Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Κριτική Βιβλίου “Δυο φιλιά για την Αμέλια” της Ρένας Ρώσση – Ζαΐρη

Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί γιατί ο Θεός δίνει σε ακατάλληλους γονείς παιδιά και δη μητέρες... Πραγματικά είναι ένα ερώτημα που με ταλανίζει πολλές φορές.
Η Λου θα γεννηθεί για κακή της τύχη κορίτσι σε μία οικογένεια, όπου δεν θα νιώσει το χάδι και τη στοργή από τους γονείς της. Ο πατέρας της μισεί τις γυναίκες γιατί το ίδιο συνέβαινε και από τον πατέρα του. Τελικά, τις περισσότερες φορές γινόμαστε ίδιοι με τον πατέρα μας ή τη μητέρα μας. Έτσι η μικρή Λουκία θα δει την σκληρότητα του πατέρα της και θα βιώσει την απόρριψή του.
Και όταν θα έρθει η στιγμή να γίνει μητέρα θα απορρίψει την κόρη της γιατί γεννήθηκε θηλυκό και όχι αρσενικό, πιστεύοντας πως με έναν γιο θα ευχαριστήσει τον πατέρα της από τον τάφο του. Η μικρή Αμέλια θα μεγαλώσει χωρίς μία αγκαλιά από τη μητέρα της και χωρίς ένα χάδι από τον πατέρα της για να μη μαθευτεί πως η γνωστή και σταρ ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου έκανε παιδί με τον κηπουρό της. Μετά όμως από την Αμέλια θα αποκτήσει και τα δίδυμά της, Ιοκάστη και Θοδωρή. Επιτέλους γέννησε τον πολυπόθητο γιο της, μόνο που ο γιος της της βγήκε σακατεμένος, ένα παιδί με εγκεφαλική βλάβη. Και στα τρία της παιδιά δεν καταφέρει να σπαταλήσει έστω ένα βλέμμα γιατί το πρωτεύον στη ζωή της είναι η καριέρα της... Στήριγμα στον Θοδωρή θα είναι για πάντα η Αμέλια, ένα μικρό κοριτσάκι. Η Κάσι, Ιοκάστη, θα χαθεί στο μίσος της για τη μητέρα της και στη ζήλια που τρέφει για την Αμέλια.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει μία γυναίκα για να έχει τον εραστή της δίπλα της; Μεχρί που μπορεί να φτάσει η αγάπη της Αμέλιας; Πόσα λάθη μπορούν να στοιχειώσουν τη ζωή ενός κοριτσιού; Γιατί μία γυναίκα να ζήσει το θαύμα της φύσης ενώ δεν έχει καθόλου αισθήματα;
Κάτι τέτοιες στιγμές χάνομαι στις σκέψεις μου και τελικά καταλαβαίνω πως μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει αλλά αυτή που είναι δίπλα στο παιδί της σε κάθε παιδική αρρώστια, έπαινο, χαρά και παιχνίδι.
Η συγγραφέας καταφέρνει και πάλι να μας συγκινήσει, να μας ταρακουνήσει, να μας κάνει να αγαπήσουμε και να συμπονέσουμε κάποιους χαρακτήρες της. Οργή, θυμός, απογοήτευση, πικρία, απέχθεια για μία μη-τερα. Στοργή, αγάπη, τρυφερότητα για την Αμέλια και τον Θοδωρή. Συμπόνοια είναι το μόνο που σου δημιουργείται για την Κάσι. Και φυσικά ο Άρης είναι ένας αυθεντικός, δοτικός και αληθινός άντρας που σε γοητεύει!
Όπως λέει και ο Θοδωρής: “Δυο φιλιά για την Αμέλια” ένα στο δεξί και ένα στο αριστερό μάγουλο είναι αρκετό για να νιώσεις και να γευτείς συναισθήματα αληθινά! Διαβάστε το και θα βιώσετε θετικά και αρνητικά συναισθήματα και θα βγείτε σοφότεροι στο μεγαλείο της καρδιάς που κρύβουμε μέσα μας, αρκεί να ψάξουμε για να τα βγάλουμε στην επιφάνεια! Το παρελθόν μπορεί να μας επηρεάζει το μέλλον αλλά δεν είναι αυτό που μας το προδιαγράφει!





Βασιλική Διαμάντη
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου