Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Κριτική Βιβλίου “Ποτέ δεν φτάνει το αρκετό” της Λαμπρίνας Α. Μαραγκού

Αρκετές φορές σκέφτομαι αν ο άνθρωπος πρέπει να μην αρέσκεται και να μην κυνηγάει το τέλειο αλλά να του φτάνει το αρκετό. Δύσκολη επιλογή... Το τέλειο είναι άπιαστο; Το αρκετό είναι το εφικτό; Πραγματικά την απάντηση δεν μπορώ να τη δώσω. Σίγουρα πρέπει να παλεύουμε για το τέλειο!
Η τοποθέτηση της ιστορίας είναι κάπου μέσα στο χρόνο χωρίς ονοματοδοσία στους ήρωες του βιβλίου. Γνωρίζουμε τη γυναίκα ζωγράφο και τον άντρα γιατρό. Δύο άνθρωποι με έντονα συναισθήματα που προσπαθούν να εξιστορίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο μέσα από μία συζήτηση με τον ίδιο τους τον εαυτό. Άλλωστε αυτό που μένει για πάντα είναι το συναίσθημα. Ακόμα και αν χαθεί ένας άνθρωπος η αγάπη, το πάθος, η ένταση των συναισθημάτων δεν εξανεμίζεται.
Ο εσωτερικός διάλογος με τον ίδιο μας τον εαυτό πολλές φορές μας παρασύρει σε ένα ταξίδι άλλοτε στο παρελθόν και άλλοτε στο παρόν. Είναι η εξάγνιση του συναισθηματικού μας κόσμου. Είναι το λιθαράκι που θα μας κάνει πιο δυνατούς.
Η λυρικότητα και η ποιητικότητα της γραφής είναι τα χαρακτηριστικά που κατατάσσουν αυτή την ερωτική ιστορία σε μία από τις καλύτερες που έχουν αποτυπωθεί στο χαρτί. Πολλές φορές ο παράνομος έρωτας, ο ανεκπλήρωτος, αυτός που δεν στηρίζεται στη σαρκική επαφή είναι πιο δυνατός και αυτό γιατί μένει καθαρά στη ψυχή των ανθρώπων που τη βιώνουν. Πραγματικά το συγκεκριμένο βιβλίο είναι για λίγους, για αυτούς που μπορούν να δουν με τα μάτια της ψυχής και να αισθανθούν το καρδιοχτύπι του αληθινού έρωτα. Για εμένα ανήκει σε ό,τι πιο ρομαντικό και ουσιαστικό διάβασα φέτος. Αν ψάχνεις κάτι μέτριο, δεν θα το βρεις εδώ. Αν όμως ψάχνεις την κατάθεση ψυχής που μπορεί να δώσει ένας/μια συγγραφέας/ως τότε έπιασες το πρώτο λαχνό του τζόκερ! Πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και εύχομαι κάθε φορά να καλύπτει τους αναγνώστες της όπως έγινε και με αυτό!
Το εξώφυλλο ανήκει σε ένα από τα αγαπημένα μου. Το λευκό ντύσιμο μας συμβολίζει την καθάρια και αγνή αγάπη, η θάλασσα την πλημμύρα που υφίσταται ο κόσμος ενός ερωτευμένου ανθρώπου και ο γλάρος την ελευθερία των συναισθημάτων. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ..! Διαβάστε το και θα σας μαγέψει μέσα από τη γραφή και τον τρόπο σκέψης των ηρώων μας!





Βασιλική Διαμάντη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου