Συζητώντας με τον Λουκά Καρνέση

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Λ.Κ.: Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Χρόνης Μίσσιος. Η γραφή του ήταν συγκινητική απλή, η ζωή του ταραχώδης βαθειά ανθρώπινη και με επηρέασε πολύ. Επιτρέψτε μου να σας παραθέσω δυο προτάσεις του, που χαρακώθηκαν βαθειά μέσα μου : “Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό” και “ αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη”.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Λ.Κ.: Ξέρετε, στα χρόνια τα δικά μου σπάνια έβλεπες βιβλία να κυκλοφορούν εκτός βέβαια από τα σχολικά. Τότε, η μητέρα μου αγόραζε από πλανόδιους εμπόρους τα απαραίτητα για το σπίτι και ένας από δαύτους μαζί με τα απορρυπαντικά έδινε ως δώρο διάφορα βιβλία κυρίως μεταχειρισμένα.

Ένα από αυτά ήταν και του Ιουλίου Βερν “ταξίδι στο κέντρο της γης” που ομολογώ το διάβασα μονορούφι και ας γκρίνιαζε η μητέρα μου λέγοντας ότι δεν διαβάζω έτσι για το σχολείο.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Λ.Κ.: Μα η αγάπη μου για το βιβλίο και μόνο αυτή. Πάντα όταν διάβαζα ένα βιβλίο κρατούσα σημειώσεις: φράσεις, νοήματα, διδάγματα, λέξεις κλπ και ονειρευόμουν να γράψω κάποτε και το δικό μου. Έχω επιχειρήσει να γράψω αρκετές φορές και να που έφτασε η ώρα, έστω και λίγο αργά, κάποιες ιδέες μου να εκδοθούν.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο”;

Λ.Κ.: Υποκειμενικά αριστούργημα...αντικειμενικά τέλειο!!

Θα το χαρακτήριζα ως το πρώτο χάρτινο παιδί μου που μετά από μια χρονοβόρα εγκυμοσύνη, επιτέλους ήρθε στο φως.

Θα έλεγα ότι είναι μια νουβέλα που περιστρέφεται γύρω από μια ιδέα και προσπάθησα να αποτυπώσω μέσω του βιβλίου κάποια ερωτήματα που πιστεύω μας απασχολούν όλους.

Ερώτηση 5η: Ο Στάθης Καραλής, μαθαίνει ότι είναι ο κεντρικός ήρωας ενός συγγραφέα και προσπαθεί από την πλευρά του να βρει τρόπους επικοινωνίας με τον συγγραφέα του. Πώς σας γεννήθηκε αυτή η ιδέα του βιβλίου σας;

Λ.Κ.: Πιστεύω όλοι μας έχουμε διαβάσει σε κάποιο βιβλίο ή έχουμε ακούσει μια ιστορία ή μια κινηματογραφική ταινία , κάποιο κομμάτι κάποια σκηνή, που ταυτίζεται σε πολλά σημεία με την δική μας ζωή.

Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να δώσω λόγο, υπόσταση αν θέλετε, στον ήρωα μου και γιατί όχι και στους αναγνώστες. Είναι πρακτική ζωής, αν μου επιτρέπεται να αφήνω πάντα χώρο και στην άλλη άποψη, στην διαφωνία, στη θετική σύγκρουση.

Ερώτηση 6η: Στο βιβλίο σας θίγετε το θέμα της απιστίας. Πιστεύετε ότι κάποιος, πριν βγάλει την ετυμηγορία του, οφείλει να δει το θέμα από διάφορες οπτικές γωνίες μέχρι να πάρει την τελεσίδικη απόφασή του;

Λ.Κ.: Ετυμηγορία είναι δυνατή και άκαμπτη λέξη για την απιστία, γιατί θεωρώ ότι σε αυτό το θέμα δεν δικάζουμε, αφήνουμε τα συναισθήματα να αποφασίσουν, αυτοί είναι οι ένορκοι. Όπως και να έχει όμως, σίγουρα πρέπει νηφάλια να δούμε αιτίες και λόγους που οδήγησαν στην απιστία

πρέπει να δώσουμε λίγο “ευεργετικό” χρόνο παραπάνω στον εαυτόν μας ώστε να ακούσει προσεχτικά και την άλλη πλευρά.

Ερώτηση 7η: Ένα άλλο ζήτημα που θίγετε είναι αυτό της ομοφυλοφιλίας. Υπάρχουν πολλοί που τη δέχονται αλλά όχι να συμβεί στο ίδιο τους το παιδί και υπάρχουν και οι “σκληροπυρηνικοί” της απόλυτης άποψης. Θεωρείτε ότι η κοινωνία όσα χρόνια και αν περάσουν, όποιο μορφωτικό επίπεδο και αν αποκτήσει θα παραμείνει με αυτού του είδους τις θέσεις;

Λ.Κ.: Ο Στάθης Καραλής είναι πετυχημένος άνετος χωρίς προβλήματα καμιά οικονομική κρίση δεν τον αγγίζει είναι δεμένος σφικτά στο αστικό του άρμα. Πως θα αντιδράσει όταν αρχίζει και δέχεται τα κτυπήματα από τον συγγραφέα; σίγουρα ο Καραλής στις παρέες του θα δέχεται την ομοφυλοφιλία, γιατί πολύ απλά δεν τον αγγίζει το θέμα, και το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς από εμάς. Όμως υφίσταται και έχουμε υποχρέωση όλοι να το δούμε όχι ως πρόβλημα γιατί δεν είναι, αλλά ανθρώπινα και ελεύθερα. Είναι απόλυτο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει εκείνος την ερωτική του ζωή και μόνο αυτός και ας σταματήσουν επιτέλους κάποιοι “σκληροπυρηνικοί” όπως τους αποκαλείτε ή κάποιοι βαθειά νυχτωμένοι θρησκευόμενοι να αντιδρούν και να έχουν απάνθρωπη συμπεριφορά μίσους απέναντι στο διαφορετικό.

Το μορφωτικό επίπεδο μιας κοινωνίας όσο ψηλό είναι, τόσο πιο εύκολα αντιμετωπίζει τέτοιου είδους θέσεις. Συναντούμε πολύ λιγότερα περιστατικά έκφρασης εναντίον ατόμων που τολμούν να δηλώνουν τη διαφορετικότητα σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, σε αντίθεση με άλλες κοινωνίες όπου ο σκοταδισμός και θρησκευτικός φανατισμός έχουν τον πρώτο λόγο.

Δεν χρειάζεται επιτέλους κάποιος να είναι μορφωμένος για να σκέπτεται ανθρώπινα.

Ερώτηση 8η: Τελικά οι πράξεις μας είναι προδιαγεγραμμένες ή ο ίδιος ο άνθρωπος αποφασίζει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει στη ζωή του;

Λ.Κ.: Ειλικρινά δεν ξέρω και αδυνατώ να σας απαντήσω.

Είναι και παραμένει ένα φιλοσοφικό θέμα διαμάχης-σύγκρουσης μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού κόσμου.

Ο εγκέφαλος μας είναι αυτός που προετοιμάζει υποσυνείδητα τις όποιες αποφάσεις μας, επομένως η συμμετοχή της συνείδησης στη διαδικασία λήψης της απόφασης είναι απλά μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από πνευματικές διαδικασίες.

Άλλοι υποστηρίζουν το αντίθετο, ότι δηλαδή οι συνειδητές προθέσεις προϋπάρχουν των κινήσεων μας και συνοδεύονται από αλλαγές στον εγκέφαλο.

Ο Ματθαίος λέει, ότι ο Θεός έχει προικίσει την βούληση του ανθρώπου με την φυσική ελευθερία και την δύναμη να ενεργεί κατόπιν επιλογής.

Ο Καρτέσιος θέλοντας να κατευνάσει αυτήν την σύγκρουση, είπε ότι αποτελούμαστε από δυο σφαίρες - μια φυσική και μια πνευματική – και ότι η πνευματική δεν υπακούει στους νόμους της φυσικής.

Ο Wegner υποστήριξε ότι η ελεύθερη βούληση είναι στην ουσία μια αυταπάτη , μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Όπως αντιλαμβάνεσθε το θέμα αυτό θα μας απασχολεί για αρκετό καιρό ακόμη. Ελπίζω η επιστήμη στο άμεσο μέλλον να μπορέσει να δώσει πειστικές απαντήσεις.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Λ.Κ.: Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους αναγνώστες που διάβασαν και ίσως θα διαβάσουν το βιβλίο μου, ελπίζοντας ότι δεν σπατάλησαν τον πολύτιμο χρόνο τους.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Λ.Κ.: Το επόμενο συγγραφικό μου βήμα, κινείται στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος σε μια εποχή που βίωσα αρκετά καλά, κάπου στις αρχές του 1980 και λαμβάνει χώρα στην επαρχία.

Ταπεινά αν μου επιτρέπεται, θεωρώ ότι κάθε συγγραφέας πρέπει να τολμά, επιβάλλεται να ρισκάρει και να κάνει ανατροπές. Το ίδιο είδος συνεχώς ίσως κουράσει τους αναγνώστες του.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Λ.Κ.: Δική μου η ευχαρίστηση και εύχομαι κάθε δυνατή απόδοση στο δύσκολο αλλά τόσο δημιουργικό έργο σας.

Ήρθα σε τούτον τον κόσμο από κάποια «απροσεξία» του πατέρα μου πριν από πενήντα οκτώ χρόνια. Καθώς ήμουν ένα κακομούτσουνο και γκρινιάρικο μωρό, του υπενθύμιζα κάθε μέρα την ανοησία που έκανε. Η μητέρα μου είπε ότι την ώρα της γέννησης ηχούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες της εκκλησιάς, σημάδι ότι το παιδί γεννήθηκε με χάρισμα. Αργότερα έμαθα ότι οι καμπάνες κτυπούσαν βασανιστικά, γιατί στο νησί (Σαλαμίνα) είχε ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά.

Σπούδασα μόνο ένα έτος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά, δεν χρειάστηκαν τα άλλα, τα έμαθα όλα στο πρώτο, γιατί ήμουν πολύ έξυπνος, το επιβεβαιώνει και η μαμά μου. Μετά τον στρατό (που παρεμπιπτόντως είχα τη σοβαρή ειδικότητα του καταδότη θαλαμοφύλακα) γνώρισα το κορίτσι μου, μέσω των αγγελιών γνωριμιών του έγκυρου περιοδικού «Φαντάζιο». Παντρευτήκαμε αμέσως, δεν θέλαμε να χάσουμε χρόνο στα χαζά προκαταρκτικά και έκανα δυο φορές το ίδιο λάθος με τον πατέρα μου. Αποτέλεσμα; δυο αγόρια που ευτυχώς μέχρι σήμερα μου μιλούν ακόμα, στον ενικό.

Μπήκα σε μια τράπεζα για κάποια μικρή κατάθεση και βγήκα μετά από χρόνια, με την ίδια κατάθεση χωρίς τον παραμικρό τόκο. Στάθηκα (με τη γνωστή στάση του σώματος «χέρια στη μέση και τώρα τι κάνουμε;») στην έξοδο της τράπεζας έχοντας τα χρήματα βαθιά μέσα στην τσέπη μου, κοίταξα τον δρόμο, τους ανθρώπους, τα λεωφορεία, χάζευα τις συγκεντρώσεις, τις βιτρίνες και τα φαγάδικα, όταν ξαφνικά σταμάτησα σε μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου. Τότε, αγαπητοί μου αναγνώστες, μια σκέψη σαν αγκίστρι ήρθε και γαντζώθηκε στο μυαλό μου (όλες οι άλλες σκέψεις που έμπαιναν έως τότε συναντούσαν ένα κενό και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια από τα αυτιά). Τούτη εδώ όμως έκατσε για τα καλά στο κενό μου κεφάλι: Θα γίνεις συγγραφέας! Μπορείς να το κάνεις! Είναι δουλειά με χαμηλό μπάτζετ (χαρτί και μολύβι), ό,τι πρέπει τώρα που είσαι χωρίς δουλειά.

Μπήκα αποφασιστικά μέσα στο βιβλιοπωλείο, αγόρασα χαρτί και μολύβι και ένα βοηθητικό σύγγραμμα «πώς να γράφεις διήγημα, για αρχάριους» και άρχισα να γράφω.

Όταν το είπα στην οικογένειά μου όλοι χαμογέλασαν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν σταματάνε μέχρι σήμερα να γελάνε... Τέλος πάντων, εκτιμώ τη χαρά τους.

Καρνέσης Λουκάς 

Συγγραφέας (ό,τι δηλώσεις είσαι)

Επί εικοσιτετράωρου ανοικτά στη διεύθυνση: loucas13394@gmail.com

(2017) Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο, Λυκόφως

 

 

 

 

 

Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο

Ένα εξωστρεφές και ευφυές ψυχολογικό θρίλερ είναι το βιβλίο του Λουκά Καρνέση, με τίτλο «Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Πρωταγωνιστής ο Στάθης Καραλής, ένας μορφωμένος και επαγγελματικά επιτυχημένος άνθρωπος, με καλή οικογενειακή ζωή, που περνάει αλώβητος την περίοδο της κρίσης. Ξαφνικά, η ζωή του κλονίζεται. Ο ψυχικός του κόσμος καταρρέει. Ο Στάθης ανακαλύπτει έντρομος ότι η ζωή του καθορίζεται από τη βούληση ενός συγγραφέα, του Βασίλη Αντωνίου, ο οποίος τον έχει τοποθετήσει στη θέση του πρωταγωνιστή του νέου του βιβλίου και προσπαθεί να τον «τσαλακώσει», γιατί αυτό ζητάνε οι αναγνώστες που διψούν για αίμα και δάκρυα.
Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο ενός δωματίου ξενοδοχείου στην Βαρκελώνη προκαλεί σοκ στον Στάθη: Τώρα κινδυνεύει να χάσει και τη γυναίκα του. Αποφασίζει να αναλάβει δράση.
Θα καταφέρει ο Στάθης να βγει από τον κυκεώνα;
Θα υποκύπτει ο συγγραφέας μέχρι τέλους τη βούληση των αναγνωστών ή θα υπερισχύσει η δική του, ελεύθερη βούληση;