Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι στη σελίδα 233: «Και εκείνο που ήξερα με σιγουριά για τον πατέρα μου, εκείνο που τον προσδιόριζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ήταν πως ποτέ του δεν έκανε ζαβολιές κανενός είδους και ποτέ του δεν έλεγε ψέματα»
Σε κάθε σελίδα ξετυλίγεται η Οδύσσεια, ένα από τα δύο έπη του Ομήρου. Ο Ντάνιελ Μέντελσον διδάσκει ένα σεμινάριο με θέμα την Οδύσσεια. Εκεί, θα βρεθεί και ο πατέρας του, Τζέι Μέντελσον. Οι ραψωδίες αναλύονται και όσοι παρακολουθούν το σεμινάριο καλούνται να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες πίσω από τα λόγια του Ομήρου. Ο καθένας εκλαμβάνει αλλιώς τους στίχους και τα μηνύματα.
Ο πιο βαθυστόχαστος συλλογισμός θα δούμε ότι προκύπτει από τον πατέρα του Ντάνιελ. Με σκληρότητα, μερικές φορές, προσπαθεί να δώσει τις δικές του ερμηνείες αλλά πάντα άρτια συλλογισμένες.
Όσο οι μέρες περνάνε, τόσο ο συγγραφέας κατανοεί τον πατέρα του, τις σκέψεις του, τις πράξεις του και τον μυστικισμό του. Παρόλο που για πολλά χρόνια μεγάλωσε δίπλα του, κοντά του, ποτέ δεν τον κατάλαβε. Ενώ, μέσα σε λίγο καιρό που θα βρεθεί δίπλα του, στο σεμινάριο, θα κατανοήσει κάθε του λέξη, κάθε του πράξη.
Το ταξίδι, τα βήματα του Οδυσσέα, θα γνωρίσουν όταν θα βρεθούν να κάνουν μαζί το θεματικής πορείας ταξίδι του Οδυσσέα στη Μεσόγειο. Αυτό όμως θα μέλει να είναι το τελευταίο ταξίδι του Τζέι Μέντελσον και θα γίνει έχοντας δίπλα του τον γιο του.
Τελικά, ο Ντάνιελ Μέντελσον διδάσκει αλλά κυρίως διδάσκεται από τον πατέρα του. Ο τραχύς και απότομος χαρακτήρας του Τζέι Μέντελσον γίνεται γλυκός μέσα από μία κουβέντα που θα βγει από τα χείλη του... Δεν πειράζει. Θα το διαβάσεις εσύ για μένα. Και έκτοτε τα πάντα μέσα στον Ντάνιελ άλλαξαν.
Ο παραλληλισμός της ζωής των Ντάνιελ Μέντελσον και της Οδύσσειας είναι εμφανής σε κάθε λέξη, σε κάθε παράγραφο του βιβλίου. Ο Ντάνιελ και ο Τζέι Μέντελσον γίνονται ο Τηλέμαχος και ο Οδυσσέας. Οι σχέσεις πατέρα – γιου δοκιμάζεται όπως γίνεται και στην Οδύσσεια.
Ένα ταξίδι αυτογνωσίας μας καλεί ο συγγραφέας και δοκιμιογράφος να κάνουμε μαζί του. Και τα καταφέρνει περίφημα. Όπως ο πατέρας του τον “προκαλεί” να αναζητά τον γρίφο και το κρυφό νόημα, το οποίο δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά έτσι μας εντυπώνει στον νου μας την ουσιαστική μαγεία που κρύβεται πίσω από τη ζωή, τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους.
Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο ανάγνωσμα με συναισθήματα, γνώσεις, εξερεύνηση, οξυδέρκεια και πλούσια μηνύματα ζωής και πληρότητας, το οποίο οφείλουμε όλοι να διαβάσουμε. Θα γνωρίσουν, όσοι δεν γνωρίζουν, την Οδύσσεια, θα δει τι μηνύματα και νοήματα αφήνει σε κάθε αναγνώστη, θα δώσει μία ώθηση κατανόησης της σχέσης γονέων – παιδιών και θα δείξει τι σημαίνει ταξίδι, πόθος, οικογένεια και ωριμότητα! Προσωπικά το λάτρεψα και είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα το λατρέψετε και εσείς! Είναι, ίσως, ένα από τα πιο ουσιαστικά πονήματα που διάβασα τον τελευταίο καιρό!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου