Συζητώντας με τον Νίκο Φαρούπο

Ερώτηση 1η: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σας βιβλίο; Θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς;

Ν.Φ.: Είναι μεγάλη η λίστα αγαπημένων συγγραφέων και βιβλίων. Γι’ αυτό ίσως δεν έχω σκεφτεί ποτέ να υπάρξω συγγραφέας ενός από τα αγαπημένα μου βιβλία. Δεν θα ήξερα ποιο να διαλέξω.

Ερώτηση 2η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Εφιάλτης – Η απολογία”;

Ν.Φ.: Πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα με δύο κύριες κατευθυντήριες γραμμές. Η μία αφορά στη ζωή του Εφιάλτη η οποία είναι εξολοκλήρου επινοημένη, άλλωστε τα ελάχιστα στοιχεία που γνωρίζουμε για αυτόν βρίσκονται σε ένα μικρό κείμενο που μας άφησε ο Ηρόδοτος. Η άλλη αφορά στην (πιθανή) Απολογία του η οποία βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία, όσα βεβαίως στάθηκε δυνατόν να βρεθούν.

Ερώτηση 3η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα να ασχοληθείτε με το πρόσωπο του Εφιάλτη, ενός ανθρώπου γνωστού ως προδότη της Αρχαίας Ελλάδας;

Ν.Φ.: Στην ιστορία της ανθρωπότητας η μεταθανάτια φήμη ήταν -και είναι- ό, τι πιο κοντινό στην αθανασία, μετά την τεκνοποίηση. Στην εποχή του Εφιάλτη κέρδιζες την αθανασία κυρίως με ανδραγαθήματα, με ηρωικές πράξεις που ωφελούσαν την πόλη, το κοινωνικό σύνολο. Ο Εφιάλτης είναι ένα από τα ελάχιστα πρόσωπα που την κέρδισε για τους αντίθετους λόγους –και μόνο γι’ αυτούς. Αντιπροσωπεύει το απόλυτο κακό της εποχής: την προδοσία. Και μάλιστα όχι μόνο της πόλης του, σε αυτό το αμάρτημα υπέπεσαν και άλλοι πολλοί -και μάλιστα σπουδαίοι άντρες της εποχής. Ο Εφιάλτης πρόδωσε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο του καιρού του. Θεωρήθηκε υπεύθυνος για το χαμό των υπερασπιστών των Θερμών Πυλών και την καταστροφή πολλών βοιωτικών πόλεων αλλά και της πόλης των Αθηνών. Ήταν το απόλυτο μίασμα. Όμως, αν κανείς μελετήσει τα γεγονότα προσεκτικά, ανακαλύπτει ότι έγιναν πολλά λάθη στις Θερμοπύλες, λάθη στρατηγικά, λιποταξίες στρατιωτών και φυγομαχίες ολόκληρων πόλεων. Όλα αυτά λοιπόν καλύπτονται από μια λέξη, ένα πρόσωπο: Εφιάλτης ο Ευρυδήμου. Μπαίνει κανείς λοιπόν στον πειρασμό να το ψάξει λίγο περισσότερο.

Ερώτηση 4η: Στο βιβλίο σας μας μεταφέρετε στα χρόνια εκείνα. Όλο το βιβλίο σας είναι ένα γράμμα του Εφιάλτη προς τον φίλο του Αριστοκλή, μία πιθανή απολογία προκειμένου να καθαριστεί το όνομά του από τη λέξη “προδότης”. Πιστεύετε ότι στην ιστορία πολλοί άνθρωποι έφεραν αυτή την ταμπέλα λανθασμένα και αντίστροφα;

Ν.Φ.: Αναμφισβήτητα. Όπως στα αρχαία χρόνια υπήρχε το ‘’κάθαρμα’’, ο άνθρωπος δηλαδή που θυσίαζε η πόλη για να καθάρει, να εξαγνιστεί από τις αμαρτίες της, έτσι και στα νεώτερα χρόνια έχουν γίνει δίκες κι έχουν στιγματιστεί, καταδικαστεί και εκτελεστεί άνθρωποι που υπήρξαν αθώοι. Σαφώς το σημαντικότερο στην περίπτωσή τους δεν ήταν η απόδοση δικαιοσύνης αλλά να αμβλυνθεί η λαϊκή οργή μετά από κάποια καταστροφή. Παραδείγματα υπάρχουν άφθονα, υπενθυμίζω ότι και η νεώτερη ιστορία μας βρίθει από προδότες που δεν ήταν προδότες, απλώς κάποιος έπρεπε να στιγματιστεί και να φορτωθεί τις αμαρτίες ‘’ημών των απολύτως αγνών και αθώων’’.

Ερώτηση 5η: Θα θέλατε να μας πείτε τη θέση σας για αυτόν τον άνθρωπο; Θεωρείτε ότι όντως υπήρξε προδότης ή όχι;

Ν.Φ.: Ο Εφιάλτης απολογείται και έχει επιχειρήματα στη φαρέτρα του. Η πραγματική απολογία του δεν έλαβε χώρα ποτέ, αφού διέφυγε στη Θεσσαλία για να γλιτώσει τη ζωή του. Στην πιθανή όμως απολογία του, στο βιβλίο, χρησιμοποιούμε όσα ιστορικά στοιχεία έμειναν στην αφάνεια και του δίνουμε τον λόγο ώστε να μπορέσει να αμυνθεί -μετά από 2.500 χρόνια- για τον αιώνιο στιγματισμό του. Κατηγορεί λοιπόν τους κατηγόρους του ότι τον χρησιμοποίησαν για να εξαγνιστούν για τα λάθη και τις ευθύνες ανθρώπων, στρατών και πόλεων, που οδήγησαν σε μια απρόσμενη ήττα. Και ήταν μια απρόσμενη ήττα, παρά το μεγάλο μέγεθος του περσικού στρατού, και αποτέλεσε έκπληξη για τους έλληνες της εποχής, αν σκεφτούμε ότι ενώ ο Λεωνίδας και οι 7000 Έλληνες στρατιώτες μάχονταν στα στενά και ο στόλος είχε σταλεί να αντιμετωπίσει τον αντίστοιχο περσικό στο Αρτεμίσιο, οι ελληνικές πόλεις συνέχιζαν να απολαμβάνουν τους ολυμπιακούς αγώνες. Είναι φανερό ότι δεν περίμεναν να περάσουν οι Πέρσες τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, μόλις σε τρεις μέρες, τις Θερμοπύλες. Άλλωστε τις πρώτες δυο μέρες οι υπερασπιστές είχαν αντιμετωπίσει με μεγάλη επιτυχία τα στρατεύματα του Ξέρξη.

Ερώτηση 6η: Οι Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό του Λεωνίδα αριθμούσαν σε 7.000. Όμως στην ιστορία αναφέρονται οι 300 του Λεωνίδα. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται το γεγονός ότι δεν “χύθηκε” για αυτούς αρκετό μελάνι;

Ν.Φ.: Οι Σπαρτιάτες ήταν ο πιο ικανός και περίφημος στρατός της εποχής. Ήταν εξαιρετικά εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι. Η θυσία τους στις Θερμοπύλες απογείωσε τη φήμη τους, άλλωστε την επόμενη χρονιά στην αποφασιστική μάχη των Πλαταιών, κατά την οποία ηττάται ο στρατηγός Μαρδόνιος με τα εναπομείναντα περσικά στρατεύματα, οι ελληνικές πόλεις ψήφισαν για αρχιστράτηγο των δικών τους μαχητών τον Σπαρτιάτη Παυσανία. Στις Θερμοπύλες δεν έμειναν και οι 7000 -ίσως και περισσότεροι- Έλληνες πολεμιστές, μέχρι το τέλος. Έμειναν μόνο 298 Σπαρτιάτες υπό τον Λεωνίδα και 1000 βοηθητικοί Πελοποννήσιοι, 700 Θεσπιείς υπό τον Δημόφιλο, ο Παυσανίας αναφέρει και 80 Μυκηναίους, αλλά και 400 Θηβαίοι υπό τον Λεοντιάδη, που επίσης δεν έφυγαν. Ο Ηρόδοτος ισχυρίζεται ότι οι Θηβαίοι έμειναν γιατί τους κράτησε όμηρους ο Λεωνίδας, λες και δεν μπορούσαν να λιποτακτήσουν μέσα στον αχό της μάχης, όπως έκαναν πολλοί άλλοι. Τελικά το μεγαλύτερο μερίδιο της δόξας το κέρδισαν οι Σπαρτιάτες, και δικαίως θα λέγαμε, αν έφευγαν κι εκείνοι θα έφευγαν όλοι και πιθανότατα ο ελληνικός στόλος να εγκλωβιζόταν στο Αρτεμίσιο, δεν έπρεπε όμως να ξεχαστούν όλοι οι άλλοι. Τουλάχιστον λίγα χρόνια πριν, δίπλα στο επιβλητικό μνημείο του Λεωνίδα, στις Θερμοπύλες, η πολιτεία αποκατέστησε την αδικία, τιμώντας με ένα ταπεινό μνημείο και τους Θεσπιείς. Μυκηναίοι, Θηβαίοι και λοιποί Πελοποννήσιοι δεν βλέπω να αποκτούν σύντομα κι εκείνοι μνημείο. Δυστυχώς.

Ερώτηση 7η: Πόσο χρόνο σας πήρε να συγκεντρώσετε όλο αυτό το υλικό για να καταφέρετε να γράψετε και να μας προσφέρετε ένα τέτοιο εξαιρετικό και βαρυσήμαντο πόνημα;

Ν.Φ.: Έχω γράψει κι άλλα βιβλία για την αρχαία Ελλάδα κι έχω μελετήσει αρκετά την συγκεκριμένη εποχή, γι’ αυτό και μου πήρε μόλις δυο χρόνια. Θα με κούραζε λιγότερο η συγγραφή του βιβλίου εάν ο αφηγητής δεν ήταν ο ίδιος ο Εφιάλτης, αλλά ένα τρίτο πρόσωπο, ένας παρατηρητής, πράγμα που θα μου έδινε μεγαλύτερη ευελιξία. Το γεγονός ότι επέλεξα ως αφηγητή τον Εφιάλτη, με υποχρέωσε να προσέξω περισσότερο τη γλώσσα και τα πραγματολογικά στοιχεία. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Το ήθελα και το απόλαυσα, ήταν ένα ηδονικό παίδεμα, μια απολαυστική κούραση.

Ερώτηση 8η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ν.Φ.: Να διαβάζουν όμορφα βιβλία που ακονίζουν τη σκέψη τους και ερεθίζουν τα συναισθήματά τους.

Ερώτηση 9η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ν.Φ.: Θα είναι αστυνομικό. Έχω δύο μισοέτοιμα και δεν ξέρω ποιο θα με υποχρεώσει να το ολοκληρώσω πρώτο. Αφήνω λοιπόν την πρωτοβουλία στους ήρωές μου. Ο πιο απαιτητικός θα κερδίσει.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ν.Φ.: Σας ευχαριστώ πολύ.

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνική ψυχολογία (Αυστρία) και σκηνοθεσία κινηματογράφου (Αθήνα). Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη διαφήμιση και σε ταινίες μεγάλου μήκους. Από το 1989 ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο και έχει συνεργαστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές (μεταξύ των οποίων στην αστυνομική σειρά Ανατομία ενός εγκλήματος, των Πάνου Κοκκινόπουλου-Πέτρου Μάρκαρη). Παράλληλα έγραψε και σκηνοθέτησε δύο μικρού μήκους ταινίες Οίνος ευφραίνει καρδίαν βραβείο σεναρίου φεστιβάλ Δράμας, διάκριση ποιότητας στα κρατικά βραβεία (30min, 35mm, παραγωγή ΕΚΚ, 1993-4) και Ταγκό με πανσέληνο (30min, 35mm, παραγωγή ΕΚΚ, 1995-6), ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα και μελέτες.

Από τις εκδόσεις Aquarius κυκλοφόρησε (1992) το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο Μη κύπτετε έξω. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα βιβλία του ο δήμιος (1998, επανέκδοση 2016), Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων (2004), η Ωραία Ελένη (2004), η Ζώνη της Αφροδίτης (2004), Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων (2005), Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι (2006), Μικρά Πάθη (2008), Οι ιχνηλάτες του σκότους (2010). Τον Ιούλιο του 2015 κυκλοφόρησε το αστυνομικό μυθιστόρημα Έγκλημα στην Αντίπαρο και τον Οκτώβριο του 2016 ο Αρχιβιβλιοθηκάριος και άλλες ιστορίες.

Είναι μέλος της ΕΣΕ (Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος), ενώ διδάχτηκε και δίδαξε σενάριο σε αρκετά σεμινάρια.

(2018) Εφιάλτης η απολογία, Κέδρος

(2016) Ο αρχιβιβλιοθηκάριος, Κέδρος

(2015) Έγκλημα στην Αντίπαρο, Κέδρος

(2010) Οι ιχνηλάτες του σκότους, Κέδρος

(2008) Μικρά πάθη, Κέδρος

(2006) Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι, Κέδρος

(2005) Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων, Κέδρος

(2004) Η ζώνη της Αφροδίτης, Κέδρος

(2004) Η ωραία Ελένη, Κέδρος

(2004) Λεξικό των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, Κέδρος

(2000) Andros, Axon Εκδοτική

(2000) Cefalonia, Axon Εκδοτική

(2000) Άνδρος, Axon Εκδοτική

(2000) Κεφαλλονιά, Axon Εκδοτική

(1998) Ο δήμιος, Κέδρος

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2000) Greece, Axon Εκδοτική

(2000) Ελλάδα, Axon Εκδοτική

(1999) Ο φύλακας των ψυχών, Κέδρος

 

 

 

 

 

Εφιάλτης η απολογία

Μήπως ήταν αθώος ο άνθρωπος που θεωρείται ο μεγαλύτερος προδότης στην ιστορία της Ελλάδας και του δυτικού κόσμου; Μήπως έπεσε θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων σε μια στημένη δίκη;
Το όνομα Εφιάλτης, που σήμαινε τον ζωηρό, τον ορμητικό, «αυτόν που πηδάει με ορμή πάνω σε κάτι» ή «αυτόν που πατάει σταφύλια», σήμερα είναι συνώνυμο του «προδότη» ή του «πολύ κακού ονείρου».
Αν όμως ο Εφιάλτης επιλέχτηκε για να παίξει τον ρόλο του «καθάρματος», δηλαδή να καθάρει, να εξαγνίσει από το αμάρτημα της υποταγής ή της φυγομαχίας εκείνες τις ελληνικές πόλεις που μήδισαν; Αν τελικά ο «προδότης» είναι ένα ακόμη εξιλαστήριο θύμα της Ιστορίας;
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ Η ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ.

 

 

 

 

Ο αρχιβιβλιοθηκάριος

Τι μπορεί να συμβεί όταν ένας αρχιβιβλιοθηκάριος και επίδοξος συγγραφέας ενοχλεί με τα γραπτά του μια καταραμένη βιβλιοθήκη;

Μπορείς να απαλλαγείς εύκολα από μια Αυστριακή ερωμένη που ποτέ δεν πεθαίνει;

Είναι φρόνιμο να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά τους να παίζουν σε νεκροταφεία;

Αξίζει να ερωτευτείς θανάσιμα μια γυναίκα που γνώρισες στη θάλασσα;

Τέσσερις ιστορίες φαντασίας και μυστηρίου.

 

 

 

 

Έγκλημα στην Αντίπαρο

Οι καλοκαιρινές διακοπές του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου στην όμορφη Αντίπαρο διακόπτονται προτού καλά καλά ξεκινήσουν. Άνθρωποι που βρίσκονται πνιγμένοι, ύποπτοι ιδιοκτήτες κότερων και ελικοπτέρων, κάτοχοι οφσόρ και μαύρου χρήματος, εκτελεστές συμβολαίων, αλλά και προβληματικές κόρες και φιλόδοξες μοντέλες τον εμποδίζουν να απολαύσει τις διακοπές του.
Η ανέμελη ατμόσφαιρα του γραφικού αιγαιοπελαγίτικου νησιού δεν καταφέρνει να κρύψει πίσω από την κοσμοπολίτικη βιτρίνα μια ελληνική κοινωνία σε οικονομική, ηθική, κοινωνική και νευρική κρίση.

Η ατμόσφαιρα του νουάρ εναλλάσσεται με το αιγαιοπελαγίτικο φως σ’ αυτό το αγωνιώδες αστυνομικό μυθιστόρημα, που θέτει επίκαιρους προβληματισμούς και διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Υπάρχουν βιβλία απρόσμενα, υπάρχουν και συγγραφείς που μπορούν να εκπλήξουν ευχάριστα τον αναγνώστη. Τέτοιο βιβλίο είναι το Έγκλημα στην Αντίπαρο, τέτοιος συγγραφέας είναι ο Νίκος Φαρούπος.
Φίλιππος Φιλίππου, diastixo, 02/11/15

Το βιβλίο “Έγκλημα στην Αντίπαρο” είναι ένα από τα καλύτερα αστυνομικά έργα που έχω διαβάσει. Με έντονα στοιχεία νουάρ και όλο το ψυχολογικό προφίλ να ξεκινάει από την χορο-χρονοτοποθέτηση και να επεκτείνεται στους πρωταγωνιστές, διατηρεί άψογα τα σύγχρονα στοιχεία της εποχής μας και κυρίως την κατάλληλη γλώσσα. Είναι από τις λογοτεχνικές περιπτώσεις όπου ο κεντρικός ήρωας –τον οποίο ίσως ξανασυναντήσουμε σε επόμενο βιβλίο- παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ως προσωπικότητα, χωρίς να κλέβει την αίγλη των υπολοίπων ηρώων. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά κινηματογραφική, ενώ ο άρρητος τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας παρουσιάζει κοινωνικούς προβληματισμούς αποτελεί συγγραφικό κέντημα.
Μαρία Μπακάρα, Arts and the City, 10/09/15

Πρώτο βιβλίο σε μια σειρά υποθέσεων του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου, ενός διανοούμενου αστυνομικού, που αναλαμβάνει στο μυθιστόρημα αυτό και το ρόλο του αφηγητή. Μία μεγάλη, ευρεία και πολύχρωμη ανθρώπινη παλέτα συνθέτει ένα ιδιότυπο έγκλημα που ταράζει τις διακοπές των επισκεπτών της Αντιπάρου, σε μια υπόθεση στην οποία εμπλέκονται πολλοί και η οποία αποκαλύπτει όψεις της όχι μόνο οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα.
Κυριάκος Αθανασιάδης, the books' journal, 02/08/15

Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που διαθέτει όλα τα στοιχεία της καλής, κλασικής, αστυνομικής λογοτεχνίας, και ένα βιβλίο που βρίσκει αναμφισβήτητα σύμμαχό του το ελληνικό καλοκαίρι.
Δημήτρης Αργασταράς, diavasame, 26/07/15

Το «Έγκλημα στην Αντίπαρο» θα το ρουφήξετε με τη μία –είναι το λογοτεχνικό ανάλογο μια δροσιστικής μαργαρίτας δίπλα στο κύμα. Απολαύστε το στην παραλία ή στην κάψα της Αθήνας.
Newpost, 20/07/15

 

 

 

 

Οι ιχνηλάτες του σκότους

Γιατί αρνείται να εγκαταλείψει τα γήινα ο διαβόητος εραστής Τ.Τ.Κ;
Πώς ένας Έλληνας Σέρλοκ λύνει στον Όλυμπο το γρίφο των συνεχόμενων θανατηφόρων πτώσεων;
Ποια ήταν η πανέμορφη γυναίκα που έσωσε ο σκαφάτος από βέβαιο πνιγμό;
Είναι αληθινό το χειρόγραφο του μοναχού Ιωάννη;
Τι είναι αυτό που αναστάτωσε ένα τάγμα πεζικού στον Έβρο;
Ποιο μυστικό μπορεί να κρύβεται μέχρι σήμερα στις πύλες του Άδη;
Τι γύρευε στο Κάβο Ντόρο το φάντασμα του φαροφύλακα;

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα μυστηρίου, που καθηλώνει τον αναγνώστη.

 

 

 

 

Μικρά πάθη

Ερωμένη διάσημων αοιδών επιστρέφει στο χωριό και παντρεύεται.
Οικογενειάρχης μαθαίνει ξαφνικά ότι το αντικείμενο του πόθου του είναι πόρνη.
Μετρημένη και ρομαντική κομμωτριούλα μπλέκει με δύο δον Ζουάν ταυτόχρονα.
Άσχημος καμαρότος σε κρουαζιερόπλοιο κάνει έρωτα με θεά μια νύχτα με μποφόρ.
Δεκαπεντάχρονη Αφροδίτη αναστατώνει ολόκληρη γειτονιά – και όχι μόνο.
Αφελής νέος παντρεύεται αλλοδαπή κονσοματρίς για την άδεια παραμονής της.
Η τύχη του πενηντάχρονου Μάρκου αφότου τον εγκατέλειψε η γυναίκα του.
Που βρίσκεται, επιτέλους, αυτό το αόρατο και μυστηριώδες σημείο G;
Νεαρός γιατρός ερωτεύεται παράφορα πανέμορφη ετοιμοθάνατη.
Μικρά πάθη: πάθη σύντομης διάρκειας ή χαμηλής έντασης. Συχνά έτσι αποκαλούνται τα ελαττώματα ή τα πάθη καθημερινών ανθρώπων.

 

 

 

 

Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι

Σ' ένα κοντινό μέλλον, δύο αταίριαστοι άνθρωποι καλούνται να συμβιώσουν για ένα χρονικό διάστημα με αποκλειστικό στόχο να τεκνοποιήσουν και να αναθρέψουν ένα παιδί. Δυστυχώς... θα ερωτευτούν!

Ένα βιβλίο για τον έρωτα του αύριο, για την αθανασία και το μέλλον των ανθρώπινων σχέσεων. Που προσπαθεί να εξερευνήσει την απόρριψη, την ανάγκη για στοργή και αποκλειστικότητα, την επιθυμία για ηδονή και για ατέλειωτη ζωή.

 

 

 

 

Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων

Η ελληνική μυθολογία καλύπτει ένα εντυπωσιακό εύρος της φανταστικής θεματολογίας: το «ανθρωπόμορφο» Δωδεκάθεο, χθόνιες θεότητες, δαίμονες, τέρατα, μάγισσες, νύμφες, ξωτικά, κύκλωπες, άρματα με φτερωτούς δράκοντες, μηχανές με μαγικές ιδιότητες, μεταξύ άλλων, συνδυάζονται με συχνές αναφορές στην ερωτική μαγεία, στις μεταμορφώσεις, καθώς και σε ζητήματα μεταθανάτιας ζωής και αθανασίας της ψυχής.

Το συγκεκριμένο βιβλίο, καρπός πολύχρονης προσπάθειας και εντατικής μελέτης των σχετικών πηγών, αποκαλύπτει στον αναγνώστη τον πλούσιο κόσμο των φανταστικών όντων, των παράξενων πλασμάτων που δημιούργησε η αστείρευτη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων.

Καθώς οι περισσότεροι μύθοι έχουν αμέτρητες παραλλαγές, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις εκδοχές εκείνες που προσιδιάζουν στο «φανταστικό». Σε μία εύχρηστη αλφαβητική ταξινόμηση με περιεκτικά λήμματα, ο συγγραφέας συγκεντρώνει όσα φανταστικά πλάσματα μπορούν να συμπεριληφθούν στις παρακάτω τέσσερις – νοητές – κατηγορίες: ονειρικά όντα, δαιμονικά, τέρατα και χθόνιες θεότητες. Ανάμεσά τους οι Κένταυροι, οι Στυμφαλίδες Όρνιθες, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Μέδουσα, ο Μινώταυρος, ονόματα μυθικών βασιλέων, όπως ο Κέκροπας και ο Εριχθόνιος, καθώς και διάφορες θεότητες στενά συνδεδεμένες με τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, όπως οι Μούσες, οι Μοίρες, οι Χάριτες, οι Ώρες, κ.ά.

 

 

 

 

Η ζώνη της Αφροδίτης

Ερωτεύονταν οι Αμαζόνες; Ποια ήταν η Ωραία Ελένη; Πήγε εντέλει στην Τροία ή όχι; Γιατί η θεά της Αυγής Ηώς συνήθιζε να απάγει τους εραστές της; Πώς αντέδρασε το ερωτευμένο Τέρας (ο Κύκλωπας Πολύφημος) όταν η Ωραία (Γαλάτεια) φλέρταρε κάποιον άλλο – και μάλιστα όμορφο; Σκότωσε πράγματι η Μήδεια τα παιδιά της; Ντυνόταν ο Ηρακλής γυναικεία για χάρη της Ομφάλης; Ξέχασε ή εγκατέλειψε ο Θησέας την Αριάδνη στη Νάξο; Χτυπήθηκε ποτέ από τα ίδια του τα βέλη ο θεός Έρωτας; Ποιος ήταν ο άντρας που δεν υποτάχτηκε στα θέλγητρα της θεάς Αφροδίτης;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα βρίσκουν απάντηση σ’ αυτό το βιβλίο με τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες των Αρχαίων Ελλήνων. 100+1 ιστορίες έξυπνες, τολμηρές, ρομαντικές, αινιγματικές ή «σκοτεινές», όμως επίκαιρες και διδακτικές, ξαφνιάζουν με την ανεξάντλητη δύναμή τους να διεισδύουν στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής.

 

 

 

 

Η ωραία Ελένη

Η ωραία Ελένη
της Σπάρτης,
της Τροίας,
του Θησέα,
του Μενέλαου,
του Πάρη,
του Δηίφοβου,
του Οδυσσέα,
του Αχιλλέα.

Ποια ήταν εντέλει η Ελένη;
Ήταν θεά ή μια απλή θνητή;
Πήγε στην Τροία με τον Πάρη ή όχι;
Ήταν η αφορμή του Τρωικού πολέμου;
Γιατί θεωρούσαν τον Αχιλλέα τον «πέμπτο» σύζυγό της;

 

 

 

 

Λεξικό των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων

Αρχαία αγωνίσματα, μύθοι και αρχαία Ολυμπία, η ιστορία των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, οι σημαντικότεροι αρχαίοι ολυμπιονίκες και οι ωραιότερες ιστορίες τους.

 

 

 

 

Ο δήμιος

1900, Αθήνα - Ναύπλιο.

Μια ιστορία έρωτα, απάτης και εκδίκησης, που παρασύρει τους πρωταγωνιστές της ως το Μπούρτζι, για να τους φέρει αντιμέτωπους με τον σκοτεινό του κάτοικο, έναν ιδιόρρυθμο δήμιο, που κρατάει στα χέρια του την απρόβλεπτη μοίρα τους.

«... Η ανατολή ρόδιζε τα τείχη του κάστρου καθώς τελείωναν οι τυπικές διαδικασίες της εκτέλεσης...
...Οι χωροφύλακες με συνόδευσαν μέχρι την εξέδρα. Κοίταξα γύρω μου με προσποιητή αδιαφορία και πρόσεξα αρκετά οικεία πρόσωπα να με παρατηρούν με περιφρόνηση...
...Το πνιχτό γυναικείο κλάμα προσείλκυσε και πάλι την προσοχή μου. Κίνησα το βλέμμα προς τα εκεί και αντίκρισα την κορμοστασιά μίας, ντυμένης στα μαύρα, νεαρής γυναίκας...
...Και, τότε, το αίμα κομμάτιασε τις φλέβες μου, καθώς τα πάντα αποκαλύφθηκαν.
Η γυναίκα ήταν η αγαπημένη μου. Η λαιμητόμος είχε στηθεί για εκείνη. Η Ελένη θα ήταν το θύμα. Εγώ, ο δήμιος.»