Κριτική Βιβλίου “Άρωμα λεμόνι” της Αντιγόνης Πόμμερ

Ο Λάζαρος Πετράκης στη δύση της ζωής του αποφασίζει να εγκαταλείψει την Αμερική και να επιστρέψει στην Ελλάδα αναζητώντας την αγαπημένη του μετά από πολλά χρόνια. Προσπαθεί διακαώς να τη βρει και να μάθει τι απέγινε το παιδί που κυοφορούσε. Άραγε να ζουν και οι δύο; Παντρεύτηκε ή έμεινε “προσκολλημένη” στην υπόσχεση που της είχε δώσει τότε ο Λάζαρος;
Από την άλλη έχουμε τέσσερις φίλους από τα παλιά να προσπαθούν να γίνουν μια “γροθιά”, ακριβώς όπως ήταν πριν από πολλά χρόνια. Ο Λάζαρος, γόης και αθεράπευτα εραστής, ο Σάκης, ζει την καθημερινότητά του κουρασμένος από την συνεχή κοσμική ζωή, ο Μάνος, ένας “ευνουχισμένος” άντρας από την απολυταρχική γυναίκα του και η Ελίνα, μία γυναίκα χωρίς να ζει τη ζωή της στο ζενίθ αλλά σε μία “βαρετή” ρουτίνα. Το κοινό τους όνειρο είναι να αποκτήσουν ένα ιστιοπλοϊκό και να κατακτήσουν τους ωκεανούς.
Από τα ελάχιστα βιβλία, με γραφή που μπορεί να συναρπάσει και να με γοητεύσει. Γνώρισα τις φοβίες και τα λάθη των πρωταγωνιστών και λυτρώθηκα μέσα από την καθάρια φιλία τους και τον αληθινό έρωτα. Τελικά η ρουτίνα μερικές φορές σκοτώνει τον έρωτα αλλά μπορεί επίσης να θέσει νέες ισορροπίες σε έναν τελειωμένο γάμο.
Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική και διαφαίνεται πως η συγγραφέας σκέφτηκε και την κάθε λεπτομέρεια για να αποδώσει στους ήρωες τη σωστή διάσταση της ψυχοσύνθεσής τους. Η ιστορία ρέει αβίαστα και σου προκαλεί έντονα συναισθήματα. Αγάπη, φιλία, λησμονιά, απογοήτευση, θυμό, εμπιστοσύνη, προσμονή, επιμονή, υπομονή, λύτρωση και ελπίδα συνθέτουν το παζλ αυτού του βιβλίου και σε παρασύρει στη δύνη του όπως η θάλασσα ταλαντεύει ένα πλοίο στα κύματά της.
Από τα βιβλία που σε συγκινούν και όταν φτάσεις στο τέλος της διαδρομής βγαίνεις γεμάτος αρώματα και συναισθήματα. Άλλωστε και η ζωή μας έχει το δικό της άρωμα, όπως αυτό του λεμονιού των χαρακτήρων της ιστορίας.




Βασιλική Διαμάντη