Κριτική Βιβλίου “Το φως των αστεριών” της Ελπίδας Ισμαήλ

Θα ξεκινήσω από αυτό που κάνω κάθε φορά σε ένα βιβλίο. Να οδηγηθώ στο οπισθόφυλλο. Εκεί με έκπληξη θα διαπιστώσω πως οι εκδόσεις στο αυτάκι του οπισθόφυλλου έχει ένα επιπλέον κομμάτι, το οποίο μπορούμε να κόψουμε και να το βάλουμε για σελιδοδείκτη! Κατά τη γνώμη μου είναι κάτι έξυπνο και πρωτότυπο! Επίσης το άλλο που με εξέπληξε είναι το βιογραφικό της συγγραφέως. Πρόκειται για ένα νεαρό κορίτσι, το οποίο στα 14 έγραψε το πρώτο της βιβλίο!
Τώρα ας περάσουμε στο βιβλίο. Θα μου πείτε ποιο είναι το φως των αστεριών; Για τη νεαρή Αλίκη είναι ο Δαμιανός, το άλογό της. Μεγαλωμένη σε ένα σπίτι όπου μόνο ο πατέρας έχει το λόγο και αποφασίζει για όλα τα άτομα της οικογενείας του. Έτσι και η Αλίκη θα υποχρεωθεί να ακολουθήσει τις σπουδές που ο πατέρας της θα ορίσει πως ταιριάζουν σε αυτήν.
Φυσικά η επέμβαση του πατέρα της δεν θα έχει μόνο αυτό το επακόλουθο αλλά το κυριότερο είναι πως θα πουλήσει το άλογό της, τον Δαμιανό της, το φως των αστεριών. Και κάπου εκεί έρχεται η στιγμή για την Αλίκη να πατήσει πόδι και να ορίσει η ίδια τη ζωή της και τα θέλω της. Μόνο που αυτή η επανάσταση θα της κοστίσει την οικογενειακή θαλπωρή και τα χρήματα. Αλλά μέσα από αυτή της τη στάση θα γνωρίσει τον Άρη, έναν άνθρωπο που είναι σχεδόν στην ηλικία του πατέρα της και που κατέχει πλέον στην ιδιοκτησία του τον Δαμιανό. Μεταξύ τους θα σχηματιστεί μία σχέση φιλική με βασικό στοιχείο τη στοργή και την αγάπη. Ο Άρης είναι ιδιοκτήτης ιππικού ομίλου και θα της προσφέρει μία θέση εργασίας που τόσο έχει ανάγκη. Εκεί θα γνωριστεί και με τον Φίλιππο, έναν ευγενικό άνθρωπο, με τον οποίο θα αναπτυχθεί μία σχέση ερωτική.
Η ζωή της Αλίκης πολλές φορές θα γκρεμιστεί και θα ξαναχτιστεί λιθαράκι – λιθαράκι. Πολλά τα μαθήματα και οι σφαλιάρες που θα της προσφέρει απλόχερα η ζωή. Αλλά μέσα από αυτά θα βγει δυνατή, θα καταφέρει να φτιάξει τη σχέση της με τον πατέρα της και θα βιώσει την πληρότητα των συναισθημάτων, τα οποία ζώντας μέσα σε έναν “γυάλινο” κλουβί την άφηναν να είναι διστακτική και απόμακρη με τους ανθρώπους.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, το οποίο κάλλιστα μπορεί να διαβαστεί τόσο από έναν έφηβο όσο και από έναν ενήλικα. Επίσης, θεωρώ πως είναι ένα ωραίο βιβλίο για να δοθεί ως δώρο γιατί τα διδάγματα είναι πολλά και σημαντικά. Μέσα από τη ιστορία μαθαίνουμε να εκτιμάμε τους ανθρώπους, τις δυσκολίες, να μην το βάζουμε κάτω σε κάθε εμπόδιο, να “γεμίσουμε” τον εαυτό μας με αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και πυγμή. Τα συναισθήματα που βιώνουμε ως αναγνώστες είναι η αγάπη, το πάθος, η οργή, η απογοήτευση, η επιμονή, η υπομονή, η φιλία και η αληθινή έννοια του οικογενειακού δεσμού. Αν λοιπόν έχετε παιδιά που αγαπάνε το διάβασμα, αυτό το βιβλίο αξίζει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη! Αν πάλι είστε αναγνώστες που σας αρέσουν οι φρέσκιες ιδέες και τα νέα λογοτεχνικά μονοπάτια από καινούριους συγγραφείς είναι ο λόγος που πρέπει να το διαβάσετε! Εγώ θα του έβαζα 10 με τόνο γιατί καταφέρνει να σε καθηλώσει από την πρώτη πρόταση μέχρι και το τέλος του βιβλίου! Μόνο που όταν κάποιος φτάσει στο τέλος του μένει η απογοήτευση που το ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Προσωπικά, ακόμα και διπλάσιες να ήταν οι σελίδες του δεν θα με πτοούσε, ούτε θα με έκανε να πλήξω γιατί, κατά τη γνώμη μου, η Ελπίδα Ισμαήλ είναι ένα νέο αστέρι της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας!




Βασιλική Διαμάντη