Ρ.Ρ.Ζ.: Έχω μάθει πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς να ανοίγεις καθημερινά ένα βιβλίο.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν διαβάζω το βιβλίο ενός αγαπημένου συγγραφέα. Λατρεύω στ’ αλήθεια πολλούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Αλλά αυτόν που θαυμάζω περισσότερο από όλους είναι ο Νίκος Καζαντζάκης.
Θεωρώ πως είναι ο πιο σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος. Γράφω και τον σκέφτομαι, ζω και προσπαθώ να πάρω κουράγιο από κάθε του λέξη. Μια και μόνο πρότασή του αποτελεί έμπνευση για μένα, μπορεί να «γεννήσει» ολόκληρο μυθιστόρημα. Τα βιβλία του αποτελούν για μένα καταφύγιο που με οδηγεί από το σκοτάδι στο φως, λύνει απορίες ζωής. Και κάθε φορά που βουτάω στη θάλασσα της γραφής, παλεύω να τιμήσω τα λόγια του:
«Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ρ.Ρ.Ζ.: Ένα διαβάσει τόσα πολλά βιβλία, αναρίθμητα. Από πολύ μικρούλα. Πού να θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο. Αυτό που ξεχώρισα όμως ήταν ο «Μικρός Πρίγκιπας». Τα μηνύματά του, με ακολουθούν μια ζωή. Πιστεύω πως δεν πρέπει να λείπει από καμιά παιδική βιβλιοθήκη. Προτρέπει τα παιδιά να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, να αγαπήσουν τον εαυτό τους.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Ρ.Ρ.Ζ.: Γεννήθηκα ανάμεσα στα βιβλία, ο πατέρας μου είχε εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις «Ρώσση». Μεγάλωσα μυρίζοντας χαρτί, αυτή τη μοναδική μυρωδιά των μαγικών ταξιδιών στη χώρα της φαντασίας, μεγάλωσα διαβάζοντας πολύ. Έμαθα πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς να ανοίγεις καθημερινά ένα βιβλίο.
Άρχισα να γράφω και στο χαρτί στην ηλικία των δέκα χρονών περίπου, για να μιλάω με τον εαυτό μου. Ήμουν ευαίσθητο και κλειστό παιδί, μου έλειπε η αγκαλιά. Αυτή την αγκαλιά, τώρα που μεγάλωσα, κατάλαβα πως την αναπλήρωνε το γράψιμο. Ο κόσμος ο φανταστικός, ο παραμυθένιος, με μάγευε. Μπορεί να με έσπρωξε ασυνείδητα η παράδοση της οικογένειάς μου, μπορεί να συνδυάστηκε με την έλλειψη της μητέρας. Όμως η συγγραφή δεν αποτελεί για μένα μια επαγγελματική επιλογή, αλλά μια βαθιά ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Τιρκουάζ”;
Ρ.Ρ.Ζ.: Κοινωνικό και ταυτόχρονα αστυνομικό. Άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να με παρασύρουν τα χρώματα σε αυτό το μυθιστόρημα. Και τα συναισθήματα. Βούτηξα σε μια θάλασσα τιρκουάζ παλεύοντας να ξεσκεπάσω σχέσεις γονέα-παιδιού, να ανιχνεύσω συμπεριφορές, επιπτώσεις, τραύματα. Τα μυστικά και τα ψέματα, τις συναισθηματικές ελλείψεις, την ίδια την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών όπου μεγάλωσαν οι ήρωές μου.
Το «Τιρκουάζ» είναι ένα βιβλίο που παλεύει με το ερωτικό απωθημένο τον πόνο και τις αμφιβολίες που το συντροφεύουν. Ψάχνει την ευτυχία στους ανθρώπους, γιατί η χαρά δε μετριέται με τη σπατάλη της ψυχής. Θυμάται παιδικές ηλικίες που είναι γραμμένες με χρώμα ανεξίτηλο στο νου και στην καρδιά. Κι όπως το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, ταξιδεύει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, δροσίζεται σε πεντακάθαρα νερά, ανασαίνει χρώματα κι αρώματα.
Ερώτηση 5η: Τρεις αδερφές, τρεις διαφορετικές γυναίκες και ιδιοσυγκρασίες. Θα πονέσουν από τον ίδιο άντρα. Θα πέσουν και οι τρεις στις παγίδες αυτού του ανθρώπου. Μπορεί μία γυναίκα να βγει δυνατή από τέτοιου είδους καταστάσεις όπως αυτές που θα βιώσουν και οι τρεις τους;
Ρ.Ρ.Ζ.: Η κάθε μία από τις τρεις ετεροθαλείς αδελφές αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που βιώνει ανάλογα με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει.
Οι συμπεριφορές και τα συμβάντα των παιδικών μας χρόνων είναι αυτά που δίνουν τον τόνο στη ενήλικη ζωή μας, Αν μας μεγάλωσαν με όπλα την αμφισβήτηση και τον φόβο, τότε θα ζούμε συνέχεια μέσα στην ανασφάλεια. Αν εισπράξαμε αποδοχή, θα αντιμετωπίσουμε με θάρρος κάθε κατάσταση.
Το πώς θα αντιδράσει κάθε ηρωίδα, αν θα βγει δυνατή από όλα όσα βιώνει είναι κάτι που πρέπει να το ανακαλύψουν μόνοι τους οι αναγνώστες. Αποτελεί και το κλειδί του βιβλίου.
Ερώτηση 6η: Μία εμμονή στο τιρκουάζ. Οι εμμονές αποτελούν αρρωστημένα κατάλοιπα της παιδικής μας ηλικίας;
Ρ.Ρ.Ζ.: Όταν μιλάτε για εμμονή στο τιρκουάζ, αναφέρεστε στον ήρωά μου, τον Στέφανο. Είναι ένα αγόρι που μεγαλώνει κοντά σε έναν άντρα που θεωρεί το αντρικό φύλο ανώτερο από το γυναικείο, που αντικρίζει τη γυναίκα ως σκεύος ηδονής και φέρεται ανάλογα. Τον αντιγράφει τον πατέρα του. Κι ο δρόμος της δυστυχίας είναι ανοιχτός μπροστά του, ένας δρόμος πλημμυρισμένος συναισθηματικά προβλήματα. Η πληγωμένη αυτοεκτίμησή του τον οδηγεί σε συμπεριφορές αυτοκαταστροφικές. Η ανελέητη σκληρότητα του πατέρα του έχει μεταφερθεί και σε εκείνον. Τον εξωθεί να συμπεριφερθεί το ίδιο ανελέητα στον εαυτό του και στους άλλους, να μεταμορφωθεί σε έναν ενήλικα πλημμυρισμένο κακία.
Στο διάβα της ζωής του, ερωτεύτηκε με πάθος, αγάπησε με όλο του το είναι μια γυναίκα. Εξερεύνησε τα προσωπικά του όρια μαζί της, ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή του αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του.
Πίστεψε σε εκείνη. Πίστεψε στη δύναμή της να τον αλλάξει. Λαχταρούσε να τον γλιτώσει από τα σκοτάδια του. Έτοιμος ήταν να θρυμματίσει τον πάγο της καρδιάς του. Γεύτηκε παραδεισένιες στιγμές μαζί της και μετά την έχασε. Νόμιζε πως προδόθηκε. Όσο κι αν πάλεψε, δεν μπόρεσε να την ξεπεράσει. Εκείνη η γυναίκα ήταν το απωθημένο του. Χίλια δύο συναισθήματα πυροδοτήθηκαν μέσα του. Η απόρριψή της τον πόνεσε. Δεν μπόρεσε να την εκλογικεύσει. Κι έτσι προσπάθησε να την εκδικηθεί.
Πολλοί από εμάς κρύβουν ανείπωτα μυστικά, κουκουλώνουν πληγές της παιδικής τους ηλικίας. Άλλες επουλώνονται, άλλες όχι… Και, ναι, σίγουρα, οι εμμονές μπορεί να είναι κατάλοιπα της πληγωμένης παιδικής μας ηλικίας.
Η ψυχή, το μυαλό ακόμα και το κορμί αποθηκεύουν όλα τα βιώματα της ζωής μας. Οι απωθημένοι πόνοι, μας σπρώχνουν ασυνείδητα να χαρίσουμε πόνο και δυστυχία. Κι η θεραπεία της ψυχής είναι δύσκολη, απαιτητική και εστιάζει σε μια και μόνο λέξη, την: αγάπη.
Γι’ αυτό και το «Τιρκουάζ» φωνάζει πως ποτέ δεν είναι αρκετό ένα «Σ’ αγαπώ». Ποτέ δεν είναι αρκετή μια αγκαλιά.
Ερώτηση 7η: Η Κλέλια δε θα ζήσει την παιδικότητα και θα αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις που δεν μπορούν να αντέξουν οι ώμοι της. Γιατί οι γονείς εγκλωβίζουν τα παιδιά τους σε διλήμματα και προβλήματα που δεν αρμόζουν για την παιδική ηλικία τους; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;
Ρ.Ρ.Ζ.: Η Κλέλια μεγαλώνει δίπλα σε μια μητέρα της που είναι φίλη της, η οποία υιοθετήσει μια ενοχική κι ελαστική σχέση απέναντι στην κόρη της, δεν της λέει ποτέ, «όχι». Μοιράζεται μαζί της τα ενήλικα μυστικά της, μπερδεύει τον ρόλο της, ζητάει τις συμβουλές της. Όσοι γονείς εγκλωβίζουν με αυτό τον τρόπο τα παιδιά τους είναι γιατί νιώθουν ανασφάλεια, γιατί δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στον ρόλο τους, κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τη σύγκρουση.
Πιστεύω πως ο γονέας οφείλει να φροντίζει και να ανατρέφει το παιδί, να ασκεί τον έλεγχο, έργο ταυτόσημο με την έννοια της ευθύνης. Δεν είναι ισότιμη η σχέση. Το παιδί δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του φίλου, δε διαθέτει τη συναισθηματική και πνευματική ικανότητα. Κι έχει απόλυτη ανάγκη από προκαθορισμένα όρια, από κανόνες κι ένα σταθερό περιβάλλον.
Ερώτηση 8η: Η Μάιρα είναι ένα ιδιαίτερο άτομο. Πιστεύετε ότι υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι που έχουν επαφή με τον άυλο κόσμο ή μία ιδιαίτερη διαίσθηση;
Ρ.Ρ.Ζ.: Ηρωίδα λατρεμένη, κορίτσι, κοριτσάκι με τα χρυσά μαλλιά. Ένα αγγελικό πλάσμα που λατρεύει τα λουλούδια που διαισθάνεται, που «διαβάζει» τους ανθρώπους. Χωρίζει κι ενώνει όλους τους υπόλοιπους ήρωες, πληγώνεται και τραυματίζεται ψυχολογικά από αυτούς. Είναι ταυτόσημη με την αγάπη, είναι η ίδια η αγάπη προσωποποιημένη. Κατέβηκε σε αυτή τη γη για έναν και μοναδικό λόγο. Για να γλυκάνει τους άλλους.
«Η διαίσθηση είναι ένα πολύ ισχυρό πράγμα, πιο ισχυρή από την ευφυΐα, κατά τη γνώμη μου. Η διαίσθηση είχε μεγάλη επιρροή στην δουλειά μου», έχει επισημάνει ο Στιβ Τζομπς.
Πιστεύω πως ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας είμαστε προικισμένοι με διαίσθηση, κάποιοι περισσότερο, κάποιοι λιγότερο. Μπορεί να το ονομάζουμε ένστικτο, μπορεί κάπως αλλιώς. Κι αυτό είναι που μας προειδοποιεί για επικείμενους κινδύνους, μας προτρέπει να πάρουμε αποφάσεις βασισμένες στα συναισθήματά μας.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ρ.Ρ.Ζ.: Το να μάθουν από μικρούλια να μην καταπιέζουν όλα όσα νιώθουν. Να προσπαθήσουν να αφαιρέσουν τη μάσκα, να παρουσιάζουν το αληθινό πρόσωπό τους, να μη θάβουν τον θυμό και τον φόβο τους. Να διαταράξουν τις ισορροπίες, να μην αποξενώνονται.
Κανένας μας δεν είναι παγιδευμένος.
Μας αξίζει μια ζωή πλημμυρισμένη ομορφιά κι εσωτερική ισορροπία κι αυτό σημαίνει πως πρέπει πάντα να ακολουθούμε το χρώμα της δικής μας καρδιάς. Να γίνουμε πρωταγωνιστές της ζωής μας, μην αφήνουμε κανέναν άλλο να καταλάβει τη θέση που μας ανήκει.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ρ.Ρ.Ζ.: Το καινούργιο μυθιστόρημά μου με τον τίτλο «Ολίβια» θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός, στις 13 Μάϊου. Η ηρωίδα του, η Ολίβια, είναι μια γυναίκα αστυνομικός που πρωτοεμφανίστηκε στο «Τιρκουάζ». Την έχω λατρέψει την πρωταγωνίστριά μου και την άφησα να με παρασύρει σε απίστευτες περιπέτειες ψυχής. Εύχομαι να απολαύσετε τη ζωή της, όπως κι εγώ.
Στο μεταξύ συνεχίζω να βουτάω στη θάλασσα της γραφής, μια και η γραφή είναι η ανάσα μου. Από τον περασμένο Οκτώβριο γράφω το καινούργιο μυθιστόρημά μου που θα κυκλοφορήσει το 2022.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Ρ.Ρ.Ζ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ για τις τόσο καίριες ερωτήσεις σας, για την τρυφερή σας ευχή.
Συγγραφέας: https://www.psichogios.gr/el/rena-rwssh-zairh
“Τιρκουάζ”: https://www.psichogios.gr/el/tirkoyaz.html
Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
ΤΙΡΚΟΥΑΖ
Τη μία την παντρεύτηκε.
Την άλλη την ερωτεύτηκε.
Την τρίτη τη βίασε.
Το τιρκουάζ, ένα λαμπερό χρώμα που συμβολίζει την αλήθεια. Και την αγνότητα. Το τιρκουάζ, ένα σκοτεινό χρώμα που βουτάει σε αλήθειες ψυχής. Γιατί η ζωή έχει πάντα δύο όψεις. Γιατί κάθε ιστορία κρύβει πολλές πλευρές και βαθιά χτυποκάρδια. Άλλωστε, από το μεθύσι του έρωτα δεν είναι καμωμένη η ευτυχία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου