Κριτική Βιβλίου “Η τριλογία της συνωμοσίας 3 – Ως τα πέρατα του κόσμου” της Maggie Hall

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας είναι πλέον γεγονός. Η τελική αναμέτρηση είναι προ των πυλών. Η Έιβερι έχασε όλα όσα αγαπούσε στη ζωή της. Η μητέρα της δεν ζει και η οικογένειά της ευθύνεται για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον Κύκλο. Οι Δώδεκα γίνονται Δεκατρείς και την Δέκατη τρίτη οικογένεια την αποτελούν η Έιβερι και ο Στέλαν.
Το αίμα τους, προκαλεί τον ιό και είναι θανάσιμο. Μία σταγόνα μπορεί να επιφέρει τον θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους. Πρέπει να βρουν θεραπεία για τον ιό πριν να είναι αργά. Και φυσικά, πριν τη βρουν άλλοι. Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουν είναι να βρουν τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Θα τα καταφέρουν; Ο Τζακ και η Έλοντι τι ρόλο παίζουν στην ιστορία; Ποιος κρύβεται πίσω από τις τελευταίες εξελίξεις; Ποιος χειραγωγεί ορισμένα πρόσωπα; Ποιον θα διαλέξει η Έιβερι, τον Τζακ ή τον Στέλαν; Πώς γίνεται να αλλάξει τόσο πολύ η Έιβερι; Θα θελήσει να παραμείνει στον Κύκλο; Θα μυηθεί σε αυτόν; Οι οικογένειες θα τους πιστέψουν όταν θα τους δώσουν τις αποδείξεις για να πεισθούν ότι δεν ευθύνονται αυτοί για όλες τις επιθέσεις και το θανατικό που έχει σκορπίσει στις χώρες τους; Θα καταφέρουν να φτάσουν πρώτοι στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Θα ανακαλύψουν τη λύση του μυστηρίου; Τι σχέση είχε ο Μέγας Ναπολέοντας με τον Μέγα Αλέξανδρο; Θα καταφέρει η Έιβερι και η παρέα της να σώσουν τον κόσμο ή θα σημάνει το οριστικό τέλος του κόσμου και τον επερχόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Η Έιβερι αλλάζει. Από μία ανέμελη και άνευ ευθυνών έφηβη μετατρέπεται σε μία δυναμική και ώριμη γυναίκα. Άλλωστε, οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει είναι πολλές και απαιτούν σκέψη και στρατηγική. Δίπλα της στέκονται ακοίμητοι φρουροί ο Στέλαν, ο Τζακ και η Έλοντι. Ένας όμως μπορεί να σταθεί δίπλα της ως αληθινός σύζυγος και σύντροφος. Το ποιος θα είναι αυτός δεν έχετε άλλη λύση παρά να το διαπιστώσετε διαβάζοντάς το.
Το τελευταίο βιβλίο είναι και αυτό που κατέχει την πλειοψηφία της αληθινής και σκληρής περιπέτειας. Θα χρειαστεί να τα βάλει με όλους για το γενικό καλό. Αλλά θα βρεθεί σε ένα δίλημμα. Οικογένεια ή κοινωνικό συμφέρον; Δύσκολο το μονοπάτι που θα χρειαστεί να περπατήσει. Πολλά και τα κοινωνικά θέματα που καλείται να μας αναδείξει η συγγραφέας. Η αγάπη είναι και πάλι ο κοινός παρονομαστής για κάθε ενέργεια που πραγματοποιεί. Η περιπέτεια και η ένταση ανεβάζουν τους χτύπους της καρδιάς κάθε αναγνώστη. Οι κώδικες, και σε αυτό το βιβλίο, έχουν την τιμητική τους. Καλούμαστε και εμείς να συμμετάσχουμε σε όλο αυτό. Αν και ορισμένα γεγονότα θα ήθελα να εξελιχθούν αλλιώς δεν μπορώ να πω ότι δεν λάτρεψα τη γλυκιά Έιβερι. Γνώρισα ακόμα καλύτερα τους ήρωες της ιστορίας και έκανα μία φωτεινή κατάδυση στην ψυχή τους. Ερωτεύτηκα περισσότερο κάποιους χαρακτήρες και απογοητεύτηκα με τις επιλογές και την ουδετερότητα άλλων. Ορισμένοι ήταν δυναμικοί και άλλοι φοβήθηκαν και κρύφτηκαν πίσω από τις σκιές τους. Το κλείσιμο μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε εν μέρει και η νέμεσις αποδόθηκε σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Αναμφίβολα όμως θα περιμένω το επόμενο μυθιστόρημά της καθώς η γραφή της με έχει μαγέψει σαν τις σειρήνες της αρχαίας Ελλάδας.





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Τι είναι έρωτας ζητάς να μάθεις” της Θεώνης Μπριλή

Η Εύα είναι ένα νεαρό κορίτσι επαρχίας. Ο αδερφός της, Δημήτρης, παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, Χριστίνα. Στον γάμο θα παρευρεθούν πολλοί, αλλά ένας θα κλέψει την καρδιά της Εύας, και αυτός δεν είναι άλλος από τον φίλο του αδερφού της, Στέφανο. Τα χρόνια που τους χωρίζουν είναι πολλά αλλά ακόμα περισσότερες είναι οι διαφορές τους.
Ο απροσδόκητος χαμός της μητέρας της Εύας θα την γκρεμίσει ψυχολογικά. Η οργή του αδερφού της, ο οποίος θα σταθεί απέναντί τους θα την ισοπεδώσει.
Υποστηρικτές τους σε όλη την πορεία της σχέσης τους θα είναι οι φίλοι της Εύας, Έλενα και Ορέστης, και η οικογένειά της. Ενώ από την πλευρά του Στέφανου θα είναι, ο αδερφός του, Αλέξανδρος, και η κοπέλα του, Δανάη.
Οι δυσκολίες που θα τους φέρει η ζωή θα οδηγήσει το ζευγάρι σε πολλά προβλήματα και εμπόδια. Πολλές φορές όμως αυτά τα εμπόδια δε μας αφήνουν να συνεχίσουμε αυτό που θέλουμε και άλλες τα συναισθήματα είναι πιο δυνατά από οτιδήποτε θελήσει να μας αποτρέψει από το στόχο μας. Τι όμως από τα δύο θα συμβεί στον παθιασμένο έρωτα του Στέφανου και της Εύας; Ο έρωτας μεγάλος. Αλλά αυτοί που στέκονται μπροστά τους και τους κόβουν τον δρόμο τους είναι πολλοί και δυνατοί.
Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι:
«Τι φοβάσαι;» ψιθυρίζω στο αυτί του...
«Μια ζωή χωρίς εσένα» ψιθυρίζει κι εκείνος φορτισμένος [...]
«Τι να κάνω, για να διώξω την ανησυχία;» [...] «Σ'αγαπώ!» ψιθυρίζω στα χείλη του...
Πρόκειται για ένα σύγχρονο παραμύθι με έντονα το αισθηματικό στοιχείο. Άλλωστε, όπου υπάρχει ένας μεγάλος έρωτας υπάρχει και αίσθημα! Φυσικά, δεν είναι το μόνο στοιχείο που κατακλύζει τους αναγνώστες του αλλά και θέματα όπως είναι ο κοινωνικός ρατσισμός. Πολλοί θα προσπαθήσουν να υποβιβάσουν την καταγωγή της Εύας. Αλλά η τσέπη και θέση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το μεγαλείο της αγάπης και της καρδιάς.
Η γραφή της συγγραφέως, Θεώνη Μπριλή, είναι φρέσκια, δυνατή και ρομαντική. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, με αφηγήτρια την κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, Εύα. Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί και οι συνεχείς ανατροπές κάνουν το ανάγνωσμα γρήγορο. Για πρώτο δημιούργημα θεωρώ ότι άγγιξε σχεδόν την τελειότητα. Οι μεθυστικές ατάκες του ζευγαριού, ο ιδανικός έρωτας, η μοναδική αγάπη και το χιούμορ είναι μερικά από τα στοιχεία, τα οποία με κέρδισαν. Όπως και το ξεκίνημα με το μεγαλειώδες απόφθεγμα του Σοφοκλή “Έρως Ανίκατε Μάχαν” από το αγαπημένο μου αρχαίο του έργο “Αντιγόνη”.
Κάθε σκιαγράφηση ήταν σωστά τοποθετημένη. Κάθε ήρωας είχε κάτι το μαγικό και ακαταμάχητο επάνω μου που με έκανε να τον αγαπήσω. Καλά, όχι όλους, αλλά τους περισσότερους. Άλλωστε, ποτέ κανείς δεν έχει καταφέρει να συμπαθήσει τους πάντες. Όπως στη ζωή, έτσι και εδώ άλλωστε. Κάθε κομμάτι ήταν βγαλμένο από την ίδια τη ζωή. Ο ρεαλισμός ήταν έντονος και η γραφή της φρέσκια και αγαπησιάρικη. Η απόλυτη αγάπη σε όλο της το μεγαλείο δοσμένη μέσα από τη Θεώνη Μπριλή. Φαντάζομαι ότι η ψυχή της είναι ρομαντική. Δε θα μπορούσε να ίσχυε κάτι άλλο, γιατί μόνο μία ρομαντική και ευαίσθητη καρδιά θα μπορούσε να μας προσφέρει τόσο ιδανικό αποτέλεσμα, που θα αγαπήσει ο καθένας μας.
Εύχομαι να κυκλοφορήσει και πάλι το βιβλίο για να το διαβάσουν όλοι και να διδαχθούν πώς θα έπρεπε να ήταν ο αληθινός έρωτας και η μοναδική αγάπη! Ας σταθούμε όλοι μας τυχεροί και ας τα βιώσουμε στο έπακρο! Το ταξίδι και οι συγκινήσεις που μας προσφέρονται μέσω της ανάγνωσης είμαι απολύτως βέβαιη ότι θα συναρπάσει και θα κερδίσει τους πάντες!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Μαύρα Λιβάδια” της Αγνής Σιούλα

Πριν ακόμη ξεκινήσουμε την ανάγνωση θα δούμε έναν χάρτη και μετά θα διαβάσουμε τον Όρκο που καλούνται να δώσουν όλοι οι ακρίτες που μεταβαίνουν στα Μαύρα Λιβάδια.
Μπορεί η μυθοπλασία να συνταιριάξει με την παράδοση και την ιστορία; Ποια είναι τα Μαύρα Λιβάδια και που βρίσκονται; Ποιοι αποτελούν τη Σύγκλητο και για ποιο λόγο έχει δημιουργηθεί; Πόσο σκοτεινοί είναι ορισμένοι φωτεινοί και πόσο φωτεινοί κάποιοι σκοτεινοί; Τι είναι οι ψυχοφάγοι και τι οι σκεπτομορφίτες; Τι είναι οι ποτενς και τι ικανότητες έχουν; Γιατί υπάρχει μία μυστικοπάθεια στα Μαύρα Λιβάδια; Ποια είναι τα άτομα κλειδιά; Τι συμφέροντα εξυπηρετεί η Αλεξάνδρα; Γιατί πρέπει να υπηρετήσει μισή θητεία;
Η γραφή της συγγραφέως είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με αφηγήτρια την Αλεξάνδρα, την κεντρική μας ηρωίδα. Επίσης, καταφέρνει να συνδυάσει το παραμυθένιο στοιχείο με το απόκοσμο και μυστηριακό με απόλυτη επιτυχία.
Μου άρεσε που ερεύνησε αρκετά πριν προβεί στην έκδοση του βιβλίου. Τα όπλα, ο στρατός και άλλες πληροφορίες με άφησαν εξαπίνης. Η συγγραφέας με αυτό της το με αυτό της το πόνημα καταφέρνει να μας προσφέρει ένα ολοκληρωμένο, άρτια δομημένο και μεστό έργο αποπνέοντας μία σιγουριά και ουσιαστική γνώση προς τους αναγνώστες.
Η εξέλιξη της ιστορίας ήταν καταιγιστική αφήνοντας, θαρρώ, κάθε αναγνώστη χορτασμένο και ικανοποιημένο. Οι ανατροπές, τα νέα στοιχεία, η εξέλιξη της αλήθειας και οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Ο έρωτας και η αγάπη αποτελούν τα πρωταρχικά κομμάτια της δομής της ιστορίας. Το ίδιο κυρίαρχο είναι και η φιλία. Ο θυμός και η ειρωνεία είναι τα κεντρικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα της Αλεξάνδρας. Οι γυναίκες έχουν σθεναρή θέληση και αποδεικνύονται ως ηγετικά μυαλά, με γνώσεις πολεμικές και στρατιωτικές και σπουδαίες προσωπικότητες, ενώ οι άντρες διαχωρίζονται σε υπερφίαλοι και ευαίσθητες ψυχές. Φυσικά, δεν λείπουν και οι ιεράρχες, οι οποίοι διακρίνονται από τη μία πλευρά σε εξουσιαστές και φιλοχρήματοι και από την άλλη πλευρά σε φιλεύσπλαχνοι, σωστοί καθοδηγητές και ψυχές που αποζητούν τη δικαιοσύνη.
Οι πλούσιοι και οι φτωχοί συνυπάρχουν και οι συνωμοσίες ωθούν τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί να “κοιμούνται” τον ύπνο του δικαίου. Ο θάνατος και η ζωή διαχωρίζονται από μία κλωστή, η οποία μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να σπάσει. Κάθε χαρακτήρας ακροβατεί σε αυτή την κλωστή και η θέληση για ζωή δεν είναι πάντα εφικτή για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στις μάχες που καλούνται να λάβουν μέρος.
Ο φόβος μπορεί να παραλύσει τον άνθρωπο αλλά οφείλει και τον κατανικήσει. Και αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα διδάγματα της ιστορίας. Η προδοσία, οι ίντριγκες, ο πόνος, η απογοήτευση, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός και το μίσος έρχονται σε πλήρη αντιπαράθεση με την ειλικρίνεια, την πίστη, την ελπίδα, την προσπάθεια, την αγάπη, την ευτυχία, την οικογένεια και τη ζωή. Η αντίσταση και η επανάσταση είναι στο αίμα των ανθρώπων και όταν υπάρχει μία κατάφωρη συμπεριφορά τότε δεν υπάρχει άλλη λύση από την αποτίναξη του ζυγού και της “φυλακής” από τα κεφάλια των κατοίκων.
Οι σκηνές βίας είναι απολύτως ανεκτές χωρίς να προκαλεί ανατριχίλα στο αναγνωστικό κοινό και πιστεύω ότι θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το βιβλίο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.
Αναμφισβήτητα, οι φαν της φανταστικής λογοτεχνίας θα το λατρέψουν και όσοι κάνουν τα πρώτα τους αναγνωστικά βήματα σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία θα αγαπήσουν τόσο το πόνημα όσο και την ίδια τη λογοτεχνική αυτή κατηγορία.





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Οι βρικόλακες της Λίλιθ” της Αιμηλίας Μπέλμπα

Σύμφωνα με τον μύθο, η Λίλιθ ήταν η πρώτη γυναίκα. Δημιουργήθηκε από τον Θεό με σκοπό να γίνει το ταίρι του Αδάμ. Ο Αδάμ και η Λίλιθ ήταν ίσιοι και μόλις ο Αδάμ θέλησε να την υποτάξει, η ίδια αρνήθηκε και εκδιώχθηκε από τον Κήπο της Εδέμ. Η Λίλιθ αγάπησε παράφορα τον Σαμαέλ και έκανε μαζί του πολλά παιδιά.
Γυρνώντας στο μυθιστόρημα, θα γνωρίσουμε τον μύθο αυτό, χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες, και θα δούμε και την πορεία της στον κόσμο από μυθοπλαστικής άποψης.
Η Λίλιθ, ο θηλυκός άρχοντας των βρικολάκων έχει χάσει τη ζωή της εδώ και πολλά χρόνια. Η Λίλη είναι η μετενσάρκωσή της και το μέσο για να έρθει πάλι στη γη και να συνεχίσει τα υποχθόνια έργα που είχε θέσει σε εφαρμογή όσο ζούσε.
Η Λίλη είναι ένα κορίτσι, το οποίο έχει βιώσει τη βία στο πετσί της. Η ψυχή της είναι “χαμένη” και υπαίτιος για αυτό είναι ο πατέρας της. Η ζωή της είναι κατεστραμμένη και τίποτα δεν την ενδιαφέρει. Ή μάλλον σχεδόν τίποτα. Επιθυμεί διακαώς να τιμωρήσει κάθε άνθρωπο που βρέθηκε μπροστά της και της έκανε μόνο κακό. Το πρώτο της θύμα θα είναι αυτός που ευθύνεται για την άδικη φυλάκιση της μητέρας της. Το μίσος της θα θρέψει την ψυχή της και θα ξεπηδήσει σαν λάβα κατακαίγοντας τα πάντα στο διάβα του.
Η Λίλη θα πρέπει να ενωθεί με τη Λίλιθ για να έρθει η δεύτερη και πάλι στη γη και να συνεχίσει το έργο της. Η ψυχή της μεταφέρθηκε αλλού και οι δυνάμεις της σε άλλο σημείο. Για να επανέλθει θα χρειαστεί να ενωθεί η ψυχή με τις δυνάμεις.
Θα καταφέρει να επανέλθει ολοκληρωτικά στη ζωή η Λίλιθ; Θα κυριέψει η Λίλιθ τη Λίλη; Όταν θα ξεκινήσει ο πόλεμος τι θα γίνει; Οι βρικόλακες θα σταθούν και πάλι δίπλα της; Τι θα κάνουν οι αιώνιοι εχθροί της;
Μία μεγάλη διαδρομή θα ξετυλιχτεί μπροστά μας. Από το Ναύπλιο στην Κριμαία και από εκεί στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στην Καραϊβική, στο Παρίσι, στο Τέξας, στο Βατικανό, στη Νότιο Αφρική και στη Νέα Υόρκη.
Εκτός όμως από τις εναλλαγές των πόλεων θα συναντήσουμε και αυτές της γραφής. Από ρομαντική μας μεταφέρει στην ωμή και σκληρή πραγματικότητα, στο μυστήριο, στον τρόμο και στη γοτθική περιγραφή. Οι εναλλαγές είναι τόσο άρτια δομημένες που ο αναγνώστης χάνεται στο χωροχρόνο και στις σελίδες του βιβλίου.
Αρχοντικά, στοιχειωμένα σπίτια, δάση και λίμνες, λύκοι με υπερφυσικές ικανότητες, φυλακές βρικολάκων, μεσαιωνικά μνήματα, σκονισμένα θέατρα, πάπυροι με κωδικοποιημένα μηνύματα, μυστικά και ένας αέναος πόλεμος μεταξύ του καλού και του κακού ξεδιπλώνονται σε κάθε κεφάλαιο. Με λίγα λόγια, προδοσίες, προσδοκίες, πάθη, μίση και αγάπη προς όλα τα πλάσματα συνθέτουν την ιστορία του βιβλίου.
Και μέσα σε όλα αυτά, η συγγραφέας προσπαθεί να μας αναδείξει το ανελέητο ταξίδι της εσωτερικής ενδυνάμωσης και ανασκόπησης. Κάθε άνθρωπος έχει τόσο τις φωτεινές του πτυχές όσο και τις σκοτεινές εξίσου. Μας δείχνει πώς μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τη φύση μας και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και τις αποφάσεις μας. Είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι των εαυτών μας και ως υπεύθυνοι, οφείλουμε να σκεφτόμαστε πιο είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει ηθικούς και συνετούς χαρακτήρες.
Οι φαν του φανταστικού, και κυρίως των γκόθικ βιβλίων και αυτών που περιλαμβάνουν βρικόλακες, θα ενθουσιαστούν και θα μαγευτούν από την τόσο όμορφη και σκοτεινή ατμόσφαιρα που πλάθει η συγγραφέας στην ιστορία της!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Πρόσκληση παρουσίασης βιβλίου "Χωρίς πάγο" Αθήνα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΠΑΓΟ

Ο φόνος μιας επώνυμης γυναίκας σε προάστιο της Θεσσαλονίκης λίγο πριν από τα Χριστούγεννα

αναστατώνει την Αστυνομική Διεύθυνση, που ζητά τη βοήθεια του Φάνη Ντούρου. Ο νεαρός  ντετέκτιβ καλείται να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από τη δολοφονία της συζύγου ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους των μίντια στην πόλη.

Υπό την πίεση του χρόνου και τις συχνές ανατροπές, ο Φάνης Ντούρος δυσκολεύεται να αποφασίσει αν πρόκειται για έγκλημα πάθους, εκδίκησης ή για έργο ενός κατά συρροή δολοφόνου. Με καταιγιστικές εξελίξεις, η πλοκή κλιμακώνεται, για να καταλήξει σε ένα αναπάντεχο τέλος.

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και το βιβλιοπωλείο PUBLIC σας προσκαλούν στην παρουσίαση του πρώτου αστυνομικού μυθιστορήματος του Γιώργου Οικονόμου ΧΩΡΙΣ ΠΑΓΟ

την Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου, στις 7:00 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων PUBLIC Συντάγματος

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Μίλτος Καρατζάς | Διευθυντής FinalTouch (Δισκογραφικής)

Ευτυχία Γιαννάκη | Συγγραφέας (Εκδόσεις Ικαρος)

Δημήτρης Κατσουρίνης | Συγγραφέας (Εκδόσεις 8), Ραδιοφωνικός παραγωγός

Η βραδιά θα πλαισιωθεί από τραγούδια του συγγραφέα, τα οποία θα παρουσιάσει με την κιθάρα του στο κοινό, με αφορμή την κυκλοφορία του τέταρτου προσωπικού του δίσκου «Παράλληλο Σύμπαν».

 

Πρόσκληση παρουσίασης βιβλίου "Χωρίς πάγο" Θεσσαλονίκη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΠΑΓΟ

Ο φόνος μιας επώνυμης γυναίκας σε προάστιο της Θεσσαλονίκης λίγο πριν από τα Χριστούγεννα

αναστατώνει την Αστυνομική Διεύθυνση, που ζητά τη βοήθεια του Φάνη Ντούρου. Ο νεαρός  ντετέκτιβ καλείται να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από τη δολοφονία της συζύγου ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους των μίντια στην πόλη.

Υπό την πίεση του χρόνου και τις συχνές ανατροπές, ο Φάνης Ντούρος δυσκολεύεται να αποφασίσει αν πρόκειται για έγκλημα πάθους, εκδίκησης ή για έργο ενός κατά συρροή δολοφόνου. Με καταιγιστικές εξελίξεις, η πλοκή κλιμακώνεται, για να καταλήξει σε ένα αναπάντεχο τέλος.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και το Βιβλιοπωλείο PUBLIC σας προσκαλούν στην παρουσίαση του πρώτου αστυνομικού μυθιστορήματος του Γιώργου Οικονόμου ΧΩΡΙΣ ΠΑΓΟ

την Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου, στις 7:00 μ.μ., στo PUBLIC Τσιμισκή

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Δρ. Αικατερίνη Ιωακειμίδου |Φιλόλογος, Συντονίστρια Αρσακείων Σχολείων Θεσσαλονίκης

Βασίλης Κοντογουλίδης | Δημοσιογράφος Fm100 –TV100

Πέτρος Γαργάνης | Μουσικός, Λογοκριτικός, Συγγραφέας

Η βραδιά θα πλαισιωθεί από τραγούδια του συγγραφέα, τα οποία θα παρουσιάσει με την κιθάρα του στο κοινό, με αφορμή την κυκλοφορία του τέταρτου προσωπικού του δίσκου «Παράλληλο Σύμπαν».

PUBLIC Τσιμισκή 24, Θεσσαλονίκη 546 24 | Τ 231 022 7288

Κριτική Βιβλίου “Χωρίς πάγο” του Γιώργου Οικονόμου

Ο Φάνης Ντούρος είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ. Οι υποθέσεις του στηρίζονται στις απιστίες των συζύγων. Ανέκαθεν, όνειρό του ήταν να καταφέρει να εξιχνιάσει μία υπόθεση δολοφονίας. Και να που η ζωή του δίνει αυτή τη δυνατότητα, καθώς η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης του ζητάει να βοηθήσει σε μία περίεργη υπόθεση.
Μία επώνυμη γυναίκα δολοφονείται. Ο σύζυγός της είναι ένας ισχυρός παράγοντας των media. Μόνο που θέλουν να γίνουν όλα πριν φτάσει η είδηση στα ΜΜΕ και η ιστορία γίνει βορά στα θηρία.
Τελικά θα καταφέρει ο Φάνης να ανακαλύψει τον δολοφόνο; Πρόκειται για ένα έγκλημα πάθους; Υπάρχει κάποιος κατά συρροήν δολοφόνος ή μήπως αφορά θέμα εκδίκησης; Τι κρύβει αυτή η ιστορία;
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί. Η γραφή του συγγραφέα καταφέρνει να κρατήσει σε εγρήγορση τον αναγνώστη. Το αστυνομικό στοιχείο είναι διάχυτο καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Οι εναλλαγές είναι πολλές ακόμα και οι πιθανοί ύποπτοι. Επίσης, η αγωνία και το σασπένς δημιουργούν ένα όμορφο αστυνομικό μυθιστόρημα. Για πρώτη συγγραφική απόπειρα θεωρώ ότι ο συγγραφέας τα καταφέρνει περίτρανα.
Αν λοιπόν αναζητάτε ένα ελαφρύ, ευχάριστο, γρήγορο και ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, τότε το “Χωρίς πάγο” είναι αυτό που ζητάτε. Αναμφισβήτητα, οι φαν του είδους θα το αγαπήσουν και οι νέοι αναγνώστες που μπαίνουν κάνοντας τα πρώτα βήματά τους σε αυτού του είδους της λογοτεχνίας θα ενθουσιαστούν.





Βασιλική Διαμάντη 
 

Συζητώντας με τη Χρυσούλα Μελισσά - Χαλικιοπούλου

Ερώτηση 1η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Οι κρίκοι της πόλης”;

Χ.Μ.Χ.: Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, όπου η μυθοπλασία συνυφαίνεται με την ψυχολογία των ανθρώπινων σχέσεων.

Ερώτηση 2η: Πόσο σας επηρέασε η εμπειρία σας ως ψυχολόγου στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Χ.Μ.Χ.: Είναι αλήθεια ότι έχω αντλήσει από κει αρκετό υλικό. Ίσως και να ήθελα να κλείσω κάποιους λογαριασμούς από αυτόν τον κύκλο ζωής. Μάλλον δεν ήταν τυχαίο πως η ιδέα του ψυχιάτρου, ο οποίος ήταν ο πρώτος ήρωας που εμπνεύστηκα, ξεπρόβαλε όταν άρχισα να σκέφτομαι την επικείμενη συνταξιοδότησή μου.

Ερώτηση 3η: Η αναπηρία παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία του βιβλίου σας. Για ποιον λόγο θελήσατε να την συμπεριλάβετε, για λόγους ευαισθητοποίησης του κοινού ή είχατε κάποιον άλλο σκοπό;

Χ.Μ.Χ.: Με ενδιαφέρει να προβληματιστούν οι αναγνώστες γύρω από τη διαφορετικότητα και να σκεφτούν πέρα από το κοινωνικά στερεότυπα. Εύκολα θα διαπίστωναν, διαβάζοντας και τ’ άλλα βιβλία μου, ότι με απωθεί ο στιγματισμός και η προσθήκη μιας εύκολης ετικέτας-εξήγησης, επειδή οδηγούν αναπόφευκτα στη βία, τον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση όποιου δεν κατανοούμε την πραγματικότητά του. Η αναπηρία όμως, σε όλες τις εκφάνσεις της, είναι ένα θέμα που με συγκινεί. Ευαισθητοποιήθηκα σε αυτό σταδιακά, τόσο μέσα από τη δουλειά μου όσο και από προσωπικές εμπειρίες. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο κάποια άτομα αντιμετώπισαν τα προβλήματα που βίωναν. Δεν είναι εύκολη η αποδοχή της αναπηρίας-συχνά αδιαμαρτύρητα- ενώ εμείς προσφέρουμε απλόχερα τον οίκτο ή την αδιαφορία μας, στιγματίζουμε ή κρίνουμε εύκολα τόσο τους ίδιους όσο και την οικογένειά τους, δίχως να υπεισέλθουμε βαθύτερα. Στα χαρίσματα, τις επιθυμίες ή τις αδυναμίες των ανθρώπων αυτών, όπως και στη λαχτάρα τους να ενταχθούν ισότιμα στην κοινωνία, προκειμένου να αποκτήσουν την αίσθηση μιας ολοκληρωμένης ζωής.

Ερώτηση 4η: Ο θάνατος και η απώλεια είναι κομμάτια της ιστορίας σας. Πολλοί άνθρωποι μετά τον θάνατο του δικού τους ανθρώπου κλείνονται στους εαυτούς τους και ζουν μέσα στην κατάθλιψη. Ως ειδικός ποιες λύσεις θα προτείνατε για να ξεφύγει κάποιος από αυτή την ασθένεια που βασανίζει εκατομμύρια κόσμο;

Χ.Μ.Χ.: Η αναντίρρητη αλήθεια της ζωής είναι ο θάνατος. Στους ‘Κρίκους της πόλης’ η απώλεια αγαπημένων προσώπων ωθεί τους ήρωες στη διαχείριση του πένθους, η οποία είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Καθένας χρειάζεται τον δικό του χρόνο επούλωσης των τραυμάτων της απώλειας ή υιοθετεί στρατηγικές αντιμετώπισης που συχνά μοιάζουν περίεργες ή και παράλογες. Η κατάθλιψη, όπως σωστά αναφέρετε, είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντίδρασης, αλλά η διάρκεια και η σοβαρότητά της διαφέρει από άτομο σε άτομο και χρήζει εξατομικευμένης ψυχικής βοήθειας. Οι διαστάσεις που σωστά της αποδίδετε δείχνουν ότι κάτι πάει στραβά με τις σύγχρονες κοινωνίες, οπότε και οι συλλογικές δράσεις θα βοηθούσαν παράλληλα με τις ατομικές. Ίσως γι’ αυτό επιμένω στους κρίκους της πόλης, δηλαδή σε μια ανθρώπινη αλυσίδα σχέσεων.

Ερώτηση 5η: Η κοινωνική προσφορά προς τον συνάνθρωπό μας αγγίζει με ευαισθησία τον αναγνώστη. Πόσο σημαντική θεωρείτε πως είναι να βοηθάμε τον διπλανό μας όπου και όσο μπορούμε;

Χ.Μ.Χ.: Η αλληλεγγύη πιστεύω ότι εκφράζει την ανθρώπινη υπόστασή μας, αλλά βιώνουμε μια ξεχωριστή χαρά μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά μας. Συνήθως βοηθούμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, μέσω της επιστήμης ή της τέχνης, του χαρακτήρα ή της οικονομικής μας δυνατότητας. Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία μας μοιάζει όλο και πιο αλλοπρόσαλλη. Ο καταναλωτισμός και η οικονομική κρίση, η αποξένωση και τα ατομικά μας προβλήματα στο συνεχές κυνηγητό μιας ‘στενών ορίων επιτυχίας’, που φαντάζει ως καταξίωση, μας απομακρύνουν από μια πιο ουσιαστική-προσωπική προσφορά, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή. Πολλές φορές άκουσα από πελάτες ή φοιτητές μου ότι τους επηρέασε μια κουβέντα ή χειρονομία μου, την οποία ούτε θυμόμουν. Έχω, λοιπόν, καταλήξει -πεποίθηση που περνά και στο βιβλίο μου- ότι μια απλή κι αυθόρμητη προσέγγιση ενός συνανθρώπου μας μπορεί να αλλάξει τη ζωή του (συχνά κι… ευτυχώς εν αγνοία μας).

Ερώτηση 6η: Προδοσία και αγάπη. Όλοι έχουν βιώσει και τα δύο. Γιατί ο άνθρωπος έχει αυτή τη διττή υπόσταση; Ποια είναι η άποψή σας;

Χ.Μ.Χ.: Φαίνεται πως η ταυτότητα του ανθρώπου αποτελείται από δίπολα: αγάπη και προδοσία, προσκόλληση και απώλεια, επιβίωση και δημιουργικότητα. Επειδή όμως είναι δύσκολο να ερμηνεύσω τα μυστήρια αυτά του έρωτα και της ζωής, γράφω… μυθιστορήματα. Καθώς και στα συναισθήματά μας υπάρχουν διαβαθμίσεις, αυτές θα επηρεάσουν την τροπή των πραγμάτων. Επιπλέον, οι ερμηνείες που δίνουμε σε θέματα που προκύπτουν στις σχέσεις μας-φιλικές ή ερωτικές- μπορεί να διευρύνουν τυχόν ρωγμές και χάσματα. Αν επιμείνουμε στη θέση μας, αντί να συζητήσουμε ώστε να λυθεί μια παρεξήγηση ή να κατανοήσουμε τη διαφορετική οπτική του άλλου σε συγκεκριμένη στιγμή, κινδυνεύουμε να καταστρέψουμε δεσμούς και να μπερδευτούν οι ευθύνες της προδοσίας. Οι σχέσεις περνούν κατά καιρούς κρίση και τότε κρύβουμε την ευαισθησία μας ή την πληγωμένη μας υπερηφάνεια ακόμα

και κάτω από μια σκληρότητα. Οι σχέσεις όμως, για να ανθίσουν, θέλουν τρυφερό λόγο και διάθεση επικοινωνίας.

Ερώτηση 7η: Απαγορευμένες ουσίες και απεξάρτηση. Άλλο ένα κοινωνικό θέμα, το οποίο θίγετε μέσα στις σελίδες του βιβλίου σας. Εύκολα κάποιος πέφτει σε αυτές και δύσκολα απεγκλωβίζεται. Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται για να καταφέρει να βγει από αυτό το σκοτεινό και δύσβατο μονοπάτι των ουσιών, του αλκοόλ και κάθε άλλης εξαρτησιογόνας ουσίας;

Χ.Μ.Χ.: Ο εθισμός και η εξάρτηση από ουσίες ή καταστάσεις(πχ χαρτοπαιξία) είναι ένα πρόβλημα τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος. Η λογοτεχνία μας έχει χαρίσει αριστουργήματα από συγγραφείς που υπήρξαν και οι ίδιοι θύματα-συχνά χωρίς σωτηρία- των παθών τους. Αν και ελάχιστα ασχολήθηκα ως ειδικός με τα θέματα αυτά, μου προκαλούσε πάντα το ενδιαφέρον η έξαρσή τους, όπως την παρατηρούσα στη νεοελληνική κοινωνία. Η θεραπεία και η απεξάρτηση από ουσίες είναι όντως δύσκολη υπόθεση και δεν αρκεί η δύναμη ψυχής των ατόμων αυτών. Οι πιο πρόσφατες ψυχολογικές έρευνες όμως τονίζουν τη σπουδαιότητα των κινήτρων τους, προκειμένου να πετύχουν τον απεγκλωβισμό τους. Στο μυθιστόρημά μου παρουσιάζω τόσο τον ψυχικό όσο και τον νοητικό αγώνα που δίνουν, καθώς και την ανάγκη τους να τους δούμε ως πρόσωπα.

Ερώτηση 8η: Η δύναμη της πίστης στο μυθιστόρημά σας διαφαίνεται σε όλο της το φάσμα. Φοβηθήκατε μήπως κατηγορηθείτε για ‘προσηλυτισμό’ σε μια κοινωνία που απομακρύνεται από το Θεό; Ποια είναι η έννοια της πίστης για εσάς και τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Χ.Μ.Χ.: Δύο τα ερωτήματα και δύσκολες οι απαντήσεις. Καθώς η ιστορία μου εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη, πόλη με πλούσιο ιστορικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό τοπίο, ήθελα αυτό να αντανακλά και στους ήρωές μου. Προέρχονται από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου, και καθώς δεν είναι μονοδιάστατοι, δεν διστάζουν να έρθουν σε επαφή με νέες γι’ αυτούς εμπειρίες. Έτσι προέκυψε και η ιστορία με το Άγιο Όρος. Φοβάμαι όμως ότι σήμερα η… προοδευτική μας σκέψη περιορίζεται στον διαλογισμό και τον θαυμασμό μας για τους βουδιστές μοναχούς, ενώ ισοπεδώνουμε τον αγώνα των ορθοδόξων μοναχών, στους οποίους εναποθέτουμε όλες τις προκαταλήψεις μας (βλέπε γενικεύσεις και άστοχες ερμηνείες) ή την απογοήτευσή μας από κάποιους εκπροσώπους του κλήρου.

Η πίστη (στον Θεό, τον άνθρωπο, μια ιδεολογία κλπ) είναι μια αδιαμφισβήτητη ανθρώπινη ανάγκη και όχι ίδιον ημών των ορθοδόξων χριστιανών. Μακάρι να έγραφα τόσο καλά όσο η αγαπημένη μου συγγραφέας Nicole Krauss, που στα βιβλία της αναλύει πότε δογματικές θέσεις και πότε ήθη κι έθιμα που σχετίζονται με την εβραϊκή της παράδοση. Δεν νομίζω πως το κάνει για προσηλυτισμό, αλλά για να κατανοήσουν οι αναγνώστες το κοινωνικό πλαίσιο των ηρώων της, μέσα στο οποίο εντάσσεται και η θρησκευτική τους ταυτότητα. Καθώς δεν γράφω εναλλακτική (θρησκευτική) λογοτεχνία, δεν έχω τέτοιο φόβο ούτε παρόμοια πρόθεση. Με συγκινεί ωστόσο η πίστη των απλών ανθρώπων, σε κάθε δύσκολη ώρα, στη ‘βέβαιη ελπίδα τους’, την Παναγία. Μακάρι να πίστευα με τη δική τους θέρμη. Ελπίζω, πάντως, αυτό που βιώνω ως θρησκευτικότητα να είναι κάτι παραπάνω από πίστη σε ένα ανώτερο ον.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Χ.Μ.Χ.: Ελπίζω να δημιουργηθεί κι ένας κρίκος με τους αναγνώστες μου, καθώς θα ταξιδεύουν σε ιστορίες που εξελίσσονται στη Θεσσαλονίκη από τις αρχές του αιώνα ως το 2012. Εύχομαι να αγαπήσουν και να ταυτιστούν με κάποια πρόσωπα του μυθιστορήματός μου, τα οποία βιώνουν μια ποικιλία εμπειριών και αναγκών ζωής. Αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με θάρρος, αισιοδοξία και την επίγνωση πως καμιά σχέση δεν είναι δεδομένη. Αρνούνται να αγκιστρωθούν στη νοσταλγία και, δίχως να αρνηθούν το παρελθόν τους, γεύονται τις χαρές που φέρνει η κάθε περίοδος ζωής. Όπως, φαντάζομαι, και οι αναγνώστες μου!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Χ.Μ.Χ.: Αναφέρεται στη ζωή μιας γυναίκας, αλλά είναι λίγο νωρίς να μιλήσω γι’ αυτήν. Θα ήθελα όμως, εδώ, να σας ευχαριστήσω για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, και στη συνέχεια να εκφράσω ευχαριστίες στον εκδότη μου κ. Γιάννη Χουτόπουλο, για την εξαιρετική επιμέλεια του βιβλίου μου ‘Οι κρίκοι της πόλης’, εκδόσεις Κύφαντα, όπως και στη συνεργάτιδά του κ. Βαρβάρα Τοτόμη για την επιμέλεια του εξωφύλλου.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

 

 

 

 

 

Η Χρυσούλα Μελισσά-Χαλικιοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ψυχολογία και μετά την εκπόνηση του διδακτορικού της στο ΕΚΠΑ, με υποτροφία του Ιδρύματος “Αλ. Ωνάσης”, εργάστηκε ως ψυχολόγος στην ΕΛΕΠΑΑΠ και στο Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής του ΙΚΑ Θεσσαλονίκης. Παράλληλα δίδασκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (ΤΕΦΑΑ), στη Σχολή Νηπιγωγών και την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Από το 1991 ως το 2014 ήταν Καθηγήτρια Ψυχολογίας ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Στην πόλη αυτή ζει και σήμερα με τον άντρα της και τα δυο τους παιδιά.

“Οι κρίκοι της πόλης” είναι το τρίτο έργο της στο χώρο της λογοτεχνίας. Προηγήθηκε το εφηβικό μυθιστόρημα “Πού ανήκω επιτέλους;”, από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη (Σεπτέμβριος 2016), το οποίο ήταν ανάμεσα στα δέκα υπό βράβευση βιβλία του Public στον χώρο της εφηβικής λογοτεχνίας για το 2017, και ακολούθησε το συλλογικό μυθιστόρημα “Μη μου λες το γιατί”, από τις Εκδόσεις Δωδώνη(Φεβρουάριος 2017).

(2018) Οι κρίκοι της πόλης, Κύφαντα

(2016) Που ανήκω επιτέλους;, Σιδέρη Μιχάλη

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2017) Μη μου λες το γιατί, Δωδώνη

 

 

 

 

 

Οι κρίκοι της πόλης

Η συγγραφέας, μέσα από τη ζωή πέντε οικογενειών, που ανήκουν σε ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα, μας χαρίζει ένα ψυχογράφημα με συναρπαστική πλοκή. Σε μια σειρά παράλληλων ιστοριών -που τέμνονται καθώς αναπτύσσονται μέσα από αρθρωτές αφηγήσεις- συναντώνται σταδιακά οι πρωταγωνιστές και ο αναγνώστης τους παρακολουθεί στις διαδρομές του χρόνου. Η Θεσσαλονίκη γίνεται το μέρος όπου τα βασικά πρόσωπα, προερχόμενα από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, κρίκοι μιας ανθρώπινης αλυσίδας, θα ενώσουν τελικά την τύχη τους. Ο έρωτας και η φιλία, ο πόνος και ο θάνατος τους σημαδεύουν, πέρα από λόγια. Και τους ζητούν να δώσουν νόημα στην ύπαρξή τους, μέσα από μια νέα ματιά ζωής. 

 

 

Που ανήκω επιτέλους;

Μέσα από μια σύγχρονη ιστορία παρουσιάζονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες δύο παιδιών. Η Αννέτα είναι ένα μαύρο κορίτσι, υιοθετημένο από λευκούς γονείς. Με αυτούς αλλά και την υπόλοιπη οικογένειά της -παππού, γιαγιάδες και νονά- συζητά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αν και δεν βρίσκει πάντα λύσεις στις συμβουλές ή τις διδακτικές ιστορίες τους, αναγνωρίζει την αγάπη και την κατανόηση που της δείχνουν. Ο Βασίλης είναι ο συμμαθητής που την κακομεταχειριζόταν κρυφά και φανερά, αλλά γίνεται τελικά -χάρη στον έξυπνο και καλοσυνάτο τρόπο της- ένας πιστός φίλος. Έχει όμως κι αυτός τα δικά του προβλήματα, με το διαζύγιο των γονιών του. Η φιλία τους θα ανθίσει από την έκτη δημοτικού ως το τέλος του λυκείου, αλλά και θα δοκιμαστεί. Οι σκέψεις και η συμπεριφορά των παιδιών αλλάζουν μέσα από διάφορες εμπειρίες -όπως τα ταξίδια τους και η επαφή με άλλους πολιτισμούς και ανθρώπους, οι εφηβικοί τους έρωτες, οι αρρώστιες, που αγγίζουν ακόμα και τη νεαρή ηλικία- και επηρεάζονται από τη στάση των ενηλίκων. Φυσικά αλλάζουν κι αυτοί μαζί με τα παιδιά κι έτσι τίποτα (σχέσεις, φιλίες και έρωτες) δεν εξελίσσεται όπως αρχικά φαινόταν.

Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας κάνει ένα... παιχνίδι γύρω από τον τρόπο που σκέφτονται οι ενήλικες και τα παιδιά, καθώς αναπτύσσονται παράλληλα οι ζωές τους. Ο τρόπος γραφής της αλλάζει και στις δύο περιπτώσεις, όπως και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, ακολουθώντας με τρυφερότητα το πέρασμα των πρωταγωνιστών της στην ενηλικίωση.

Μη μου λες το γιατί

Ένα δραματικό ψυχογράφημα, με ήρωες διαφορετικών προελεύσεων, που εμπλέκονται χωρίς να γνωρίζονται, μέσα από την προσωπική ιστορία της ζωής τους, η οποία τελικά συγκλίνει σε ένα και μοναδικό πρόσωπο.

Ο Στέφανος Κουρτέσης, ο κεντρικός ήρωας του έργου, είναι μια προσωπικότητα που συναρπάζει και απωθεί, με την απίστευτης σκληρότητας συμπεριφορά του και τον χυδαίο τρόπο με τον οποίο τσαλαπατά και εκμεταλλεύεται τους πάντες γύρω του, προκειμένου να επιτύχει την προσωπική του ευδαιμονία, όπως τουλάχιστον αυτός την αντιλαμβάνεται.

Οι γυναικείοι χαρακτήρες, που αποτελούν τον στόχο τού πρωταγωνιστή της ιστορίας, στριφογυρίζουν σαν χορεύτριες σε γαϊτανάκι, γύρω από τον γοητευτικό εγκληματία, και αντιδρούν η κάθε μία με τον δικό της μοναδικό τρόπο, σημείο που αποτελεί και το πλέον γοητευτικό παράδοξο του μυθιστορήματος.

Συναρπαστικός στην πολυπλοκότητά του και ο χαρακτήρας της γυναίκας του κεντρικού ήρωα, η οποία, οδηγημένη από τον φόβο και την ανασφάλεια, τοποθετεί ηθελημένα τον εαυτό της σε μια αδιανόητη κατάσταση, ώσπου η μοίρα να τη φέρει αντιμέτωπη με το πιο κρυφό μυστικό της.

Το απροσδόκητο τέλος αποτελεί μία ευφάνταστη έκπληξη για τον αναγνώστη και κλείνει με τον καλύτερο τρόπο μία συναρπαστική αφήγηση. Το παρόν έργο, το οποίο διαβάζεται απνευστί, αποτελεί μία επιτυχημένη συλλογική προσπάθεια.

Εύα Ρασούλη

Συγγραφέας

 

 

 

 

Διαγωνισμός βιβλίου "Με νοιάζει, θέλω και μπορώ"

Η ομάδα "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και η συγγραφέας Χρυσή Μαρούση κληρώνουν ένα αντίτυπο του βιβλίου της "Με νοιάζει, θέλω και μπορώ". 

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Με νοιάζει, θέλω και μπορώ   

3.  Κοινοποιήστε: https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962/2234988093210286/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 14 Οκτωβρίου στις 3 μ.μ.

Διαγωνισμός ebook "Το πορτρέτο της Εύας"

Η ομάδα μας "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και ο συγγραφέας μας Δημήτριος Αλεξόπουλος κληρώνουν πέντε ebooks του βιβλίου "Το πορτρέτο της Εύας".  
Ακολουθείστε το κανάλι του συγγραφέα: https://www.youtube.com/channel/UCFtO8GqPMImy-ogSItUFbDA ή πατήστε like σε κάποιο/α από τα videos που ανεβαίνουν.

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας μας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Το πορτρέτο της Εύας 

3.  Κοινοποιήστε https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962/2234982403210855/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 14 Οκτωβρίου στις 3 μ.μ.

Συζητώντας με την Τόνια Κυριφίδη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Τ.Κ.: Θα ήταν άδικο να αναφερθώ σε έναν και μόνο συγγραφέα, γιατί υπάρχουν τόσοι στο χώρο της συγγραφής, παλαιοί/κλασσικοί, μα και νεότεροι, που έχουν επιδείξει μεγάλο και αξιόλογο έργο. Συνεπώς θα ήταν δύσκολο να απομονώσω μονάχα έναν. Επιτρέψτε μου λοιπόν να αναφέρω λίγους, αλλά ξεχωριστούς για μένα, οι οποίοι και σηματοδότησαν την αγάπη μου για το διάβασμα. Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν από τους πρώτους Έλληνες λογοτέχνες που με κέρδισαν με την ιδιαίτερη γραφή του, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι με την καυστικό τρόπο έκφρασης, οι αδερφές Μπροντέ με την ευαισθησία και τον ρομαντισμό τους… Υπάρχουν βεβαίως και τόσοι άλλοι, των οποίων κατάφερα να διαβάσω ορισμένα βιβλία (γιατί είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τα έχει διαβάσει όλα) τα οποία έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στην μνήμη μου και θα ήθελα μάλιστα, ορισμένα από αυτά, μόλις βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία και ο χρόνος βεβαίως, να τα διαβάσω και πάλι.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Τ.Κ.: Το πρώτο μου βιβλίο (σαν παιδί) ήταν δώρο μίας πολύ αγαπημένης και μικρής ηλικιακά θείας, της οποίας η αγάπη για τα βιβλία και η συνεχής προτροπή της, μου άνοιξαν έναν καινούργιο δρόμο μάθησης και περιπλάνησης στον μαγικό κόσμο των βιβλίων. Αυτό το βιβλίο ήταν "Ο Μικρός Πρίγκιπας" του Γάλλου Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Και το αμέσως επόμενο, πάλι δώρο (χάρισμα συγκεκριμένα) από την ίδια μικρή θεία, ήταν "Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" του Ρίτσαρντ Μπαχ. Από τότε ακολούθησαν κι άλλα βιβλία της κλασσικής (όπως συνηθίζουμε να λέμε) λογοτεχνίας, αλλά και αρκετές αισθηματικές νουβέλες, κάποια μυστηρίου (όπως Dan Brown, Katherine Neville) και κάποια ακόμα. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους πολλοί καινούργιοι δημιουργοί, έχοντας ως όνειρο να κερδίσουν μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Μέσα στην πληθώρα αυτή των δημιουργών, σίγουρα υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι εκπρόσωποι του κάθε είδους διηγήματος και θεωρώ πως αξίζουν να τους δοθεί μία ευκαιρία, για να αποδείξουν ποιοι είναι οι ίδιοι, αλλά και τα έργα τους. Πρόσφατα ολοκλήρωσα το βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου "Η Αμαρτία της Ομορφιάς". Ένα μυθιστόρημα με πολλά ιστορικά στοιχεία, δοσμένα με αξιοπρέπεια και σεβασμό. γραμμένα με την εξαιρετική πένα της συγγραφέως, η οποία με ταξίδεψε μέσα από τις πολύ ωραίες περιγραφές της, με συγκίνησε με την πλοκή και τα ψυχογραφήματα των ηρώων της και με κέρδισε με το ύφος και την γλώσσα που χαρακτηρίζουν την ίδια και το έργο της. Δηλώνω θαυμάστριά της!

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Τ.Κ.: Η αλήθεια είναι πως το "μικρόβιο" της συγγραφής το είχα από τα εφηβικά μου χρόνια. Πρώτα απ' όλα, κρατούσα πάντα ημερολόγιο, στο οποίο έγραφα και έγραφα ασταμάτητα. Επίσης έφτιαχνα μικρές ιστορίες στο μυαλό μου και εν συνεχεία, τις αποτύπωνα στο χαρτί. Αργότερα, τις πιο κρυφές μου σκέψεις, επειδή δεν γινόταν να τις μοιραστώ με κανέναν άλλον, προτιμούσα να τις εναποθέτω ευλαβικά στις σελίδες τετραδίων, τα οποία και καταχώνιαζα σε μυστικά σημεία του δωματίου μου. Παράλληλα ζωγράφιζα, σκάρωνα ποιήματα, ανακαλύπτοντας πως για μένα αυτού του είδους η δημιουργία ήταν πρόκληση, αλλά και ένα είδος διεξόδου, αφού στο σπίτι μας επικρατούσε "Στρατιωτικός Νόμος"! Βλέπετε, ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και Μανιάτης και οι ελευθερίες στο σπίτι μας ήταν περιορισμένες και πολύ ελεγχόμενες… Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν, άρχισα να εργάζομαι, παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια. Όλες λοιπόν αυτές οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να ασχοληθώ ξανά - ούτε ως χόμπι - με την συγγραφή ή την ζωγραφική κι έτσι αυτή η αγάπη πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Μέχρι το καλοκαίρι του 2016, όπου στην διάρκεια των οικογενειακών καλοκαιρινών διακοπών, άρχισε να γεννιέται στο μυαλό μου η ιστορία της Έμιλυ. Το γεγονός αυτό συνέπεσε και με μία περίεργη φάση στην ζωή μου, λόγω του ό,τι έμεινα χωρίς δουλειά και για λόγους εσωτερικής ανάγκης, αποφάσισα να μεταφέρω αυτήν την ιστορία που τριβέλιζε στο κεφάλι μου, σε χαρτί. Έτσι έξι μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2017, έγραψα την λέξη "Τέλος", ολοκληρώνοντας το πρώτο μου μυθιστόρημα!

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής...”;

Τ.Κ.: Το μυθιστόρημα αυτό, θα το κατέτασσα στα κοινωνικά, ψυχολογικά δράματα, με ερωτικές προεκτάσεις. Είναι μία ιστορία με έντονα ψυχογραφήματα, που προσπαθούν να παρουσιάσουν όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά την ψυχοσύνθεση των ηρώων. Όσον αφορά τις τολμηρές περιγραφές, θέλω να πιστεύω πως δόθηκαν με σεβασμό στην αισθητική του αναγνωστικού κοινού, με την χρήση λέξεων που - θεωρώ - πως δεν σοκάρουν, ούτε προσβάλλουν και σκοπό είχαν να χρωματίσουν και να φανερώσουν στον αναγνώστη την διαταραγμένη προσωπικότητα της ηρωίδας. Κατά τ' άλλα, πιστεύω πως είναι ένα μυθιστόρημα που έχει να περάσει μηνύματα σε όσους επιλέξουν να το διαβάσουν, αφήνοντας στο τέλος μία γλυκόπικρη γεύση, που εύχομαι κι ελπίζω να μην "εξατμιστεί" εν ριπή οφθαλμού, αμέσως μόλις κλείσει και η τελευταία σελίδα του βιβλίου…

Ερώτηση 5η: Η Έμιλυ Άντερσον επιζητά εκδίκηση. Αυτό ωθεί τον άνθρωπο στη “φθορά” της ψυχής του. Πιστεύετε ότι είναι εύκολο για κάποιον να σταματήσει εγκαίρως και να “ξεχάσει” τα καταστροφικά του σχέδια εναντίον άλλων ανθρώπων;

Τ.Κ.: Για έναν άνθρωπο που έχει βιώσει τον εξευτελισμό, την βία και την κακοποίηση και μάλιστα στην ευαίσθητη παιδική του ηλικία, είναι πολύ δύσκολο να ξεχάσει, να προσπεράσει και να προσποιηθεί πως ποτέ δεν συνέβησαν "σημεία και τέρατα" στην πορεία του και να συνεχίσει αλώβητος την ζωή του. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής, τεράστια προσπάθεια και εσωτερικός αγώνας για να καταφέρει κανείς να βγει νικητής από αυτόν τον άνισο πόλεμο. Γιατί η εκδίκηση δεν είναι λύση. Είναι εμμονή. Και δεν θα πρέπει να την μεταφράζουμε σε "απόδοση δικαιοσύνης", ορίζοντας τον εαυτό μας ως τιμωρό και αδέκαστο κριτή των υπαιτίων. Το μίσος και η βία, γεννούν σκοτάδι και τρόμο! Μόνο αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μπροστά, να πιστέψουμε πως υπάρχει φως κι ελπίδα, μόνο τότε μπορούμε να νιώσουμε λυτρωμένοι και ελεύθεροι. Δεν πρέπει λοιπόν ν' αφήσουμε τα όνειρά μας για ένα καλύτερο "αύριο", ενέχυρο στις πληγές του μουχλιασμένου "χθες", γιατί τότε θα γεμίσουμε την ψυχή μας με σκοτάδι. Και όπως λέει και η παροιμία "όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες", έτσι και στην περίπτωση της Έμιλυ, τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχό της. Δεν γίνεται να σκορπά τον πόνο και την καταστροφή και να περιμένει να δει φως στην άκρη του τούνελ. Γιατί μόνο η συγχώρεση, η κατανόηση μπορούν να την απεγκλωβίσουν από το μίσος και την μανία που έχει γεμίσει η καρδιά της. Άλλωστε κριτής είναι μονάχα ο Θεός! Εμείς… απλοί θνητοί. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να του "κλέψουμε" αυτό τον ρόλο!

Ερώτηση 6η: Για την απότομη ανέλιξη στον επαγγελματικό τομέα πολλές φορές χρειάζεται να πατήσει κάποιος επί “πτωμάτων” ή να χρησιμοποιήσει αθέμιτους τρόπους. Που θεωρείτε ότι οφείλεται αυτό;

Τ.Κ.: Δυστυχώς αυτό είναι ένα φαινόμενο, όχι μόνο των καιρών μας, αλλά από τότε που οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν την δύναμη που μπορούν να ασκήσουν σε κάποιους άλλους που αισθάνονται πιο αδύναμοι και άνευροι. Είναι λυπηρό, αλλά συμβαίνει. Και αυτό γίνεται γιατί κάποια άτομα δεν έχουν την υπομονή ή και την διάθεση να ακολουθήσουν την παραδοσιακή οδό για να πετύχουν τον σκοπό τους. Δηλαδή μέσα από αγώνα, προσπάθεια, κόπο και θυσίες να καταφέρουν να εξελιχθούν, να προαχθούν και εντέλει, να πετύχουν τους στόχους τους. Προτιμούν τον σύντομο δρόμο, που δεν είναι άλλος από τον εύκολο, τον πλάγιο, τον ανορθόδοξο που προϋποθέτει όμως την θυσία των υπολοίπων στον βωμό της δικής τους επιτυχίας, ανέλιξης και εδραίωσης. Σε έναν κόσμο που δεν επικρατεί η αξιοκρατία, η αυθεντικότητα και η πραγματική αναγνώριση της ανθρώπινης ποιότητας και προσφοράς, τέτοιοι άνθρωποι θα ευδοκιμούν και θα πετυχαίνουν σε βάρος των άξιων και ικανών βιοπαλαιστών!

Ερώτηση 7η: Η κακοποίηση παίρνει σάρκα και οστά. Πόσο σκληρό είναι αυτό για μία αθώα ψυχή;

Τ.Κ.: Η παιδική ηλικία, για κάθε άνθρωπο, είναι και η πιο ξέγνοιαστη περίοδος της ζωής του, την οποία αναπολεί με νοσταλγία και αγάπη. Για κάποιους όμως η περίοδος της παιδικής τους αθωότητας διακόπτεται βίαια από ένα ή και περισσότερα άτομα, που θεωρούν, πως λόγο σωματικής υπεροχής, έχουν το δικαίωμα να βασανίζουν και να κακοποιούν μία παιδική ψυχή. Τα τραύματα και οι πληγές που αφήνει πίσω της μία τέτοια οδυνηρή εμπειρία, είναι πολλά και ανεξίτηλα. Οι συνέπειες τεράστιες και οι τρόποι επούλωσης δύσκολοι και κάποιες φορές, αναποτελεσματικοί. Τα παιδιά που έχουν ζήσει μέσα στην βία, γίνονται δύσπιστα, κλείνονται στον εαυτό τους, έχοντας τάσεις αυτοκαταστροφής, λόγω μειωμένης αυτοεκτίμησης. Κάποιοι από τους έφηβους που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, δεν καταφέρνουν τα ξεπεράσουν τις επώδυνες μνήμες των βασανιστηρίων τους, με αποτέλεσμα να μείνουν εγκλωβισμένοι στις μαρτυρικές αναμνήσεις τους, δέσμιοι του μίσους που αισθάνονται για τους υπαίτιους των βάναυσων εμπειριών τους. Το ίδιο συνέβη και στην ηρωίδα μου. Έξι ολόκληρα χρόνια έζησε μέσα στην δυστυχία και τον φόβο. Και ως γνωστόν, το μυαλό δεν θέλει πολύ για να θολώσει, να σκοτεινιάσει η ψυχή και να "αδειάσει" το βλέμμα και η καρδιά από αγνά αισθήματα και θέληση για ζωή. Η μοναδική σκέψη που την κρατάει ζωντανή είναι η εκδίκηση που θέλει να πάρει, όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή. Έτσι αρχίζει να καταστρώνει το σκοτεινό σχέδιό της, με σκοπό να τιμωρήσει όλους όσοι έφταιξαν για την χαμένη της αθωότητα. Ποιος μπορεί να την κατηγορήσει γι' αυτό; Πώς να απαλύνεις τον πόνο σε μία παιδική ψυχή που αιμορραγεί; Που υποφέρει βουβά; Πριν λοιπόν ο οποιοσδήποτε αποφασίσει να την καταδικάσει, θα πρέπει πρώτα να συμμεριστεί τον πόνο της και να αξιολογήσει το μέγεθος της ζημιάς που υπέστη.

Ερώτηση 8η: Ο πατέρας της Έμιλυ είναι ο μόνος που καταφέρνει να αγαπήσει τόσο βαθιά. Από την άλλη η μητέρα της υπήρξε ανεπαρκής στο ρόλο της. Η ανήλικη ζωή μπορεί να γίνει ο καθρέφτης της μετέπειτα ενήλικης; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Τ.Κ.: Ως γνωστόν, τα κορίτσια έχουν μία μικρή αδυναμία στον πατέρα τους, γιατί ας μην ξεχνάμε, είναι και ο "πρώτος" άνδρας της ζωής τους. Η Έμιλυ λοιπόν, αν και στην αρχή της ιστορίας δεν δείχνει να έχει κάποια ιδιαίτερη προτίμηση και αγάπη στον πατέρα της, στην πορεία η σκληρή και άδικη συμπεριφορά της μητέρας της απέναντί του, την θυμώνουν αρκετά, με αποτέλεσμα να νιώσει πιο κοντά του, θέλοντας να σταθεί στο πλευρό του. Μάλιστα, η μετέπειτα αντιμετώπιση της μητέρας προς την ίδια, της επιβεβαιώνουν πως έρχεται δεύτερη στην καρδιά της. Η Ρόουζ (έτσι ονομάζεται η μητέρα της Έμιλυ), μοιάζει να μην νοιάζεται για την κόρη της, να μην συμμερίζεται τους φόβους και τις αντιρρήσεις της ως προς το ποιόν του νεοφερμένου εραστή Λάρυ Μπράξτον και να αδιαφορεί επιδεικτικά για τις ανάγκες του δωδεκάχρονου κοριτσιού. Μετά λοιπόν από έξι ολόκληρα χρόνια "απουσίας" από την ζωή της κόρης της και αφού το μικρό κορίτσι έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον φόβου και βίας, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για την απόδοση ευθυνών και για την τιμωρία. Απαντώντας λοιπόν στην ερώτησή σας, είναι σίγουρο πως τα βιώματα της ανήλικης ζωής μας, έχουν αντίκτυπο και στην περαιτέρω πορεία μας. Ο πόνος, ο φόβος, η βία, η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας, δεν προσπερνιούνται, δεν λησμονιούνται, δεν επουλώνονται με δύο γλυκές κουβέντες και με ένα χάδι στο μάγουλο. Όποιος αναλάβει να γιατρέψει αυτές τις ανοικτές πληγές, θα πρέπει να καταβάλει υπεράνθρωπη προσπάθεια για να μην τις αφήσει να κακοφορμίσουν, καταστρέφοντας έτσι την ενήλικη ζωή ενός πληγωμένου και βασανισμένου παιδιού. Αλλά ακόμα και αν ο νέος που υπέστη κακοποίηση και βία στην παιδική του ηλικία, δείξει πως έχει ανακάμψει και γιατρευτεί, θα πρέπει να βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση, εισπράττοντας αγάπη, κατανόηση, τρυφερότητα και σεβασμό, διότι - όπως όλες οι πληγές, έτσι και αυτές της ψυχής - μπορούν ανά πάσα στιγμή να υποτροπιάσουν…

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Τ.Κ.: Στους φίλους, τους γνωστούς ή και στους άγνωστους αναγνώστες δεν θα πω βαρύγδουπες συμβουλές, φιλοσοφημένες κουβέντες και αποφθέγματα ζωής, σχετικά με το μυθιστόρημα αυτό. Θα τους ζητήσω μονάχα, να δώσουν μία ευκαιρία στην ηρωίδα μου να τους μιλήσει για την δύσκολη ζωή της, να τους ανοίξει την καρδιά της και να τους δείξει τις πληγές της που αποζητάει εναγωνίως να επουλώσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αν τα καταφέρνει στο τέλος, θα το μάθει όποιος αποφασίσει να διαβάσει την ιστορία της. Θα ήθελα όμως να προσθέσω μία φράση που με αντιπροσωπεύει και προσπαθώ - όσο είναι εφικτό - να την ακολουθώ: "Ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατή!"

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Τ.Κ.: Μία δεύτερη ιστορία είναι ήδη έτοιμη (και περιμένει καρτερικά στο συρτάρι για να δοθεί προς έκδοση), με τίτλο "Η Τάξη του '82". Αναφέρεται στην επανένωση (το γνωστό reunion) δέκα συμμαθητριών, οι οποίες αποφοίτησαν από το λύκειο το 1982 και αποφάσισαν - μετά από 35 ολόκληρα χρόνια - να βρεθούν ξανά στο εξοχικό σπίτι τής μίας από αυτές. Σε αυτή λοιπόν την ξεχωριστή και ασυνήθιστη συνάντηση, η κάθε μία θα αναλάβει να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών της στα χρόνια που μεσολάβησαν. Οι δέκα αυτές ιστορίες περιέχουν ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής αυτών των γυναικών, που διανύουν αισίως και καλώς την δεκαετία των πενήντα. και κάτι… Περιγράφουν αστεία περιστατικά, αλλά και στενάχωρες έως δραματικές λεπτομέρειες από την πορεία τους σε επαγγελματικό, κοινωνικό και αισθηματικό επίπεδο. Θα επιχειρήσουν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις με τους γύρω τους, συγχωρώντας κάποιους από αυτούς, αλλά και απορρίπτοντας ορισμένους άλλους, που αποδεδειγμένα τις πόνεσαν, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους. Το μυθιστόρημα αυτό, περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία, που όμως είναι διάσπαρτα μέσα στις δέκα διαφορετικές αφηγήσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η υπόθεση είναι ιδιαιτέρως πρωτόλεια και μεταφέρει αρκετά κοινωνικά μηνύματα, ιδίως σε άτομα που ηλικιακά βρίσκονται κοντά στις ηρωίδες του μυθιστορήματος, αλλά και σε αναγνώστριες/ες που έχουν βιώσει έντονες συναισθηματικές αναταραχές στην διάρκεια της ζωής τους. Θέλω να πιστεύω λοιπόν πως καθεμία (και γιατί όχι, καθένας) από το αναγνωστικό κοινό, θα βρει πολλά κοινά στοιχεία με τις δέκα αυτές γυναίκες. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό διήγημα από την "Σκοτεινή Πλευρά της Ψυχής…" και εύχομαι να χαρεί της αποδοχής, πρωτίστως από τον εκδοτικό χώρο, αλλά και από το αναγνωστικό κοινό (στην περίπτωση πάντα που τυπωθεί και κυκλοφορήσει ως βιβλίο). Αυτό το διάστημα δουλεύω πάνω σε μία τρίτη ιστορία, η οποία - αν το επιτρέψουν οι συνθήκες - θα είναι έτοιμη προς το τέλος του χρόνου, ώστε να πάρει και αυτή σειρά για την απαραίτητη αξιολόγηση και η οποία διαφέρει και πάλι, από τις δύο προηγούμενες ιστορίες.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Τ.Κ.: Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσα από τις τόσο ωραίες και στοχευμένες ερωτήσεις σας, να μιλήσω για το πρώτο μου πόνημα, αλλά και να εκφράσω κάποιες προσωπικές μου απόψεις, ώστε να μάθει ο κόσμος περισσότερα πράγματα για την ΤΟΝΙΑ ΚΥΡΙΦΙΔΗ. Παράλληλα, μέσα από αυτήν την διαδικτυακή συνέντευξη, μπόρεσα να μιλήσω και για τα μελλοντικά μου σχέδια, που εύχομαι σύντομα να πάρουν σάρκα και οστά!

 

 

 

 

 

Η Τόνια (Αντωνία) Κυριφίδη, κόρη στρατιωτικού, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος ιδιωτικής Σχολής Γραμματέων και εργάσθηκε για είκοσι οκτώ συναπτά έτη σε διάφορες εταιρείες, στον χώρο της γραμματειακής υποστήριξης. Είναι παντρεμένη εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια και έχει μία κόρη είκοσι ετών. Διαθέτοντας πνεύμα δημιουργικό και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με τη ζωγραφική και την ποίηση. Τα τρία τελευταία χρόνια δεν εργάζεται και, για λόγους καθαρά εσωτερικής ανάγκης, αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο της μυθιστόρημα, μία αισθηματική ιστορία που αναφέρεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο, με απρόσμενο τέλος. Κι αυτό γιατί η αρρωστημένη εμμονή για εκδίκηση, τις περισσότερες φορές, αποδεικνύεται καταστροφική. Σεβόμενη το αναγνωστικό κοινό, επέλεξε να είναι γλαφυρή, μα ταυτόχρονα διακριτική στις περιγραφές της. Επιθυμία και όνειρό της είναι να αγαπηθεί το βιβλίο της αυτό από τον κόσμο. Στα άμεσα σχέδιά της είναι η έκδοση του δεύτερου βιβλίου της ενώ ήδη συνεχίζει τη συγγραφή ενός τρίτου.

Στοιχεία επικοινωνίας: toniakyrifidi@yahoo.gr

(2018) Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής..., Μιχάλη Σιδέρη

 

 

 

 

 

 Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής...

Η Έμιλυ Άντερσον στα είκοσι πέντε της είχε όλο το μέλλον μπροστά της, κάνοντας λαμπρή καριέρα στον χώρο της ναυτιλίας, κατέχοντας μία εξέχουσα θέση στην ναυτιλιακή εταιρεία του Έρικ Στιούαρτ. Πολλοί θα ζήλευαν την πορεία της και θα ήθελαν να είχαν την τύχη της. Αλλά στο μυαλό και στην καρδιά της Έμιλυ υπάρχει μόνο το μίσος για τους υπαίτιους του μοιραίου ατυχήματος με την τραγική κατάληξη για την οικογένειά της. Για αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και την αδιαφορία που τόσο βίαια της στέρησαν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.

Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια αναμονής, επιτέλους ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να βάλει σε εφαρμογή το σατανικό της σχέδιο, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκησή της που ήταν βαθιά ριζωμένη στην πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής της…