Πέμπτη 4 Απριλίου 2019

Συζητώντας με τη Μαρία Ρουσάκη για το βιβλίο της "Η νύχτα της Κασσιανής"

Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Μ.Ρ.: Η λογοτεχνία για μένα είναι όλα τα συστατικά και νοήματα της ζωής δοσμένα μέσα από τη μυθοπλασία.


Ερώτηση 2η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε μεταξύ όλων των ειδών της λογοτεχνίας, ποια είναι αυτή που σας εμπνέει και σας εκφράζει περισσότερο;

Μ.Ρ.: Η λογοτεχνία που με εκφράζει είναι εκείνη που μου κινεί την περιέργεια, τη φαντασία και τη σκέψη, ανεξαρτήτως σε ποιο είδος ανήκει.


Ερώτηση 3η: Θεωρείτε ότι για να γίνει κάποιος μεταφραστής ενός βιβλίου θα πρέπει πρώτα περάσει από την κατηγορία του συγγραφέα και του δημιουργού για να καταφέρει να αποδώσει όσο το δυνατόν καλύτερα ένα έργο;

Μ.Ρ.: Για να γίνει κανείς μεταφραστής λογοτεχνίας, δεν το θεωρώ απαραίτητο να είναι πρώτα συγγραφέας, αλλά σίγουρα θα πρέπει να είναι αναγνώστης.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η νύχτα της Κασσιανής”;

Μ.Ρ.: «Η νύχτα της Κασσιανής» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα όπου η υπόθεση του βασίζεται στη βαθύτατη ψυχογράφηση των ηρώων και στα πολλά ιστορικά στοιχεία για την Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι της δεκαετίας του ’70 με ’80.


Ερώτηση 5η: Στην ιστορία σας συναντάμε, –τον Πλάτωνα, τον Κίρκεγκορ, τον Τάσο Λειβαδίτη–, φιλοσόφους και λογοτέχνες. Πόσο σημαντική είναι η γνώση, για τη συγγραφή και ανάγνωση, στη ζωή των ανθρώπων;

Μ.Ρ.: Θεωρώ ότι η γνώση γενικότερα είναι τα πάντα για την εξέλιξη του ανθρώπου σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Στα μυθιστορήματα μου δεν είναι η πρόθεση μου να συμπεριλάβω στοιχεία γνώσης, αλλά όσα γράφω είναι κομμάτι της σκέψης και της κοσμοθεωρίας μου. Σχεδόν ακούσια μπλέκονται με τη μυθοπλασία και τους συλλογισμούς των ηρώων.


Ερώτηση 6η: Η Κασσιανή θα “πεθάνει” δύο φορές στη ζωή της και θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της όπως ο φοίνικας κατά την αρχαιότητα. Από τη μία η κακοποίηση και από την άλλη η εγκατάλειψη. Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον άνθρωπο να καταφέρει να “σηκωθεί” και να σταθεί στα πόδια του μετά από κάθε δυσκολία της ζωής; Ποια είναι η άποψή σας;

Μ.Ρ.: Δεν είναι καθόλου εύκολο να σηκώνεται κανείς στα πόδια του ύστερα από κάθε δυσκολία της ζωής. Είναι βέβαιο ότι ο καθένας παλεύει για να σταθεί ξανά όρθιος μετά από κάθε «χτύπημα» της μοίρας. Όμως ο άνθρωπος είναι πλασμένος να βρίσκει τη δύναμη να το πράττει. Βρίσκει αυτό που θα τον κάνει να κρατηθεί στη ζωή για να βαδίσει στο φως.


Ερώτηση 7η: Ο Τζακ πάσχει από μία περίεργη ασθένεια, το σύνδρομο Τουρέτ ή σύνδρομο Ζιλ ντε λα Τουρέτ, νευροψυχιατρικής διαταραχής. Βλέπουμε τους γονείς να αποσιωπούν το πρόβλημα. Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος προτιμά τη σιωπή από το να γνωστοποιεί το θέμα προκειμένου να υπάρχει η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς;

Μ.Ρ.: Πολλοί τρομάζουν με οτιδήποτε έχει να κάνει με την ψυχιατρική. Αυτό γίνεται επειδή δεν έχουν τις γνώσεις για να κατανοήσουν κάθε ασθένεια. Αρκετοί γονείς, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους τα οποία νοσούν, αποσιωπούν το πρόβλημα για να μην τα στιγματίσουν. Δυστυχώς χρειαζόμαστε περισσότερη ενημέρωση για τις ψυχικές ασθένειες.


Ερώτηση 8η: Ο Ρωμανός θα μεγαλώσει σε “ακατάλληλο” οικογενειακό περιβάλλον. Η παιδική ηλικία ακουμπάει στις αποφάσεις και την πορεία της ενήλικης ζωής. Κάποιοι προχωράνε τη ζωή τους και άλλοι προσκολλούνται στο παρελθόν και στα βιώματά τους. Μπορεί να απεγκλωβιστεί ένας άνθρωπος από όλο το φορτίο του παρελθόντος του;

Μ.Ρ.: Το παρελθόν μας ακολουθεί και πολλές φορές το κουβαλά κανείς σαν φορτίο στην πλάτη του. Δύσκολα αποδεσμεύεται από την παιδική ηλικία και τα βιώματα της. Όμως με θέληση και στήριξη πιστεύω ότι είναι δυνατόν να προχωρήσει μπροστά, να εστιάσει στους στόχους του και να απεγκλωβιστεί απ’ οτιδήποτε αρνητικό.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Ρ.: Στα δύσκολα οι περισσότεροι κρατιόμαστε από το παρελθόν μας, από κάτι σταθερό. Ωστόσο όταν κανείς δεν επιθυμεί να κοιτάξει πίσω του, από που πιάνεται για να ανασυρθεί στο φως; Πως προσβλέπει το μέλλον; Πως πετυχαίνει τους στόχους του;
Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο διότι προσφέρει ένα λυτρωτικό ταξίδι όπου ο καθένας θα μπορέσει να βρει τη χαμένη φωνή που υπάρχει μέσα του ώστε να αναγεννηθεί, να αναστηθεί και να φωτίσει τη ζωή του με ελπίδα και θέληση.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Μ.Ρ.: Η αρχική μου ιδέα ήταν να γράψω ένα μυθιστόρημα για τρεις γενιές ελλήνων μεταναστών στην Αμερική. Όμως όσο σκεπτόμουν τη δομή του βιβλίου ανακάλυψα πως η κάθε γενιά αποτελούσε τη δική της ιστορία. Έτσι αποφάσισα να χωρίσω αυτές τις ιστορίες σε τρία αυτοτελή μυθιστορήματα. Το πρώτο βιβλίο έχει τίτλο «Μόνο τα μάτια μένουν» και το δεύτερο είναι «Η νύχτα της Κασσιανής». Αυτή την περίοδο γράφω το τρίτο μυθιστόρημα της σειράς.


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία στο νέο σας βιβλίο “Η νύχτα της Κασσιανής”!

Μ.Ρ.: Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς.





“Η νύχτα της Κασσιανής”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1005769/h-nyxta-ths-kassianhs
“Ένα χαμόγελο και... γκλιν”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003928/ena-xamogelo-kai%E2%80%A6-gklin
“Κόκκινες καουμπόικες μπότες”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1001663/kokkines-kaoympoikes-mpotes
“Ο νταής του σχολικού”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/22989/o-ntahs-toy-sxolikoy
“Ο Λουκάς και οι λουκουμάδες”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/22742/o-loykas-kai-oi-loykoymades





Η ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΑΚΗ γεννήθηκε το 1974 στη Νέα Υόρκη και κατάγεται από την Αλαγονία Καλαμάτας. Με σπουδές στην κοινωνιολογία, έχει εργαστεί ως δημοιογράφος και μεταφράστρια. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και ακολούθησαν περίπου 40 ακόμα. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2002) και από το Oppenheim Toy Portοfolio (2003), ενώ βιβλία της ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2004 και 2006) και για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης (2012, 2013 και 2014). Η ίδια ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2017» τού περιοδικού Votre Beauté στην κατηγορία Συγγραφέας.
(2018) Ένα ποτάμι μέσα μου, Εκδόσεις Πατάκη
(2018) Η νύχτα της Κασσιανής, Ψυχογιός
(2018) Πυθαγόρας, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2018) Σωκράτης, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2018) Το σπηλιανθρωπάκι, Ψυχογιός
(2017) Ένα χαμόγελο και... γκλιν, Ψυχογιός
(2017) Μια φλόγα στο σκοτάδι, Κέδρος
(2016) Μόνο τα μάτια μένουν, Ψυχογιός
(2015) Αίνιγμα στου Αιγαίο, Μίνωας
(2015) Η αδερφή μου είναι δράκος, Εκδόσεις Πατάκη
(2015) Η Τσιμπηματού, Ψυχογιός
(2014) Άκου το ρυθμό, Κέδρος
(2014) Η γυναίκα του γίγαντα, Μεταίχμιο
(2014) Στην ακαδημία δεινοσαύρων, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2013) Διαστημικές ειδήσεις, Μίνωας
(2013) Κόκκινες καουμπόικες μπότες, Ψυχογιός
(2013) Ο θησαυρός του Ταϋγέτου, Μίνωας
(2012) Ρέος, ο καλύτερος φίλος, Μεταίχμιο
(2012) Ροζ μαλλιά, Ψυχογιός
(2011) Μ' αρέσει να ουρλιάζω, Μεταίχμιο
(2011) Ο κύριος Κιουκ έχει λόξιγκα, Μεταίχμιο
(2010) Δεν είμαι καρφί, Εκδόσεις Πατάκη
(2010) Η σχολική εφημερίδα, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2010) Μ' αρέσει να ουρλιάζω, Μεταίχμιο
(2010) Ο νταής του σχολικού, Ψυχογιός
(2010) Τα γράμματα χορεύουν, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2010) Τα τέλεια γενέθλια!, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2010) Το δώρο της νεραϊδονονάς, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2010) Το μαγικό βιβλίο, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2010) Τσάι με φίλες, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2009) Ο κύριος Κιουκ έχει λόξιγκα, Μεταίχμιο
(2009) Ο Λουκάς και οι λουκουμάδες, Ψυχογιός
(2009) Ο φαφούτης αδερφός, Εκδόσεις Πατάκη
(2007) Μια κόκκινη καραμέλα μαζί με την καλημέρα, Κέδρος
(2007) Πως να περιποιηθείς το τερατάκι που θα βρεις, Εκδόσεις Πατάκη
(2007) Τα μισά της Ματούλας, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2006) Η πουπουλένια πριγκίπισσα, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2006) Κολυμπώντας στα βαθιά, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2004) Οι λεμονιές, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2004) Σημίνα, είσαι αστέρι, Κέδρος
(2003) Ένα χωράφι για τη Σημίνα, Κέδρος
(2003) Ποιος ακούει τη Μέλπω..., Εκδόσεις Παπαδόπουλος
(2002) Η ριγέ κάλτσα της Σημίνας, Κέδρος
(2001) Η Μέλπω η μοναδική, Εκδόσεις Παπαδόπουλος






Η νύχτα της Κασσιανής
Ένα κορίτσι δεκατριών χρόνων, με βαθυκόκκινες μπούκλες, φαντάζεται τη ζωή να κυλά σαν το νερό. Ώσπου πέφτει θύμα βιασμού. Κλείνεται στον εαυτό της και στη μονοκατοικία του Παλαιού Φαλήρου όπου ζει με τους γονείς της και τη θεία της, μια οικογένεια με πετρωμένα μυστικά. Πέτρα γίνεται κι η ίδια, αναζητώντας λύτρωση στα βιβλία και στη γνώση. Ωστόσο το σημάδι που άφησε πίσω του ο βιαστής θα αναστατώσει πολλές φορές τα μελλοντικά της βήματα. 

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Ελληνοαμερικανός Τζακ υποφέρει από μια παράξενη αρρώστια, η οποία τον οδηγεί σε αλλόκοτες αντιδράσεις και συμπεριφορές. Αισθάνεται να είναι εγκλωβισμένος σ’ ένα απαίσιο κουκούλι και ονειρεύεται να μεταμορφωθεί. 

Στην Αμαραθιά της Μεσσηνίας ο Ρωμανός Παππάς έχει να παλέψει με τους δικούς του δαίμονες, το σκοτεινό οικογενειακό του παρελθόν. Θαρρεί ότι η φυγή θα τον οδηγήσει στην ευτυχία, η οποία βρίσκεται σε μια άλλη γωνιά της γης. 

Οι τρεις κεντρικοί ήρωες αισθάνονται τον συγγενικό και τον φιλικό τους περίγυρο πότε να σφίγγει σαν θηλιά τον λαιμό τους και πότε να λειτουργεί σαν αγκαλιά. Καθώς η πορεία τους ακολουθεί την καθημερινή ζωή της δεύτερης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ και ταξιδεύουν στο Παρίσι, στη Μεσσηνία και στην Αθήνα του 1970 με 1980, σμίγουν σε έναν ερωτικό ανεμοστρόβιλο, τσακίζονται, συνθλίβονται, ανασταίνονται, ξανακυλούν σε σκοτεινές διαδρομές και μάχονται να κατακτήσουν το φως της ζωής.
Η οικογένεια Καλαμάνου και οι κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματος «Μόνο τα μάτια μένουν» επιστρέφουν στο νέο αυτοτελές μυθιστόρημα της Μαρίας Ρουσάκη «Η νύχτα της Κασσιανής». Η ζωή της επόμενης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική περιγράφεται με την ίδια ένταση και γλαφυρότητα, μεταφέροντας τον αναγνώστη στη Νέα Υόρκη του 1970 μέχρι το 1983.





Το σπηλιανθρωπάκι
Το σπηλιανθρωπάκι έκανε πολύ περήφανους τους γονείς του. Κραύγαζε το τραγούδι της ευτυχίας, έτρωγε με τα χέρια, χτυπούσε όλους με το ρόπαλό του. Ήταν ένα αξιοθαύμαστο παιδί! Ώσπου, μια μέρα, όλα άλλαξαν. Ξάφνου το σπηλιανθρωπάκι αποφάσισε να ζωγραφίζει σε χαρτί αντί για τους τοίχους. Σκούπιζε τα πόδια του προτού μπει στη σπηλιά. Αρνιόταν να ουρλιάζει ή να κυνηγά με τη σφεντόνα του. Αντιδρούσε σε όλα! Οι γονείς του ήταν σε απόγνωση…




Μόνο τα μάτια μένουν
Ο κόσμος, οι άνθρωποι, όλα αλλάζουν. Όπως τα σύννεφα στον άνεμο, έτσι κι αυτοί λαχταρούν να ταξιδέψουν, να ποτίσουν κάποια γη.

Η ζωή του Περικλή Καλαμάνου φαντάζει προκαθορισμένη από τη μοίρα, ήδη από τη γέννησή του. Ο πρώτος έρωτας στο πρόσωπο της Γιασεμής θα σημαδέψει την καρδιά του, αλλά τα χρόνια είναι δύσκολα, είναι χρόνια πολέμου. Ο Περικλής θα βρεθεί στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη και θα αναλάβει τον ρόλο του προστάτη και στη συνέχεια του συντρόφου της νεαρής Αλιάννας. Όταν ανακαλύψει τυχαία τα κρυμμένα γράμματα της θείας του, η οποία είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν, θα αποφασίσει να αλλάξει ρότα. Aπό το ορεινό χωριό του Ταΰγετου θα ταξιδέψει στην Αθήνα και έπειτα στην άλλη άκρη της Γης.

Στην Αμερική τα όνειρά του θα λάμψουν σαν άστρα στον ουρανό. Όμως τα όνειρα απρόσμενα θα σκορπίσουν, όταν στο διάβα του εμφανιστεί και πάλι η Γιασεμή. Ο Περικλής θα βρεθεί αντιμέτωπος μ’ ένα σκληρό δίλημμα: θα ακολουθήσει το πρόσταγμα της καρδιάς του ή θα μείνει πιστός σε ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του;

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη μετανάστευση και τη φυγή, μέσα από μάτια που επιθυμούν και λησμονούν συνάμα…





Ένα χαμόγελο και... γκλιν
Φέτος η Πηνελόπη επιτέλους νιώθει «μεγάλη» ενώ έχει ακόμα πιο «μεγάλα σχέδια» για την ερχόμενη σχολική χρονιά. Είναι δυναμική και φιλική με όλους… εκτός από τον Νεοκλή, φυσικά. Μαζί με τις φίλες της, την Τρομερή Τετράδα, θα πολεμήσει για τα δικαιώματα του ασθενέστερου, θα επηρεαστεί από την απατηλή δύναμη της εξουσίας και θα διεκδικήσει την ελευθερία της έκφρασης. Μόνο που θα μπλέξει σε αρκετούς μπελάδες μέχρι να καταφέρει να μάθει από τα απανωτά λάθη της. Ωστόσο, θα ξεχωρίσει για τη μοναδική της προσωπικότητα. Θα λάμψει το χαμόγελό της με κάθε νέα της επιτυχία. Και κάθε φορά θα ακούγεται ένα «γκλιν» στο δοντάκι!




Η Τσιμπηματού
Τη γιαγιά μου τη λένε «Τσιμπηματού» και μου λένε ότι της μοιάζω πολύ. Τσιμπηματού δεν είναι το αληθινό της όνομα. Κατερίνα είναι, όπως και το δικό μου. Όμως Τσιμπηματού τη φωνάζουν από μικρή γιατί τσιμπούσε μπράτσα και πόδια, κοιλιές και πλάτες! Κανείς δε συμπαθεί μια Τσιμπηματού! Όμως εγώ την αγαπώ... κι ας της μοιάζω πολύ.




Κόκκινες καουμπόικες μπότες
Μια μέρα η νονά μου μου έφερε τις πιο φανταστικές μπότες του κόσμου. Ήταν κόκκινες, κατακόκκινες καουμπόικες μπότες. Με αυτές ταξιδεύω στην Άγρια Δύση καβάλα στο άλογο μου. Γνωρίζω Ινδιάνους και πίνω γάλα σε σαλούν. Κάνουν και έναν τέλειο ήχο: ΚΛΑΠΑ-ΚΛΟΥΠΑ, ΚΛΑΠΑ-ΚΛΟΥΠΑ! Γιατί, όμως, μου τις βγάζει η μαμά; Γιατί μου τις κρύβει; Αφού με τις κόκκινες καουμπόικες μπότες μου ταξιδεύω και ονειρεύομαι...




Ροζ μαλλιά
Όταν γεννήθηκε η Θάλεια, όλοι έμειναν άναυδοι. Στο μικρό της κεφάλι είχαν φυτρώσει τρυφερές στρώσεις από ροζ μαλλιά. Ήταν τόσο εντυπωσιακή... Παρέμεινε το κέντρο της προσοχής όλων, ώσπου μια μέρα τα πάντα άλλαξαν. Ξύπνησε διαφορετική η Θάλεια. Τα πανέμορφα ροζ μαλλιά της είχαν γίνει καστανά. Θα έβρισκε ξανά το "ροζ" της ζωής της;





Ο νταής του σχολικού
Ο Αριστοτέλης δε βλέπει την ώρα να τελειώσει το καλοκαίρι και να επιστρέψει στο σχολείο. Όταν επιτέλους ξεκινάει η καινούρια χρονιά, δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Όμως η χαρά του κόβεται απότομα. Ο νταής του σχολικού, ο... πώς τον λένε, κάνει τη ζωή του Αριστοτέλη μαρτύριο. Μέχρι που αποκαλύπτεται ένα μυστικό και τα πράγματα αλλάζουν...

Μια ιστορία για τον εκφοβισμό στο σχολείο και τους τρόπους αντιμετώπισής του.





Ο Λουκάς και οι λουκουμάδες
Λουκουμάδες! Στρογγυλούς, γλυκούς, μεγάλους και μικρούς! Λουκουμάδες θέλει ο Λουκάς να φάει, άλλα πότε θα του φτιάξει η μαμά του αυτά τα ζουμερά, χρυσά μπαλάκια; Μόνο όταν στρώνει το κρεβάτι του μετά το πρωινό και καλημερίζει την αδερφή του τη Φωφώ. Και όταν μαζεύει τα χιλιάδες στρατιωτάκια του και καθαρίζει το κλουβί για τα γαλάζια παπαγαλάκια του. Όμως οι υποχρεώσεις είναι πολλές και η κοιλιά του δεν έχει υπομονή να γίνει ο Λουκάς ένα υπάκουο παιδί. Μέχρι που αποφασίζει ο Λουκάς να κάνει μια τελευταία ζαβολιά 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου