Κριτική βιβλίου “Το παιδί της Στάζι” του David Young

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πρώτο του David Young. Η εποχή που διαδραματίζεται είναι το 1975 στη χώρα της Γερμανίας, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και του Τείχους του Βερολίνου, όπου ο διαχωρισμός της πόλης σε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο οδηγεί σε πολιτικές και κοινωνικές διαφορές. Συνήθως ο κόσμος προσπαθεί να διαφύγει προς τη Δυτική Γερμανία. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση συμβαίνει το αντίθετο. Ή έτσι νομίζουν. Το σκηνικό δείχνει μία κοπέλα να προσπαθεί να δραπετεύσει στην Ανατολική Γερμανία. Μόνο που η κοπέλα θα βρεθεί νεκρή. Η υπολοχαγός της Αστυνομίας του Λαού, Κάριν Μίλερ, καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα. Αλλά το σκηνικό είναι σκηνοθετημένο.
Ποιος τη σκότωσε; Από ποιον περιυβρίστηκε το νεκρό κορίτσι; Γιατί η Στάζι ενδιαφέρεται τόσο πολύ να εξιχνιαστεί το έγκλημα; Γιατί στην πορεία βγάζουν από την υπόθεση την Κάριν Μίλερ; Θα βγει από την υπόθεση ή θα συνεχίσει άτυπα την έρευνά της; Θα καταφέρει να βρει την αλήθεια; Γιατί τόση συγκάλυψη; Ποιος ή ποιοι προσπαθούν να κλείσουν στόματα;
Μετά τον Philip Kerr, ο οποίος μας μυεί στην περίοδο των Ναζί, έρχεται ο David Young να μας παρασύρει στα μαύρα χρόνια της ιστορίας της Γερμανίας. Μόνο που αυτή τη φορά η ιστορία τοποθετείται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και σε μία διχοτομημένη χώρα με πολλά μυστικά και πολλές δολοπλοκίες. Ο συγγραφέας μας καταδεικνύει την πολιτική του Ανατολικού Βερολίνου, μας παρέχει πληροφορίες για το αυταρχικό καθεστώς του και για τις αισχρές μεθόδους της Στάζι προκειμένου να καταφέρουν αυτό που επιθυμούν. Ο φόβος, ο τρόμος, η παράνοια και η κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών εμβαθύνουν την ιστορία και σε κάνουν να βιώνεις ως αναγνώστης όλα αυτά τα ειδεχθή περιστατικά που συναντά η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ και ο επαγγελματικός και οικογενειακός της περίγυρος.
Η γραφή της ιστορίας εναλλάσσεται από τριτοπρόσωπη, από την πλευρά της υπολοχαγού, και από πρωτοπρόσωπη, από την πλευρά μίας έφηβης κοπέλας, η οποία ζει σε αναμορφωτήριο. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα που κάνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα διαφορετικό και αγαπητό στους αναγνώστες του. Ο δυναμισμός και των δύο αυτών γυναικείων προσωπικοτήτων είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, και μάλιστα σε μία εποχή όπου η γυναίκα ήταν σε δυσμενή –υποβιβασμένη– θέση.
Το μοναδικό αρνητικό είναι οι λέξεις στη γερμανική γλώσσα που συναντά κανείς κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Και αυτό γιατί θα αναγκάσει κάποιον που δεν γνωρίζει τη συγκεκριμένη γλώσσα να ανατρέξει στο γλωσσάριο, το οποίο υπάρχει στο πίσω μέρος του βιβλίου. Παρόλα αυτά είναι τόσο ιδιαίτερο βιβλίο, που αυτό όλοι θα το προσπεράσουν και θα προσκολληθούν στο ρεζουμέ της υπόθεσης και την εξιχνίαση του φόνου. Και εδώ έρχεται το καλύτερο. Ως φανατική αναγνώστρια των αστυνομικών ιστοριών σχεδόν πάντα καταφέρνω να ανακαλύψω σχετικά γρήγορα το δολοφόνο. Στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο δεν τον ανακάλυψα αλλά με εξέπληξε το πρόσωπό του. Και το ανατρεπτικό τέλος, το οποίο μας δείχνει περίτρανα ότι για την επιβίωση και την ελευθερία του δε θα διστάσει κάποιος πουθενά, είναι το κερασάκι στην τούρτα! Γιατί είναι δύσκολο να ζει κανείς σε έναν τέτοιο σκληρό, απάνθρωπο και αδυσώπητο κράτος! ΑΞΙΖΕΙ όσο τίποτα άλλο να το διαβάσετε και να γνωρίσετε λίγες περισσότερες πτυχές της ιστορίας και να διανύσετε μία διαδρομή με πολλά εμπόδια και πειρασμούς!





Βασιλική Διαμάντη