Κριτική Βιβλίου “Ο Εγώς και το Εγώ του” της Φώτως Σκορδά

Το βιβλίο μου θύμισε το Εγώ και το Υπερεγώ του Φρόϋντ.
Ο Εγώς είναι βαθύπλουτος και όλοι τον προσκυνάνε.
Το Εγώ του θέλει να αποκτήσει την Αθανασία... Έτσι βάζει επιστήμονες να τη βρουν.
Από την άλλη, ο Παβός είναι ευτυχισμένος, χωρίς έγνοιες και προβληματισμούς. Φαίνεται ότι ο Παβός βρήκε την Αθανασία και μιλάει συνεχώς για αυτήν αλλά για Αυτόν.
Υπάρχει η Αθανασία; Ποιος είναι ο Άλλος; Γιατί όταν κάποιος έχει τα πάντα θέλει να αποκτήσει και κάτι άλλο όπως η Αιωνιότητα; Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Η ύλη πόσο σημαντική είναι; Μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος; Μπορεί κάποιος να χάσει τον δρόμο του;
Έθεσα πολλά ερωτήματα; Μπορεί... αλλά όλα θα απαντηθούν διαβάζοντας το βιβλίο!
Αν με ρωτήσετε ποιο βιβλίο είναι κατάλληλο για να δείξουμε τον υπέρμετρο εγωισμό, την εγωπάθεια και την καλοσύνη τότε θα έδειχνα σίγουρα αυτό το βιβλίο! Πρόκειται για μία ιστορία, η οποία καταφέρνει να κερδίσει τους αναγνώστες και να δείξει τον υλικό κόσμο αλλά και να τον διαχωρίσει από τον άυλο. Μας κουνάει το χέρι και μας σταματάει. Μας τονίζει ότι τα πάντα στη ζωή έχουν κάποια όρια και ότι ο εγωισμός πρέπει να καμφθεί και να παραγκωνιστεί. Αν γίνει αυτό, τη θέση του θα πάρει η αγάπη, η καλοσύνη, η προσφορά, η ευτυχία και η ανιδιοτέλεια, όλα τους αγαθά πολύτιμα για την ευφορία της ψυχής μας. Μου θύμισε εν μέρει τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του αγαπημένου Κάρολου Ντίκενς. Αυτά ακριβώς τα συναισθήματα γεννιούνται διαβάζοντας και τα δύο τα βιβλία. Και μιας και πλησιάζουν Χριστούγεννα, η αγαπημένη εποχή των παιδιών, τα οποία -παιδιά- κατακλύζονται με δώρα, πηγαίνετε και αγοράστε τα ένα βιβλίο. Γιατί μέσω της ανάγνωσης γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και γιατί ένα παιδικό βιβλίο με πολλά και σπουδαία διδάγματα, όπως είναι αυτό για το οποίο σας μιλάω αυτή τη στιγμή, θα ωριμάσει τον τρόπο σκέψης, θα διαπαιδαγωγήσει και θα διαμορφώσει έναν μελλοντικό άνθρωπο χρήσιμο στην κοινωνία και στον συνάνθρωπό του!





Βασιλική Διαμάντη