Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Κριτική Βιβλίου “Ένα γαλάζιο απόγευμα” της Ειρήνης Νικολάκη – Καλαμάρη

13 διηγήματα έρχονται με στόχο να αγαπηθούν από τους αναγνώστες τους.
Πρώτο στη σειρά είναι το “Ένα γαλάζιο απόγευμα”. Πρόκειται για ένα διήγημα, το οποίο πλημμυρίζει τον αναγνώστη με αντικρουόμενα συναισθήματα. Από τη μία η ομορφιά της φύσης, από την άλλη η σκληρότητα της ζωής. Από τη μία η ελπίδα, τα αστέρια, ο ουρανός και από την άλλη η αρρώστια, ο θάνατος. Μόνο όμως που υπάρχουν στιγμές όπου ο θάνατος είναι μεταφορικός. Όταν κάποιος διαλέγει να ζήσει μία κενή ζωή, χωρίς συναισθήματα, αγάπη και στοργή βρίσκεται στο σκοτάδι. Έτσι, και ο ήρωας της ιστορίας μας. Ζει χωρίς να ζει… και το ανακαλύπτει τυχαία μετά από μία επίσκεψη σε έναν γιατρό.
Μετά ακολουθεί το “Ρωγμή στο χρόνο”. Εκεί συναντάμε ένα παλιό ζευγάρι, τη Λήδα και τον Άρη. Μέσα στη φθορά του χρόνου αποφασίζουν να συναντηθούν και πάλι. Αλλά τα χρόνια πέρασαν και η εξωτερική φθορά έχει κάνει την εμφάνισή του. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι το θαμπό πήρε τη θέση του όμορφου και πως το σφριγηλό σώμα απέκτησε καμπύλες τι θα γίνει; Θα αποφασίσουν να αποδεχτούν τα χρόνια που πέρασαν και να μείνουν στον εσωτερικό κόσμο των πρώην συντρόφων τους ή θα σιωπήσουν και θα αποφύγουν αυτή τη συνάντηση;
“Δοθείσης ευκαιρίας” είναι ο τίτλος του τρίτου διηγήματος. Η Ιουλίτα εργάζεται σε ένα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Εύχαρη και καλοσυνάτη προσπαθεί να εξυπηρετήσει όλον τον κόσμο. Η κυρία Ελπινίκη είναι μία ηλικιωμένη γυναίκα με πολλά προβλήματα υγείας. Κάποια στιγμή εκμυστηρεύεται στην υπάλληλο πως είναι άρρωστη και μπορεί να πεθάνει. Και αν ήθελε να μπει με το κλειδί μέσα και να πάρει ό,τι ήθελε. Η ίδια το μόνο που ζητούσε ήταν να θαφτεί χριστιανικά. Πρόκειται για μία ιστορία που μας μιλάει για την ανθρωπιά, την αναισθησία, την αγάπη, την κακία, τη συγχώρεση και την απληστία.
“Ένα μερόνυχτο” είναι ο τίτλος του επόμενου διηγήματος. Μέσα σε ένα μερόνυχτο μπορούν να ξεδιπλωθούν οι σκέψεις και να καρποφορήσουν; Και όμως μπορούν και να δημιουργήσουν ένα ταξίδι ποίησης γεμάτο συναισθήματα.
“Το τηλεφώνημα” είναι ένα ιδιαίτερο διήγημα, τροφή για σκέψη από όλους μας. Ποιος κρύβεται πίσω από τα τηλεφωνήματα; Γιατί δεν μιλάει στον Φαίδων; Οι σκέψεις του περιφέρονται γύρω από τις σχέσεις του. Αλλά είναι κάποια από αυτές ή κάποιος άλλος;
“Χωρίς επιλογή”, ένα άκρως συγκινητικό διήγημα. Η Βιργινία είναι σε δίλημμα. Ποιο από τα δύο παιδιά της να σώσει; Τον Κωστή ή τη Δροσούλα; Δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής για μία μάνα. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά της. Αυτή είναι η αληθινή αγάπη της μητέρας.
“Το κίτρινο μπαλόνι” μας τονίζει τις λάθος επιλογές μας και τις σαθρές βάσεις μεταξύ των ανθρωπίνων σχέσεων. Τι είναι σωστό και τι λάθος; Για τον καθένα είναι διαφορετική η ερμηνεία του… Η εμπιστοσύνη είναι το άλφα και το ωμέγα για τις σχέσεις και η εκτίμηση για τον εαυτό μας!
“Αν ο ήλιος ξαναλάμψει” είναι το όγδοο διήγημα. Ο άνισος κοινωνικός διαχωρισμός κάνει δύο ερωτευμένα παιδιά να πάρουν μία λάθος απόφαση και να δώσουν τέλος στις ζωές τους. Μία μάνα σκληρή, ένα σχολικό περιβάλλον στυγερό, η εκκλησία χωρίς έλεος και συμπόνια και η τελευταία επιθυμία του ζευγαριού ανεκπλήρωτη. Συγκλονιστικό, συγκινητικό και ανθρώπινο θα το χαρακτήριζα. Γιατί κάποιος πρέπει να δηλωθεί ως “ένοχος” γιατί επιλέγει να εναποθέσει ένα λουλούδι στα θρανία των δύο αυτών ερωτευμένων ψυχών;
“Αχίλλειος πτέρνα” είναι η ρουτίνα στις ζωές των ανθρώπων. Αυτά που κάποτε θαυμάζαμε στον άνθρωπό μας μπορεί να μας ενοχλήσουν κάποια στιγμή. Και όταν συμβεί αυτό, το χάσμα που θα δημιουργηθεί θα είναι τεράστιο. Τι γίνεται όμως όταν χάνεις αυτό που θέλεις και το συνειδητοποιείς μετά;
“Μια τυχαία συνάντηση” μπορεί να είναι κάρμα, κισμέτ ή πεπρωμένο; Μπορεί αυτή η τυχαία συνάντηση να φέρει κοντά δύο ανθρώπους; Μπορεί να αλλάξει τη μοίρα τους; Μπορεί τυχαία να βρεις το άλλο σου μισό;
Μέσα από το διήγημα “Το χρέος” η συγγραφέας μας μιλάει ανοιχτά για το πάθος και την “τρέλα” ενός χαρτοπαίχτη, ο οποίος δεν διστάζει να παίξει στα χαρτιά ακόμα και την ίδια του την κόρη, σαν να είναι αντικείμενο, ένα απλό πράγμα χωρίς αξία.
“Ο βιαστής” είναι ίσως το πιο συγκλονιστικό από όλα τα διηγήματα αυτού του βιβλίου. Πόσο μπορεί να καταρρακωθεί η ψυχή μιας βιασμένης γυναίκας; Πόσο εύκολα μπορεί να σαλέψει το μυαλό; Και πόση υπομονή χρειάζεται από τον σύντροφο ή σύζυγο για να αντέξει μία τέτοια κατάσταση;
Η “Εξιλέωση” είναι το τελευταίο διήγημα. Πόσο θάρρος ψυχής χρειάζεται για να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να μη λυγίσεις μπροστά στη θέα του αιμόφυρτου παιδιού σου; Πόσο κουράγιο θέλει για να κρατήσεις τη ψυχραιμία σου και να χειρουργήσεις το ίδιο σου το παιδί που χαροπαλεύει; Και τι ιστορία μπορεί να κρύβουν τα μάτια του διπλανού μας; Ανομολόγητες αλήθειες και κρυμμένα μυστικά γίνονται ένα και θάβονται στα κατάστιχα της ψυχής μας. Μόνο στον εαυτό μας επιτρέπουμε να τα λέμε...
Για ακόμα μία φορά η συγγραφέας καταφέρνει να με συγκινήσει και να με κάνει να κλάψω. Να αναρωτηθώ τι είναι η ζωή και πως οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις, τις οποίες βιώνουμε. Διαβάστε τα και δε θα χάσετε! Θα τα λατρέψετε όπως και εγώ!




Βασιλική Διαμάντη
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου