλογους συγγραφείς, άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο αυτός που από τα μαθητικά μου ακόμη χρόνια με άγγιξε βαθειά, είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Μ.Β.: Από τις πρώτες μου ιστορίες ήταν, «Στο Χριστό στο Κάστρο» και η «Φόνισσα». Αυτά τα βιβλία, όπως και όλο το έργο του Παπαδιαμάντη, μέχρι και σήμερα, μοσχοβολά Παράδοση και Ορθοδοξία.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Μ.Β.: Πάντα αγαπούσα το βιβλίο και τη γραφή χωρίς όμως να ασχοληθώ συστηματικά μ΄ αυτήν. Οι ανάγκες της οικογένειας ήταν η προτεραιότητά μου. Όλα ξεκίνησαν το 1998 διαβάζοντας το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Με συγκίνησε βαθειά η μεγάλη του αγάπη για τους ανθρώπους και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Με πόση υπομονή άκουγε τα προβλήματά τους, πώς τα συμβούλευε μαζί με τους γονείς τους και με τι πόνο προσεύχονταν για όλο τον κόσμο.

Όταν έγινα γιαγιά κι άρχισα να λέω στα εγγόνια μου παραμύθια, θέλησα να τα χαρίσω λίγη από τη σοφία του. Άρχισα έτσι να πλάθω ιστορίες με τα λόγια και τις συμβουλές του. Με αυτόν τον τρόπο προέκυψε και το πρώτο μου βιβλίο, «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη», που το αγκάλιασαν με πολλή αγάπη μικροί και μεγάλοι, τόσο στην πατρίδα μας όσο και στο εξωτερικό.

Αυτό το βιβλίο έγινε αφορμή να έρθω πιο κοντά στα παιδιά, να ακούσω τις αγωνίες και τα προβλήματά τους. Από τότε το ένα βιβλίο έφερνε το άλλο. Έτσι, ως γιαγιά Μυρσίνη, φρόντισε ο καλός Θεός, να γίνουν εγγόνια μου όλα τα παιδιά του κόσμου.

Τώρα, με το νέο μου βιβλίο που είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, ελπίζω να συντροφεύσω όλη την οικογένεια, αλλά και τους αναγνώστες μου που έχουν πια μεγαλώσει.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Γυναίκες του πόνου και της ελπίδας”;

Μ.Β.: Πιστεύω ότι είναι ένα κοινωνικό βιβλίο και προσφέρεται σε ανθρώπους που αναζητούν ένα ‘’καταφύγιο αντοχής’’.

Μέσα στον τίτλο του υπάρχουν δύο βασικές λέξεις. Πόνος και ελπίδα. Ο πόνος είναι μεγάλος δάσκαλος. Εάν δεν πλησιάσουμε το Θεό μέσα από τις ευεργεσίες Του, θα τον πλησιάσουμε μέσα από τον πόνο και τις θλίψεις. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε: Πες μου κάτι να πονέσω για να προσευχηθώ. Μέσα από αυτή την καρδιακή προσευχή αποκαλύπτεται ο Θεός. Αυτός μας δίνει την ελπίδα και τότε, όσο κι αν οι καταστάσεις που ζούμε φαίνονται αξεπέραστες, εμείς να αντέξουμε.

Ερώτηση 5η: Η Αγγελική θα φτάσει τον εαυτό της σε επικίνδυνα μονοπάτια. Στην ιστορία της βλέπουμε ότι η πίστη από την απελπισία απέχουν πολύ λίγο. Αν δεν έχουμε δίπλα μας τους κατάλληλους ανθρώπους για να μας τη δείξουν, μπορούμε να ξεφύγουμε από τον σωστό δρόμο;

Μ.Β.: Η απελπισία είναι ακριβώς το αντίθετο της ελπίδας. Στην ιστορία μας, η Αγγελική μαζί με τον άνδρα της, έρχονται αντιμέτωποι με μια οικονομική καταστροφή που δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν. Η σχέση τους δοκιμάζεται κι εκείνη απεγνωσμένα αναζητά ένα χέρι να πιαστεί.

Όλοι, λίγο πολύ, έχουμε ζήσει ανάλογες καταστάσεις και τότε ψάχνουμε επίμονα να βρούμε ένα καλό φίλο ή ένα συγγενικό μας πρόσωπο για να ακουμπήσουμε. Πολλές φορές όμως η απογοήτευση έρχεται και μέσα από το οικείο περιβάλλον. Όταν πια βρεθούμε μετέωροι κι είμαστε έτοιμοι στην κυριολεξία να γκρεμοτσακιστούμε, τότε πραγματικά αναζητάμε τη θεία βοήθεια.

Το ίδιο συνέβη και με την Αγγελική. Πιάνεται από το δικό Του χέρι και μέσα από την πίστη βρίσκει το κουράγιο να αντέξει. Κι Εκείνος, που ενεργεί μέσω των ανθρώπων, στέλνει δίπλα της τους κατάλληλους ώστε να την βγάλουν από τα επικίνδυνα μονοπάτια και να την σώσουν.

Ερώτηση 6η: Η Αγνή, είναι η επόμενη ηρωίδα του βιβλίου, δοτική και φιλεύσπλαχνη. Πιστεύετε ότι είναι δυσεύρετο ή μη να βρούμε ένα τόσο δοτικό άτομο στη ζωή μας όσο είναι η Αγνή;

Μ.Β.: Δεν θεωρώ ότι είναι δυσεύρετο. Απλώς όλα αυτά τα χρόνια ο πονηρός άνθρωπος θεωρήθηκε έξυπνος, ενώ ο ταπεινός απαξιώθηκε ως κορόιδο. Αν αναζητήσουμε ένα τέτοιον άνθρωπο σίγουρα θα τον βρούμε δίπλα μας. Καλό όμως είναι να προσέξουμε και να μη θεωρήσουμε την καλοσύνη του ως κάτι δεδομένο. Γιατί τότε αντί να προχωρήσουμε τη σχέση μας μέσα από μια αμοιβαία καλή συμπεριφορά, τον εκμεταλλευόμαστε ως θύμα. Έτσι χαλάμε αυτή τη σχέση και αδικούμε και τις δύο πλευρές.

Στην ιστορία μας, η Αγνή, είναι μία νέα σύγχρονη γυναίκα που βρίσκεται μπροστά σ΄ ένα μεγάλο δίλημμα. Από τη μια, ο πρώτος νεανικός της έρωτας, από την άλλη μια προσφορά αγάπης και θυσίας. Αμφιταλαντεύεται. Πονάει σαν κάθε νέα γυναίκα, αλλά στο τέλος, μας εκπλήσσει ο τρόπος που θα λύσει το πρόβλημά της.

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι όσοι έχουν πνεύμα θυσίας συγγενεύουν με το Χριστό. Θεωρώ ότι τα λόγια αυτά βρίσκουν το αληθινό τους νόημα στο πρόσωπό της Αγνής.

Ερώτηση 7η: Τη Μάνια, τη συναντάμε στην τρίτη ιστορία σας. Η γιαγιά της, λίγο πριν το θάνατό της, θα την βάλει να της ορκιστεί να κάνει ένα ταξίδι. Οι συγκυρίες όμως είναι τέτοιες που θα τον αθετήσει. Τελικά, υπάρχουν τρόποι να κάνουμε κάτι έστω και νοερά μέσα από κάποιες πράξεις μας;

Μ.Β.: Τρόποι σίγουρα υπάρχουν. Αρκεί εμείς να τους αναζητήσουμε και να τους κάνουμε πράξη. Ξετυλίγοντας τη ζωή της Μάνιας διαπιστώνουμε ότι οι ενοχές στερούν τη χαρά της ζωής μέσα στην καθημερινότητα της. Η χρόνια λύπη τσακίζει ψυχικά κάθε ευαίσθητο άνθρωπο.

Μια αναπάντεχη αρρώστια θα κάνει τη Μάνια να δει την ματαιότητα των πάντων. Ο Άγιος Πορφύριος, με το φωτισμένο λόγο του, θα την πιάσει από το χέρι και θα της δείξει το δρόμο και την αληθινή χαρά της αιώνιας ζωής. Έτσι βρίσκει το κουράγιο μέσα από μία πράξη γενναιοδωρίας-λίγο αφύσικη στην υλιστική εποχή μας-να απαλλαγή από τις τύψεις που την βασανίζουν και να βρει τη λύτρωση. Γιατί κάθε γενναία πράξη χρειάζεται παλικαριά και τόλμη.

Ερώτηση 8η: Στο τέταρτο διήγημά σας συναντάμε δύο γυναίκες αντίθετες μεταξύ τους, την Αλίκη και την Ελένη. Η πρώτη είναι άτομο του υλισμού και δεύτερη της αγάπης. Ο τρόπος ζωής που θα διαλέξουμε πιστεύετε ότι είναι συνδεδεμένος με το μεγάλωμά μας από τους γονείς ή συντρέχουν και άλλοι λόγοι ταυτόχρονα ή όχι;

Μ.Β.: Χωρίς κανείς να αμφισβητεί ότι η οικογένεια βάζει το πρώτο λιθαράκι στη ζωή ενός παιδιού, θα δούμε ότι παράλληλα συντρέχουν και άλλοι λόγοι. Όπως ο τόπος όπου μεγαλώνει ή ζει, χωριό ή πόλη, ο κόσμος που συναναστρέφεται, οι φιλίες που κάνει, τα όρια που θέτει στη ζωή του και κατά πόσο έχει μάθει στον αυτοέλεγχο, ώστε να βάζει ένα φρένο για να μην παρασυρθεί. Δυστυχώς εμείς οι γονείς δείχνουμε, λόγο υπερβολικής αγάπης, μια ανεκτικότητα και υποχωρητικότητα ακόμα και σε παράλογες απαιτήσεις τους. Από το φόβο μήπως στερηθεί κάτι, του παρέχουμε τα πάντα.

Ακολουθώντας την Αλίκη από την εφηβική της ηλικία, βλέπουμε όλους αυτούς τους λόγους να διαμορφώνουν ένα χαρακτήρα εγωιστικό και άπληστο.

Επιπλέον στην ιστορία μας αυτή, μας συγκινεί η Ελένη. Μια γυναίκα άτεκνη, με μητρική όμως καρδιά. Ανοίγει δρόμο και αγκαλιά σε παιδιά που δεν θα είχαν καμία ελπίδα για οικογενειακή θαλπωρή, κι αποδέχεται ένα τέτοιο άτομο ως φίλη, χωρίς ποτέ να κάνει κήρυγμα ηθικής ή να της κουνήσει το δάχτυλο. Οι δύο αυτές γυναίκες με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα και τρόπο σκέψης, πορεύονται και βιώνουν μαζί το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου.

Στην τρυφερή αυτή ιστορία νομίζω ότι ο καλός Σαμαρείτης, στα πρόσωπα της Ελένης και του άνδρα της, βρίσκει την ενσάρκωση της ευαγγελικής παραβολής.

Ερώτηση 9η: Το βιβλίο σας έχει πολλά διδάγματα. Ποιο είναι το σημαντικότερο, για εσάς, ηθικό δίδαγμα που θελήσατε να δείξετε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και ποια είναι η αγαπημένη σας ηρωίδα από τις τέσσερις αυτές ιστορίες σας;

Μ.Β.: Το βιβλίο αυτό στέλνει πολλά μηνύματα σε άνδρες και γυναίκες. Ας μην μας παρασύρει ο τίτλος του και νομίζουμε ότι απευθύνεται μόνο στις γυναίκες. Δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις. Άλλωστε η κάθε ηρωίδα πορεύεται δίπλα σε κάποιον άνδρα. Είτε αυτός είναι σύζυγος, αδελφός, γιος ή πατέρας. Συνήθως οι άνδρες αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους πιο πρακτικά ή και πιο δυναμικά. Ωστόσο η τόλμη τους πολλές φορές μπορεί να ωθήσει κάποιες καταστάσεις στα άκρα.

Το βασικό μήνυμα είναι ότι όλες αυτές οι γυναίκες, που πέρασαν πολύ πόνο, μέσα από μια πιο σωστή συναισθηματική προσέγγιση, οδηγήθηκαν πιο εύκολα κοντά στο Θεό. Θεώρησαν το καλό ως ανάγκη και δίπλα σε ένα φωτισμένο πνευματικό, βρήκανε τρόπους ν΄ αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους και να βγουν από αδιέξοδες καταστάσεις.

Όσο για τις ηρωίδες μου, θα ήταν δύσκολο να επιλέξω πια είναι η αγαπημένη μου. Μοιραστήκαμε κοινά προβλήματα, χαρές και πίκρες. Πλάθοντας το χαρακτήρα τους, αυτές πήραν από εμένα κι εγώ από αυτές. Στη γραφή, όσο κι αν το έναυσμα είναι ένα γεγονός πραγματικό ή βιωματικό πάντα υπάρχει και η μυθοπλασία. Προσπαθώ όμως αυτή να είναι γόνιμη, παραγωγική, με μηνύματα αισιοδοξίας.

Ερώτηση 10η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Β.: Θέλω από την καρδιά μου να τους ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια. Η αγάπη τους μου δίνει δύναμη και συνεχίζω.

Εύχομαι να έχουμε υπομονή για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που περνά η πατρίδα μας, χωρίς να χάσουμε το κουράγιο και την ελπίδα μας. Ας πιστέψουμε ότι ζούμε σ΄ ένα ευλογημένο τόπο με μεγάλη κληρονομιά και μας αξίζει μια καλύτερη ζωή.

Ερώτηση 11η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Μ.Β.: Σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Σταμούλη, ξεκινήσαμε μία παιδική σειρά με γενικό τίτλο: Ιστορίες από το περιβόλι της γιαγιάς Μυρσίνης. Ήδη κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο, Ένα αμπέλι όλο μέλι, και σύντομα θα προχωρήσουμε στο δεύτερο. Παράλληλα έχω κατά νου κι ένα μυθιστόρημα για ενήλικες. Επειδή όμως, όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει, δεν θα σας πω περισσότερα. Θα σας εκμυστηρευτώ πάντως ένα μυστικό. Όταν ήμουν νέα, δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μεγάλα ταξίδια. Ωστόσο εγώ ταξίδευα καθημερινά μέσα από τα βιβλία. Πιστέψτε με, χωρίς πολλά έξοδα έκανα τα πιο συναρπαστικά ταξίδια ως την άκρη του κόσμου. Το ίδιο κάνω και τώρα.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Μ.Β.:                                    Καλές αναγνώσεις! Καλά ταξίδια σε όλους!

Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία στην ιστοσελίδα σας.

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα σ’ ένα προσφυγικό συνοικισμό, τη Νέα Κρήνη, δίπλα στη θάλασσα. Αυτή ήταν η πρώτη μου φίλη. Μαζί της έπαιξα τα καλύτερα παιχνίδια. Τα καλοκαίρια τα περνούσα στην Κασσάνδρα, απ’ όπου κατάγεται η μάνα μου. Ίσως γι’ αυτό το καλύτερό μου άρωμα είναι η μυρωδιά της ελιάς και του πεύκου. Κάτω από τον ίσκιο τους περνούσα τις ώρες μου διαβάζοντας, καθώς κάποιοι αγαπημένοι Δάσκαλοι μού εμφύσησαν την αγάπη για το βιβλίο και το γράψιμο.

Όταν παντρεύτηκα, με συνεπήρε το μεγάλωμα των δύο παιδιών μου, και μόνο σποραδικά δημοσίευα κάποια από τα γραπτά μου. Εδώ και αρκετά χρόνια ζούμε στην εξοχή της όμορφης Σουρωτής και της Αγίας Παρασκευής, κοντά στο μοναστήρι όπου ερχόταν ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος. Αυτό στάθηκε αφορμή να γράψω και το πρώτο μου βιβλίο: «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη». Από τότε, το ένα βιβλίο έφερνε το άλλο. Σ’ αυτά κατέθεσα αναμνήσεις, βιώματα και αξίες ζωής για να τ’ αφήσω κι εγώ με τη σειρά μου κληρονομιά στις νεότερες γενιές.

Μυρσίνη Βιγγοπούλου

(2017) Γυναίκες του πόνου και της ελπίδας, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2016) Ένα αμπέλι όλο μέλι, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2015) Ο Αϊ-Δημήτρης και τα προσφυγόπουλα, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2015) Τα μυστικά της Κόνιτσας, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2014) Η Παναγία Σουμελά και η λύρα του Ευγένιου, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2013) Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2011) Από την Εσύπολη στην Ουρανούπολη, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2011) Κάποτε στη Μακεδονία, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2010) Από την Εγώπολη στην Εσύπολη, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2010) Το καράβι της ελπίδας, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2009) Μεγαλώνοντας με έναν Άγιο, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2009) Παίζουμε με τη γραμματική, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2008) Το χέλι ο Γλιστρούλης, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2007) From I-ville to You-ville, Uncut Mountain Press

(2007) Η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2004) Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία, Ακρίτας

(2004) Ο Άγιος Βασίλειος στη ζωή μας, Ακρίτας

(2004) Στα φτερά των αγγέλων. Μια περιπέτεια με μυστήριο, Ιδιωτική Έκδοση

 

 

 

 

 

Γυναίκες του πόνου και της ελπίδας

...Η Αγγελική, η Αγνή, η Μάνια, μαζί με την Αλίκη και την Ελένη, είναι γυναίκες της διπλανής μας πόρτας. Γυναίκες με αγωνιστικό πνεύμα, που ξεπέρασαν τις δυσκολίες, με πίστη και αποφασιστικότητα, γιατί θεώρησαν το καλό ως ανάγκη. Μπορεί κάποτε να τις συναντήσαμε και εμείς, ίσως και να τις προσπεράσαμε αδιάφορα. Όμως τώρα έρχονται να τις γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από τις τρυφερές τους ιστορίες. Μας εμπιστεύονται τη ζωή τους αποκαλύπτοντας τον εαυτό τους και τον τρόπο, που άφησαν το αποτύπωμά τους στην οικογένεια, στον συνάνθρωπό τους, στην κοινωνία. Αυτές έγιναν το προζύμι, όπως είπε ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, που σε κάθε δύσκολη περίοδο διατηρεί ο Καλός Θεός για να βοηθήσει τις επόμενες γενιές και να μη χαθεί αυτός ο κόσμος... Τη Μυρσίνη Βιγγοπούλου την πρωτογνωρίσαμε από το παιδικό βιβλίο Από την Εγώπολη στην Εσύπολη, που έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα από πολυάριθμες μεταφράσεις. Η Εγώπολη, όπως και η συνέχεια της, διαβάστηκαν όμως και από τους μεγαλύτερους. Χρόνια τώρα η συγγραφέας αισθανόταν ότι χρωστάει ένα βιβλίο στα παιδιά της Εγώπολης που μεγάλωσαν. Με το ρωμαλέο γράψιμο της μας παραδίδει ένα συγκλονιστικό βιβλίο.

 

 

 

 

Ένα αμπέλι όλο μέλι

Ένα βιβλίο για παιδιά της προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας που μιλά στα παιδιά για την Εκκλησία.

Η Μυρσίνη Βιγγοπούλου, η αγαπημένη γιαγιά Μυρσίνη των παιδιών, γράφει για πρώτη φορά για την τρυφερή ηλικία των 3-6 ετών ένα βιβλίο γεμάτο έμπνευση. Όλη η πλάση παρουσιάζεται ολόλαμπρη - ζώα, λουλούδια και δένδρα. Ο ήλιος λάμπει και λούζει με το φως του τα καταπράσινα φύλλα της κληματαριάς που περιμένει για να κλείσει στην αγκαλιά της με απέραντη αγάπη κάθε πλάσμα της δημιουργίας!  Μια μικρή παραβολή για την εκκλησία που θα συναρπάσει τα παιδιά και θα συγκινήσει τους μεγάλους.

Το βιβλίο είναι ιδανικό και για κατηχητικό βοήθημα της προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.

Η εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά είναι ιδιαίτερα εκφραστική γεμάτη χρώμα και ελπίδα.

 

 

 

 

 

Ο Αϊ-Δημήτρης και τα προσφυγόπουλα

Ένα μυθιστόρημα για παιδιά και εφήβους με την υπογραφή της διακεκριμένης Μυρσίνης Βιγγοπούλου, πλούσια εικονογραφημένο από τον Νίκο Μανωλόπουλο. Μέσα από την συγκινητική γεμάτη δράση πλοκή του οι νεαροί αναγνώστες ταξιδεύουν στον κόσμο της ελληνικής Ανατολής και στην ιστορία της. Παράλληλα με την κεντρική ιστορία ξετυλίγεται ο βίος του Αγίου Δημητρίου, του Μυροβλήτου και πολιούχου της Θεσσσαλονίκης. Η συγγραφέας σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου: Πολλές φορές πεθύμησα να γράψω λίγα λόγια για τους παλιούς ανθρώπους της Ανατολής, μα πάντα το ανέβαλλα, βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Πρώτα, έλεγα, να μεγαλώσουν τα παιδιά που είναι μικρά κι έχουν πολλή φροντίδα. Όταν τα παιδιά μεγάλωσαν ήρθε η ώρα να γηροκομήσουμε τους γονείς μας κι έτσι πάλι δεν είχα χρόνο για γράψιμο. Μέχρι οι γέροντές μας να φύγουν για την άλλη ζωή, τα παιδιά μας παντρεύτηκαν και απέκτησαν δικά τους παιδιά. Ε, τώρα να μη δώσουμε ένα χεράκι να μεγαλώσουν λίγο και τα εγγόνια μας; Ώσπου μια μέρα είπα στον εαυτό μου: "Ε, γιαγιά Μυρσίνη, έτσι κυλά η ζωή και, μέχρι να τα προφτάσεις όλα, έρχεται η σειρά σου κι ίσως τότε με λύπη να σκεφτείς ότι κάτι ακόμη μπορούσες να κάνεις, μα από αμέλεια δεν το έπραξες. Καιρός να γράψεις για τους προγόνους σου, τους πονεμένους ανθρώπους της Ανατολής, γιατί κοντά τους μεγάλωσες.

Μακάρι, παιδιά μου, τα παθήματα να γίνονται μαθήματα, έλεγε ο πατέρας μου. Μετά από αυτά που περάσαμε και μας ξεκλήρισαν απ΄όλη τη Μικρασία, πρέπει να μάθουμε να ζούμε μονοιασμένοι και να 'χουμε αγάπη μεταξύ μας.

 

 

 

 

 

Τα μυστικά της Κόνιτσας

Με ιδιαίτερη χαρά σας παρουσιάζουμε το νέο βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου «Τα μυστικά της Κόνιτσας» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ/ΕΦΗΒΙΚΑ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εφηβικά μυθιστορήματα της τελευταίας δεκαετίας!
Οι ήρωες της ιστορίας, νέα παιδιά, καθένα με τις αγωνίες του και τα προβλήματά του, ταξιδεύουν ως την Κόνιτσα. Ακολουθούν τα αγιασμένα χνάρια που ξεκινούν από τους δρόμους της και φθάνουν ως τις πλαγιές των βουνών της. Ανακαλύπτουν τα μυστικά τους, μυστικά που δεν λέγονται με λόγια….Και καταφέρνουν να τα ζήσουν και να αλλάξουν για πάντα τη ζωή τους. Η συγκλονιστική περιπέτειά τους είναι μόνον η αρχή.
Η εικονογράφηση είναι της Αγγελικής Δελεχά, με την ευγενική συνεργασία του Κωνσταντίνου Δημητρέλου.

 

 

 

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ο Δεκαπενταύγουστος ήταν η καλύτερη στιγμή του καλοκαιριού για το Μανώλη και τη Δέσποινα. Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς, καρφιτσωμένο σε κάποια πλαγιά της Ηπείρου, δεν το άλλαζαν με τίποτε. Μόνο που φέτος τα πράγματα ήταν κάπως... διαφορετικά. Οι δυσκολίες της πατρίδας μας, τα προβλήματα των ανθρώπων της και ειδικά των νέων, είχαν ρίξει ένα βαρύ πέπλο από πάνω τους. Τότε μπήκε στη μέση ο παππούς. Παρακινούμενος από τη διάκριση και την αγάπη του για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τους μίλησε για τη ζωή και τις προφητείες του, αλλά κυρίως τους παρότρυνε να τον γνωρίσουν, ακολουθώντας τα χνάρια του σε μονοπάτια των βουνών που ήταν γεμάτα ιστορίες και θρύλους. Μέσα από αυτές τις διαδρομές, όλη η οικογένεια όχι μόνο διαπίστωσε την αλήθεια των λόγων του Αγίου, αλλά έμαθε να ζει με κάτι που είχαν ξεχάσει: την ελπίδα. Έτσι, παππούς, γιαγιά, γονείς και εγγόνια βάλθηκαν να βρουν τρόπο για να βγάλουν τον τόπο τους από την αφάνεια. Ο Άγιος βέβαια ήταν αυτός που τους παρακίνησε, αυτοί όμως έπρεπε να κάνουν την ευλογία πράξη. Κάπου ψηλά, σ΄ ένα χωριό της Ηπείρου…

 

 

 

 

Από την Εσύπολη στην Ουρανούπολη

Η γιαγιά Μυρσίνη γράφει στον πρόλογο του: "Το πρώτο μου βιβλίο, "Από την Εγώπολη στην Εσύπολη", μου έδωσε την ευκαιρία να βρεθώ πολλές φορές κοντά στα παιδιά. Έτσι διαπίστωσα ότι είχαν αγαπήσει τόσο πολύ τους ήρωές του, που μου ζητούσαν τη συνέχειά του. Η σκέψη αυτή ωρίμαζε μέσα μου εδώ και χρόνια. Το βιβλίο του Γέροντα Παϊσίου "Πάθη και αρετές" μαζί με ένα άλλο θεόπνευστο βιβλίο, την "Κλίμακα" του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη, ξύπνησαν τελικά την επιθυμία μου να συνεχίσω την ιστορία της Εσύπολης. Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε: οι εντολές είναι ίδιες και για τους λαϊκούς και για τους μοναχούς και ο Παράδεισος ένας είναι. Έτσι αποφάσισα να συνδυάσω τη σοφία τους και πλάθοντας τα λόγια και τις συμβουλές τους, να φτιαχτεί η σκάλα των αρετών, που θα την ανεβούν τα παιδιά της σύγχρονης εποχής μας. Στόχος μας άλλωστε στην πνευματική ζωή δεν είναι μόνο να βρούμε την Εσύπολη. Χρειάζεται να αγωνιστούμε φιλότιμα για να ξεπεράσουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, να αξιοποιήσουμε τα χαρίσματα, που έδωσε σ' όλους μας ο Θεός κι έτσι να φθάσουμε στην Ουρανούπολη". Το πρώτο βιβλίο "Από την Εγώπολη στην Εσύπολη" αγαπήθηκε από τους μικρούς αναγνώστες όλου του κόσμου αφού έχει ήδη μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γεωργιανά, αραβικά, σερβικά και ετοιμάζονται η γαλλική και γερμανική έκδοση. Η εικονογράφηση του νέου βιβλίου έγινε από την Αγγελική Δελεχά που επέλεξε να δουλέψει του χαρακτήρες μ’ ένα κλασσικό διαχρονικό ύψος και αρκετή παιδική αθωότητα και δροσιά. Ένα βιβλίο που θα συντροφεύει τα παιδιά μας σε όλη τους τη ζωή προσφέροντας τους ένα παράθυρο στο φως σε μια εποχή που το έχουν πολύ ανάγκη...

 

 

 

 

Κάποτε στη Μακεδονία

Το νέο παιδικό μυθιστόρημα της Μυρσίνης Βιγγοπούλου "Κάποτε στη Μακεδονία", που είναι αφιερωμένο στον Μακεδονικό Αγώνα έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Στο νέο αυτό βιβλίο της που είναι εμπνευσμένο από πραγματικά πρόσωπα και γενονότα,

η "γιαγιά Μυρσίνη" περιγράφει τις συναρπαστικές περιπέτειες δύο νέων στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αφανείς ήρωες, κορίτσια και αγόρια που ζούσαν στα βουνά της Μακεδονίας, δε διστάζουν να γίνουν ακόμα και θυσία για το ιδανικό της λευτεριάς.

Η πλοκή της ιστορίας ξετυλίγεται ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Τα σημερινά παιδιά μαθαίνουν μέσα από τις ιστορίες των προγόνων και συγγενών τους για ένα παρελθόν που είναι ακόμα ζωντανό. Κειμήλια και ιστορικές μνήμες ζωντανεύουν μπρος στα μάτια τους και συγκινούνται με την παλληκαριά αυτών των δικών τους ανθρώπων.

Όμως η Ιστορία δεν είναι παραμύθι... Είναι διδαχή και χρέος όλων, και ιδιαίτερα των νέων μας, οι οποίοι διψούν για πρότυπα και ιδανικά.

 

 

 

 

 

Από την Εγώπολη στην Εσύπολη

Ο Πείσμονας είναι ένας μικρός Εγωπολίτης, που ξεκινά να βρει την Εσύπολη με μοναδικό του εφόδιο τη συμβουλή της βασίλισσας της Εγώπολης, να βάζει πάντα μπροστά το ΕΓΩ του. Με ποιον όμως τρόπο θα μπορέσει τελικά από την Εγώπολη να φτάσει στην Εσύπολη; Τι κόσμο θα συναντήσει σ'αυτή την τόσο διαφορετική από τη δική του πολιτεία; Τι νόημα θα έχει το ταξίδι του αυτό για όλους τους κατοίκους της Εγώπολης αλλά και για τον καθένα μας; Ας ταξιδέψουμε μαζί του! Πρόκειται για ένα δρόμο που μπορούν να το βαδίσουν μικροί και μεγάλοι. Χάρτη και οδοδείκτη για την πορεία μας αυτή θα έχουμε κάποια από τα λόγια του μακαριστού γέροντα Παϊσίου.

 

 

 

 

Το καράβι της ελπίδας

Το καράβι σήκωσε άγκυρα κι άνοιξε πανιά και σαν δελφίνι γλίστρησε στου Αιγαίου τα νερά. Η γιαγιά Μυρσίνη, συνεχίζοντας τις ιστορίες και τα παραμύθια της, αυτή τη φορά μας ταξιδεύει στη Μεγαλόνησο. Παιδιά από την Ελλάδα και την Κύπρο ενώνουν τις ζωές τους και μαθαίνουν πώς να ξεπερνούν τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Οι νέοι ξέρουν πάντα να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Κι έχεουν μια βάση, πολλές φορές παράτολμη, να κάνουν τ' όνειρό τους πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν και οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι, με το "Καράβι της ελπίδας", για να φτιάξουν ένα κόσμο καλύτερο. Το καράβι τους σηκώνει άγκυρα. Όρτσα τα πανιά! να σαλπάρουμε μαζί του!

 

 

 

 

Η Παναγία Σουμελά και η λύρα του Ευγένιου

Το σημαντικό αυτό παιδικό βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση με νέο μαλακό εξώφυλλο και χαμηλότερη τιμή. Μέσα από τις σελίδες του εξιστορείται με τρόπο γλαφυρό η ιστορία της εικόνας της Παναγίας Σουμελά. Παράλληλα, οι μικροί αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν την συναρπαστική ιστορία μιας ποντιακής οικογένειας. Το βιβλίο αναδεικνύει τον Ποντιακό Ελληνισμό και την αγάπη της Παναγίας για τις αλησμόνητες περιοχές του και τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Τέλος φτάνει ως τη σύγχρονη ιστορία που γράφεται στο όρος Βέρμιο. Αποτελεί ένα από τα ωραιότερα παιδικά βιβλία των τελευταίων χρόνων με ιδιαίτερα εμπνευσμένη γραφή και πλούσια εικονογράφηση από την Μαρία Νασοπούλου.

 

 

 

 

Μεγαλώνοντας με έναν Άγιο

Η Μυρσίνη Βιγγοπούλου μας διηγείται την ιστορία του μικρού Βασίλη που μεγαλώνει διαβάζοντας ένα βιβλίο με τη ζωή του Μεγάλου Βασιλείου. Αυτό θα τον συγκινήσει και θα του δώσει θάρρος για ν' αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες της ζωής του, έχοντας για συμπαράσταση το δάσκαλό του τον "κύριο Ακάθιστο" και τον γεμάτο πνεύμα θυσίας ιερέα του χωριού τους. Οι γραφικοί χαρακτήρες των απλών ανθρώπων, τα ήθη, τα έθιμα και οι δοξασίες της κάθε εποχής, ξεδιπλώνονται παράλληλα με το βίο και τα θαύματα του Αγίου Βασιλείου.

 

 

 

 

Παίζουμε με τη γραμματική

Η Γραμματική, έχοντας παρέα τα μέρη του λόγου και τα σημεία της στίξης, είναι έτοιμη να μάθει σε όλους τους φίλους της πολλά καινούργια πράγματα πάντα με κέφι, ζωντάνια, ατέλειωτο παιχνίδι και ένα συναρπαστικό επιτραπέζιο παιχνίδι δώρο! Ένα αληθινά πρωτότυπο βιβλίο από την εμπνευσμένη πένα της Μυρσίνης Βιγγοπούλου και τη γεμάτη χρώματα εικονογράφηση της Τέτης Σώλου, που βοηθά τα παιδιά από 5 ετών και πάνω να μάθουν μ' ένα χαρούμενο τρόπο τις πρώτες έννοιες της Γραμματικής.

 

 

 

 

Το χέλι ο Γλιστρούλης

Μια περιπέτεια μέσα στην υπέροχη φύση με πλούσια εικονογράφηση, που θα ενθουσιάσει τα παιδιά και θα τους εμπνεύσει την αγάπη για το περιβάλλον. Ψάρια και πουλιά, παιχνιδίζοντας και τραγουδώντας, μας μαθαίνουν τα μυστικά της φύσης και μας ξεναγούν στις ομορφιές του Υγροτόπου της Ροδιάς.

 

 

 

 

From I-ville to You-ville

I-ville—a Kingdom where pride and selfishness dwell, and where people live by the motto Me first!. You-ville—a Kingdom where humility and kindness have their home, and where people put the good of others before their own. This is the story of a young boy named Stubborn, as he strives to become the first person of I-ville to make the difficult journey to the beautiful, joy-filled Kingdom of You-ville, and to become a citizen there. As we join Stubborn in his adventures, we learn, along with him, profound lessons in how to struggle against bad thoughts and feelings. Drawn from the teachings of the beloved Elder Paisios of Mount Athos, Greece (1924–1994), these lessons can be of tremendous spiritual benefit for young and old alike. The journey of young Stubborn is one that all of us must take, and which all of us can accomplish–if only we shrink our I and put You first!

 

 

 

 

Η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία 1

-Σαν ποιον μοιάζουν γιαγιά; -Η ελληνική παράδοση και η Ορθοδοξία μοιάζουν, παιδιά μου, με τις γέρικες εκείνες ελιές, που έχουν ακόμη απομείνει στον Κήπο των Ελαιών, από την εποχή του Χριστού. Όσο και να τις κόβουν τα κλαδιά τους, πάντα καινούργια βγαίνουν, γιατί η ρίζα τους κρατά πολύ βαθιά στο χώμα. Κατά καιρούς, πολλοί βάλθηκαν να ξεριζώσουν τη ρίζα τους. Δεν τα κατάφεραν όμως κι ούτε θα τα καταφέρουν, όσο υπάρχουν παιδιά σαν κι εσάς, που θέλουν να μαθαίνουν γι' αυτές και τις κλείνουν μ' αγάπη στην καρδιά τους.

 

 

 

 

Η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία 2

Το δεύτερο αυτό βιβλίο της σειράς «Η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία», ξεκινά με την πτώση της Κωνσταντινούπολης και τελειώνει με την απελευθέρωση του Γένους μας, μετά την Επανάσταση του 1821. Μέσα από μια όμορφη ιστορία, όπου η συγκίνηση και το χιούμορ εναλλάσσονται, η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία συμπορεύονται με όλους τους υπόδουλους λαούς το Γολγοθά της Τουρκοκρατίας. Όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στις δύο αυτές γυναίκες, μαθαίνουν να κάνουν το δάκρυ τους τραγούδι, απαλύνοντας τον πόνο τους με την ελπίδα της λευτεριάς.

 

 

 

 

Η κυρα-Παράδοση και η Ορθοδοξία 3 

Στο τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς, η κυρά-Παράδοση και η Ορθοδοξία σμίγουν μαζί με όλους τους απελπισμένους πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Στο μαρτυρικό τους ταξίδι προς την Ελλάδα αφήνουν πίσω τους χωριά και πολιτείες αρχαίες και γίνονται συνοδοιπόροι με τη συμφορά και το θάνατο. Το μόνο που γλυκαίνει την πίκρα της ψυχής τους είναι η πίστη και η ελπίδα. Μα, πριν καλά-καλά τούτη η γενιά ορθοποδήσει, πάλι πόλεμος, κατοχή και πείνα... Το 1940 μπροστά στο βάρβαρο κατακτητή όλοι οι Έλληνες αντιστέκονται. Τα παιδιά, χωρίς όρκους, χαρτιά και υπογραφές, ιδρύουν τη «Συμμορία της μπομπότας»... και αναλαμβάνουν δράση!...